Ik wilde al een hele tijd een filmpje maken van mijn mooiste herinneringen aan Fluffy. Maar hoe kies je uit duizenden foto's de meest unieke? Ze hebben allemaal wel een speciale betekenis voor mij. Toch heb ik er 60 kunnen vinden die eruit sprongen. Omwille van haar schoonheid of omwille van de herinneringen die eraan vast hangen. Met gemengde gevoelens heb ik het filmpje gemaakt. Enerzijds mis ik haar nog altijd zo hard... Ik had geen idee dat die pijn zo lang kon aanhouden. Ik vind het nog steeds zo onwerkelijk dat ze er niet meer is. Anderzijds moest ik af en toe ook glimlachen. Om haar olijke bolle toet waar ik zo dol op was, haar mooie lange wimpers, haar donker snoetje, haar blik die de ene keer zacht en de andere keer ondeugend kon zijn, haar streken, het veelvuldig luieren in allerlei posities, hoe mooi ze paste bij Snowy (Duo Penotti bestaat niet meer ), onze band die sterker werd naarmate ze ouder werd...  Zucht... Ik mis mijn mollige knuffel... . 

Begrijp me niet verkeerd: dat ik Fluffy mis, wil niet zeggen dat ik minder van Snowy houd. Integendeel, onze band wordt nu ook sterker. Hij is heel aanhankelijk geworden en geniet van de vele knuffeltjes. 

Wat het is met de rui dit jaar, weet ik niet. Maar hij blijft gewoon verharen, veel konijnen hebben er last van. En heel vreemd: een plek die al verhaard is (bv. zijn rugje) begint gewoon opnieuw. Ik overdrijf niet, gisteren haalde ik een handvol haren uit hem . Plukken laat hij nu gelukkig veel beter toe dan vroeger. Vandaag weegt hij 801g.

Vorige week heb ik trouwens een plasje kunnen opzuigen maar alles was normaal. Behalve de geur dus .

Toch barst hij van de energie en hij kan zich ook prima alleen amuseren. Ik heb hem het laatste jaar zelden zo vrolijk gezien, nu zie ik het bijna dagelijks. Lief van hem om mij zo om te beuren .

Van de week zei ik nog tegen een vriendin dat het zo goed als onmogelijk is om zijn racebuien op film vast te leggen. Nu is het me per toeval toch gelukt. Als je de beperkingen van de camera negeert tenminste, de lens kan gewoon niet focussen op zo een snel voorbijzoevend konijntje . Eigenlijk hoeven de matten er niet meer te liggen. Die lagen er zodat Fluffy makkelijker kon lopen. Maar nu gebruikt hij ze om te rennen omdat hij er meer grip op heeft. Ach, dan laat ik ze ook maar liggen. Het is veel te leuk om mijn kaboutertje zo te zien genieten !