Eén ouder op drie is volgens Brits onderzoek bang dat het verjaardagsfeestje van hun kind niet aan de verwachtingen zal voldoen. 46 procent van de vijf- tot dertienjarigen geeft toe dat hij zijn klasgenoten wil overtroeven. En dus monden verjaardagsfeestjes steeds vaker uit in een opbod van traktaties en peperdure uitjes. Scholen proberen het opbod te beperken met regels voor uitnodigingen en cadeaus. Of dat lukt?
«Roos zat in het begin van het schooljaar drie keer in één week in dezelfde binnenspeeltuin. Leg dan maar eens aan je jarig kind uit waarom haar feestje thuis zal plaatsvinden. De enige vraag die zij zich stelt, is immers: 'Zal mijn feestje ook in die speeltuin zijn?'» vertelt Joris, papa van Roos. De school heeft ongewild de sociale uitsluiting van kinderen in de hand gewerkt denkt hij. Hoezo? «Vanaf de derde kleuterklas nodig je de hele klas uit, want dat is de ongeschreven regel. Op die manier willen ouders ervoor zorgen dat geen enkel kind zich uitgesloten voelt. De uitnodigingen worden immers in de klas uitgedeeld. De thuisadressen van de kinderen meegeven, mag de school niet. Wet op de privacy, zeggen ze daar. Naar elk feestje breng je een cadeau van ongeveer elf euro mee. Ook dat is een ongeschreven regel. Die elf euro is de prijs per kind die de mama en papa van de jarige betalen voor de binnenspeeltuin, de frietjes en het ijsje. Je eigen feestje geef je uiteraard ook in dezelfde 'hipste' binnenspeeltuin van de streek. En je nodigt alle klasgenoten uit, want zo hoort het dus. Kostprijs voor één kind per schooljaar: meer dan vierhonderd euro.»
Opbodcultuur
Niet alle ouders willen aan het verjaardagsopbod meedoen, maar de sociale druk is groot. «Wie wil of kan dat nog betalen?» vraagt Joris zich af. «Van andere ouders zien we weinig initiatief om daaraan iets te doen. Wij willen niet meer meegaan in dit opbod en hebben het probleem aangekaart bij het oudercomité en het schoolhoofd. Die vindt het niet de taak van de school om een draai te geven aan deze cultuur. En dus blijven de uitnodigingen via de klas gaan, blijft iedereen iedereen uitnodigen. De tijd dat de jarige een snoepje meebracht of een stukje fruit, is voorbij. De ene wil niet meer onderdoen voor de andere. Ze trakteren op school, geven een feest en bij het naar huis gaan krijgt iedereen nog een cadeautje ook. De opbodcultuur breidt zich uit naar thuis. Niemand heeft het nog in de hand.» Oplossingen zijn niet gemakkelijk te vinden, dat beseft ook Joris. «Wij geven een feestje voor zes klasgenootjes bij ons thuis. Met pannenkoeken, enz. Maar we worden er door andere ouders wel 'scheef' voor nagestaard. Sommigen zeggen dat het probleem vanzelf oplost eenmaal de kinderen wat groter worden. Dan gaan ze op woensdag naar de tekenschool of het voetbal. Maar intussen voelen we ons min of meer 'gegijzeld'.»
'Ambetant'
Steeds meer scholen proberen de verjaardags'terreur' uit de klas te houden via richtlijnen in het schoolreglement, al vindt niet iedereen dat nodig. «Op zich vind ik het niet slecht dat kinderen leren omgaan met al of niet een uitnodiging krijgen. Mijn kinderen kunnen goed inschatten bij wie ze niet gevraagd worden en waarom dat is», reageert mama Brigitte. Maar leraren geven zelf aan dat het 'ambetant' is om de teleurstelling in sommige kinderogen te moeten zien. Zeker als het altijd dezelfde kinderen zijn die uit de boot vallen. Intussen blijft bij Joris de vraag hangen: «Hoe lossen andere ouders en scholen dat op?»
Vele groetjes en een dikke zoen aan alle jarige kleuters tijdens de grote vakantie: Proficiat! :lol:
juf Kris
