Vrijdagnamiddag: Jules mag een heel weekend komen logeren! Hanna is dolgelukkig. Toch gebeurt er iets vreemds. Is het omdat mama uitzonderlijk nog laat moet werken op vrijdag? Is het omdat de drie zussen alledrie erg moe zijn? Omdat ze nog buiten hebben gespeeld? Kleine Jules blijft in zijn rugzakje zitten. Hanna beseft het pas wanneer ze al in bed ligt; papa pas wanneer een totaal ontredderde Hanna het hem vertelt. Oei, Jules! Dat begint slecht: we vergeten gewoon dat je er bent! Schandalig is dat! Jules zelf trekt het zich niet aan, heeft zelfs al zijn pyjama aangetrokken. Onverstoorbaar gaat hij bij zijn beschermengel liggen. Dat troost haar. Minuten later liggen ze allebei te snurken in hun slaap.

Zaterdag. Kleine Jules heeft goed geslapen. Hanna, Jolien en Lize trekken een schilderschort aan. Kleine Jules blijft op veilige afstand toekijken. Hanna ’s meter was eerder al jarig, maar morgen gaan we haar verrassen… en daar horen kunstwerkjes bij! Eerst gaat het nog beschaafd met de vingers, kort daarna volgen de grote zussen Lizes voorbeeld en wordt er met de vingers geverfd. Jolien maakt een bloemen-vlinder-blauweluchttekening, Lize een stippentekening en Hanna een abstract werk vol kleurvlekken. Mooi is dat! Jules knikt goedkeurend.

Na de middag schijnt de zon volop en kunnen we buiten in de tuin wat genieten. De trampoline moet het ontgelden, de glijbaan en de schommels zijn constant in gebruik. Lieveheersbeestjes en spinnen zijn niet veilig. De kids stoppen alleen voor een stuk fruit. Kleine Jules kijkt aanvankelijk een beetje bedeesd toe van achter het raam, maar gaat daarna enthousiast meedoen. Wanneer Hanna in een milde bui is, gaat hij even vlot met Lize of Jolien op stap, maar o wee…

Zondag is het en het is “the big day”. Jolien is er speciaal heel vroeg voor opgestaan, maar papa was zelfs al wakker. Kleine Jules weet niet goed wat denken van de tien slaapoogjes aan tafel. Hij leunt wat tegen Hanna ’s beker. Afwachten maar…

De tassen worden gepakt, de kleine buggy mag mee: goed nieuws, denkt Jules. Terecht. We rijden naar domein Puyenbroeck in Wachtebeke. Onderweg worden er kilo’s boekjes gelezen. Kleine Jules kent ze al allemaal uit z’n hoofd. Bieke is er nog niet: gelukkig, dan kunnen we ons nog verstoppen. Steefie, Katlijn en Lara zullen haar opwachten. Stiekem leggen Hanna, mama en Jolien met keien nog Biekes naam; propere Lize legt de keien netjes weer op hun plaats. Daar is Bieke! Kiekeboe!

Zondag doet haar naam alle eer aan en Hanna rijdt met Kleine Jules het grote domein rond. Trots zit hij in de buggy. Wat leuk! Zelfs op het treintje mag hij mee: wat hobbelt dat, zeg! En op de speeltuin. Hanna gaat van het ene wipdier naar het andere. Katlijn wordt de dikke vriend voor een dag.

Het is toeval, maar na een weekje boerderijen, zien we nog eens alle dieren “live”: koeien, geiten, schapen, kippen en een haan: allemaal passeren ze de revue. Wat zegt de koe, Lize? Wat doet het paard, Hanna? Wat doet de kikker, Kleine Jules? (Niets: de kikker ligt platgereden op de weg: het treintje heeft hem overreden, maar Hanna is het al vergeten. Fier rijdt ze weer verder met hààr Kleine Jules.)

15-04-2008 om 21:50 geschreven door :-)

Jolien: "Gaan we zwemmen in de boten?"
(zwemmen was niet toegelaten in de roeivijver van Puyenbroeck)

15-04-2008 om 21:39 geschreven door :-)

15-04-2008 om 21:36 geschreven door :-)

Knus onder een paraplu, tekenen op een bank - wat staat erop? - en andere sfeerbeelden...

15-04-2008 om 21:29 geschreven door :-)

Zondag vierden we Biekes dertigste verjaardag met een opdrachtenparcours in Puyenbroeck. Zigzaggend onderweg door forse regenbuien vreesden we het ergste voor de toestand van het provinciaal domein, maar onze vrees bleek ongegrond. Oef!

We "verstopperen" (dixit Hanna) ons in de schuilhut, leggen met stenen nog snel Biekes naam en roepen dan luid "Kiekeboe!" vooraleer we aan de opdrachten begonnen. Alles begon met een schaakbord, zoals het vliegende schaakbord in Koning Arthurs burcht.

De volgende stop was de knuffelhoeve, waar Lize een demonstratie zou geven van de dierengeluiden die ze kan imiteren. Lize had daar nog helemaal geen zin in: ze was nog aan het ontdooien. Drie mensen die ze niet zo goed kent in een omgeving die ze niet kent, dat was even teveel. Een kwartiertje geduld en een treintje dat over elke oneffenheid in de weg hobbelt waren echter meer dan genoeg om ze in haar element te brengen.

Met dat treintje reden we naar het restaurant. Frietjes! Lize lustte ook steak en gehakt en appelmoes en chocomousse en...

Na de middag mocht Jolien de activiteiten leiden: zoiets moet je haar maar één keer vragen. Ze leerde ons het nieuwste dansje op het "Frans liedje" van K3. Of we nu net hadden gegeten of niet, dat was voor haar niet relevant: er zou gesprongen en gehuppeld worden!

We konden natuurlijk ook niet voorbijgaan aan de speeltuin. Glijbaan, wipplank, schommel: alles werd uitgetest en goed bevonden. Voor een stukje cake lasten onze drie struikrovers graag een pauze in, dat wel.

Net (niet meer) op tijd verlieten we het domein. Grijze wolken hadden al de hele namiddag gedreigd, maar daar was de stortbui waar we al die tijd voor gevreesd hadden. Nat, moe, maar tevreden stapten we in de auto en reden we naar huis...

15-04-2008 om 21:22 geschreven door :-)

Een cake bakken? Jolien en Hanna kunnen het bijna helemaal alleen. Kijk maar:

15-04-2008 om 21:01 geschreven door :-)

15-04-2008 om 20:57 geschreven door :-)

Onze tuin begint er meer en meer uit te zien als een savanne, maar dat levert wel mooie foto's op.

15-04-2008 om 20:52 geschreven door :-)

Als het aan Jolien en Hanna lag, dan werden de schilderborstels vaker boven gehaald, al hoeft het niet altijd noodzakelijk met een borstel...

15-04-2008 om 20:47 geschreven door :-)