|
Nu de kindjes hun verrassing hadden gegeven, was het mijn beurt om hen te verrassen... met een dagje Planckendael, compleet met lunchpakket (spaart tijd uit) en "werkblaadjes" (waar Jolien zo dol op is). Ik pikte ze meteen na schooltijd op; Lize viel al snel in de auto in slaap. Een beestig idee, na zo'n onderbroken nacht. Het leek een hachelijke onderneming en een stom idee, want de regen kletterde op de autoramen. Jolien noemde het afwisselend hagel en onweer, maar we weten hoe graag ze overdrijft.
Op de parking was het al meteen duidelijk: er was geen kat. Bij wijze van spreken dan toch. Vreemd genoeg was er wel veel volk aan de ingang, maar dan alleen mensen met filmcamera's en fototoestellen. Werd er een nieuwe "Het leven zoals het is" of iets dergelijks gedraaid? Ik bedankte het ontvangstcomité voor het warme welkom en stelde me er geen vragen meer bij.
Die tijd kreeg ik ook niet: "Papa, ik moet plassen", klonk het al uit twee monden (en bij een vierwoordzin als dit is twee voorlopig het maximum  ). Hoefden we natuurlijk geen hartverscheurende keuzes te maken welke kant we uit zouden gaan.
De kinderhoek bleek vernieuwd, tot grote vreugde van het dartele drietal. Lize klom meteen op een giraffenstoel, maar ging er wel flink op zitten, niet staan, om zich met het speelgoed op de tafels bezig te houden. Hanna had al een vriendje van haar leeftijd ontdekt. Jolien kleefde aan het tv-scherm dat er ook stond opgesteld  .
Nu we daar toch al in de buurt waren, lag de volière het meest voor de hand. Lize was behoorlijk onder de indruk van de vele vogelgeluiden, maar beaamde met een overtuigende "pokpokpok" wanneer we er ook een kip en een haan tussen ontdekten. Jolien was dan weer helemaal gebiologeerd door zwarte ratten (my favourite  ): "Kijk Hanna, échte muizen!"
Leeuwen waren er niet meteen te bekennen, van boven af gezien, dus daalden we de leeuwenheuvel af en wandelden we rond het hele leeuwenverblijf. Een nieuwsgierige kraanvogel stapte opgewekt met ons mee. Het geduld werd beloond, want daar lagen een leeuwin en een drietal welpjes: schattig!
Ook de bizons maakten een verpletterende indruk, want papa mocht niet te dichtbij komen staan. Nu is zo'n kolos best indrukwekkend, hoe vredig en rustig hij daar ook staat te grazen.
Verder ging het, langs flamingo's en bongo's en ooievaars, veel ooievaars. De kangoeroes lagen lekker lui in het gras, maar konden de kinderen vreemd genoeg niet zo boeien. Misschien omdat ze het vertikten rond te springen?
Eén keer moesten we schuilen voor een kletterregen, maar we stonden vlakbij het huisje van Oceanië waar de enkele reptielen en vissen van Planckendael zijn ondergebracht. Eventjes griezelen tussen wandelende takken, dikke kikkers, pythons die verveld waren en doornstaartagames die hun stekels altijd hebben klaarstaan.
Pas toen we bij de reuzenijsvogel kwamen, was Lize helemaal ontdooid. Ze vond het beest hilarisch en schaterde, terwijl de twee grote zussen vanuit de buggy angstig toekeken of papa en zuslief niet te dicht bij de kooi kwamen, want dat beest zou eens durven prikken! Nu ja, hij heeft ook wel een gigantische snavel, maar voor de rest was het alleen een guitig kuiken.
Dat vond Lize ook van de roze kaketoe, en vooral van de fluo parkieten die af en aanvlogen, bijna op aangeven van papa, zo leek het wel. Maar de ara's waren pas de kroon op het werk: hun kra-kra deed Lize al spontaan na, tot Hanna liet blijken dat ze er toch niet zo gerust in was en eigenlijk liever wat uit de buurt van al die wreed ogende roofvogels bleef.
Wanneer het even te koud werd, vroeg er al eens iemand om naar huis te gaan, maar een seconde later was de zon er weer, of kon een balkende ezel of een opgezette vos de aandacht weer afleiden. Toch hadden we de meeste dieren stilaan wel gezien. Nog snel een wolf (een echte!) en twee hyena's (waar ze duidelijk bang van waren), enkele antilopes en een (sneeuw/jacht)luipaard en dan werd het stilaan tijd om terug te keren.
Hanna sliep nog voor we bij de auto waren en zou pas wakker worden wanneer ik ze in Mortsel uit de auto nam. Lize verbeterde het wereldrecord bananen eten en hield met Jolien nog een gilsessie in de auto, gelukkig toen we er al bijna waren.
P.S. Toen ik 's avonds de online kranten "doorbladerde", ontdekte ik waarom er zoveel media-aandacht was: er was net vandaag een babyneushoorn geboren. Op de website van Planckendael kun je trouwens meestemmen op één van de namen die het "diertje" mag krijgen.
19-03-2008 om 21:38
geschreven door :-)
|
Kleutergeklets
