Wie zegt dat alleen jongens handig kunnen zijn, heeft het duidelijk fout. Dat bewijzen onze meisjes met Hanna haar nieuwe kast. In een mum van tijd werd hij ineen gezet!
23-03-2008 om 15:33
geschreven door :-)
22-03-2008
Jolien in de klas
Wie vindt Jolien? Ze gaat samen met de kindjes van haar klas in het derde naar de vlinder kijken, maakt muziek met de tikstokjes en maakt een puzzel.
22-03-2008 om 11:05
geschreven door :-)
dokter Hanna
Op de schoolwebsite stonden heel wat leuke foto's van klasactiviteiten. Hier Hanna als dokter en met carnaval.
22-03-2008 om 11:02
geschreven door :-)
foto's van een sportieve dag
Na Lize mochten ook Jolien en Hanna, dit keer met de school, naar de sporthal waar er een waar sportief speelpaleis was ingericht. De fotograaf van de schoolwebsite spotte vooral Hanna, maar ook af en toe een pimpelpaarse Jolien.
Zopas in de mailbox enkele supertoffe foto's gevonden van de kinderen op plantersvoeten. Kijk en geniet!
19-03-2008 om 21:51
geschreven door :-)
Planckendael (nieuwe poging)
Nu de kindjes hun verrassing hadden gegeven, was het mijn beurt om hen te verrassen... met een dagje Planckendael, compleet met lunchpakket (spaart tijd uit) en "werkblaadjes" (waar Jolien zo dol op is). Ik pikte ze meteen na schooltijd op; Lize viel al snel in de auto in slaap. Een beestig idee, na zo'n onderbroken nacht. Het leek een hachelijke onderneming en een stom idee, want de regen kletterde op de autoramen. Jolien noemde het afwisselend hagel en onweer, maar we weten hoe graag ze overdrijft. Op de parking was het al meteen duidelijk: er was geen kat. Bij wijze van spreken dan toch. Vreemd genoeg was er wel veel volk aan de ingang, maar dan alleen mensen met filmcamera's en fototoestellen. Werd er een nieuwe "Het leven zoals het is" of iets dergelijks gedraaid? Ik bedankte het ontvangstcomité voor het warme welkom en stelde me er geen vragen meer bij. Die tijd kreeg ik ook niet: "Papa, ik moet plassen", klonk het al uit twee monden (en bij een vierwoordzin als dit is twee voorlopig het maximum ). Hoefden we natuurlijk geen hartverscheurende keuzes te maken welke kant we uit zouden gaan. De kinderhoek bleek vernieuwd, tot grote vreugde van het dartele drietal. Lize klom meteen op een giraffenstoel, maar ging er wel flink op zitten, niet staan, om zich met het speelgoed op de tafels bezig te houden. Hanna had al een vriendje van haar leeftijd ontdekt. Jolien kleefde aan het tv-scherm dat er ook stond opgesteld . Nu we daar toch al in de buurt waren, lag de volière het meest voor de hand. Lize was behoorlijk onder de indruk van de vele vogelgeluiden, maar beaamde met een overtuigende "pokpokpok" wanneer we er ook een kip en een haan tussen ontdekten. Jolien was dan weer helemaal gebiologeerd door zwarte ratten (my favourite ): "Kijk Hanna, échte muizen!" Leeuwen waren er niet meteen te bekennen, van boven af gezien, dus daalden we de leeuwenheuvel af en wandelden we rond het hele leeuwenverblijf. Een nieuwsgierige kraanvogel stapte opgewekt met ons mee. Het geduld werd beloond, want daar lagen een leeuwin en een drietal welpjes: schattig! Ook de bizons maakten een verpletterende indruk, want papa mocht niet te dichtbij komen staan. Nu is zo'n kolos best indrukwekkend, hoe vredig en rustig hij daar ook staat te grazen. Verder ging het, langs flamingo's en bongo's en ooievaars, veel ooievaars. De kangoeroes lagen lekker lui in het gras, maar konden de kinderen vreemd genoeg niet zo boeien. Misschien omdat ze het vertikten rond te springen? Eén keer moesten we schuilen voor een kletterregen, maar we stonden vlakbij het huisje van Oceanië waar de enkele reptielen en vissen van Planckendael zijn ondergebracht. Eventjes griezelen tussen wandelende takken, dikke kikkers, pythons die verveld waren en doornstaartagames die hun stekels altijd hebben klaarstaan. Pas toen we bij de reuzenijsvogel kwamen, was Lize helemaal ontdooid. Ze vond het beest hilarisch en schaterde, terwijl de twee grote zussen vanuit de buggy angstig toekeken of papa en zuslief niet te dicht bij de kooi kwamen, want dat beest zou eens durven prikken! Nu ja, hij heeft ook wel een gigantische snavel, maar voor de rest was het alleen een guitig kuiken. Dat vond Lize ook van de roze kaketoe, en vooral van de fluo parkieten die af en aanvlogen, bijna op aangeven van papa, zo leek het wel. Maar de ara's waren pas de kroon op het werk: hun kra-kra deed Lize al spontaan na, tot Hanna liet blijken dat ze er toch niet zo gerust in was en eigenlijk liever wat uit de buurt van al die wreed ogende roofvogels bleef. Wanneer het even te koud werd, vroeg er al eens iemand om naar huis te gaan, maar een seconde later was de zon er weer, of kon een balkende ezel of een opgezette vos de aandacht weer afleiden. Toch hadden we de meeste dieren stilaan wel gezien. Nog snel een wolf (een echte!) en twee hyena's (waar ze duidelijk bang van waren), enkele antilopes en een (sneeuw/jacht)luipaard en dan werd het stilaan tijd om terug te keren. Hanna sliep nog voor we bij de auto waren en zou pas wakker worden wanneer ik ze in Mortsel uit de auto nam. Lize verbeterde het wereldrecord bananen eten en hield met Jolien nog een gilsessie in de auto, gelukkig toen we er al bijna waren.
P.S. Toen ik 's avonds de online kranten "doorbladerde", ontdekte ik waarom er zoveel media-aandacht was: er was net vandaag een babyneushoorn geboren. Op de website van Planckendael kun je trouwens meestemmen op één van de namen die het "diertje" mag krijgen.
19-03-2008 om 21:38
geschreven door :-)
tekst weg
Had ik een uitgebreid verslag geschreven over onze namiddag in Planckendael; door een stomme fout is de hele tekst weg! GRRRRR... (Een leeuw, Lize?)
19-03-2008 om 20:53
geschreven door :-)
vaderdag
Vaderdag was gisteravond al begonnen met een feestelijk gedekte tafel. Waarom dan niet ineens vannacht doorzetten, moeten ze gedacht hebben... Nee, het was meer de regen die onrust bracht. Eerst stapte Jolien uit haar bed; kort daarna volgde Hanna. Of het nu één, twee of drie uur 's nachts was, ik zou het niet meer weten. Op zo'n volgende morgen leer je ze pas goed kennen. Dan wordt het duidelijk wie er bestand is tegen weinig slaap. Jolien kwam heel enthousiast haar vaderdaggedicht opzeggen, terwijl Hanna nog als een steen lag te slapen en ik ijverig moeite deed om toch een beetje wakker te reageren. Gelukkig scandeert Jolien zo nadrukkelijk haar ingestudeerde tekst dat ik het wel moest verstaan; ze had trouwens een prachtige verkeersdriehoek geknutseld met daarop: "Opgelet, lieve papa aan boord!" Waarna ik nog een uitvoerig verslag kreeg over de zon, pardon, bloem waarop het gedicht staat, die gekleurd moest worden volgens de regels van de kunst, die me, op dat vroege uur, met een getorpedeerde nachtrust nog in de kleren, totaal ontging. Hanna zou een halfuur later ook haar cadeautje komen geven: een onderlegger met hartjes en een prachtig versierde kaft (daarover had ze zich al versproken). Nog een halfuurtje later was ze wakker genoeg om er ook het bijhorende gedichtje bij op te zeggen. De voor één dag liefste van de wereld wreef dan maar het slaapzand uit zijn ogen, grabbelde de drie kinderen bijeen en bracht ze naar onthaalmoeder of kleuterklas...
19-03-2008 om 20:19
geschreven door :-)
16-03-2008
de broodwinkel (2)
...maar daarmee is nog niet uitgelegd wat die "broodwinkel" is. Neen, niet de "pippeloteek". Want, zo wist Hanna nog, we hadden ook nog "eideren" en brood "noget".
En brood koop je... in de broodwinkel!
Voilà.
16-03-2008 om 21:29
geschreven door :-)
de broodwinkel
Op zondagmorgen slapen de meeste mensen al eens uit. Onze kinderen doen daar niet aan mee... Hanna was ergens vannacht al eens wakker geworden. Je weet immers maar nooit dat het al dag is en je vanalles zult missen. Omdat mama wou studeren, ging ze mee naar de pippeloteek. We hadden brood nodig, "eideren" en boeken over schoenen. Alleen dat laatste in de bib, jaja... Meestal wordt er 's zondags in Boechout voorgelezen voor de kleuters, maar de sprookjestoren was ingenomen voor het Schimmenspel, en dat was voor 8+. Had dik kunnen tegenvallen, maar niet met Hanna. Om te beginnen kwamen we Mitte tegen, die ook druk boekjes aan het sprokkelen was. De twee meisjes hielden een boekenbabbel terwijl de respectievelijke ouders elk hun eigen rekken verkenden. Af en toe piepte ik eens om te kijken wat ze aan het doen waren, maar ze zaten voorbeeldig boekjes te lezen en wat bij te kletsen. Geweldig! Dat ze Jolien haar kaart mocht gebruiken, dat vond ze helemaal het einde, maar Hanna was er vooral trots op dat ze zo flink gehelpt had: alle boekjes uit de zak op de toonbank leggen voor de mevrouw... Alleen het boekje van Kikker (en nog eentje waarvan ik de titel al vergeten ben) kon niet mee, omdat er nog boekjes thuis lagen. Maar dat nemen we de volgende keer mee, beloofde ik.
16-03-2008 om 21:26
geschreven door :-)
Pasta?
Toegegeven, het was niet zonder risico: met zes kinderen kleertjes gaan passen voor het huwelijk van Annelies en Fré.
Of we er zonder kleerscheuren van af zijn gekomen? Laat ons zeggen dat we geluk hadden dat de verkoopsters ervaring en geduld hadden met kinderen en dat ze ook enkele boten hadden staan waarmee de kindjes mochten spelen. Maarten is zijn zetel lange tijd niet uitgekomen, Xander is een tijdje nogal zelfbewust in het pashokje gaan staan, maar legde zich uiteindelijk toe op de boten en op de ballonnen die ze kregen. Lize deed de Ten Miles van de winkel en Jolien en Hanna probeerden (voor de verandering) zo goed mogelijk hun ideaalbeeld van de perfecte prinses te benaderen...
Nee, om heel eerlijk te zijn: een uur lang in dezelfde winkel? Dat hebben onze kindjes voortreffelijk volgehouden!
Foto's? Foto's!
16-03-2008 om 17:15
geschreven door :-)
13-03-2008
Lize in topconditie
Lize heeft de dag van haar leven beleefd vandaag - alweer! De kindjes van de onthaalmoeders konden vandaag gaan sporten in een echte sporthal! Dat kan alleen maar geweldig geweest zijn...
13-03-2008 om 23:23
geschreven door :-)
Hanna's klaspop Jules heeft een kleine broer die dolgraag gaat logeren. Hij was eerder al op bezoek en vandaag bleef hij al voor de tweede keer slapen... Een verslagje:
Trots toonde ik het rugzakje aan mijn papa toen hij ons kwam halen in de nabewaking: Kleine Jules komt nog eens logeren! Hoera!
Aan papas hand stap ik monter mee. We gaan Lize halen bij de onthaalmoeder. Ik krijg het woord gezegd zonder te struikelen. Papa heeft het me stiekem nog eens opnieuw laten zeggen. Jolien vond nog snel enkele bloemen. Ik kreeg er een, en papa kreeg er een, en ze nam er ook eentje voor mama mee.
Lize stond al dolenthousiast op de uitkijk. Ik wou niet mee binnengaan. Mama Hilde heeft een poes, en laat ik nu net niet zo dol zijn op poezen... Jolien zei ook nog eens allemaal stoute dingen waarvoor ik moest huilen. Dat ze niet mee naar huis zou gaan en zo. Dat is allemaal niet waar, hé papa?
Jules stak nog steeds in de rugzak op mijn rug. Thuis nam ik hem eruit. Het was al meteen bijna tijd om te eten, maar we mochten nog twee liedjes van K3 meedansen met de dvd van de Ardennen. Lize zong zelfs mee van Papapa.
Kleine Jules zat voor me aan tafel: zo kon hij mij heel goed zien. Flink dat ik gegeten heb! Een boterham met vleesje en boter. Van boter word je groot en sterk. Jolien zegt dat dat niet waar is, maar ik zeg dat het wel waar is: van boter word je groot en sterk. Ik heb boter op mijn boterham maar papa had ook garnalen. Zou ik dat wel lusten? Papa, is dat lekker, garnalen? Dat is lekker, zegt papa. Ik heb er dan ook héél veel gegeten! Tot ik genoeg had.
Toen kwam mama thuis. Kleine Jules en ik moesten alleen nog onze beker melk leegdrinken. Even ging het mis. Kleine Jules deed zijn mondje niet open Hij heeft een klein beetje gemorst.
We mochten nog even spelen. Ik vond een pannetje tussen het speelgoed en bakte nog wat pannenkoeken. Met Jolien speelde ik snoepjes strooien, zoals met carnaval. Dat waren geen echte snoepjes natuurlijk, en we moesten ze ook weer opruimen achteraf.
Daarna was het echt wel tijd om te slapen. Kleine Jules heeft zijn pyjama in zijn rugzakje, dat wist ik nog van de vorige keer. Nog voor papa boven was, had ik hem al zijn kleertjes uitgetrokken. Die horen thuis in de kleerkast. Zo moet dat. Nog een beetje hulp voor de pyjama zelf, de knoopjes dicht, mijn eigen pyjamaatje aan en naar bed! Met Kleine Jules. Met konijn. Dromen maar!
13-03-2008 om 23:22
geschreven door :-)
Tien wat?
Jolien probeert de laatste dagen om alles in getallen uit te drukken. Alleen ontbreekt het haar aan eenheden die ze kan gebruiken. Zo spreekt ze over: "Ik heb tien geslapen". Zeer goed dus, of bedoelt ze tien uur?
13-03-2008 om 23:12
geschreven door :-)
10-03-2008
nog meer carnavalfoto's
Nog enkele sfeerbeelden van de carnavalsstoet van vorige zaterdag:
10-03-2008 om 19:32
geschreven door :-)
bomen planten
Voor de kindjes was het een absoluut topweekend, want na de carnavalvreugde van zaterdag, mochten ze zondag allemaal mee op stap met vava om een bos aan te leggen in Wommelgem.
Ze keken ernaar uit, onze meisjes: de carnavalstoet komt vanmiddag! Mama, is het al middag? Nee, nu is het nog morgen. Na de boterhammen... Het zou uiteindelijk ongeveer drie uur worden voor we de eerste ballonnen te zien kregen die de stoet voorafgingen, maar vanaf dan konden de kinderen: Senne, Mitte, Job en onze drie meisjes, genieten van een bonte stoet geschifte (en vaak al vrij zatte) carnavalsgroepen: eenden, clowns, het team van Cars!, Hunnen, kabouters, zelfs Mega Mindy!!, van heel veel snoepjes en wafels, zelfs knuffels die werden uitgedeeld (knuffeldiertjes, bedoel ik) en van een oorverdovend lawaai!!! In het begin wisten de kids nog niet dat ze al die snoep bijeen moesten rapen; hun mond lag mee op de grond van verwondering bij al die merkwaardige wagens... Lize vond de muziek wel leuk (als er maar een beat in zit), maar stond met de tranen in de ogen ocharme wanneer de bassen te hard dreunden.
08-03-2008 om 22:07
geschreven door :-)
Mega Mindy
Jolien: Mama, ik heb een tekening voor Mega Mindy gemaakt, maar ik moet die naar Ketnet opsturen. Tekeningen voor Mega Mindy moet je naar Ketnet opsturen... ( dat heeft ze niet van ons!)
08-03-2008 om 09:37
geschreven door :-)
05-03-2008
Een heel klein beetje winter
Het heeft gesneeuw, Jolien, terwijl je sliep. Maar nu kun je het niet meer zien, want het is al gesmolten. - Ja, ik weet dat. Ik weet hoe dat heet: hagelslag!
Kleutergeklets
). Hoefden we natuurlijk geen hartverscheurende keuzes te maken welke kant we uit zouden gaan. 
. 
): "Kijk Hanna, échte muizen!" 
Hanna was ergens vannacht al eens wakker geworden. Je weet immers maar nooit dat het al dag is en je vanalles zult missen. 
opsturen. Tekeningen voor Mega Mindy moet je naar Ketnet opsturen...
dat heeft ze niet van ons!)
