Op de kalender stond een olifant getekend. Dat er geen olifanten zijn in Planckendael is een onbelangrijk detail. "Diertjes kijken" was de boodschap.

Toen Hanna wakker werd, was van de kalender nog helemaal geen sprake: "Papa, mag ik vandaag naar school?" was het eerste wat ze zei. Dan kun je maar beter met een olifantenstevig programma voor de dag komen.

Om tien uur zouden we daar Ellen, Tom en Leentje zien. Van de vooropgestelde om negen uur vertrekken trokken de zusjes zich weinig aan. Voor ze alledrie een broek, een t-shirt en een trui aan hadden en alle geschillen over het juiste schoeisel beslecht waren, was het al bijna halftien. Met nog een scheut file erbij was 't natuurlijk meteen helemaal om zeep... Ellen, Tom en Leentje wachtten al met een bolderkar. Er stond ook een fotograaf en een man in dierenpak. Dat was mis. Hanna was er bang voor en zou dat blijven voor zowat elk dier dat we vandaag zouden zien... in het dierenpark! Of het nu een eend, een hommel, een leeuw, een wolf, een hyena, een neushoorn, een kraanvogel of een ooievaar was. Een ooievaar! Er zitten er duizend in Planckendael, en ze lopen vrij rond!

"Maar van de olifant ben ik maar een klein beetje bang, papa. Alleen als hij aan mij 'snurft'." Pittig detail: er zijn dus, zoals gezegd, geen olifanten in Planckendael. Pittig detail nummer twee: Hanna was niet bang voor de nochtans imposante bizons, de gevaarlijke jacht- en sneeuwluipaarden en de grote giraffen die we toch van dichtbij konden bekijken in hun ruime nieuwe verblijf. Begrijpe wie het begrijpen kan.

Ijsjes en speeltuinen verzachtten de horror animalis. Alleen voor Lize was er even een bang momentje: ze viel van het drie treden hoge stenen trapje van het terras en hield er een geschaafde neus aan over. Ze ziet er nu uit alsof ze met de leeuwen heeft gevochten, maar gelukkig was de pijn snel weg.

En Hanna? Twee minuten voor we thuis arriveerden, viel onze dappere drakendoder uitgeput in slaap.

11-07-2008 om 11:29 geschreven door :-)

Vanmorgen heb ik nog eens wat langer geslapen. Zo was ik eens goed gezind 's morgens. De postbode had een geheimzinnige doos gebracht. Er zat een cadeautje voor Jolien in, maar dat is onze papa snel gaan verstopperen en ik hebt het niet gesjien. Er waren ook potjes bij om diertjes in te doen. Ik was een beetje bang, maar ze bewogen niet meer en ze waren ook dood.

11-07-2008 om 11:06 geschreven door :-)

We gaan naar beneden. Lize wil tekenen aan de kleine tafel; papa zet mij aan de grote. Ik sputter nog wat tegen, wil mee aanzitten aan de kleine tafel, maar een kwade "njet" van mijn kleine zus volstaat.

Om halfelf krijgen we stilaan honger en vooral heel veel dorst. Ik had honderd miljoen dorst. Is dat veel, papa? Dat is heel veel, Hanna. "Wat ga ik drinken?" vraagt ze wel vijftien keer. "Muntsiroop." "Dat lust ik!"

's Namiddags gingen we naar de bibliotheek. Papa nam de fiets mee. Dan kun jij stappen en kan Lize in het stoeltje. "Maar ik wil in het stoeltje," zei ik, en Lize zei: "Stappen, stappen."

11-07-2008 om 11:03 geschreven door :-)

Een strandtent in de tuin, wat poppen en "kokenetenspullen" en we kunnen er weer een zonnige zondagvoormiddag tegen.

08-07-2008 om 21:35 geschreven door :-)

"We gaan met de bote vaje!" Ook Lize had er haar mondje van vol. Dat het waaide aan de Schelde en dat we af en toe een miezerbui op ons hoofd uitgestort kregen, dat namen ze er maar bij. Stevig ingecapet en met af en toe een koek of een drankje overleven onze meisjes de grootste avonturen.

De Vlaamse Havendagen waren echter afschuwelijk slecht georganiseerd. Waar en wanneer wat te beleven viel, dat kwam je pas te weten wanneer het al achter de rug was. Leuk voor mensen die bijvoorbeeld op de kade bleven wachten op een volgende overzetboot omdat de kapitein van de boot die eraan kwam doodleuk verklaarde dat hij niemand overzette, zelfs verbaasd was dat mensen dat zouden willen.

Enfin, met véél geduld en gelukkig een alternatief programma in de vorm van een platform dat met een kraan de lucht in werd getild, konden we toch "met de bote vaje". Enkele reis, dat wel. Hebben we ineens ook eens de voetgangerstunnel in het "echt" meegemaakt...

Die tien minuten boot maakten voor Lize, Hanna en Jolien alles goed, maar volgend jaar zullen ze ons niet meer zien op de havendagen.

07-07-2008 om 22:33 geschreven door :-)

Als het warm is, moet je veel drinken, zegt mijn mama. Waarom dus geen twee bekers tegelijk? En wie echt slim is, zoekt een koel plekje om te drinken. Op de trap, bijvoorbeeld. Maar dan wel met een zacht kussen onder de billen.

06-07-2008 om 14:28 geschreven door :-)

06-07-2008 om 14:20 geschreven door :-)

06-07-2008 om 14:15 geschreven door :-)

Gister op het nieuws: "In de Zeven Torentjes zijn vanmiddag enkele schapen en ezeltjes ontsnapt. Heeft iemand ze soms gezien?"

03-07-2008 om 10:16 geschreven door :-)

Er waren ook nog geleende schoppen, zandstormen en zandputjes, een jongen met een bal, maar we willen u de gruwelijkste verhalen besparen.

03-07-2008 om 10:15 geschreven door :-)

Halsbrekende toeren in de speeltuin.

03-07-2008 om 10:12 geschreven door :-)

Sommige dingen hoef je maar één keer te vragen...

03-07-2008 om 10:10 geschreven door :-)

Zit iedereen goed? Dan kunnen we vertrekken!
Oei, je kunt er wel op, maar niet meer eraf?

03-07-2008 om 10:08 geschreven door :-)

Wanneer het weer aarzelt tussen zonnebrand en donderse bliksem moet je meepakken wat je nog aan zon kunt krijgen. Op de kinderboerderij hadden we geluk: van twee regendruppels word je niet nat en het dreigende onweer hebben we niet gezien.

Wat hebben we wel gezien? Een veulen, een kalf, biggetjes, babykonijntjes en (al niet meer zo kleine) kuikens: er waren heel wat babydieren. De kindjes wilden er geen snorhaartje van missen. Om de beurt mochten ze even bij de konijntjes gaan piepen. Voor varkens en geiten had papa maar net genoeg armen om de minder dapperen te dragen...

Een kwartier dieren kijken was ze uiteindelijk toch meer dan genoeg, want achter het huis was een speeltuin! Daar bleven we een pak langer dan een kwartiertje.

03-07-2008 om 10:00 geschreven door :-)

Hanna: "Mama, wanneer komt de Sint nu?"

03-07-2008 om 09:40 geschreven door :-)

30-06-2008 om 20:09 geschreven door :-)

We zijn nog steeds op vlindertocht en kijk, daar zit iemand. Een mevrouw. Een mevrouw met een hoed en een boek en een beer. Ze zegt: "Komen jullie luisteren naar het verhaal?" Met open mond luisteren de meisjes naar het verhaal van beer die alles doet voor vlinder, maar steeds het deksel op de neus krijgt: bloemen, honing, alles is nog niet genoeg... "De boom in", lijkt vlinder te zeggen, en dat is precies waar die schattige beer effectief zit.

We vervolgen ons pad. De volgende halte is een knutselstand. Er zijn kleurplaten en je kunt er ook een vlinder maken. Jolien kiest... ja, hoor: kleuren. Hanna kiest voor één keer iets anders dan haar zus. Samen met mama maakt ze een vlinder van crèpepapier. Lize vindt ze ook heel mooi, tot papa op het foute idee komt om te zeggen: "Kijk, er zit een vlindertje op je kleren." Op diezelfde kleren hadden al teveel muggen gezeten en bij de knutselhalte was het weer goed raak!

Wie vlinders zegt, zegt elfjes. Verhalen zat over bloemen en elfjes en vlinders. We luisteren naar een boekje over bloemenkinderen. Alleen wie er nog écht in gelooft, kan ze zien, beweert de dame die het voorleest. Zo kan ik het ook, natuurlijk. Maar de kinderen mogen ook een wens schrijven en ze in de boom hangen. Jolien krijgt vast de prijs voor de meest originele! Lize vond het intussen nodig om even boven op Hanna te gaan zitten.

Een ander sprookje in het bos was dat van Peter Pan. Jolien is grote fan van Tinkelbel en toen ze die daar live zag staan, was ze dan ook sprakeloos. Jolien sprakeloos, dat wil wat zeggen! Peter Pan daarentegen was helaas veel bespraakter. Welbespraakt is het woord niet. Hij kraamde maar wat uit, reeg het ene cliché aan het andere en was daarbij zo indiscreet om via de kinderen vanalles over de ouders te vragen. "Dat hij ons bankrekeningnummer nog niet vroeg," kloeg een mama terecht. Gelukkig kwam de laatste halte al snel in zicht: pannenkoeken en een heerlijk drankje! Mmm... Daar gaan we even voor zitten, al is die moddervijver voor Lize minstens even interessant. Waarom mag ik daar nu niet dichter bij? Ik kan er toch maar invallen? En wat meer is: in de vorige vijver zaten kikkers!

De meisjes werden stilaan moe. Alleen Jolien was nog gedreven en geïnteresseerd; voor Lize en Hanna was het wat te lang. Toch was 't een heel leuke belevenis (en kregen ze nog een bijtje mee van chocolade voor thuis).

Dag vlindertjes, tot de volgende keer!

30-06-2008 om 20:05 geschreven door :-)

Wensen schrijven, Peter Pan aanhoren en dan snel weghappen met heerlijke pannenkoekenbrochettes...

30-06-2008 om 20:00 geschreven door :-)

30-06-2008 om 19:57 geschreven door :-)

30-06-2008 om 12:51 geschreven door :-)