We hebben voor het eerst thuis een badje genomen! Zalig! Je wordt niet graag ingezeept, maar wanneer je even rustig mag zwemmen in het badje ben je heel rustig en tevreden! Tot je er uit moet! Dan ben je iets minder enthousiast. Maar je wordt dan al snel weer rustig wanneer je in die warme badhanddoek gewikkeld wordt! Tegen de middag vertrekken we naar Schilde. Daar is de Bomma, en die heeft je nog niet goed kunnen bekijken, want zij kwam net op het drukste moment bij ons op bezoek. En nu kan ze er lekker alleen van genieten! Ze is zo trots op haar vierde achterkleinkind dat ze je meteen wil gaan laten zien bij haar broer, nonkel Jan,die een beetje verderop woont. Het wordt een heerlijk rustige dag. Zalig weertje, en af en toe een fris windje onder de bomen. Hier gaan we deze zomer nog komen!
We mogen naar huis vandaag! Joepie!!! Deze nacht verliep perfect!! Het wordt echt een plezier om je eten te geven! Ik geniet zo van die momenten dat je in mijn schoot ligt te smakken, terwijl je met die grote blauwe ogen aankijkt! Wat ben ik verliefd op jou! Er komt een kinderarts op bezoek, die je een 10 op 10 geeft. Je krijgt een hielprikje en dan mogen we naar huis. Moeke Nies en papa dragen alle pakjes en spullen naar de auto, en ik rijd fier met de kinderwagen. De auto zit propvol; maar we geraken er nog net allemaal in. Thuis is alles lekker fris. We stallen alle kado'tjes uit op de tafel. Ongelofelijk hoeveel we gekregen hebben! En we zijn al die mensen zo ontzettend dankbaar! Nu nog alles een plekje geven... Een beetje later komt Bompa Luc langst,.. En die is natuurlijk ook meteen verliefd op jou! Hoe kan je anders? Je bent zo'n mooie meid!
Het was een beetje een lastige nacht. Door stuwing verliep het eten moeilijk. Het was frustrerend voor jou, en pijnlijk voor mij! Maar we zijn er doorgekomen! Vandaag is onze laatste volledige dag in het ziekenhuis! Morgen morgen we naar huis! Joepie!!! Ik zal zo blij zijn om je mee te mogen nemen naar "onze thuis"! Hopelijk voel jij je daar ook goed! Moeke Nies komt je mee ophalen, zo moet papa niet alleen sleuren met al die mooie kado'tjes!! We kregen nog best veel bezoek vandaag!!
Bezoek: - Gitte - Martina - Nina - Sarah G. - Anne - Sanne - Nele - Wim - Daniël - Moeke en Vake - Melinda - Ingrid - Ynke - Bjorn - Inge - Jens - Dirk - Mauro - An - Tante Lief - Sarah - Sigrid - Laura - Danny - Tante Florrie
Weer een dagje ouder! Mijn borsten geraken stevig gevuld. Het valt me ook op dat je er beter met gegeten hebt, want je meldt je minder snel aan om te eten. Je slaapt de hele dag als een roosje. Mama heeft je vandaag alleen in bad gestopt, en dat ging perfect! Maar wanneer ik je temperatuur wou opnemen en een thermometer in je poepje stak, moest je plots kaka doen... heel het verzorgingskussen onder de groene smurrie!! Voor het bezoekuur heb ik je nog even gevoed, zodat ik dat niet tijdens het bezoekuur moest doen, want dat vind ik nog een beetje vervelend, het gaat nog niet zo vlotjes en het doet soms erg veel pijn. Wanneer je buikje vol was, was ook je pamper vol. Papa heeft je dan ververst! Hij was best onder de indruk van je geurtje. Voor het avondbezoek heb ik je niet meer kunnen voeden omdat je te vast sliep. Met als resultaat dat je tijdens het bezoek honger kreeg. Ik probeerde je wat te troosten met je tutje maar zag dat de honger groter en groter werd. Ik zat er zo met in zodat ik mezelf begon op te boeien, waardoor de borsten zich helemaal vulde! Wanneer iedereen naar huis was, leken ze wel te exploderen! De melk stroomde in je mondje, en over mijn wangen; enkele traantjes... En toch ben ik de gelukkigste mama van de wereld!
Je laat je meteen van je beste kant zien. De ganse dag lig je vredig te slapen. Heel af en toe word je wakker voor een borstje van mama. Maar wanneer je eerste bezoekers verdwenen zijn, verander je van een engeltje in een klein duiveltje. Je wilt voortdurend drinken, maar dat kunnen mijn tepels nog niet aan. De ganse nacht proberen we je te troosten. Papa loopt zingend met je rond. Ik geef je af en toe wat eten. Tegen de ochtend vallen we samen in slaap!
Je eerste bezoekers: - Moeke Nies - Tante Katleen - Moeke en Vake - Joppe - Litse - Victor - Je peter, Stijn - Ingrid - Ynke - Je meter, Tante Nancy
Hallo! Wij hebben jullie allemaal goed liggen gehad! Wij wisten al een week dat we dinsdag ingeleid zouden worden, moest de bevalling nog steeds niet spontaan op gang gekomen zijn!! Zo gezegd, zo gedaan! Maandagavond moesten we om 19u in Klina zijn. Daar krijg ik al tabletjes die ervoor moeten zorgen dat alles een beetje verweekt. Die nacht krijg ik rond 01u contracties! Ze komen zo om de 2 minuten, maar zijn niet krachtig genoeg. Ik blijf de hele nacht steken op een vingertopje ontsluiting. 06u: Ik word naar de verloskamer gebracht. Daar word ik aan de monitor gelegd. Er wordt een infuus gestoken. 08u: Het infuus doet zijn werk. De weeën beginnen heviger en heviger te komen. Het wordt best pijnlijk, en het woord "epidurale verdoving" spookt in mijn hoofd, maar ik probeer het nog te verdragen. 08u45: We hebben een kleine 4cm ontsluiting. De vroedvrouw breekt de vliezen. Er wordt mij gezegd dat ik nog vanalles mag doen. Een badje nemen, rondwandelen, op de zitbal hobbelen. Maar ik wil vooral naar het toilet. Onderweg wordt het plots zwart voor mijn ogen. Ik voel me onwel worden en moet uiteindelijk overgeven. Ziezo.. daar zijn we al vanaf, beter nu dan straks! 09u: Ik word gek van de pijn. De ene wee is nog niet goed verdwenen of daar is al een nieuwe. Ik puf me tepletter maar het lukt me niet om rustig te blijven. Ik begin te ijlen en roep mijn mama! (die er niet is) Wanneer de vroedvrouw nog eens langstkomt, geef ik toe aan dat stemmetje in mijn hoofd, en vraag ik om een epidurale verdoving. Ik kom meteen weer bij mijn positieven, en kan zelfs weer lachen, met de toekomstige papa, die wat last heeft van winderigheid! Die krijgt ondertussen eten, terwijl ik moet liggen verhongeren! 10u: Wauw, ineens volledige ontsluiting! Wie had dat gedacht? De gynaecologe wordt op de hoogte gebracht en ik mag stilaan beginnen persen!
De Bevalling: Het persen ging meteen goed. Door de verdoving moest ik me wel goed concentreren om de weeën te voelen, zodat ik wist wanneer ik moest persen. De vroedvrouw moedigde me aan. Ze hield even een spiegel zodat ik het hoofdje al wat tevoorschijn kon zien komen tijdens het persen. We zagen meteen dat ze goed was voorzien van haar! Het ging vrij vlot, maar ze kroop regelmatig terug. De afstand die ik dan had gewonnen tijdens het persen, ging telkens weer verloren. Ze moest een zekere drempel over. Wanneer dat lukte werd de gynaecologe opgeroepen. Toen die er was, was de klus bijna geklaard. Nog enkele keren stevig doorpersen en daar was het hoofdje. Ik moest even stoppen, zodat de navel van rong het nekje kon gehaald worden, want dat zat er 2 keer rond. Nog even persen voor die schoudertjes en daar ben je. Ik mag haar er voor het laatste stukje mee uittrekken. Ze werd op mijn buik gelegd en de tranen rolden over mijn wangen. Dat kleine, warme, natte lichaam dicht tegen mij, dat voelt zaaaalig! Ik ben op slag verliefd! En sprakeloos! Ze huilt meteen uit volle borst, maar wordt snel weer rustig wanneer ze op mijn lege buik ligt. Papa knipt de navelstreng door. Wanneer de vroedvrouw haar bij me weg neemt om haar te verzorgen, begint ze weer te huilen, ze trekt een schattig pruillipje, waar haar papa meteen verliefd op wordt! Je hebt wat last van slijmpjes, die dan ook meteen worden verwijderd! Je krijgt een apgar-score van 8 op 10, en na 5 minuten 10/10!!! Ze wordt gewogen: 3kg485 en gemeten: 50cm! Als alles klaar is geven ze haar aan papa.De gynaecologe en de vroedvrouw verlaten meteen de verloskamer, en gunnen ons een uurtje met zen drietjes! Er valt een stilte. Zaaaaalig! Ik ben mama, Benny is papa, en dat klein hummeltje is onze dochter, Lotte. De mooiste baby van de wereld! ONGELOFELIJK!!! Ik geef haar meteen de borst, die ze zonder twijfelen aanneemt!
Oef, we mochten gisteren weer op controle! Na dat verlengd weekend waren we eens zo benieuwd! De gynaecologe lacht een beetje als ze ons ziet binnen komen met de bolle buik en zegt: "tja, er kunnen 2 dingen gebeuren bij het verwijderen van een cerclage; of je bevalt vrij snel, of je lichaam heeft een natuurlijke cerclage aangemaakt uit littekenweefsel, op de plek waar de cerclage zat." Het was mij vrij duidelijk dat ik bij het tweede geval gerekend mocht worden! Niets om me zorgen over te maken volgens haar. Ze zou me maximum 10 dagen over tijd laten gaan. Bij de echo is alles nog dik in orde! Onze spruit wordt geschat op 51cm en 3350gr. Het kijkt nu wel terug naar boven, en dat zou de bevalling iets moeilijker kunnen maken, maar het draait nog reglmatig om zijn/haar as, dus het zou kunnen dat het nog terug verandert. Gebeurt dat niet, dan is dat geen ramp, maar dan zal ik "iets" beter mijn best moeten doen! Ondertussen heb ik blijkbaar 1cm ontsluiting, wat toch duidt op enige vordering! Nog even volhouden!
PS: op de echofoto zou je een voet moeten zien met 5 teentjes, maar erg duidelijk is het niet!
ZUCHT!!!!!!!!!! Ik wou dat ik deze week eens iets nieuws kon schrijven... Maar voorlopig is hier weinig verandert! Ik begin mijn geduld een beetje te verliezen. Ik was er op 37 weken zwangerschap helemaal klaar voor, en dan is elke dag die erbij komt toch wel een beetje te veel. Ik geniet nog elke dag van mijn bolle buikje, en van het feit dat je nu nog helemaal voor mij alleen bent... Maar ik word zo nieuwsgierig! Ik kan mijn aandacht nog moeilijk geven aan zaken die niet met de baby te maken hebben. Ik probeer mijn gedachten wel te verzetten maar eindig altijd dromend over dat mini-mensje! Alsof niets anders nog voor mij telt!
Dagelijks word ik overspoeld met telefoontjes en mailtjes met de vraag of het al zover is. Ik zou zo graag eens "ja" antwoorden, maar dat zit er voorlopig niet in. Ik voel me nog net hetzelfde als voordien, en heb dus echt niet het gevoel dat het voor binnenkort is. Ik hoop echt niet dat ik overtijd ga... daar heb ik echt niet zoveel zin in! Zoveel geduld heeft ons mama mij gewoon niet gegeven!!!
Maandag eindelijk weer op controle... nu ben ik echt razend benieuwd... binnen een week zitten we al aan de uitgerekende datum... de datum die ik niet leek te halen... who knows???
Hallo! Deze ochtend werd de cerclage verwijderd. Maar verder gebeurde er niets. Alles zit nog op zijn plaats. Ik heb een klein beetje ontsluiting maar niets om te vermoeden dat het vandaag of morgen gaat gebeuren. Het is dus gewoon afwachten vanaf nu. Vrijdag gaan we weer op controle! Tot dan!!!
OEF! We hebben het gehaald! Vanaf nu is ons kindje "a terme" of "op tijd". De baby is klaar om geboren te worden. Maandag die cerclage er af en dan is er niets meer dat hem of haar nog tegenhoudt. Het worden spannende momenten tot de natuur het startsein geeft. Ik hoop stiekem dat het die maandag al begint, want ik wil je eindelijk kunnen zien, voelen, horen en ruiken! Maar als onze pruts beslist om nog even in dat warme nestje te blijven zitten dan sluit ik me daar bij aan. Al krijg ik het wel erg ongemakkelijk, zeker nu het buiten zo warm is. Maar elke dag dat jij nog in je luxehotel wilt verblijven krijg je. Geniet er nog maar even van, want hier staat heel veel volk op je te wachten. Het zal met momenten verschrikkelijk druk zijn. En waarschijnlijk zal er een lange wachtrij zijn om je te mogen pakken. En als je dat niet zo leuk vind, moet je maar een stinkepampertje vullen, dan zal uwe Superpapa u wel terug overnemen om uw billetjes proper te maken. Ik ben eens benieuws hoe de papa het ervan gaat afbrengen... Zal hij overeind blijven??? Dat is misschien een leuke vraag om een nieuwe poll te openen.. hihi! Maar de papa doet het nu al uitstekend hoor. Elke avond praat hij een beetje tegen onze buik, en daar komt al snel reactie op. Meestal sluit hij zijn "gesprekje" af met een slaapliedje,.. en wie weet herken je dat dan al wel wanneer we het voor je zingen als we je in je bedje stoppen.
PS: er is weer een nieuwe foto van vorige week!! => vergeet ook niet te gokken op de nieuwe vraag (rechter kollom, bovenaan) hihi!
Vandaag mochten we weer op controle. Ik was weer vrij zenuwachtig want ik had deze week eignelijk heel veel uitgestoken. Afwassen, strijken, koken, kuisen, babykleedjes schikken, terrasjes, wandelingetjes... Met andere woorden: weinig rust gehad. Maar op de controle kregen we te horen dat het er nog heel goed uitzag. De baarmoederhals was vrij stabiel gebleven met 1,7cm. Op maandag 15 mei wordt de cerclage verwijderd. En dan is het afwachten tot wanneer de natuur het startsignaal geeft.
Met onze kleine spruit was alles ook dik in orde. Hij/zij meet nu al 49cm en weegt zo'n 2kg600. Als het daaraan zou liggen, zeker geen couveusekindje meer. Maar de volgende week is toch nog van groot belang om onder andere de slikreflex volledig te ontwikkelen.
Deze week gaan we niet op controle omdat het de laatste keren stabiel was gebleven. Hoeveel je bent gegroeid en bent bijgekomen kan ik dus niet met zekerheid zeggen. Maar het zal wel weer wat zijn. Het voelt aan of mijn lichaam te klein aan het worden is. Maar daar trek jij je niets van aan... Je woelt en stampt in het rond en dat zorgt ervoor dat mijn buik soms rare vormen aanneemt. Uw neefje Victor en Tante Katleen hebben zich al te pletter gelachen met die dikke buik. Gisteren maakten ze er een gezichtje van, en mijn navel gebruikten ze als mondje. Tante Katleen liet het mondje dan praten, en Victor schoot in de slappe lach.
Oef, we mochten gisteren weer op controle! Na dat verlengd weekend waren we eens zo benieuwd! De gynaecologe lacht een beetje als ze ons ziet binnen komen met de bolle buik en zegt: "tja, er kunnen 2 dingen gebeuren bij het verwijderen van een cerclage; of je bevalt vrij snel, of je lichaam heeft een natuurlijke cerclage aangemaakt uit littekenweefsel, op de plek waar de cerclage zat." Het was mij vrij duidelijk dat ik bij het tweede geval gerekend mocht worden!
