Zoals gezegd zijn we met Lotte naar kind en gezin geweest voor haar eerste vaccins! We kwamen bij de dokteres. Die begon wat te vertellen over wat de spuitjes juist inhielden enzo. En ons Lotteke maar lachen naar haar. En toen ze dan de eerste spuit in haar bovenbeentje prikte, vloog ze van de ene emotie in de andere. Het vrolijke kindje van daarnet was plots heel verdrietig. Ik had ze nog nooit zo hard en gemeend horen huilen! Ik kreeg het moeilijk en had zin om te zeggen dat ze de andere spuit voor een andere keer mocht houden, maar voor ik het wist zat die spuit al in haar andere bil en opnieuw schreeuwde ze het uit. Ik nam ze snel heel dicht bij mij en kon niet wachten om te vertrekken. We moesten uiteindelijk nog een kwartier wachten in de wachtzaal, om zeker te zijn dat Lotte geen allergische reacties vertoont. Na een tiental minuutjes werd ze wel weer rustig en leek het vergeten te zijn. Mijn hartje deed pijn!!! Vandaag wilde ik in bad de plakkertjes die op de wondjes kleefde er voorzichtig afhalen, maar toen ik het eerste verwijderde, schreeuwde ze het weer uit! Het tweede heb ik dan maar laten plakken tot het er iets gemakkelijker afkomt.
En nu.... ligt ons Lotteke heerlijk te slapen!!! En dat ga ik ook doen,... Slaapwel!
Hallo!
