Het is zover... Lotte is vanaf nu een échte kleuter! Maandag ochtend maakte ik haar wakker, en toen ze hoorde dat ze naar school mocht, sprong ze uit haar bed van plezier! Ze kleedde zich om, we ontbeten rustig samen en maakten dan haar boekentasje klaar. Warm ingepakt vertrokken we naar school. De juf had alles voorzien voor de komst van Lotte. Lotte had laatst een symbooltje gekozen voor aan het kapstokje, het hartje. En dat wist ze nog goed. Haar jasje ging aan de kapstok bij het hartje, haar schoentjes in de schoenkast bij het hartje, haar drinkebus in de mand, banaan bij de juf... en ze was binnen... Nog snel een dikke kus en knuffel aan mama en papa, en de dag kon beginnen.
Het deed raar om zonder kindje terug naar huis te stappen. De hele dag zat ik met mijn hoofd bij haar... ze zou toch durven zeggen dat ze naar het toilet moet? Zou ze zich niet verlaten voelen? Zou ze wenen? Ze zullen haar toch geen pijn doen?
Om het een beetje van me af te zetten ben ik beginnen poetsen als een gek. Dat gaat natuurlijk veel sneller zonder kindjes in huis,... dus daar was ik al snel mee klaar... Dan even op jacht naar suikerbonen... Maar daar kon ik mijn hoofd ook niet echt naar zetten. Voor we het wisten was het tijd voor papa om te gaan werken. Dan zou ik nog maar 2 uurtjes moeten volkrijgen en dan is het zover... Nog een beetje poetsen dan maar... dan een half uurtje uitblazen in de zetel, en lekker op tijd vertrekken! De deur van haar klasje was nog gesloten maar ik kon al binnen piepen langst het raampje. Lotte zat dicht bij de juf, en ze aten appeltjes. Door haar te zien kon ik terug een beetje op adem komen. Oef, ze zag er goed uit, en ze leek zich wel goed te voelen in haar klasje.
Na 10 minuten wachten gaat eindelijk de deur open en kan ik mijn meisje terug bij me nemen... Ze was blij, ze vond het leuk, en wilde morgen graag terug komen! OEF!
Deze ochtend is ze met hetzelfde enthousiasme naar haar klasje vertrokken. Ik heb het vandaag veel kalmer aan gedaan. Het geraas van gisteren heeft me uitgeput. En nu ben ik toch stiekem weer aan het aftellen tot ik haar kan gaan halen....

13-01-2009 om 19:15 geschreven door Sofie