|
Gisteren vertrokken we na een heerlijke voormiddag met onze lieve kleine meid richting Leuven. We brachten thuis de verdovende zalf nog aan op haar "prikdoosje" en reden op ons gemak door. daar aangekomen ging alles heel erg vlotjes. Om 2 uur zat het nazicht door de oncoloog erop en mocht de chemo aangesloten worden op de port-a-cath. Ella brulde al minder hard dan de keren ervoor. Ze had dan ook een fantastische verpleegster die liedjes zong "op een grote paddestoel...." Ze wilde precies wel meezingen, maar besefte toch nog veel te goed dat ze aan het slangetje werd gehangen en wat er gaande was, dus volledig was ze niet afgeleid. Na een half uurtje aan het slangetje voor chemo en spoelingen mag Ella iets kiezen uit de schatkist! Een prikcadeautje omdat ze zo flink is geweest. Ze is apetrots!
Om te voorkomen dat Ella zo ziek zou zijn als de vorige keer, krijgt ze nu preventief al medicatie tegen de misselijkheid. In de auto begint ze toch te kokhalzen. Even denken we dat't zover is. We waren al voorzien op het ergste scenario en hadden enkele nierbekkens meegepakt, zodat we niet elke keer moesten stoppen onderweg. MAAR we hebben ze niet nodig, want Ella wordt niet ziek! Om 18 uur beslissen we dat ze in deze staat zeker wel bij oma en opa kan gaan slapen... Hopende om geen telefoon te krijgen dat Ella alsnog ziek geworden is, want dat kan immers tot 3 dagen na de chemo.
Het bloed van Ella zag er niet helemaal geruststellend uit. Haar rode bloedcellen en bloedplaatjes stonden aan de lage kant. Volgende week moeten we vroeger naar de chemo komen zodat Ella bloed kan bijkrijgen. Deze week moeten we haar nog wat extra in't oog houden, want ze zal na de chemo terug zakken en haar immuniteit daalt alleen maar nu, bijgevolg kan ze sneller ziek worden. Hopelijk halen we woensdag... we duimen.
Vanochtend kreeg ik om half 9 telefoon. "Goedemorgen mama" zegt een schattig stemmetje aan de telefoon. Ik weet eigenlijk niet goed of het nu Ella of Fien is, want hun stemmen lijken zo op elkaar tegenwoordig. "Mama, we zijn juist wakker en hebben flink geslapen." Ik ben opgelucht en haal diep adem. Dat is een teken dat Ella ook een goede nacht heeft gehad. Ella zegt;" Dag mama, ik ben heel flink geweest, tot straks!" Na een korte babbel met oma weet ik dat alles ok is en kan ik met een gerust hart gaan werken.
Groetjes
Hanne
|
.
