|
Dinsdag stopte ik om half 1 met werken. Wim en Ella zaten in de auto voor het werk te wachten. Ik voelde me opgewonden, een beetje gespannen, zenuwachtig, gelukkig, verward,... Zeoveel verschillende emoties tegelijk. Ook voor Wim en Ella was het allemaal verwarrend en tegelijkertijd bevrijdend. Ella zou haar laatste kuur vincristine (chemo) krijgen. Om 2 uur stipt arriveerden we nogmaals op de parking van't uz. Stralende zon op ons gezicht, Ella heel vrolijk. Vandaag zou het stoppen. De laatste chemo was een feit.
Binnengekomen op dagzaal werd Ella direct onderzocht door dokter Jaques. Aangezien Fien vorige week een lonsontsteking had, onderzocht hij mega Ella ditmaal NOG iets grondiger. De longen waren goed, Ella snottert wel wat, maar tijdens een kuur is dat helemaal normaal. Voor de rest geen bijzonderheden. Toen mega prinses Ella op de weegschaal ging staan, stelden we tot onze verbazing vast dat ze was bijgekomen! Bijna 1 kg op enkele weken tijd. Super doet ze het!
Na de onderzoeken door haar favoriete dokter, werd het prikdoosje aangeprikt. eerst een kleine spoeling, dan een bloedname en nadien werden de vincristine en de grote spoeling aangeprikt.
Na ongeveer een half uurtje was het alweer achter de rug. Ella vindt't allemaal al normaal. Ze weet wat er gaat komen, ze weet dat ze met een karretje moet rijden, ze weet dat ze na de chemo weer gewoon naar huis mag. Maar dinsdag was het anders...
We moesten nog langs de oogarts. om half 4 kwamen we na een lange zoektocht door het grootste ziekenhuis van Belgiê aan bij de oogarts en om 5 uur mochten we binnen.
De reden van ons bezoek aan de oogarts is omdat het linkeroog van Ella sinds de behandeling met chemo is gaan afhangen en ze krijgt haar oogje niet volledig meer open. De oogartsen en oncologen willen dan graag een onderzoek om na te gaan of er zeker geen gezichtverlies optreed. Na een uitgebreid onderzoek stelt de oogarts ons gerust. Ella ziet nog heel goed. Over 3 maanden moeten we gewoon terug op controle komen, want dit moeten we wel opvolgen. De bijwerkingen van chemotherapie zijn bij elk kind, bij elke mens anders. ook dit kan een serieuze bijwerking zijn, vandaar de controle.
Nadien gingen we de bloeduitslag nog ophalen op dagzaal en mochten we met een gerust en opgelucht hartje richting thuis vertrekken.
De volgende controle staat gepland op 12 mei. Dan moeten we bij de uroloog langsgaan die Ella heeft geopereerd. Hij wil haar litteken en nierfunctie controleren.
Op 21 mei moeten we dan nog eens terug, maar dit keer voor een ct scan (waarvoor ze nuchter moet zijn) een bloedname en een spoeling van de poortcatheter.
het verdere schema voor juni en de grote vakantie krijgen we dan ook mee.
We hebben gisteren een groot hoofdstuk kunnen en mogen afsluiten. We beseffen het nog niet ten volle denk ik. Het dringt nog niet echt door. Want de schrik om slecht nieuws te horen, blijft ons voorlopig nog teveel achtervolgen. We willen wel euforisch zijn, zoals al die lieve mensen rondom ons doen. Maar iets houdt ons tegen. We zijn voorlopig nog erg voorzichtig want de kans op herval is en blijft reëel. De meeste kinderen die hervallen, zullen dit doen binnen een redelijk korte termijn. Maar daar mogen we, zoals iedereen ons heel bezorgd weet te zeggen, niet teveel bij stilstaan. We moeten nu denken aan het positieve.
Deze week zei iemand me; "life doens't have to be perfect, to be beautiful" Wijze woorden met veel waarheid. Perfect? Wat is perfect? Dat woord heeft voor iedereen een andere betekenis. voor ons heeft't sinds de ziekte van Ella immers een andere betekenis gekregen. Een betekenis die we er daarvoor misschien niet aan gegeven hadden.
Maar het is goed dat we erbij stilstaan dat de "gewone dingen" des levens te vaak als "gewoon" aanschouwd worden. Iemand die je graag ziet, zien afzien, doet pijn. Maar we leren eruit en putten er nieuwe kracht en energie uit. En wat we er vooral uit leren is wat écht belangrijk is in't leven en dat zijn vooral de mensen die we graag zien en waarvan we zeggen;"op hen kunnen we écht rekenen"
Wij hebben, door Ella's ziekte, misschien wel het geluk gehad om te weten te komen dat er veel mensen écht om ons geven. Dat we omringd zijn door een warm vangnet en dat steun van echte goede vrienden en familie onvoorwaardelijk is. Dat niets kan vervangen wat mensen die je graag zien voor je betekenen.
Een aantal van deze mensen zullen we persoonlijk danken voor hun steun en toeverlaat. Maar laat ons toe om via deze weg AL de mensen (onze ouders, grootouders, broers, zussen, familie, vrienden, collega's, directie van de nieuwe kaai, leerkrachten, meester Paul, Juf Els en Lutgarde, ziekenhuispersoneel, dokters, buren, klasgenoten en hun ouders, ...) die ons gesteund en meegeleefd hebben nog eens te danken. Zonder jullie steun, sms'en, mails, telefoons, opvang voor de kinderen, reacties op de blog had het ook gegaan, maar was de pijn die we hebben gedragen, veel minder draaglijk geweest. Het deed ons elke dag opnieuwe deugd om te horen dat zovelen aan ons dachten, kaarsjes brandden, gebeden hebben, ...
Oprecht dank aan ieder van jullie vanwege Wim, Fien, mezelf maar vooral vanwege megaprinses Ella
|
