Tja, het was voorspeld en komt ook uit, een regendag ! Maar, we gaan toch even wandelen in het dorpje van de haven en warempel ....... Tonnie snelt op me toen zegt: "zojuist Filip en Mathilde tegen het lijf gelopen!" Ik ga natuurlijk mee en ... Ja hoor, daar zijn ze, een wafeltje kopen in een lokale shop. Wij natuurlijk proberen fotootje te nemen, onopvallend, waarop 2 bodyguards ons aanspreken dat 1 fotootje wel genoeg is, ze zijn immers met vakantie.... OK, we laten ze verder met rust,maar wel grappig. Zo'n ontvangst hadden ze echt niet moeten doen voor ons hier op het eiland.... Filip is constant aan het bellen... Misschien met Charles Michel ? Voor de rest weinig nieuws op deze regendag. Morgen verder richting les Sables d'Olonne .
Jawel, we moeten beginnen rekenen met het einde van onze reis in gedachte .
Aan de ene kant verlangen we weer naar de gezelligheid thuis, aande andere kant is dit leven hoer zalig ! Aan alle goede dingen komt een eind hè!
De tocht naar Ile d' Yeu begint met heel weinig wind. We beginnen moedig, zeilend met wind van achter. Al snel beseffen we dat we best even motorsailen, anders zijn we s nachts nog niet in Joinville en hebben we geen plaats meer. De eilanden in het seizoen zijn druk bezocht en wie eerst komt, eerst plaatsje.
Gelukkig draait de wind in ons voordeel en... Uit die lawaaierige motor !
De rest is een prachtige zeiltocht en het water is weer mooi helder blauw. Jammer, geen dolfijntjes. We komen aan omstreeks 16h en waarachtig, we hebben super geluk, we hebben een box ter onzer beschikking omdat er net iemand is buiten gevaren! Dat is enorm geluk hebben want opzij van ons liggen ze tot 5 boten dik !!!
Met Liam zou dat geen lachertje zijn over al die boten.
We gaan zalig eten want gisteren super slecht gegeten (ook al was het goedkoop, nog te veel geld). Oef, weer op een eiland
Aanvankelijk weinig wind en een beetje druilerig weer. dat verandert gelukkig onderweg en we krijgen een zalig zeilweertje. Weliswaar achterlijke wind, waardoor we redelijk rollen over zee. Zodoende voelen we aan land 's avonds nog de zee bewegen .... 's Avonds is er weer die enorme plensbui, regenjassen weer. tja, de felle zo'n is niet meer van de partij. Een depressie beïnvloedt duidelijk ons weerbeeld. Pornichet is niet echt mooi, zoals we al eerderhebben geschreven, maarde beste optie voor vandaag. Morgen verder ...
De dag dient zich wisselvallig aan, maar dat houdt ons niet tegen te vertrekken.
de wind is zuid-westelijk! Jawel, een verrassing ... En daarbij komt de gebruikelijke vochtige zeelucht .
In ieder geval mooi zeilweer, maar deze keer is af en toe een zeiljas nodig voor de buien.
het buiten varen doorheen de Arzal Rivier is alweer prachtig. We zijn benieuwd welke sluiswachter we vandaag gaan meemaken in Arzal .
het blijkt dezelfde brulaap als vorige keer. Er zijn heel wat boten die richting Atlantische willen varen en het beloofd een strijd te worden om toch mee te kunnen in de sluis. En zoals altijd heb je voorkruipers die zich niets aantrekken van de rest. Wanneer de sluis opent, is het dan ook geroep tegen elkaar, want de wind helpt niet echt .... We blijven rustig, maar laten ons niet doen. Het moet gezegd, dankzij de brulaap kan iedereen mee in de sluis. Hij weet elk plaatsje te benutten en duldt geen tegenspraak.
weer een belevenis die sluis !
De verdere tocht verloopt prima, met afnemen toe een bui. We komen aan in Port Haliguen en het ligt daar "boem-vol". Normaal zouden we driedubbel dik naast andere boten moeten liggen, maar we smekende havenbegeleider en Liam kijkt hem lief aan . Het helpt! We mogen ons "parkeren" naast een grote catamaran waar toch niemand aan boord is. Het is even klimmen, maar toch beter dan over 3 andere boten.
we wandelen het dorpje in, wat er gezellig uitziet. Het is al later, dus alles dicht buiten restaurantjes.
Wij besluiten tripadvisor te volgen en kiezen een restaurant in de haven. Super lekker!..
Bovendien zitten we naast een ex-coureur die verschillende malen de Tour de France heeft meegereden en daarna in equipe Credit Lyonais ooknog heeft meegedaan aan de tour. Jawel, in de tijd dat ik ook vakantiejob daar heb gedaan voor Coca Cola ! We babbelen honderd uit en blijken een gemeenschappelijke kennis te hebben. Wel grappig allemaal, dat begonnen is meteen gesprek over .... Jawel, Liam .
het wordt dan ook laat eer we in ons bed liggen. Morgen trekken we zuidwaarts, want het einde van de reis nadert ... .
Na een dagje was en plas, wandeling langs de kust, besluiten we verder te gaan.
Vraag is nu, hoe ver nog en wat zijn de weersvoorspellingen. Vermits ze wisselvallig weer voorspellen met af en toe veel regen, is de keuze op Roche Bernard gevallen. Dit kleine haventje ligt op de rivier Vilaine en een sluisje op de rivier zorgt voor de scheiding zoet en zout water. De havens Arzal en Roche Bernard staan bekend als little Brittain, vermits heel veel Engelsen hier hun schip laten om te overwinteren. Ook onze vriend Michael met zijn Brigthstar ligt hier. De rivier opvaren is prachtig. Rotsen en groene wanden bezaaid met bomen en varens omwallen de rivier. Het moet hier wel veel regenen !
We komen aan bij de sluis, die open staat, maar pas binnen een uur blijkt te draaien. Dan maar rustig wachten, er zal wel niet veel volk komen. Mis ! De sluis begint vol te lopen. En jawel, het wordt een hele belevenis. Fransen die niet kunnen aanleggen, een sluismeester die enorm van zijn oren maakt en geen tegenspraak duldt. Hij is degenen die bevelen geeft en niemand anders ! Gevolg... Brokken aan een klein bootje en veel heen en weer geroep! Het is amusant om te zien en te aanhoren. Gelukkig liggen wij helemaal vooraan, veilig .... Hoewel, de Fransman achter ons komt gevaarlijk dicht. De tocht verder door naar Roche Bernard is vredig. We genieten van het uitzicht en leggen aan in het rustige haventje. Een wandeling doorheen het dorp leert dat het een dorp is met een geschiedenis terug tot de middeleeuwen, met heel wat oude ambachten die nu toeristisch uitgebuit worden. Wel gezellig, maar na een dag heb je het wel gezien. Weerafhankelijk morgen verder.
Wat zich aankondigde als een druilerige dag, werd uiteindelijk een zalige zeildag, met over het land wolken, maar boven ons straalblauwe hemel. Een mooie wind, die we scherp aanhouden en we klieven heel mooi door het water. Zoals we al een paar keer hebben meegemaakt deze trip, moeten we afremmen, omdat we anders te vroeg op bestemming zijn. Piriac heeft een drempel en daar kunnen we niet altijd over. We rollen de genua op om zo onze snelheid te temperen en te genieten van het mooie uitzicht van de. Bretoense kust. In plaats van zandstranden of hoogbouw, zie je hier kleine huisjes (van ver lijken ze klein) rotsstranden, wat een authentieker uitzicht geeft. Mooi op tijd komen we aan bij Piriac en worden we begeleid naar onze ligplaats. In de haven klinkt een Braziliaans bandje die swingende muziek speelt. Liam spurt de steiger op, maar ik denk niet dat dit is om te gaan swingen ..... We kuieren wat rond, reserveren een klein tafeltje bij Chez Grand Mere en nemen een aperitiefje. Zalig.. Morgen wasdag en klusjesdag om nadien nog wat verder te trekken .
We vertrekken vanuit Saint Gilles met bestemming "onbekend". We laten het volledig van de wind afhangen. in ieder geval, richting Noorden, Bretoense kust. Uiteindelijk is er niet al te veel wind en wordt het "Pornic". We komen nu op bekend terrein en de haven is dus geen verrassing meer, we kennen het hier al. eerlijk gezegd, ik vind het zalig weer in Bretagne te zijn. Misschien wat onverklaarbaar, maar ik vind het hier gezelliger en mooier. s avonds een kleinigheidje eten bij Ernesto. Daags nadien, in de vroege morgen, regent het pijpenstelen ... We nemen daarom rustig de tijd om te douchen (ik kies wee de verkeerde met pisstraaltje en koud water !). De regent houdt. Op en we besluiten te vertrekken.
De windvoorsprlling is heel magertjes, dus kiezen we een bestemming dichtbij. Temeer omdat het opkruisen is en we dus niet veel vooruit zullen gaan. Het wordt een afstand die in de Reeds wordt aangegeven als 16 mijl. Uiteindelijk doen we er 31,4 over .... Tja, gevolg van opkruisen en , we hebben alle tijd dus doen we het echt rustig aan.
Even tussendoor, we hebben tot op heden 1490 mijlen afgelegd, oftewel 2682 km. Dit even als tussendoortje. Bovendien is St Gilles onze 41 ste haven voor zij die van statistiekjes houden .
Saint Gilles is een getijde haven, dus even opletten dat we niet te vroeg binnenvaren en vast komen te zitten. De Reeds waarschuwt voor sterke stroming wat we kunnen beamen.
We worden verwelkomd door een bootje van de haven dat ons naar onze ligplaats begeleid en ons helpt bij het aanmeren. Ze zijn hier heel gastvrij.
Het dorpje zelf is wel gezellig, ook heel toeristisch, maar ja, dat heb je bij ons ook hè.
Morgen nog een dagje verkennen en dan verder.
Het dagje verkennen begint met het bezoeken van het plaatselijk marktje en daarna een stevige wandeling. Jawel, we doen het rustig aan en de terugreis begint te naderen, wat ons al meer en meer aan het thuisfront doet denken. Ervoor ook hoor, maar nu komt het heel dichtbij.
Wat is dat vroeg ... 6 uur vertrekken.... Na de plaatselijke harmonie te hebben bewonderd gisteren op het marktplein waar Liam het nodig vond om ook zijn bijdragen te leveren aan het ensemble door in een rustig stuk te beginnen blaffen . Alle ogen gericht op hem.... Maar goed, de uittocht en morgen was prachtig, door de smalle geul, nog diep in slaap gedommeld. Een enkeling had hetzelfde idee als wij en zijn ook dappere ochtendmensen. We varen rustig richting noorden, bestemming nog niet bepaald, dat zal de wind wel doen. Het wordt les Sables d'Olonne, waar we een mooi plaatsje krijgen in de. Kleine voorgaven. Gezien onze plaats en de wind, hebben we dezekeer geen last van de graanfabriek aan de overkant. Wat we wel opmerken is dat er nu veel meer Nederlanders zijn. Hun vakantie is duidelijkheid ook begonnen .... We gebruiken de gratis wasfaciliteit in de haven, wat gekend is door de meesten, want het is aanschuiven. Tonnie helpt een koppel bretoenen naast ons aanleggen, die ons vervolgens op de aperitief vragen.... We leren zelfs een paar. Woordjes Bretoens.. De nacht is minder aangenaam. Een café net bij onze ligplaats houdt blijkbaar een feestje en de jongeren zijn niet van de stilsten ... Pfff, ik doe geen oog dicht... Bovendien s morgens om 5 uur de vissers die uitvaren... Ik heb al betere nachten gekend. We kuieren daags nadien wat rond over de boulevard, doen inkopen en houden ons rustig. Mensen kijken is ook een leuke bezigheid . Tonnie heeft van de gelegenheid gebruik genomen om ons Kiefje te polieren, terwijl ik me bezig heb gehouden met de was en de binnenkant van ons Kiefje.
Dag 2 Na een rustige nacht en ontbijtje, gaan we op zoek naar fietsen. Dat duurtniet lang eer we iets gevonden hebben en .... Ze hebben tevens een karretje voor Liam die achter de fiets bevestigd kan worden. Zoals te verwachten was, vindt hij het maar niets. Gevolg: zenuwachtig geblaf en gepiep dat we proberen te negeren ... De fietspaden zijn ideaal voorzien en afgescheiden van auto's, waardoor je rustig door de zoutwinningsvelden kunt rijden. We passeren een tropisch aandoend oesterbarretje, waar we halthouden voor degustatie van oesters en een fris glaasje witte wijn... Zalig gewoon. We ontdekken de andere haven St Martin en Re, die duidelijk veel toeristischer en groter is, maar op zich ook zijn charme heeft. Rustig bezoeken we dit deel van het eiland om vervolgens via de andere kant langzaam terug te fietsen. Het is opnieuw een bloedhete dag, vandaar onze kalme tred. Tegen de avond komen we aan in onze haven en eten een kleinigheid in een klein restaurantje, om daarna aan boord nog te genieten van een optreden in de haven met muziek uit de jaren 60-70. Jawel, ideaal ! Morgen naar de markt en genieten van de omgeving.
Dag 3 Ile de Re Het marktje is groot en we kijken onze ogen uit. Voor het avondeten voorzien we de nodige lekkernijen en zetten dit koel aan boord. De rest van de dag is wederom genieten en we nemen afscheid van onze Franse buren, die ons prompt hun tel nr geven voor het geval we nog eens naar Trinite sur Mer gaan, waar zijden huis hebben. Je weet maar nooit ..... Vanavond blijkt er een jazz festival te zijn op het plein voor de kerk, en we denken daar eens een kijkje te gaan nemen. Hoewel, morgen om 6 uur vertrekken, we gaan het daarom zeker niet te laat maken ....
Vanuit de grote haven les Minimes, moeten we geen rekening houden met de getijden, wat aangenaam is ... Nochtans, onze haven van bestemming, Ars-en-Re, is dit wel, dus, toch rekenen (tijdens een vakantie vermoeiend ). OK, we vertrekken om 11 uur, ruim op tijd om het hoog tij van Ars en Re te halen. Aanvankelijk hebben we een beetje wind, maar die valt al snel weg met de warmte. Een beetje dobberen dan maar richting onze bestemming. Gelukkig trekt de tijdig wat aan, zodat we veilig de aanloop naar de haven kunnen beginnen. Deze valt immers helemaal droog bij laag tij en je moet dus zeker niet te laat komen !
We gaan naar de oude haven in het centrum en hebben de voorlaatste plaats, naast een Engels schip dat er voor maanden ligt. Naast ons komt later nog een Franse boot met 5 mannen die elkaar al heel lang kennen, parijsenaars, die wel van tetteren houden . We hebben een gezellige babbel en vermits zij pas zondag avond vertrekken, beslissen wij om tot maandag ochtend te blijven, 3 nachten dus. Het eiland is prachtig reeds op eerste zicht. Morgen meer verkenning, liefst per fiets, maar dan moeten we voor Liam een oplossing vinden.
We hebben weer de optie 2+1 gratis, dus .... Daar kiezen we opnieuw voor . Rustig kuieren in de stad waar er opvallend minder volk is dan vorige keer. Het zijn super hete dagen en is het dus zoeken naar een straatje met schaduw... Gelukkig zijn er "wandelgallerijen" onder schaduwrijke bogen, zodat deze ons wat verkoeling geven. Een terrasje doen hoort ook bij het ritueel . Tonnie doet wat klusjes aan de Kief, terwijl ik even op strand ga om te zwemmen. Goede verdeling, niet ? Jawel Mieke, de stad is mooi in inderdaad de eilandjes errond ook. Ile d'Oleron hebben we deels bezocht, strakjes varen we naar Ile de Re. Het beste is het eiland met de fiets te verkennen, maar met Liam is dat niet evident. We zien wel. de dagen vliegen voorbij en we beginnen al te praten over de terugreis .... Pffff. Tja, dat komt dichterbij hè en het vraagt wat planning. maar nu nog genieten hoor ! Jullie ook allemaal !!
Jawel, ochtendstond heeft goud in de mond ! ! In tegenstelling tot de voorspelling, is er toch wind en vertrekken we om 8 uur met een lichte bries, bezeilbaar. Dit houden we een tijdje vol tot de wind gaat liggen en de motor bij gezet moet worden. Na een paar uurtjes motorsailing trekt de wind opnieuw aan en de motor gaat onmiddellijk uit. Het wordt een prachtige zeildag, warm, zo'n en wind. Opnieuw ontdekken we hoe groot Ile d'Oleron wel is ! Maar tijd is geen probleem, in de grote haven van La Rochelle kunnen we altijd binnen. Omstreeks 19u45 leggen we aan na ca 12 uur zeilen. Wat een prachtdag! Nu nog snel even iets eten, morgen een gezellig dagje La Rochelle, maar ook de was en boot schrobben staat op het programma . By the way, in deze haven ligt het iets rustiger dan deze in de oude stad (kan ook wel liggen aan het festival ).
Maandag is sluitingsdag in Frankrijk, dat hebben we ondertussen al verschillende malen ervaren. Een buurman verder op de steiger, had ons verwezen naar een restaurantje in de haven om brood te halen, zogenaamd 'depot de pain' . Ik ernaar toe en wat blijkt... Maandag gesloten. Tja, dan maar wachten met ontbijt tot we ergens iets kunnen bemachtigen. Ik loop voorbij onze buurman en hij vraagt of het gelukt is met het brood, waarop ik antwoord dat maandag jammer genoeg sluitingsdag is. Hij reageert prompt door mij zijn baguette aan te bieden, zij gaan immers straks toch knopen doen met de auto .... Weer een staaltje van Franse gastvrijheid !! Echt, zeg ons niets slechts over de Fransen hoor ! Na het zalige ontbijt trekken we naar het dichtsbijzijnde dorp om te zien of we een auto kunnen huren om een wijnhuis of meer te bezoeken. Jammer genoeg is er in de omringende 40km geen autoverhuur te bekennen. Ik denk dat iemand daarboven ons wil behoeden voor ' trop is teveel. En teveel is trop' . Toch spijtig want namen als Paulliac, St Esteffe, Medoc, Bordeaux, er zijn slechtere plaatsen om even rond te neuzen.... Goed, een rustdag dus en morgen weer op pad. De vraag is, nog naar het zuiden of weer naar het noorden ..... De getijden, afstand en overheersende wind doet ons beslissen om weer noordwaarts te varen, bovendien vinden we het daar mooier.... morgen op tijd op, want de stroom vraagt een vroeg vertrek.
De tocht zuidwaarts leidt ons naar de bekende wijnstreek.... Port Medoc. De tocht zelf begint nat! Zoals de lucht beloofde, vallen er bakken water uit de hemel. maar, het duurt niet echt heel lang of de lucht klaart open krijgen we een mooi zonnetje, af en toe een wolkje. Gezien de overwegend noorden winden, voelt het wel iets kouder aan, maar het is prachtig! We zeilen om het eiland Oleron heen en merken op hoe groot het eiland wel niet is... Jammer genoeg hebben we er weinig van kunnen ontdekken door de beperking dat we niet kunnen fietsen gedurende 60km met Liam. Bovendien lukte het niet direct om een autootje te huren, dus, het zal voor een volgende keer zijn. De kust van het eiland is rondom omringd door prachtige zandstranden en pijnbomen die het strand afschermen. De monding van de Gironde is groot, veel breder dan die van de Charente en ook veel minder stroming. Port Medoc klinkt veel belovend. Het is een redelijk nieuwe haven, maar heel stil. In tegenstelling tot de havens die we tot op heden aangedaan hebben, is het hier uitgestorven, op een enkele verloren ziel na. We vragen na bij de capitainerie en zij weet ons te zeggen dat de mensen er komen voor de rust Of wanneer ze zich voorbereiden opeenpakte overtocht. Morgen een dagje hier, misschien kunnen we een paar wijnhuizen bezoeken en een proeverijtje inlassen ?
Vermits het 2 nachten betalen en 3 de gratis is, besluiten we die gratis nacht te nemen (Nederlandse invloed zeker ). Deze dag is relaxed, een bezoek aan de markt (voor de verandering), wat kuieren over het eiland en we maken kennis met onze buurman. Een Nederlander die getrouwd is met een bretoense en al jaren in Bretagne woont. S winters met zijn boot in de tuin, in de zomer vertoeven op het water. Wat wilt een mens nog meer ...
St Denis dag 3
We besluiten met de bus te proberen naar St Pierre te gaan, op voorwaarde dat Liam mee mag. Gelukkig is datgeen probleem, hoewel het officieel niet mag. Western dat. Hij s avonds opnieuw passeert dus, geen probleem. We stappen uit in St Pierre en de bus rijdt weg. Oeps, ik ben mijn heuptasje met al mijn papieren, bankkaart, creditkaart, gsm, identiteitsbewijs vergeten op de bus! Wat nu? We lopen naar het depot van de bussen dat we opgemerkt hadden en zien een vrouw in een van de bussen zitten. We spreken haar aan en leggen het probleem uit. Jammer genoeg is zij van een andere busmaatschappij, maar... Zij heeft vroeger wel voor die maatschappij gewerkt en heeft nog in haar gsm het nr van een ex-collega zitten. Ze belt prompt die persoon op en deze belooft te informeren en Tonnie te bellen. Dat doet hij en zorgt ervoor dat de bus onmiddellijk wordt gestopt, iemand met een auto wordt nagestuurd om mijn heuptasje te halen en naar ons te brengen !! Heb je al ooit zo een service meegemaakt ? Ongelooflijk, en met de glimlach. Opgelucht neem ik mijn tasje in ontvangst ..... Wat een belevenis. We verkennen St Pierre (klein) en blijven er tot we s avonds onze lieve chauffeur weer zien en hel nog eens extra bedanken voor zijn service. Moe maar voldaan zijn we nu weer in de haven. Morgen een stukje verder zuidwaarts, want Ile de Re komt niet goed uit wat getijde betreft.
Jawel, we ontvluchten de warmte van het binnenland ... En ... De muggen... Tot op heden nog geen last gehad van die kleine vervelende beestjes, maar nu wel ! Ongelooflijk, bij het opvaren van de Charente twee dagen geleden, konden we heel de rivier bezeilen. Nu, bij het afvaren ervan, is de wind gedraaid in een voor ons gunstige richting en kunnen we opnieuw heel de rivier bezeilen. Daarna passeren we Fort Bayard, blijkbaar bekend van een vroegere tv reeks ?? We hebben nog zeeën van tijd vooraleer we St Denis kunnen binnenvaren, dus varen we war heen en weer tussen Ile de Re en Ile d'Oleron. We krijgen een box toegewezen, zalig!
Het is een super hete dag. Een dag waarbij je elk contact met de zo'n vermijdt en schaduwrijke plaatsjes opzoekt. Het stadje is klein, maar gezellig. Ze hebben hier een replica liggen van de Hermion,
Bij de capitainerie vragen we na wat de winterberging hier kost, want het is wel gezelligsten makkelijker bereikbaar hier ... In het begin leek het goedkoper, maar alles werd apart aangerekend, waardoor je meer dan de helft meer bleek te moeten betalen dan bij Mr Gateau. Het blijft dus Gateau .... .
Onze plannen kunnen nogal eens wijzigen, zo ook vandaag .
Origineel zouden we naar Ile d'Oleron gaan, maar na een telefoontje met Mr Gateau, besluiten we hem eerst op te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan... Hoewel ...... De stroming tijdens mid-tide is sterk, dat weten we, maar hier op de Charente dicht tegen springtij... Nog meer en bovendien ook de wind in dezelfde richting. Mr Gateau had dan ook gewaarschuwd voor het gevaar. Ik was een beetje bezorgd, maar Tonnie loodste ons Kief veilig tegen een steiger, wat eigenlijk de verkeerde steiger bleek gezien, maar Mr Gateau zei ons te blijven liggen en te voet te komen. Dat doen we dan ook. Amai, een godvergeten afgelegen plaatsje, met maar een paar huizen en mensen die elkaar natuurlijk allemaal kennen en vreemden heel vriendelijk welkom heten. Ze wijzen ons de weg naar Mr Gateauen jawel, daar is hij. Hij is op zijn tractor bezig om een soort hoover craftjes uit het water te halen die rollen vervoeren waar ze oesters aan kweken. Hij komt over als een no-nonsens man, met kennis van zaken en iemand diegeen dingen zal doen waar hij zich niet bekwaam voor voelt. We maken goede afspraken en het is geregeld.. Ons Kiefje zal daar de winter doorbrengen.
We besluiten met de sterke stroming niet terug te gaan naar Il d'Oleron, maar verder te gaan naar het stadje Rochefort, verder op de Charente rivier. Het neemt ons nog ca 2 uur om ertoe geraken doorheen de velden . Wel mooi hoor! Koeien begroeten ons vanop de kant .
Bij de haveningang aangekomen, moeten we nog even wachten tot sluisje open gaat.
Bij het binnenvaren merken we op dat 5 zeiljachten Pen Duick van Eric Tabarly hier liggen en dat erin de capitainerie een feestje aan de gang is. Het blijt dat er een evenement was ter ere van Tabarly.
Eens aangemeerd, direct naar een plaatselijk restaurantje want we hebben honger... Lekker gegeten, slaapwel !
Dag 3, de 14de juli, en het is opnieuw prachtig weer ! Een stadje ziet er toch heel anders uit in de zo'n . We verkennen de mooie groene long omheen de stad. Ik moet zeggen, dat doen ze wel heel goed in Frankrijk.... Er is altijd veel groen voorzien rondom een stad(je) en het wordt ook goed onderhouden! Veel mooie planten en bloemen. Het is er aangenaam vertoeven. Met enige jaloersheid kijk ik naar de lopers in de parken , die genieten zienderogen (sommigen zien ook af...). In een zo'n park is ook een 'parque animalier' , waar er verscheidene kleine dieren vertoeven: alle soorten eenden, ganzen, parkieten, pauwen en nog diverse soorten vogels. Daarnaast ook geiten. Zeker tof voor de kleine kinderen. Gezien het goede weer is er heel wat volk op de been voor de francofolies en wij gaan ook eens luisteren bij het podium van de veel belovende Franse zangbeloftes. Niet slecht, hoewel het niet altijd Franse liedjes zijn, terwijl wij dachten dat ze enkel Frans repertoire mochten spelen. S avonds zetten we ons klaar op ons Kiefje om het vuurwerk te aanschouwen. Toegegeven, dat kunnen ze goed hoor! Het was een prachtig spektakel, wat. Dan ook terecht een applaus kreeg van iedereen. Pff, het is al laat, tijd om te gaan slapen.....
?
.
