Wat een prachtige zeildag. Deze keer hadden we wind mee, wat een verademing. Bovendien scheen de zon, de wind was soms wat frisjes, maar een zalige dag. De kustlijn van Bretagne is ruw, veel rotsen en dus apprecieren we des te meer onze nieuwe gps, waar alle dieptes, betonning, rotsen, goed op te zien is. Het binnenvaren op de rivier richting Treguier is prachtig. Een zeer groene begroeiing op de oevers waar mooie huizen tussendoor verschijnen. Het groen wijst erop dat er voldoende vocht valt ..... Wat we best geloven , sprekende uit ervaring . De stroming is niet te onderschatten, bovendien zijn er windvlagen. Morgen gaan we het gekende oude stadsgedeelte verkennen en wat inkopen doen. Tot overmorgen waarschijnlijk . Ciao
Rustig dagje in St Quay portrieu. Gisteren avond weer zalig gegeten na zo een zoute overtocht. We ontmoeten onze Engelse vrienden weer: Steve en Buffy (Elisabeth ... Je weet wel, de buurvrouw van Mrs. Bucket ... Euh .. Bouquet). Hij was piloot bij British airways, op 55 met pensioen en nu aan het genieten van zij. Hallberg rassy. Ze geven ons weer leuke tips en misschien zien we ze wel weer in een van de volgende havens . Zo, morgen weer op pad, hoewel ze weer zware wind voorspellen ...
St Brieuc - lezardrieux - euh .... St Quay Portrieux
Tja, weer een bestemming die we niet gehaald hebben . we wilden zo snel mogelijk weg uit St Brieuc, dat we een beetje slordig waren in het nauwgezet nakijken van de weerberichten (hoewel die in St Brieuc waarschijnlijk die van vorig jaar waren...). we vertrokken met redelijk wat wind, wat onmiddellijk te zien was aan de golven. Verstandig als we zijn, staken we onmiddellijk 1 reef. Zo vertrokken we met wind van ca 24 knopen, scherp aan de wind, zware golfslag. We besloten niet de route te nemen dichtbij de rotsen gezien de sterke wind en stroming en golfslag. Gelukkig maar ! De wind trok nog aan tot 32 knopen en zelfs tot 34 knopen. We besloten een 2de reef te steken, wat de Kief makkelijk handelbaar maakte ondanks de ruwere omstandigheden. Ondertussen voelden we ons gepekelde zeilers... Zoveel golven hebben we over ons heen gekregen. Het bleef maar zo sterk blazen en tja, de weg naar Lezardrieu is tussen rotsen een riviertje op ....' Een weg die we niet kennen en tegen laag water. Dus, links omkeer richting St Quay Portrieux, een makkelijk toegankelijke en niet getijde haven. We werden hartelijk ontvangen door de havenmeester, die ons raar maar waar eerst de code van de douches gaf, spontaan . Vreemd, nietwaar ? Dagje rust zal welkom zijn en ons Kiefje vraagt om gespoeld te worden ....
Opstaan omstreek 5u15... Dat doet zeer .... Maar, ochtendstond heeft goud in de mond -ergens in de wereld toch- want hier is de lucht dreigend grijs en voorspelt niet veel goeds... Zeilpakkenweer. Dat we stroom tegen zouden hebben, wisten we, maar ook nog wind tegen ..... Goed, een dagje motorsailing. We moeten wel, anders halen we het hoog tij niet in St Brieuc. We lopen de ingang van de havengeul aan en zien de diepte drastisch dalen tot 3m. Dat was nipt dus... Wanneer we aan het sluisje voor de haven aankomen... Driemaal rood!! Verdorie, het zal toch niet waar zijn zeker.... Als het zo zit moeten we zo snel als mogelijk keren en als een gek eruit, willen we niet vast zitten.... Oef, Tonnie roept op en ze zeggen dat ze de sluis zullen bedienen en de lichten op groen zetten. In de sluis vertelt de sluismeester - waarschijnlijk doet hij ook nog andere dingen - dat ze niemand verwachten, er komt bijna niemand. Dat hebben we gemerkt .... Ergens vastgelegd zonder water en stroom. Het dorpje Legue is piepklein, St Brieuc zelf ligt iets verder. Na een Finse wandeling bergop, waar niet veel te zien is, besluiten we de bus naar St. Brieuc te nemen. De lieve buschauffeur zegt dat normaal geen honden op de bus mogen, maar hij heeft zelf een hond, dus, Liam mag mee. Liam is bang van al die rare geluiden en kruipt helemaal onder ons. St Brieuc zelf, wel aardig, maar niet speciaal. We lopen wat rond, drinken er iets en besluiten de bus terug te nemen. Dat was buiten de Fransen gerekend.... Jawel, deze chauffeur wilt Liam niet meenemen en een controleur is onvermurwbaar. Verdorie, dat wilt zeggen..... Terug wandelen.... En dat is een heeeeeeel eind. Aan de mensen die we de weg vragen zeggen ze allen verbaasd "te voet?". Rare jongens die Belgen, zullen ze denken. OK, een fikse wandeling later en zere voeten, besluiten we snel iets te gaan eten en onder de wol. We zijn moe. Bovendien is het weer beginnen regenen.... Maar.... Jullie raden het nooit, geen enkel restaurant open !! Na weer een eind gewandeld te hebben in de regen, besluiten we aan boord iets te fabriceren en te gaan slapen. Zo gezegd, zo gedaan. Morgen hier weg !
Een heel kort triple, zonder wind. We hebben geprobeerd, maar op het laatst toch motor bijgezet. Wat een verschil met St Malo ! Een oase van rust ..... Een splinternieuwe haven voorziening. Hier weer een deel van de hallberg rassy club tegengekomen (uitgedund van in de dertig tot 3 schepen nu). Ondanks dat het daar aardig en rustig is, besluiten we de volgende morgen door te gaan. Tja, vermits Bretagne voornamelijk bestaat uit getijde havens, moeten we heel vroeg uit de veren om bij hoogtij aan te komen in onze volgende haven van bestemming. We gaan dan ook vroeg onder de wol !
Een prachtige zonnige dag in St Malo ! Eerst naar het toeristische oude stadsgedeelte. Wel mooi, maar echt heel gericht op toerisme. Daar een groot deel van de stad afgebrand is in 1944, is het in oude stijl heropgebouwd, wel mooi gedaan.
De namiddag kozen we een minder drukke wandeling richting krachtcentrale van Dinard. Wederom prachtige uitzichten waar je stil van wordt...
Een tof Engels koppel had ons wat tips gegeven, de moeite waard.
De dag zelf waren er roeiwedstrijden in St Malo (kampioenschap Bretagne). Mooi om zien hoe die mannen en vrouwen de ranke boot mooi in kadans sierlijk door het water laten glijden.
Een prachtige zeiltocht ! Aanvankelijk bijna geen wind, maar uiteindelijk trok ze toch aan zodat we in de zo'n, maar met noordenwind rustig richting zuiden zeilden. Tussen de rotspartijen, die voor ons de eerste tekenen waren van Bretagne. St. Malo binnenvaren is echt mooi. Grove rotspartijen, op de rotsen aan het vaste land mooie kasteeltjes en dan de kleur van het water ..... Al die kleuren blauw.... Hoe doen ze dat toch ? (Mam, deze is voor jou ).
Na een rustig nachtje in Carteret stonden we op met .... Jawel, drizzle regen.
Dit veranderde in de loop van de dag naar "raining cats and dogs".
Dit hield ons niet binnen. Gekleed. In zeilpak, trokken we erop uit. Langs een lokaal marktje, dat ondanks de regen toch wat lokale bevolking trok. Na een mooie, maar natte wandeling zijn we teruggekeerd naar de haven en ontmoetten daar een Limburger ! Hij was vertrouwd met een vrouw van Cherbourg en hadden hun motorboot liggen in Carteret. Duidelijk was hun smaak wat eten betreft anders dan die van ons, want hun aanbeveling vonden wij beneden alles. zo zie je maar, smaken kunnen verschillen.
We besloten nog een dagje in Carteret te blijven omdat we eigenlijk nog niet veel gezien hadden. Dat hebben we de dag nadien dubbel ingehaald! Een prachtige wandeling langs de rotsen met super uitzicht op het land dat zichtbaar wordt bij laag water. Een verval van 9 meter is niets hier. .... . S avonds toch maar weer tripadvisor gevolgd .... Terecht zo blijkt .
Een toffe Engelse vrouw leren kennen die met 5 kinderen op stap was, terwijl haar man, de advocaat in Jersey, het geld verdiende.
.
