Het zoeken van een bakker s morgens bleek niet zo evident. Het heeft ons zeker 2 uur gekost .... Maar de wandeling was aangenaam langs de kust. Maar goed, voor het welverdiende ontbijt te nuttigen, toch even een wasje insteken, zodanig dat deze klaar zou zijn na ontbijt en afwas. Het kwam allemaal prima uit. Was opgehangen en .... Op weg naar verkennen van het stadje L 'Oriënt. Volgens de havenmeester toch wel een 6 a 7 km ver, dus nemen we de fiets. We besluiten Liam aan de heupleiband te binden en hem de afstand te laten lopen aan een bescheiden tempo. Hij heeft dit ongelooflijk goed gedaan. Maar ocharme zijn kleine pootjes, hij was echt kapot op het einde. Temeer omdat wij het oude centrum niet vonden en dus wat omwegen gemaakt hadden. Tja, het is moeilijk een oud centrum te vinden als alles tijdens de oorlog plat gebombardeerd is . Wij dus rustig terug fietsend, tot Liam echt niet meer kon en we hem in het fietsmandje achteraan moesten wringen zodat zijn zere pootjes konden rusten. Hij liet het wonderwel toe, ook al kwamen we onderweg nog viervoeters tegen. Het kon hem allemaal niet deren, als hij maar niet meer moest lopen !!
Zo, we waren klaar voor de Freja. Om omstreeks 18h30 konden we hen warm en met veel plezier begroeten! Wat een tof wederzien...
Dat vroeg natuurlijk om bij een aperitiefje de verhalen uit te wisselen, dat ons leidde tot de beslissing om onze verhalen verder te zetten tijdens het zalig geprepareerde eten door de Freja. Zij die hen kennen, weten waarover we spreken.
We besloten om toch Ile de Groix te gaan verkennen voor de Freja toekwam, kwestie van voorbereid te zijn. Onze tocht erheen begon goed, fijne wind tot les iles de moutons te Glenan. Daar viel de wind weg en moest de motor bij. Jammer, want dat geluid van de motor is storend.... Bij bereiken van de kust van Ile de Groix worden we verrast door verschillende groepen dolfijnen. Ze spelen opnieuw met onze kiel en maken er een wedstrijdje van . Prachtig om zien. Liam begint te blaffen want hij vindt het maar raar, die af en toe verschijnende en lucht spuwende beesten. Bij binnenvaren van de haven van Ile de Groix weten ze ons echter te melden dat de gaven volzet is door een plaatselijke regatta en enige mogelijkheid is met zijn allen aan boeikes te gaan liggen. Dat zien wij niet zitten met Liam. Dus, opnieuw de haven uit en oversteken richting Kernevel. Gelukkig is het niet ver en zijn we er vrij snel. Daar hebben we een mooi plaatsje en zien Engelse bekende van de Scarlett Rival. Aperitiefje aan de wal, etentje aan boord en lekker slapen.
Rustdagje Benodet was zalig: in het zonnetje naar de supermarkt, middageditie op het strand, verkoelend zwemmetje in de zee, om later de dag af te sluiten met aperitief, gevolgd door diner op zijn Frans - baguette, sla, paté de campaigne, kaas, mmm. De digestif was een perfecte afsluiter.
Het zou afhangen van de wind om 05h uur s morgens, of we zouden vertrekken. Ik dus slecht slapen, stom hè ! De wind viel mee, dus, wij op pad. Raz de Sein is bekend om zijn sterke stroming en "Eddie's", vandaar dat we daar absoluut niet te laat wilden zijn. Een beetje motor ter ondersteuning was nodig. Op het perfecte moment waren we aan de Raz en inderdaad, wat een stroming en kolken van het water ..... De motor was toen natuurlijk al lang uit ! Prachtig gewoon. We hadden het wel ongelooflijk koud zo vroeg op de grijze morgen. Eens de kaap naar Zuid Bretagne gerond, klaarde het min of meer op en werd het warmer. Maar, als je weinig slaapt en vroeg opstaat, ben je blijkbaar wat kouwelijker. We kwamen aan in Benodet, met fleece trui aan, terwijl ze hier op het strand lagen ..... Wat een verschil tegen. noord Bretgane !!! Geen rotsen en ruwe natuur meer, meer zandstranden en platter. Vreemd hoor.... De stroming op het kanaaltje is enorm en de visiteurs plaatsen allemaal benomen.. Het is hier blijkbaar populair. We leggen aan waar we kunnen en blijkbaar geen enkel probleem. (Op zijn Frans hè ). morgen en overmorgen dagje hier, strand en nalopen, en ook om onze vrienden van de Freja ons wat te laten inhalen ... Genieten dus ! X
We vertrokken met niet al te veel wind, maar voldoende om te zeilen. Alweer een prachtige dag kondigde zich aan. Het zonnetje was paraat, een beetje flauw, maar zalig ! Eens dat we Douarnenez naderden, trok de wind ferm aan en werd de zee als maar woeliger. Eerst voeren we voorbij de haven ingang, deze was moeilijk te zien .... (Neen, niet door de wijn . ) uiteindelijk de juiste ingang gevonden. Het was aanleggen aan lagerwal, wat bij sterke wind nog minder aangenaam is. Bovendien stond de wind in de havengeul waar we lagen.... In ieder geval, goed aangemeerd, maar dan.... Zo hobbelig en zoveel druk op de fenders dat we dachten dat ze zouden ontploffen. Het havenmeester gaf toe dat blijven liggen geen optie was. Ofwel via sill naar de binnenhaven , ofwel de haven van Treboul, een klein pittoresk haventje, waar wij met onze bescheiden lengte binnen konden . Toch een voordeel..... We verkozen het laatste (eens te meer om de arrogante Nederlander te vermijden die naar de binnenhaven ging). We lagen er prima, mooi beschut en de wind zou nog toenemen de dag nadien. Een dagje ter plaatse, een wasje doen en wat verkennen. Dit dagje verliep prima, maar dan hadden we het gezien. Verder dus, hoewel nog veel wind voorspeld was ...
Het weer is ons gunstig gezind... Zonnetje van s morgens tot s avonds ! Na ochtendwandeling , ontbijt en was ( ver van de ligplaats dus heel veel heen en weer wandelen) , gaan we op stap richting een strandje, ons aanbevolen door lokale Duitsers . Het is een eind wandelen en over een heuvel, maar de training van onze beenspieren was de moeite waard . Een uitgestrekt wit strand tussen de rotsen met prachtig blauw water en hoge golven. Het is er dan ook verboden te zwemmen, maar body servers leven zich hier uit. Indrukwekkend om te aanschouwen. Ik waag me in de golven , wat Liam niet echt ziet zitten. Hij volgt heel voorzichtig, maar spurt weg op moment dat de golf iets verder begint te breken. Schitterend zicht !
Na de natte duik in het nog frisse zeewater, opdrogen op het strand. Mmmmmm zalig.
Na de wandeling terug, een douche onder de tuinslang op de steiger .... Brrr.
We gaan eten met Douglas' en Janice, reuze gezellig.
Op de terugweg komen we onze andere vrienden, Michael en Co. Van de Brightstar tegen.
L'Aber Wrac'h - Camaret Bedoeling was te vertrekken om 7 h , dus, wij vroeg op. Maar wanneer we buiten keken, zagen we ... Niets .... Mist volop. Tja, even wachten maar. We waren niet de enigen. Ook onze Engelse vrienden Douglas' en Janice hadden dezelfde plannen. We wachtten allen een uurtje en toen het iets oplichtte, zijn we vertrokken. Bij het buiten varen uit het kanaal, klaarde het iets op en dachten we dat het nu wel snel helder zou worden. Mis dus .... Mist kan hardnekkig zijn en oeps, ineens zagen we niets meer. Gelukkig hebben we een fantastisch gps met kaartplotter, zodat we met een gerust hart verder konden. Wel ogen goed open houden, want een motorjacht kan er snel zijn..... Bij het ronden van de punt Le Four, klaarde het op en de wind trok aan. De zeilen omhoog en zeilen maar .... Een prachtig zeilweertje en ..... Ineens een school dolfijnen ! Machtig gewoon ! Ze maakten er een race van met onze Kief. Ik probeerde ze te fotograferen maar was eigenlijk meer bezorgd voor de beesten want ze zwommen onder onze boot en ik vreesde hen te raken ! Wat blijkbaar nooit gebeurt ..... Er was een witte baby dolfijn bij. Ik was helemaal zenuwachtig en heb hen dus niet kunnen vastleggen op foto. Maar de ervaring ... Geweldig. De trip naar Camaret verliep verder vlot, mooi kunnen zeilen, geholpen door de stroming. Op het einde nam de wind flink toe zoals bijna elke dag de laatste dagen. Camaret is prachtig, vroeger vooral als beschermingsgebied voor Brets tegen Anglo-neerlandais vloot. We beslissen samen met onze Engelse vrienden een dag te blijven en bovendien is er was te doen ..... Ineens komt de douane de haven in en... Ja hoor, ze kiezen oa ons eruit voor controle. Tonnie maakt soms dezelfde grapjes een paar keer, wat maakt dat het een automatisme wordt . Hij zei tegen de mannen van de douane toen ze aan boord kwamen "assassinez-vous"... Ik schoot in de lach en de twee keken eerst wat vreemd, daarna verbeterde de een Tonnie "assyez-vous" . Tja, de grap was niet echt begrepen. Je vraagt je af wat die mannen eigenlijk opbrengen voor Frankrijk. Het enige wat ze doen is info overschrijven van onze boordpapieren terwijl ze grote moeite hebben met onze namen juist te schrijven. Bij het doorgaan zegt de vriendelijke van de twee "oh ja, ik moet nog vragen, heeft u iets aan te geven ?" Natuurlijk niet !!! Ondertussen was ik de aperitief aan het voorbereiden met onze Engelse vrienden Douglas' en Janice.
.
