Vermits het 2 nachten betalen en 3 de gratis is, besluiten we die gratis nacht te nemen (Nederlandse invloed zeker ). Deze dag is relaxed, een bezoek aan de markt (voor de verandering), wat kuieren over het eiland en we maken kennis met onze buurman. Een Nederlander die getrouwd is met een bretoense en al jaren in Bretagne woont. S winters met zijn boot in de tuin, in de zomer vertoeven op het water. Wat wilt een mens nog meer ...
St Denis dag 3
We besluiten met de bus te proberen naar St Pierre te gaan, op voorwaarde dat Liam mee mag. Gelukkig is datgeen probleem, hoewel het officieel niet mag. Western dat. Hij s avonds opnieuw passeert dus, geen probleem. We stappen uit in St Pierre en de bus rijdt weg. Oeps, ik ben mijn heuptasje met al mijn papieren, bankkaart, creditkaart, gsm, identiteitsbewijs vergeten op de bus! Wat nu? We lopen naar het depot van de bussen dat we opgemerkt hadden en zien een vrouw in een van de bussen zitten. We spreken haar aan en leggen het probleem uit. Jammer genoeg is zij van een andere busmaatschappij, maar... Zij heeft vroeger wel voor die maatschappij gewerkt en heeft nog in haar gsm het nr van een ex-collega zitten. Ze belt prompt die persoon op en deze belooft te informeren en Tonnie te bellen. Dat doet hij en zorgt ervoor dat de bus onmiddellijk wordt gestopt, iemand met een auto wordt nagestuurd om mijn heuptasje te halen en naar ons te brengen !! Heb je al ooit zo een service meegemaakt ? Ongelooflijk, en met de glimlach. Opgelucht neem ik mijn tasje in ontvangst ..... Wat een belevenis. We verkennen St Pierre (klein) en blijven er tot we s avonds onze lieve chauffeur weer zien en hel nog eens extra bedanken voor zijn service. Moe maar voldaan zijn we nu weer in de haven. Morgen een stukje verder zuidwaarts, want Ile de Re komt niet goed uit wat getijde betreft.
Jawel, we ontvluchten de warmte van het binnenland ... En ... De muggen... Tot op heden nog geen last gehad van die kleine vervelende beestjes, maar nu wel ! Ongelooflijk, bij het opvaren van de Charente twee dagen geleden, konden we heel de rivier bezeilen. Nu, bij het afvaren ervan, is de wind gedraaid in een voor ons gunstige richting en kunnen we opnieuw heel de rivier bezeilen. Daarna passeren we Fort Bayard, blijkbaar bekend van een vroegere tv reeks ?? We hebben nog zeeën van tijd vooraleer we St Denis kunnen binnenvaren, dus varen we war heen en weer tussen Ile de Re en Ile d'Oleron. We krijgen een box toegewezen, zalig!
Het is een super hete dag. Een dag waarbij je elk contact met de zo'n vermijdt en schaduwrijke plaatsjes opzoekt. Het stadje is klein, maar gezellig. Ze hebben hier een replica liggen van de Hermion,
Bij de capitainerie vragen we na wat de winterberging hier kost, want het is wel gezelligsten makkelijker bereikbaar hier ... In het begin leek het goedkoper, maar alles werd apart aangerekend, waardoor je meer dan de helft meer bleek te moeten betalen dan bij Mr Gateau. Het blijft dus Gateau .... .
Onze plannen kunnen nogal eens wijzigen, zo ook vandaag .
Origineel zouden we naar Ile d'Oleron gaan, maar na een telefoontje met Mr Gateau, besluiten we hem eerst op te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan... Hoewel ...... De stroming tijdens mid-tide is sterk, dat weten we, maar hier op de Charente dicht tegen springtij... Nog meer en bovendien ook de wind in dezelfde richting. Mr Gateau had dan ook gewaarschuwd voor het gevaar. Ik was een beetje bezorgd, maar Tonnie loodste ons Kief veilig tegen een steiger, wat eigenlijk de verkeerde steiger bleek gezien, maar Mr Gateau zei ons te blijven liggen en te voet te komen. Dat doen we dan ook. Amai, een godvergeten afgelegen plaatsje, met maar een paar huizen en mensen die elkaar natuurlijk allemaal kennen en vreemden heel vriendelijk welkom heten. Ze wijzen ons de weg naar Mr Gateauen jawel, daar is hij. Hij is op zijn tractor bezig om een soort hoover craftjes uit het water te halen die rollen vervoeren waar ze oesters aan kweken. Hij komt over als een no-nonsens man, met kennis van zaken en iemand diegeen dingen zal doen waar hij zich niet bekwaam voor voelt. We maken goede afspraken en het is geregeld.. Ons Kiefje zal daar de winter doorbrengen.
We besluiten met de sterke stroming niet terug te gaan naar Il d'Oleron, maar verder te gaan naar het stadje Rochefort, verder op de Charente rivier. Het neemt ons nog ca 2 uur om ertoe geraken doorheen de velden . Wel mooi hoor! Koeien begroeten ons vanop de kant .
Bij de haveningang aangekomen, moeten we nog even wachten tot sluisje open gaat.
Bij het binnenvaren merken we op dat 5 zeiljachten Pen Duick van Eric Tabarly hier liggen en dat erin de capitainerie een feestje aan de gang is. Het blijt dat er een evenement was ter ere van Tabarly.
Eens aangemeerd, direct naar een plaatselijk restaurantje want we hebben honger... Lekker gegeten, slaapwel !
Dag 3, de 14de juli, en het is opnieuw prachtig weer ! Een stadje ziet er toch heel anders uit in de zo'n . We verkennen de mooie groene long omheen de stad. Ik moet zeggen, dat doen ze wel heel goed in Frankrijk.... Er is altijd veel groen voorzien rondom een stad(je) en het wordt ook goed onderhouden! Veel mooie planten en bloemen. Het is er aangenaam vertoeven. Met enige jaloersheid kijk ik naar de lopers in de parken , die genieten zienderogen (sommigen zien ook af...). In een zo'n park is ook een 'parque animalier' , waar er verscheidene kleine dieren vertoeven: alle soorten eenden, ganzen, parkieten, pauwen en nog diverse soorten vogels. Daarnaast ook geiten. Zeker tof voor de kleine kinderen. Gezien het goede weer is er heel wat volk op de been voor de francofolies en wij gaan ook eens luisteren bij het podium van de veel belovende Franse zangbeloftes. Niet slecht, hoewel het niet altijd Franse liedjes zijn, terwijl wij dachten dat ze enkel Frans repertoire mochten spelen. S avonds zetten we ons klaar op ons Kiefje om het vuurwerk te aanschouwen. Toegegeven, dat kunnen ze goed hoor! Het was een prachtig spektakel, wat. Dan ook terecht een applaus kreeg van iedereen. Pff, het is al laat, tijd om te gaan slapen.....
Hoewel we dachten eerder te vertrekken, besluiten we toch maar om tot na de 14de juli hier te blijven.
dag 2 is een heel natte dag, het eigent pijpenstelen !! Eigenlijk een dag om binnen toe blijven, wat zich duidelijk laat zien in het aantal mensen op straat. In tegenstelling tot gisteren is het nu goed te doen. We blijven dus niet binnen en gaan op de wandel in de oude binnenstad. Het is er echt wel mooi en af en toe schuilen helpt ook tegen het doornat worden. Het plaatselijk marktje kunnen we niet laten liggen en genieten weer van het uitzicht van al hetgeen ze hier aanbieden. Toch even opwarmen en drogen in ons Kiefje en straks de finale gaan kijken in een plaatselijk barreke. Het zal wel walk-over worden voor Duitsland... Ons eten hebben we gekocht op de markt, gewoon op te warmen. Jawel, eerst aperitief bij onze Franse buren. Heel gezellig met i ze buren gebabbeld. Hij is tandtechnicus en kloeg over het feit dat hij de prothesen niet mocht plaatsen in Frankrijk. Ze geven ons een gouden tip om onze Kief tijdens de wintermaanden op het droge te zetten. Een klein werkje, aan de monding van de Charente, bij Mr Gateau. Even snel de over voorverwarmen vooraleer we finale van de wereldbeker kunnen gaan zien, zodat we nog een laatste glaasje bij onze buren kunnen drinken..... Daardoor wel ons avondeten even op de aanrecht tot de oven opgewarmd is.... Geen goed idee met Liam .... Hap, daar ging ons avondeten. We hebben het niet gezien, maar in nog geen paar minuten uit het zicht, was het weg. Tja, dan maar improviseren en naar de bar voor de wedstrijd (Liam dubbel zo dik!). Het werd tegen verwachting in geen walk-over, maar toch een terechte overwinning. Ondertussen verbroederd met een koppel Fransen die in Doornik wonen en werken. Coordinaten uitgewisseld, je weet maar nooit.
). Deze dag is relaxed, een bezoek aan de markt (voor de verandering), wat kuieren over het eiland en we maken kennis met onze buurman. Een Nederlander die getrouwd is met een bretoense en al jaren in Bretagne woont. S winters met zijn boot in de tuin, in de zomer vertoeven op het water. Wat wilt een mens nog meer ...
