Tja, het was voorspeld en komt ook uit, een regendag ! Maar, we gaan toch even wandelen in het dorpje van de haven en warempel ....... Tonnie snelt op me toen zegt: "zojuist Filip en Mathilde tegen het lijf gelopen!" Ik ga natuurlijk mee en ... Ja hoor, daar zijn ze, een wafeltje kopen in een lokale shop. Wij natuurlijk proberen fotootje te nemen, onopvallend, waarop 2 bodyguards ons aanspreken dat 1 fotootje wel genoeg is, ze zijn immers met vakantie.... OK, we laten ze verder met rust,maar wel grappig. Zo'n ontvangst hadden ze echt niet moeten doen voor ons hier op het eiland.... Filip is constant aan het bellen... Misschien met Charles Michel ? Voor de rest weinig nieuws op deze regendag. Morgen verder richting les Sables d'Olonne .
Jawel, we moeten beginnen rekenen met het einde van onze reis in gedachte .
Aan de ene kant verlangen we weer naar de gezelligheid thuis, aande andere kant is dit leven hoer zalig ! Aan alle goede dingen komt een eind hè!
De tocht naar Ile d' Yeu begint met heel weinig wind. We beginnen moedig, zeilend met wind van achter. Al snel beseffen we dat we best even motorsailen, anders zijn we s nachts nog niet in Joinville en hebben we geen plaats meer. De eilanden in het seizoen zijn druk bezocht en wie eerst komt, eerst plaatsje.
Gelukkig draait de wind in ons voordeel en... Uit die lawaaierige motor !
De rest is een prachtige zeiltocht en het water is weer mooi helder blauw. Jammer, geen dolfijntjes. We komen aan omstreeks 16h en waarachtig, we hebben super geluk, we hebben een box ter onzer beschikking omdat er net iemand is buiten gevaren! Dat is enorm geluk hebben want opzij van ons liggen ze tot 5 boten dik !!!
Met Liam zou dat geen lachertje zijn over al die boten.
We gaan zalig eten want gisteren super slecht gegeten (ook al was het goedkoop, nog te veel geld). Oef, weer op een eiland
Aanvankelijk weinig wind en een beetje druilerig weer. dat verandert gelukkig onderweg en we krijgen een zalig zeilweertje. Weliswaar achterlijke wind, waardoor we redelijk rollen over zee. Zodoende voelen we aan land 's avonds nog de zee bewegen .... 's Avonds is er weer die enorme plensbui, regenjassen weer. tja, de felle zo'n is niet meer van de partij. Een depressie beïnvloedt duidelijk ons weerbeeld. Pornichet is niet echt mooi, zoals we al eerderhebben geschreven, maarde beste optie voor vandaag. Morgen verder ...
De dag dient zich wisselvallig aan, maar dat houdt ons niet tegen te vertrekken.
de wind is zuid-westelijk! Jawel, een verrassing ... En daarbij komt de gebruikelijke vochtige zeelucht .
In ieder geval mooi zeilweer, maar deze keer is af en toe een zeiljas nodig voor de buien.
het buiten varen doorheen de Arzal Rivier is alweer prachtig. We zijn benieuwd welke sluiswachter we vandaag gaan meemaken in Arzal .
het blijkt dezelfde brulaap als vorige keer. Er zijn heel wat boten die richting Atlantische willen varen en het beloofd een strijd te worden om toch mee te kunnen in de sluis. En zoals altijd heb je voorkruipers die zich niets aantrekken van de rest. Wanneer de sluis opent, is het dan ook geroep tegen elkaar, want de wind helpt niet echt .... We blijven rustig, maar laten ons niet doen. Het moet gezegd, dankzij de brulaap kan iedereen mee in de sluis. Hij weet elk plaatsje te benutten en duldt geen tegenspraak.
weer een belevenis die sluis !
De verdere tocht verloopt prima, met afnemen toe een bui. We komen aan in Port Haliguen en het ligt daar "boem-vol". Normaal zouden we driedubbel dik naast andere boten moeten liggen, maar we smekende havenbegeleider en Liam kijkt hem lief aan . Het helpt! We mogen ons "parkeren" naast een grote catamaran waar toch niemand aan boord is. Het is even klimmen, maar toch beter dan over 3 andere boten.
we wandelen het dorpje in, wat er gezellig uitziet. Het is al later, dus alles dicht buiten restaurantjes.
Wij besluiten tripadvisor te volgen en kiezen een restaurant in de haven. Super lekker!..
Bovendien zitten we naast een ex-coureur die verschillende malen de Tour de France heeft meegereden en daarna in equipe Credit Lyonais ooknog heeft meegedaan aan de tour. Jawel, in de tijd dat ik ook vakantiejob daar heb gedaan voor Coca Cola ! We babbelen honderd uit en blijken een gemeenschappelijke kennis te hebben. Wel grappig allemaal, dat begonnen is meteen gesprek over .... Jawel, Liam .
het wordt dan ook laat eer we in ons bed liggen. Morgen trekken we zuidwaarts, want het einde van de reis nadert ... .
Na een dagje was en plas, wandeling langs de kust, besluiten we verder te gaan.
Vraag is nu, hoe ver nog en wat zijn de weersvoorspellingen. Vermits ze wisselvallig weer voorspellen met af en toe veel regen, is de keuze op Roche Bernard gevallen. Dit kleine haventje ligt op de rivier Vilaine en een sluisje op de rivier zorgt voor de scheiding zoet en zout water. De havens Arzal en Roche Bernard staan bekend als little Brittain, vermits heel veel Engelsen hier hun schip laten om te overwinteren. Ook onze vriend Michael met zijn Brigthstar ligt hier. De rivier opvaren is prachtig. Rotsen en groene wanden bezaaid met bomen en varens omwallen de rivier. Het moet hier wel veel regenen !
We komen aan bij de sluis, die open staat, maar pas binnen een uur blijkt te draaien. Dan maar rustig wachten, er zal wel niet veel volk komen. Mis ! De sluis begint vol te lopen. En jawel, het wordt een hele belevenis. Fransen die niet kunnen aanleggen, een sluismeester die enorm van zijn oren maakt en geen tegenspraak duldt. Hij is degenen die bevelen geeft en niemand anders ! Gevolg... Brokken aan een klein bootje en veel heen en weer geroep! Het is amusant om te zien en te aanhoren. Gelukkig liggen wij helemaal vooraan, veilig .... Hoewel, de Fransman achter ons komt gevaarlijk dicht. De tocht verder door naar Roche Bernard is vredig. We genieten van het uitzicht en leggen aan in het rustige haventje. Een wandeling doorheen het dorp leert dat het een dorp is met een geschiedenis terug tot de middeleeuwen, met heel wat oude ambachten die nu toeristisch uitgebuit worden. Wel gezellig, maar na een dag heb je het wel gezien. Weerafhankelijk morgen verder.
?
.
