28-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

26-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

25-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

24-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

23-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Deze morgen kwam de hele groep samen om de andere liedjes op te nemen. Omdat Emmie en ik al een deel opgenomen hadden, gingen wij op zoek naar kleuring voor de kostuums in de Delhaize en in de AVA. Toen we terugkwamen was Steffi haar deel opgenomen en kon ze ons al het dansje aanleren die ze in elkaar had gestoken op het themalied van pirates of the caribbean. Nadat Hanne ook de liedjes had ingezongen monteerde Alexander de liedjes. We bekeken de verschillende kostuums en merkten dat Hanne haar kostuum een verkeerde maat had. Daarom hebben we beslist dat Emmie het personage ‘de broek’ krijgt en dat Hanne ‘de sok’ zal spelen.

Het project

Na de middagpauze kregen we van meneer Dewitte uitleg over het project dat we moeten geven in de scholen waar we onze voorstelling geven. Via een powerpoint toonde hij hoe we te werk moesten gaan om zo’n project in elkaar te steken. Hierna gingen we in de 2 verschillende groepen zitten en probeerden we te brainstormen. We beslisten al snel dat we de eerste dag verschillende workshops zouden houden waar de leerlingen konden kennismaken met 4 domeinen: beeld, drama, dans en muziek. De 2^de dag zouden we dan grote ateliers organiseren waarbij de leerlingen slechts in 1 domein werken en zich hier verder in verdiepen. De leerlingen kunnen dan na dag 1 een keuze maken welk ateliers ze de volgende dag graag zouden doen door de kennismaking in de verschillende workschops. Na de ateliers komt er een toonmoment waarin alle leerlingen kunnen laten zien wat ze die dag gedaan hebben. De verdeling van de ‘verantwoordelijken’ voor de domeinen ging snel. De meeste in onze groep hebben een domein waar ze goed in zijn. Emmie nam het domein beeld voor haar rekening, Alexander drama, Steffi dans en ik zou zorgen voor het domein muziek. Hanne zou de ‘vliegende begeleider’ zijn die hulp biedt bij wie het nodig is en die alles wat coördineert. Na het brainstormen in groep ging ik even in de bibliotheek op zoek naar ideeën om te werken rond ruimte in de muziek met kinderen. Ik heb verschillende boeken en handleidingen geraadpleegd, maar vond eigenlijk bijna niets dat over ruimte ging of het ging over bewegen in de ruimte op muziek, wat meer iets voor de workshop van Steffi is. Ik probeerde ideeën te vinden op internet, maar hier ook vond ik niets. Hopelijk vind ik morgen meer!

22-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Liedjes opnemen

Vandaag spraken Emmie, Alexander en ik samen af op school. We oefenden de liedjes. IN het opnamelokaal van de KHBO hebben we Emmie en mijn stem opgenomen voor het lied: “Pak hem dan!”. Sommige stukken moesten we 2 keer opnemen, maar over het algemeen ging het opnemen vlot. Nu moeten de stemmen van Steffi en Hanne er nog bij opgenomen worden. Hopelijk wordt het een mooi resultaat!

19-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

18-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

16-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Deze morgen spraken we vroeg af. We hadden een lijstje met alles wat moest gebeuren en dit was een heel boterham! We verdeelden de taken en gingen aan het werk. Hanne en Steffi werkten de scènes verder uit, Emmie tekende de kostuums uit en Alexander en ik zochten muziek die we konden gebruiken. We bleven wel samen zitten en als er iets ‘groots’ beslist werd of iemand zat vast hielpen we elkaar.

Die middag probeerde Alexander het lied die we gevonden hadden te bewerken terwijl de anderen de kledingstukken en de verschillende scènes verder bekeek en besprak. Uiteindelijk vonden we ook nog een lied dat paste als eindlied. We probeerden hier een tekst op te plaatsen, maar dit bleek moeilijker dan verwacht!

We zochten ook een muziekstuk om op te dansen bij de scène van het T-shirt.

Onze voorstelling kreeg echt kleur vandaag en het ging allemaal goed vooruit. Het draaiboek kan al worden uitgetypt en de kleren kunnen gestikt worden!

11-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

11-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

10-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Een kijkkast maken

Deze morgen kregen we een beeldatelier van mevrouw Vanhaelewyn. We kregen uitleg over de opdracht om een kijkkast te maken. We zagen een heleboel kijkkasten van verschillende mensen. De kijkkasten waren verschillend van vorm, grootte en van materiaal. We kregen veel beelden te zien die ons op inspiratie konden brengen. Mijn hoofd bleef jammergenoeg nog leeg. Ik had geen enkel idee wat ik kon doen!

We kregen ook tips hoe we met die kijkkast rond onze bouwsteen ‘ruimte’ kunnen werken:

- ruimte doorbreken/wanden doorbreken/dingen laten uitsteken

- ruimte gebruiken

- belangrijk: standpunt van de kijker

- hoe je kunstwerk plaatsen

- ...

(belangrijke kunstenaar die rond ruimte werkt: Antony Gormley)

Voor we individueel te werk gingen, experimenteerden we in 2 groepen (de groep lijn en de groep ruimte) met de verschillende kleine materialen die we meegebracht hadden. Dit waren tandenstokers, kroonkurken, spelden, duipspijkers, wasspeldjes, ... Deze voorwerpen moesten we op een voetstuk leggen zodat we de ruimte optimaal gebruikten. We deden dit aan de hand van het thema van onze voorstelling en maakten er een deur van een wasmachine van. Dit was natuurlijk veel te gewoon en niet ruimtelijk genoeg. Ons 2^de resultaat zag er al beter uit. We maakten de deur van de wasmachine wel nog, maar je kon dit ook zien als zeepbellen die opborrelden uit de wasmachine. Dit was een minder voorspelbaar werk en werd dan ook meer goedgekeurd.

Nadat ons materiaal weer opgeruimd was, gingen we allemaal apart zitten om te brainstormen over wat we zelf wilden maken. Iedereen begon meteen dingen te tekenen of op te schrijven en ik zat wat te prutsen. Ik had nog steeds geen idee wat ik kon doen! Het enige waar ik aan dacht was aan een musical ‘Notre Dame de Paris’ omdat ik dit de dag ervoor had bekeken op tv en dit zat nog altijd in mijn hoofd. Uiteindelijk haalde ik hier een klein idee uit. Het hoofdpersonage zit in een tweestrijd. Aan de ene kant heeft hij zijn ‘opvoeder/vader’ waarvoor hij alles zou doen en die hem verplicht om binnen te blijven, maar die hij helemaal niet begrijpt. Hierbij dacht ik aan een stukje tekst uit de musical:

Tu m'as appris à parler
A lire et à écrire
Mais je ne sais pas lire
Le fond de tes pensées

Je t'appartiens
De tout mon etre
Comme jamais un chien
N'a aimé son maître

Maar langs de andere kant wil hij zo graag naar buiten en is hij verliefd op een zigeunermeisje, maar hij is zo lelijk dat niemand zijn mooie binnenkant ziet.

Ik wou hierrond iets doen en had het idee om een vogelkooi te gebruiken en te bewerken als kijkkast.

Werken aan de voorstelling

Na een korte pauze kwam de hele groep samen met Meneer Crul. Eerst vertellen we kort welke ideeën we al hadden voor de voorstelling. Meneer Crul gaf ons dan de opdracht om 3 scènes te zoeken die we echt al konden proberen spelen aan de hand van improvisatie. Onze groep improviseerde niet echt uit het niets. We bedachten eerst wat er kon gebeuren en probeerden dit dan uit, waardoor we meer ideeën kregen.

Uiteindelijk kregen we een betere verhaallijn en werden de rollen verdeeld:

- het kleine meisje: Joke

- de zwarte das: Alexander

- de jeansbroek: Hanne

- de sok: Emmie

- het T-shirt: Steffi

Verhaallijn:

Het kleine meisje ligt voor de wasmachine te wachten op haar knuffel. Ze valt uiteindelijk in slaap en in haar droom danst ze wiegend heen en weer en komt ze terecht in een levensgrote wasmachine, ze beweegt mee met de kleren die in de wasmachine zitten tot er een ontploffing is. In die wasmachine komt ze een rode draad tegen en ze besluit om die te volgen (want deze draad lijkt op het strikje van haar knuffel). De jeansbroek beschuldigd haar echter van de wasmachine kapot te maken en ze moet eerst helpen om de wasmachine te maken. Aan de hand van een percussiestukje met buizen wordt de wasmachine herstelt en de jeansbroek zal helpen met zoeken naar de knuffel.

Onderweg komen ze de sok tegen, die haar tweelingszus kwijt is. De zwarte das heeft deze gestolen en we winnen de sok terug door een soort ‘woordenbattle’ te doen. Nu helpt ook de sok met de zoektocht naar de knuffel.

Onderweg komen ze een T-shirt tegen waarvan de mouwen in de knoop zitten. We proberen de knoop eruit te halen door een dans te doen met doeken.

Het einde is nog niet helemaal uitgewerkt, maar de 3 kledingstukken en het meisje zouden de zwarte das tegenkomen en hem straffen omdat hij de schuldige is van alle problemen.

Uiteindelijk zou het meisje weer wakker worden voor de kleine wasmachine en zou alles een droom lijken.

09-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

08-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

07-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

07-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Malinche en Cortez

In de zalen van de tentoonstelling ‘Gagarin the Artist in their Own Words waren er 2 werken die bij elkaar hoorden. Ik had dit eerst niet door omdat ze niet in dezelfde zaal stonden, maar toen de bewaker wat meer uitleg gaf over het ene werk had ik het door. De 2 werken die ik bedoel zijn van Jimmie Durham: Malinche en Cortez. Ik kende het verhaal van Cortez nog een beetje van in ge geschiedenislessen en ik werd wat nieuwsgieriger naar de 2 kunstewerken die me eerst niet echt opgevallen waren. Daarom ging ik op zoek naar meer informatie:

Jimmie Durham

Jimmie Durham is een Amerikaanse kunstenaar van Indiaanse origine. Hij maakt zijn werk steeds vanuit een gevoel van onderdrukking. Zijn beeldtaal is dan ook sterk etnisch gedacht. Durham infiltreert met zijn originele beelden de kunstwereld en cultiveert de kunst om haar als communicatiemiddel te gebruiken, stereotype denkpatronen aan te klagen en respect op te eisen. Een belangrijk onderdeel van zijn werk is de taal die daarin als een zelfstandige kunstvorm gebruikt wordt en vaak cynisch van toon is.

De 2 kunstwerken

Malinche en Cortez zijn twee belangrijke figuren uit de Amerikaans-Indiaanse geschiedenis. Cortez is de Spaanse veroveraar en La Malinche zijn Indiaanse tolk en minnares. Haar lichaam is gereduceerd tot een aantal attributen. De witte rok, panties en gouden bh verwijzen naar een Westerse invloed, terwijl haar hoofd en handen haar Indiaanse achtergrond tonen. De bh kan als een metafoor opgevat worden voor de verkrachting van de vrouw, maar ook de verkrachting van een volledig volk en hun land. De goudkleur van dit kledingstuk verwijst bovendien naar de goudkoorts van de Europeanen. Doordat La Malinche als tolk optrad zorgde ze ervoor dat Cortez gemakkelijker toegang kreeg tot dit goud. Haar verraad is in Durham’s beeld echter ondergeschikt gemaakt aan haar tragedie. Durham toont haar als een slachtoffer van de geschiedenis. De ene helft van haar gezicht toont een mengeling van neerslachtigheid en verslagenheid. De andere helft is beschilderd met een zwart patroon dat elke expressie maskeert, maar toch vooral wanhoop uitdrukt.

Ik kwam ook een gedicht tegen die gedeeltelijk over dit werk ging en over de veroveraars in de geschiedenis.

Columbus Day
by Jimmy Durham

In school I was taught the names
Columbus, Cortez, and Pizarro and
A dozen other filthy murderers.
A bloodline all the way to General Miles,
Daniel Boone and General Eisenhower.

No one mentioned the names
Of even a few of the victims.
But don't you remember Chaske, whose spine
Was crushed so quickly by Mr. Pizarro's boot?
What words did he cry into the dust?

What was the familiar name
Of that young girl who danced so gracefully
That everyone in the village sang with her--
Before Cortez' sword hacked off her arms
As she protested the burning of her sweetheart?
That young man's name was Many Deeds,
And he had been a leader of a band of fighters
Called the Redstick Hummingbirds, who slowed
The march of Cortez' army with only a few
Spears and stones which now lay still
In the mountains and remember.

Greenrock Woman was the name
Of that old lady who walked right up
And spat in Columbus' face. We
Must remember that, and remember
Laughing Otter the Taino who tried to stop
Columbus and was taken away as a slave.
We never saw him again.

In school I learned of heroic discoveries
Made by liars and crooks. The courage
Of millions of sweet and true people
Was not commemorated.

Let us then declare a holiday
For ourselves, and make a parade that begins
With Columbus' victims and continues
Even to our grandchildren who will be named
In their honor.

Because isn't it true that even the summer
Grass here in this land whispers those names,
And every creek has accepted the responsibility
Of singing those names? And nothing can stop
The wind from howling those names around
The corners of the school.

Why else would the birds sing
So much sweeter here than in other lands?

--Copyright 1993 by Jimmie Durham. Published in "Columbus Day," West End Press, 1993.

07-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

06-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Deze morgen brachten we een bezoek aan het S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor Actuele Kunsten) in Gent. Onze docente mevrouw Vanhaelewyn gaf ons voor we de collectie gingen bekijken wat uitleg over hoe je met kinderen een museum kan bezoeken.. Het is belangrijk om kinderen hierop voor te bereiden (adhv een voeldoos bijvoorbeeld). De kunstwerken bekijk je het best aan de hand van een kijkwijze:

• Stap 1: algemene bespreking: de kinderen geven een eerste reactie op wat ze zien, voelen, denken en welke indrukken ze hebben,...
• Stap 2: beschouwen: de kinderen kijken naar hoe het gemaakt is. Hierbij kijken we naar het onderwerp, de beeldaspecten (kleur, ruimte, compositie, textuur,...) en het materiaalgebruik of de techniek. De bedoeling van de kunstenaar met het kunstwerk wordt ook onderzocht. Bij deze stap is het belangrijk dat de leerlingen een open houding hebben. Als ze dit niet hebben, kunnen ze niet optimaal genieten van de kunstwerken en kunnen ze geen ervaringen opdoen met het museumbezoek.
• Stap 3: reflecteren: nu kunnen de kinderen een eigen mening formuleren.

Het doel van de kijkwijzer is om betekenisvol naar kunst te kijken. De beschouwer moet in dialoog treden met het kunstwerk. Iedere toeschouwer moet de vrijheid krijgen om zijn eigen interpreatie te maken van het kunstwerk.

Je kan ook heel wat leuke activiteiten doen met kinderen rond het museum en de kunstwerken. De kinderen kunnen een tekening maken van een kunstwerk (zodat ze het kunstwerk tot in de kleinste details bekijken), ze kunnen een elfje maken. Het is ook leuk om de leerlingen een favoriet kunstwerk uit te laten kiezen en van daaruit verder te werken in de beeldlessen of andere.

Het eerste wat je ziet als je binnenkomt in het S.M.A.K is een groot schilderij van Koen van den Broek (zie foto 1). Ik vind dit een heel indrukwekkend werk en het heeft een goeie plaats gekregen in het museum. Als je binnenkomt word je er wat door overdonderd en op het einde van onze toch door het museum kon je het werk ook van bovenuit beter bekijken.

Bij het binnenkomen van de eerste zaal, waar de tentoonstelling ‘Seeing One’s Own Eyes van Madeln’ te zien was, zag je precies een tapijt van stenen (zie foto 2). Ik had niet meteen gemerkt dat dit tapijt bewoog! Het was alsof de grond ademde en alsof er leven was onder het puin.

Het werk met de knuffels in de vorm van olifanten vond ik wat ‘eng’. Knuffels zijn zacht en lief, maar de plakband errond maakte dit hard en kil. Ik had even tijd nodig om sommige werken tot me door te laten dringen. Toen de museumbewaker uitleg gaf over de achtergrond van de tentoonstelling, begreep ik de werken en kunstenaar beter. Het werk die gemaakt was met de Chinese soldatenschoenen die gesneuveld waren, vond ik aangrijpend.

De tweede tentoonstelling was ‘Gagarin the Artist in their Own Words – The First Decade’. Aan de muren van deze zaal hingen allemaal kunstmagazines (zie foto 3) met special geschreven en ongeplucieerde teksten van kunstenaars die vandaag, waar ook ter wereld, werken. De volledige catalogus wordt blad voor blad, woord voor woord verenigd met een selectie werken van diezelfde kunstenaars. Op sommige bladen stonden gedichten die bij het kunstwerk van die kunstenaar hoorden. Sommige gedichten vond ik mooi, zoals deze 2:

Een kunstwerk die me in deze tentoonstelling aansprak en opviel was ‘Ground Control’ van Edith Dekyndt (zie foto 4). Jammer dat het kunstwerk niet in zijn originele staat was, want normaal moet het zoals op de foto hieronder zweven tussen de grond en het plafond. Maar toch vond ik het mooi, ik had nog nooit voordien zo’n kunstwerk gezien die zo speciaal en terwijl zo speels is.

Toen we naar boven gingen was het net alsof we in een volledig ander museum terechtkwamen. Bij de 2 vorige tentoonstellingen was de ruimte gevuld door zowel werken aan de muur als in de zalen. Maar hier kwam je binnen in een grote ruimte waar slechts enkele schilderijen aan de muur hingen. Dit gaf de schilderijen iets extra. Koen van den Broek (met hier de tentoonstelling Curbs & Cracks) zoekt zijn inspiratie als schilder in ‘het onderweg’ zijn. De vele roadtrips die hij maakte, inspireren hem in zijn werk. Met eigenhandig gefotografeerde snapshots legt hij de basis voor zijn schilderkunst. Anders dan een schetsboek functioneren de foto’s slechts als geheugensteun en registreren ze interessante lijnen, structuren en kronkels in het waargenomen landschap. Het zijn niet meer dan herinneringen aan waargenomen atmosferen, ze hebben weinig of geen emotionele waarde. Hij selecteert geen landschappen en geen mensen, maar objecten en onopvallende sporen die mensen achter laten. Hij wordt geboeid door kleine segmenten van de realiteit die door de meeste onder ons bijna onopgemerkt blijven: een banale stoeprand, een schaduwpartij op de weg die de aanwezigheid van een truck suggereert, een autoweg die een spannende curve door het landschap beschrijft of kraken in het asfalt waar geen mens oog voor heeft... Hij ziet de achter- of zijkant van objecten, huizen, stedelijke of natuurlijk landschappen. Hij ontleedt de beelden tot slechts enkele basislijnen die de sfeer bepalen. Het opmerkelijke kleurenpalet – van koud wit tot alle mogelijke tinten grijs in combinatie met een aandachtig blauw, rood, geel of oranje – doet de kijker toch weer wankelen. Foto 5 is een voorbeeld van een werk waarvan ik het kleurgebruik prachtig vind.

Bij deze tentoonstelling deden we een opdracht die ook leuk is voor kinderen. Iedereen gaat per 2 staan. 1 persoon is geblinddoekt en de andere persoon zoekt een schilderij die hij helemaal beschrijft. De 2^de persoon probeert deze beschrijving zo goed mogelijk te tekenen (terwijl hij met zijn rug naar het schilderij zit natuurlijk). Zo leer je zelf de kleinste details van een schilderij te bekijken en hierbij na te denken.

Tot slot zagen we nog (heel vlug, want we waren wat blijven plakken in sommige zalen) de tentoonstelling ‘Leaving Traces’ van Loek Grootjans. Een paar van zijn werken (The Final Remains of a contemporary monochrome Painter en The Remembering Department) vond ik wat vreemd. Maar zijn derde werk ‘The Good Care Department (zie foto 6)’ waarbij hij zich inspireert op de zin “Who takes good care of himself, takes good care of those who choose him” vind ik aangrijpend. Het is ook zo’n groot werk dat je er wel wat moet blijven bij stil staan/zitten. De ‘conlusie’ van het werk was dat je eerst naar jezelf moet kijken, voor je over een ander oordeelt.

05-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Deze morgen zijn we een heel eind verder geraakt. We spraken af in de bibliotheek om de verhaallijn uit te werken. Het verhaal dat Alexander uitgewerkt had was echt leuk en hier brainstormden we op verder. Het verhaal is gebaseerd op het prentenboek ‘achter de glazen deur’ van Smadar Samson. Het prentenboek gaat over een jongen die in een wasmachine belandt. Dit vonden we een leuk idee en uiteindelijk maakten we een ruwe schets van de verhaallijn.

Een meisje ligt voor de wasmachine te wachten op haar knuffelaap, die gewassen wordt. Want ze kan niet slapen zonder knuffel. Ze valt toch in slaap en in haar droom belandt ze in de wasmachine. In die wasmachine komt ze enkele kledingstukken tegen, waarmee ze iets meemaakt. Wat ze precies meemaakt moeten we nog verder uitwerken, maar we hadden al enkele ideeën om aan de hand van een soort ‘actje’ iets te laten gebeuren:

- een ritmisch stukje met de buizen van de wasmachine

- een dans met kleren

- iets met bellenblazers om het schuim van de machine te creeëren

- ...

Het meisje legt een soort toch af waarbij ze iedere keer een ander kledingstuk tegenkomt. Alle kledingstukken helpen haar tenslotte om haar knuffel terug te vinden. Maar er is natuurlijk ook een slechterik die het meisje probeert te saboteren. Uiteindelijk wordt het meisje wakker en heeft ze haar knuffelbeer terug.

We waren allemaal heel blij dat we eindelijk een verhaallijn gevonden hadden en werkten enkele personages uit (die Emmie tekende)

- Floor: een meisje in een pyjama

- een jeansbroek

- een roze sok

- een geel T-shirt

- een zwarte das

We dachten ook al na over de zaalopstelling. We willen de kinderen in het midden van de zaal laten zitten en het verhaal speelt zich plaats in een cirkel rond de kinderen. Zoals een wasmachine ook draait.

Het was een productieve dag en we vonden het allemaal een goed idee en hadden zin om dit uit te werken!

04-02-2010 om 00:00 geschreven door joke