07-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

07-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Malinche en Cortez

In de zalen van de tentoonstelling ‘Gagarin the Artist in their Own Words waren er 2 werken die bij elkaar hoorden. Ik had dit eerst niet door omdat ze niet in dezelfde zaal stonden, maar toen de bewaker wat meer uitleg gaf over het ene werk had ik het door. De 2 werken die ik bedoel zijn van Jimmie Durham: Malinche en Cortez. Ik kende het verhaal van Cortez nog een beetje van in ge geschiedenislessen en ik werd wat nieuwsgieriger naar de 2 kunstewerken die me eerst niet echt opgevallen waren. Daarom ging ik op zoek naar meer informatie:

Jimmie Durham

Jimmie Durham is een Amerikaanse kunstenaar van Indiaanse origine. Hij maakt zijn werk steeds vanuit een gevoel van onderdrukking. Zijn beeldtaal is dan ook sterk etnisch gedacht. Durham infiltreert met zijn originele beelden de kunstwereld en cultiveert de kunst om haar als communicatiemiddel te gebruiken, stereotype denkpatronen aan te klagen en respect op te eisen. Een belangrijk onderdeel van zijn werk is de taal die daarin als een zelfstandige kunstvorm gebruikt wordt en vaak cynisch van toon is.

De 2 kunstwerken

Malinche en Cortez zijn twee belangrijke figuren uit de Amerikaans-Indiaanse geschiedenis. Cortez is de Spaanse veroveraar en La Malinche zijn Indiaanse tolk en minnares. Haar lichaam is gereduceerd tot een aantal attributen. De witte rok, panties en gouden bh verwijzen naar een Westerse invloed, terwijl haar hoofd en handen haar Indiaanse achtergrond tonen. De bh kan als een metafoor opgevat worden voor de verkrachting van de vrouw, maar ook de verkrachting van een volledig volk en hun land. De goudkleur van dit kledingstuk verwijst bovendien naar de goudkoorts van de Europeanen. Doordat La Malinche als tolk optrad zorgde ze ervoor dat Cortez gemakkelijker toegang kreeg tot dit goud. Haar verraad is in Durham’s beeld echter ondergeschikt gemaakt aan haar tragedie. Durham toont haar als een slachtoffer van de geschiedenis. De ene helft van haar gezicht toont een mengeling van neerslachtigheid en verslagenheid. De andere helft is beschilderd met een zwart patroon dat elke expressie maskeert, maar toch vooral wanhoop uitdrukt.

Ik kwam ook een gedicht tegen die gedeeltelijk over dit werk ging en over de veroveraars in de geschiedenis.

Columbus Day
by Jimmy Durham

In school I was taught the names
Columbus, Cortez, and Pizarro and
A dozen other filthy murderers.
A bloodline all the way to General Miles,
Daniel Boone and General Eisenhower.

No one mentioned the names
Of even a few of the victims.
But don't you remember Chaske, whose spine
Was crushed so quickly by Mr. Pizarro's boot?
What words did he cry into the dust?

What was the familiar name
Of that young girl who danced so gracefully
That everyone in the village sang with her--
Before Cortez' sword hacked off her arms
As she protested the burning of her sweetheart?
That young man's name was Many Deeds,
And he had been a leader of a band of fighters
Called the Redstick Hummingbirds, who slowed
The march of Cortez' army with only a few
Spears and stones which now lay still
In the mountains and remember.

Greenrock Woman was the name
Of that old lady who walked right up
And spat in Columbus' face. We
Must remember that, and remember
Laughing Otter the Taino who tried to stop
Columbus and was taken away as a slave.
We never saw him again.

In school I learned of heroic discoveries
Made by liars and crooks. The courage
Of millions of sweet and true people
Was not commemorated.

Let us then declare a holiday
For ourselves, and make a parade that begins
With Columbus' victims and continues
Even to our grandchildren who will be named
In their honor.

Because isn't it true that even the summer
Grass here in this land whispers those names,
And every creek has accepted the responsibility
Of singing those names? And nothing can stop
The wind from howling those names around
The corners of the school.

Why else would the birds sing
So much sweeter here than in other lands?

--Copyright 1993 by Jimmie Durham. Published in "Columbus Day," West End Press, 1993.

07-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

06-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Deze morgen brachten we een bezoek aan het S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor Actuele Kunsten) in Gent. Onze docente mevrouw Vanhaelewyn gaf ons voor we de collectie gingen bekijken wat uitleg over hoe je met kinderen een museum kan bezoeken.. Het is belangrijk om kinderen hierop voor te bereiden (adhv een voeldoos bijvoorbeeld). De kunstwerken bekijk je het best aan de hand van een kijkwijze:

• Stap 1: algemene bespreking: de kinderen geven een eerste reactie op wat ze zien, voelen, denken en welke indrukken ze hebben,...
• Stap 2: beschouwen: de kinderen kijken naar hoe het gemaakt is. Hierbij kijken we naar het onderwerp, de beeldaspecten (kleur, ruimte, compositie, textuur,...) en het materiaalgebruik of de techniek. De bedoeling van de kunstenaar met het kunstwerk wordt ook onderzocht. Bij deze stap is het belangrijk dat de leerlingen een open houding hebben. Als ze dit niet hebben, kunnen ze niet optimaal genieten van de kunstwerken en kunnen ze geen ervaringen opdoen met het museumbezoek.
• Stap 3: reflecteren: nu kunnen de kinderen een eigen mening formuleren.

Het doel van de kijkwijzer is om betekenisvol naar kunst te kijken. De beschouwer moet in dialoog treden met het kunstwerk. Iedere toeschouwer moet de vrijheid krijgen om zijn eigen interpreatie te maken van het kunstwerk.

Je kan ook heel wat leuke activiteiten doen met kinderen rond het museum en de kunstwerken. De kinderen kunnen een tekening maken van een kunstwerk (zodat ze het kunstwerk tot in de kleinste details bekijken), ze kunnen een elfje maken. Het is ook leuk om de leerlingen een favoriet kunstwerk uit te laten kiezen en van daaruit verder te werken in de beeldlessen of andere.

Het eerste wat je ziet als je binnenkomt in het S.M.A.K is een groot schilderij van Koen van den Broek (zie foto 1). Ik vind dit een heel indrukwekkend werk en het heeft een goeie plaats gekregen in het museum. Als je binnenkomt word je er wat door overdonderd en op het einde van onze toch door het museum kon je het werk ook van bovenuit beter bekijken.

Bij het binnenkomen van de eerste zaal, waar de tentoonstelling ‘Seeing One’s Own Eyes van Madeln’ te zien was, zag je precies een tapijt van stenen (zie foto 2). Ik had niet meteen gemerkt dat dit tapijt bewoog! Het was alsof de grond ademde en alsof er leven was onder het puin.

Het werk met de knuffels in de vorm van olifanten vond ik wat ‘eng’. Knuffels zijn zacht en lief, maar de plakband errond maakte dit hard en kil. Ik had even tijd nodig om sommige werken tot me door te laten dringen. Toen de museumbewaker uitleg gaf over de achtergrond van de tentoonstelling, begreep ik de werken en kunstenaar beter. Het werk die gemaakt was met de Chinese soldatenschoenen die gesneuveld waren, vond ik aangrijpend.

De tweede tentoonstelling was ‘Gagarin the Artist in their Own Words – The First Decade’. Aan de muren van deze zaal hingen allemaal kunstmagazines (zie foto 3) met special geschreven en ongeplucieerde teksten van kunstenaars die vandaag, waar ook ter wereld, werken. De volledige catalogus wordt blad voor blad, woord voor woord verenigd met een selectie werken van diezelfde kunstenaars. Op sommige bladen stonden gedichten die bij het kunstwerk van die kunstenaar hoorden. Sommige gedichten vond ik mooi, zoals deze 2:

Een kunstwerk die me in deze tentoonstelling aansprak en opviel was ‘Ground Control’ van Edith Dekyndt (zie foto 4). Jammer dat het kunstwerk niet in zijn originele staat was, want normaal moet het zoals op de foto hieronder zweven tussen de grond en het plafond. Maar toch vond ik het mooi, ik had nog nooit voordien zo’n kunstwerk gezien die zo speciaal en terwijl zo speels is.

Toen we naar boven gingen was het net alsof we in een volledig ander museum terechtkwamen. Bij de 2 vorige tentoonstellingen was de ruimte gevuld door zowel werken aan de muur als in de zalen. Maar hier kwam je binnen in een grote ruimte waar slechts enkele schilderijen aan de muur hingen. Dit gaf de schilderijen iets extra. Koen van den Broek (met hier de tentoonstelling Curbs & Cracks) zoekt zijn inspiratie als schilder in ‘het onderweg’ zijn. De vele roadtrips die hij maakte, inspireren hem in zijn werk. Met eigenhandig gefotografeerde snapshots legt hij de basis voor zijn schilderkunst. Anders dan een schetsboek functioneren de foto’s slechts als geheugensteun en registreren ze interessante lijnen, structuren en kronkels in het waargenomen landschap. Het zijn niet meer dan herinneringen aan waargenomen atmosferen, ze hebben weinig of geen emotionele waarde. Hij selecteert geen landschappen en geen mensen, maar objecten en onopvallende sporen die mensen achter laten. Hij wordt geboeid door kleine segmenten van de realiteit die door de meeste onder ons bijna onopgemerkt blijven: een banale stoeprand, een schaduwpartij op de weg die de aanwezigheid van een truck suggereert, een autoweg die een spannende curve door het landschap beschrijft of kraken in het asfalt waar geen mens oog voor heeft... Hij ziet de achter- of zijkant van objecten, huizen, stedelijke of natuurlijk landschappen. Hij ontleedt de beelden tot slechts enkele basislijnen die de sfeer bepalen. Het opmerkelijke kleurenpalet – van koud wit tot alle mogelijke tinten grijs in combinatie met een aandachtig blauw, rood, geel of oranje – doet de kijker toch weer wankelen. Foto 5 is een voorbeeld van een werk waarvan ik het kleurgebruik prachtig vind.

Bij deze tentoonstelling deden we een opdracht die ook leuk is voor kinderen. Iedereen gaat per 2 staan. 1 persoon is geblinddoekt en de andere persoon zoekt een schilderij die hij helemaal beschrijft. De 2^de persoon probeert deze beschrijving zo goed mogelijk te tekenen (terwijl hij met zijn rug naar het schilderij zit natuurlijk). Zo leer je zelf de kleinste details van een schilderij te bekijken en hierbij na te denken.

Tot slot zagen we nog (heel vlug, want we waren wat blijven plakken in sommige zalen) de tentoonstelling ‘Leaving Traces’ van Loek Grootjans. Een paar van zijn werken (The Final Remains of a contemporary monochrome Painter en The Remembering Department) vond ik wat vreemd. Maar zijn derde werk ‘The Good Care Department (zie foto 6)’ waarbij hij zich inspireert op de zin “Who takes good care of himself, takes good care of those who choose him” vind ik aangrijpend. Het is ook zo’n groot werk dat je er wel wat moet blijven bij stil staan/zitten. De ‘conlusie’ van het werk was dat je eerst naar jezelf moet kijken, voor je over een ander oordeelt.

05-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Deze morgen zijn we een heel eind verder geraakt. We spraken af in de bibliotheek om de verhaallijn uit te werken. Het verhaal dat Alexander uitgewerkt had was echt leuk en hier brainstormden we op verder. Het verhaal is gebaseerd op het prentenboek ‘achter de glazen deur’ van Smadar Samson. Het prentenboek gaat over een jongen die in een wasmachine belandt. Dit vonden we een leuk idee en uiteindelijk maakten we een ruwe schets van de verhaallijn.

Een meisje ligt voor de wasmachine te wachten op haar knuffelaap, die gewassen wordt. Want ze kan niet slapen zonder knuffel. Ze valt toch in slaap en in haar droom belandt ze in de wasmachine. In die wasmachine komt ze enkele kledingstukken tegen, waarmee ze iets meemaakt. Wat ze precies meemaakt moeten we nog verder uitwerken, maar we hadden al enkele ideeën om aan de hand van een soort ‘actje’ iets te laten gebeuren:

- een ritmisch stukje met de buizen van de wasmachine

- een dans met kleren

- iets met bellenblazers om het schuim van de machine te creeëren

- ...

Het meisje legt een soort toch af waarbij ze iedere keer een ander kledingstuk tegenkomt. Alle kledingstukken helpen haar tenslotte om haar knuffel terug te vinden. Maar er is natuurlijk ook een slechterik die het meisje probeert te saboteren. Uiteindelijk wordt het meisje wakker en heeft ze haar knuffelbeer terug.

We waren allemaal heel blij dat we eindelijk een verhaallijn gevonden hadden en werkten enkele personages uit (die Emmie tekende)

- Floor: een meisje in een pyjama

- een jeansbroek

- een roze sok

- een geel T-shirt

- een zwarte das

We dachten ook al na over de zaalopstelling. We willen de kinderen in het midden van de zaal laten zitten en het verhaal speelt zich plaats in een cirkel rond de kinderen. Zoals een wasmachine ook draait.

Het was een productieve dag en we vonden het allemaal een goed idee en hadden zin om dit uit te werken!

04-02-2010 om 00:00 geschreven door joke  

Deze morgen kregen we in een filmpje van 'het Paleis' (het koninklijke jeugdtheater van vroeger) te zien hoe een theatervoorstelling in elkaar gestoken wordt en wie hier allemaal aan mee werkt. We kregen ook uitleg over verschillende soorten voorstellingen: dans, musical, teksttheater, poppentheater, muziektheater, objectentheater, locatietheater,... Ik heb hier vroeger al veel over geleerd, dus dit was niet echt vernieuwend, maar wel interessant om enkele voorbeelden te zien.

Toen begon het brainstormen in de 2 groepen. De 3 grote vragen die we onszelf moesten stellen waren:
1) Welke vorm van theater gaan we gebruiken voor onze voorstelling?
2) Wat spelen we? Welk verhaal? Baseren we ons op een boek of vinden we zelf een compleet nieuw verhaal uit? ...
3) Hoe gieten we de vorm en de inhoud samen.

Ik had een duidelijke voorkeur om een musical te maken; dit is een verzameling van tekst, muziek en dans. Ik ben al van kindsaf een grote fan van veel musicals, heb al deelgenomen aan een klein musical en ik hou van zang, toneel en dans.
Iedereen was het er snel mee eens dat we een gevarieerde voorstelling wilden geven met alle vormen van theater erin zodat het boeiend blijft voor de kinderen.

Maar dan kwam het brainstormen rond wat we gingen spelen. We gingen naar de bibliotheek om ideeën te zoeken in prentenboeken. Iedereen had wat ideeën, maar we merkten snel dat er niets was dat ons meteen allemaal aansprak. We beslisten om samen te eten, de ideeën even te laten bezinken en misschien kreeg iemand wel een grandieus plan. Tevergeefs, na het eten hadden we nog steeds geen verhaallijn.
Na een lange tijd brainstormen werkten we elk één idee wat verder uit. We besloten om dit verder thuis nog wat uit te werken en morgen spreken we smorgens af om een uiteindelijk verhaal te kiezen. Vooral het prentenboek dat Alexander verder zal uitwerken sprak iedereen aan.

Ik zat teveel met bestaande musicals en films in mijn hoofd en vond het zelf heel moeilijk om een volledig nieuw concept te bedenken met in het achterhoofd de bouwsteen 'ruimte'. 
Hopelijk hebben we morgen wat meer inspiratie en komen we samen tot een verhaallijn.

 

03-02-2010 om 17:15 geschreven door joke  

Introductie

De keuzemodule begon vandaag met een pecha kucha (een powerpoint van 20 slides die telkens 20 seconden duurt). In die pecha kucha kregen we een korte uitleg over wat de keuzemodule allemaal inhoudt. We kregen ook nog extra uitleg over alle taken.
Hierna werden we in 2 groepen verdeeld en kregen we een bouwsteen toegewezen. Ik zit samen met Alexander, Emmie, Steffi en Hanne in de groep die werkt rond 'ruimte'.
In deze 2 groepen speelden we een spel over de verschillende bouwstenen (compositie, ritme, ruimte, stijl, contrast en personage) en de verschillende domeinen (muziek, fotografie, beeldende kunsten, toneel, literatuur en dans) van de kunst. Hierdoor kregen we een beter zicht wat die bouwstenen kunnen betekenen in de verschillende domeinen.

Opzoekingswerk rond de bouwsteen 'ruimte'

Na de lunchpauze begon het opzoekingswerk. We verdeelden het werk en begonnen vol goede moed. Ik hield me bezig met het opzoeken van informatie over 'ruimte' in en rond muziek. In het begin vond ik echt niets, maar na één/twee uur vond ik uiteindelijk een artikel over 'het mysterie van de ruimte', een project van het Concertgebouw van Amsterdam. In dit artikel stond de naam 'Karlheinz Stockhausen'. Via deze naam kwam ik op een soort muziek nml 'spatial music'. Ongeveer alles wat ik hierover vond was in het Engels en was soms moeilijk te verstaan, maar ik vond veel informatie over dit concept waarbij de musici een bepaalde plaats krijgen in de zaal en/of op het podium. Volgens Brant (de ontwikkelaar van dit concept) is ruimte de 'vierde dimensie' van muziek.

Na al het opzoekingswerk heb ik uiteindelijk deze blog aangemaakt.

02-02-2010 om 18:00 geschreven door joke  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

02-02-2010 om 16:59 geschreven door