De Mokker is een gehucht in de Belgische gemeente Koekelare. Hoewel de kern afgezonderd ligt van de dorpskern van Koekelare, is De Mokker geen deelgemeente. De Mokker ligt op de weg van Koekelare naar de Diksmuidse deelgemeente Leke.
Kerk van de Heilige Pastoor van Ars
De Mokker is een parochie sinds 1925. Het gehucht heeft een modern kerkje uit 1932, grotendeels opgetrokken in baksteen. Het is een driebeukige kerk onder drie zadeldaken. De kerk heeft echter geen toren. De doopkapel en het hoofdportaal zijn uit 1970. De patroonheilige van de kerk en de parochie is de Heilige Pastoor van Ars, Jean Vianney.
De kerk en de katholiekeparochie zijn genoemd naar Sint-Andreas of Sint-Andries. Het neoromaanse kerkje heeft een toren van 40 meter hoog en werd in 1910-1911 heropgebouwd naar het uitzicht van een vroegere 13e-eeuwse vroeggotische kerk. De gelijkenis met de nog intacte 13e eeuwse toren van buurdorp Moere is dan ook treffend. De kerk heeft een vieringtoren en de torenspits wordt getypeerd door het Lotharings kruis bovenaan.
De kerk bezit een reliekhouder uit het begin van de 17e eeuw met een stukje van het Heilig Kruis dat in 1442 aan de kerk zou zijn geschonken. Verder bevat de kerk nog een aantal 17e-eeuwse en 18e-eeuwse beelden en schild
De Sint-Amanduskerk is een laat-gotische kerk, die in de 17de eeuw werd gebouwd. De kerk heeft een goede akoestiek, en regelmatig worden er concerten uitgevoerd. Opmerkelijk is ook de reeks leilinden die rond het kerkhof zijn aangeplant.
Bekegem is een klein boerendorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het is een deelgemeente van Ichtegem. De dorpskern ligt wel relatief ver van het centrum van de hoofdgemeente, namelijk ruim 7 km in vogelvlucht en ruim 10 km over de weg. Waar de hoofdgemeente Ichtegem en andere deelgemeente Eernegem nog onder de kleinstedelijke invloedssfeer van Torhout valt, richt Bekegem zich meer op de steden Oostende en Brugge.
De Sint-Michielskerk bevat nog enkele delen van het oude 15de eeuwse laat-romaanse kerkje, namelijk de kruisbeuk met gotisch venster, de koornis en de basis van de vieringtoren. In 1884 verdween het romaanse schip en kwam een driebeukig schip in de plaats. Er kwam een nieuwe ingang, op de plaats van het vroegere koor dat naar het oosten was gericht. In de plaats kwam ook een nieuw naar het westen gericht koor. Van de toren is de basis nog het oudst; er bovenop is een achtkantige toren gebouwd.
De oudste vermelding van de Sint-Medarduskerk van Eernegem klimt op tot 1081, maar over het oudste kerkgebouw is niets bekend. Tijdens de religieuze onlusten van de 16de eeuw werd een vermoedelijk gotisch gebouw zo zwaar getroffen dat het herstellen van de schade onhaalbaal bleek. Daarom werd in 1626 gestart met de bouw van een nieuwe gotischkruiskerk met vieringtoren. De achthoekige klokkenverdieping is aan elke zijde doorbroken door een spitsboogvormig galmgat. De bakstenen toren werd hersteld na een blikseminslag in 1661. De Sint-Medarduskerk werd in 1852 op de toren na volledig gesloopt en herbouwd in neogotische stijl naar de plannen van Pierre Buyck. Tegen de toren werd op de plaats van het vroegere koor, een portaal gebouwd. Na de bouw van twee zijbeuken in 1901 raakte de vieringtoren weer bijna volledig ingesloten.
Don Bosco is een wijk van de Belgische stad Torhout. De wijk heeft een parochie, met als patroonheilige Don Bosco. Don Bosco bevindt zich ten westen van het stadscentrum en heeft een eigen fysisch centrum met een centraal plein, een school en een parochiekerk.
Don Bosco wordt fysisch van het centrum gescheiden door de Torhoutse ringweg R34 of Vredelaan. Het noorden van de wijk is begrensd door de drukke gewestweg naar Oostende, de N33, een belangrijke invalsweg naar Torhout-centrum. Het zuiden van de wijk is begrensd door een kleinere invalsweg, de Revinzenstraat, die aansluit op de oude landelijke weg richting Edewalle.
Langs de noordelijke N33 ligt een lint met handelszaken en woningen. Het centrale gedeelte van Don Bosco is een woonwijk, voornamelijk verkavelingen.
De Driekoningen is een gehucht in de Belgische stad Torhout. Het wordt ook wel Sint-Jozef-Arbeider genoemd, naar de patroonheilige van de eigen parochie van het gehucht. De Driekoningen ligt iets ten noorden van het stadscentrum, waar de Zeeweg, een oude heerweg, samenkomt met de weg naar Aartrijke. Het gehucht ligt nog enigszins landelijk, maar is door sterke lintbebouwing verbonden met het stadscentrum van Torhout, en houdt daardoor wat het midden tussen een aparte kern en een buitenwijk van de stad.
De Driekoningen is voor voorzieningen (winkels) aangewezen op het nabije stadscentrum, maar heeft als parochie wel zijn eigen kerk en zijn eigen lagere school.
Sint-Henricus is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het ligt in het open gebied in het zuiden van Torhout, een viertal kilometer ten zuiden van het stadscentrum. Sint-Henricus ligt langs de N35 tussen Kortemark en Lichtervelde, en ligt dichter bij deze twee dorpscentra, dan bij het stadscentrum van Torhout.
Sint-Henricus heeft een eigen parochie en kerk, genoemd naar de heilige Henricus.
Nadat er in de 9de eeuw een Karolingische centraalkerk werd opgetrokken, werd door graaf Robrecht de Fries in 1073 een kapittel gesticht in Torhout. In de 11de-12de eeuw werd de centraalbouw vervangen door een driebeukige romaanse kruiskerk met een monumentale westtoren. De toren dateerde van de late 12de eeuw. De kerk werd door de godsdienstoorlogen van de 16de eeuw zwaar getroffen. Ze werd dan ook in 1624 op de romaanse toren na volledig herbouwd in gotische stijl. In 1695 werd de kerk geplunderd door Franse troepen. In 1774 werd de oude beiaard vervangen door een nieuwe. In 1782 kreeg het kerkinterieur een barokke stijl. In 1816 moest de kerk dicht wegens instortingsgevaar. De herstellingen vonden plaats tussen 1818-1823. Daarna werd de kerk nog uitgebreid met twee zijbeuken. Op het einde van de Eerste Wereldoorlog (15 oktober 1918) werd de toren door het Duitse leger gedynamiteerd. De toren werd in 1923 heropgebouwd. In 1940 brandde de kerk volledig uit nadat ze werd getroffen door Duitse brandbommen. De in 1923 gerenoveerde toren werd hersteld en de rest werd vervangen door een neoromaanse kerk. De bouwwerken werden in 1954 voltooid. Sindsdien is de neoromaanse kerk niet meer gewijzigd.
De Sint-Walburgakerk bezit een oude bouwgeschiedenis. De oorsprong ligt wellicht in de 9de eeuw, herbouwd in de 13de en 14de eeuw in gotische stijl. De dwarsbeuk werd voltooid in 1907 in neogotiek.
In de kerk is er een prachtig vroeggotisch koor met koorgestoelte, koorommegang en straalkapellen. Voor de kerk staat de onvoltooide gotische westertoren (14de eeuw).
Zoutenaaie was eeuwenlang het kleinste dorpje van België gebaseerd op het aantal inwoners. Reeds in 1111 was er sprake van "Saltanawa", een naam die later wijzigde tot Soutena (1228), Zoutena (1241), Soutena (1249), Zoutenay (1268),... De betekenis van deze naam zou zijn: een zoutwaterweide, waar lange tijd water op stond. In 1204 werd de onafhankelijke parochie opgericht. Er stond een kerk die toegewijd was aan Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart, opgericht door Walther Zoutenay..Ze was 18 m lang en 6 m breed. De kerk werd verwoest tijdens de Franse Revolutie en de parochie hield op te bestaan in 1808. De bronzen klok van deze kerk hangt ter bezichtiging in de kerk te Eggewaartskapelle met ernaast een gebroken grafsteen opgegraven in 1962.
Een gedenkmonument is nu te bezichtigen in het centrum van Zoutenaaie(naast de parking van Restaurant Zoutenaaie).
De toren telt 4 gele-dingen en 3 hoeksteunberen. Op de vierde hoek rijst een driezijdig traptorentje, bekroond met bakstenen naaldspits. Delen van de vroegere Romaanse kerk vind je in de zijbeuken en het transept. Knus geborgen in het oksel van de Z.-W.-torengevel en de zuidelijke steunbeer ligt de klassieke roepsteen : de pastoor had zijn spreekgestoelte binnen, de leek buiten. Een haag omringt het kerkhof en knotlindes omzomen de toegangsweg naar de kerk.
Restauraties vonden onder meer plaats in 1960 en 1970 door architect O. Van Daele uit Lichtervelde. Het interieur van de kerk werd grotendeels overgebracht naar de kerk van Wulveringem, maar bevat nog het hoofdaltaar in laat-renaissancestijl van 1609 met het schilderij "De Verrijzenis" door Jan Janssens, van ca. 1635, de kansel door Jos Roose uit Sint-Winoksbergen, van 1753, het doksaal met ballustrade in rococostijl, van 1775, en het orgel door Pieter Loncke, van 1867. Er liggen enkele grafstenen uit de 18e-19e eeuw.
De kerk is nu buiten dienst. U kunt de kerk wel bezoeken tijdens tentoonstellingen.
Vinkem is een landbouw- en woondorp in de Westhoek (West-Vlaanderen) op de grens van de IJzerpolders en slechts enkele kilometers van Frans-Vlaanderen. Vinkem is een deelgemeente van Veurne. Vinkem heeft een oppervlakte van 5,27 km² en telt 360 inwoners (februari 2008). Vinkem was een zelfstandige gemeente tot 31 december1970, toen het samen met tweelinggemeente Wulveringem werd opgenomen in een nieuwe gemeente Beauvoorde, genoemd naar het gelijknamige waterkasteel. In 1977 werd Vinkem bij Veurne gevoegd.
In Vinkem vindt men nog enkele oude hoeven, zoals het Blauwhuis en de Torrelen. De Torreelhoeve heeft in de Tweede Wereldoorlog gediend als hospitaal voor de Engelse soldaten.
Vlakbij deze hoeve treft men een helden-huldekruis aan voor IJzersoldaat en kunstschilder Joe English die hier in 1918 stierf. Zijn graf bevindt zich echter in de crypte van de IJzertoren in Diksmuide (Kaaskerke).
Steenkerke bezit een mooi kerkje gewijd aan Sint-Laurentius. Het kerkje bezit nog deels Romaanse gedeelten en spiegelt zich in de Steengracht. Links van de ingang bevindt zich een roepsteen met afdakje. Hier vonden ooit de bekendmakingen aan het publiek plaats. Op het eerdere vermelde oorlogskerkhof lag Joe English voor hij werd bijgezet in de crypte van de IJzertoren. In het grote huis rechtover de kerk woont Willem Vermandere, kunstenaar, zanger.
De Onze-Lieve-Vrouw-Hemevaartkerk dateert uit de 15e en 16e eeuw.
De O.L.V. Hemelvaartkerk.
Het is een gotische hallenkerk met westertoren.Er is ook een oudere Romaanse constructie aanwezig.Onder de aartshertogen werd de kerk hersteld.Ze is omringd met een kerkhof met bomen.Aan de rand van het kerkhof ligt het omwalde refugium met torentje.Het is gebouwd in gele baksteen in westhoekse renaissance door abt Chritiaan Druve en kwam in 1617 klaar.Dit vluchthuis van de St. Niklaas abdij kreeg de functie van pastorij.
Tijdens de slag bij Bulskamp op 26 augustus1297, een aanloop naar de Guldensporenslag, werd Walram, graaf van Gulik en oom van Willem van Gulik gedood, tegen alle toenmalige gedragscodes in. Later bleek dit feit een van de redenen te zijn waarom de Vlamingen tijdens de Guldensporenslag de levens van de Franse edellieden evenmin spaarden.
Bezienswaardigheden
Sint-Bertinuskerk
De Sint-Bertinuskerk is een neogotische kerk uit 1883. Een eerste kerk werd in 1297 reeds door een brand vernield. In de 15de eeuw werd een gotische kerk gebouwd met een bakstenen toren. De toren werd in 1876 gerestaureerd. Na een brand in 1882 werd de kerk heropgebouwd in 1883, op de toren na die was gespaard gebleven. De stenen spits werd tijdens de Tweede Wereldoorlog vernield, maar daarna in dezelfde vorm heropgebouwd.
Sint - Audomaruskerk (Booitshoeke deelgemeente van veurne)
Bezienswaardigheden
Sint-Audomaruskerk
De Sint-Audomaruskerk is een laat-gotisch zaalkerkje. In 1690 werd de toren heropgebouwd en werd de kerk met twee zijbeuken uitgebreid. Een nieuw portaal kwam er in 1735. Het kerkje werd gerestaureerd in 1923 en kreeg toen ook een kerkhofmuur en sacristie. Het is sinds 1971 als monument beschermd.
Booitshoeke was een parochie in 1190, nadat het vroeger bij die van Wulpen had gehoord. Een oude vermelding van de plaatsnaam gaat terug tot 1239, als Boidenkinshoucke'. Tot 1566 behoorde het tot het bisdom Terwaan, daarna tot het bisdom Ieper. Het dorp werd in 1659 door het Spaanse leger geplunderd.
In 1801 ging de parochie na het afschaffen van het bisdom Brugge naar het bisdom Gent, tot in 1807 de parochie werd afgeschaft en bij Avekapelle gevoegd werd. Na de heroprichting van het bisdom Brugge in 1834 werd in 1846 ook de parochie weer opgericht.
De laat-16e eeuwse Sint-Michielskerk werd in 1914-1918 volledig vernield en in 1922-1923 naar het oorspronkelijke patroon heropgebouwd onder leiding van architect J. Viérin uit Brugge. De kerk in baksteenarchitectuur bevat neogotisch meubilair en enkele schilderijen van de 18e eeuwse Vlaamse school, naast 18e eeuwse grafmonumenten en 17e eeuwse messingen altaarkandelaars. Buiten staan een 17e eeuws beeld van Onze-Lieve-Vrouw met Kind en een calvariegroep van 1749.
De holle, zevenarmige linde op het kerkhof zou ooit elf armen gehad hebben. Voor wie zich voor afmetingen interesseert : omtrek ca. 6 meter, hoogte 14,5 meter.
In de 17de-18de eeuw werd ongeveer een vierde van de hofsteden door oorlogsgeweld vernield en niet meer heropgebouwd. Dit tekort aan landbouwers leidde in de 18de eeuw tot verarming van de bevolking. De vooruitgang van de landbouwtechniek in de 19de eeuw kon deze verarming gedeeltelijk opvangen. Sinds het einde van de 19de eeuw daalt het bevolkingscijfer als gevolg van een toenemende mechanisatie in de landbouw.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Avekapelle grotendeels verwoest. De kerkschatten waren evenwel in veiligheid gebracht in De Panne. Na de oorlog werd de gemeente heropgebouwd: de kerk en het gemeentehuis kwamen in 1924 gereed.
Met zijn 26 achterlenen was het Hof van Avekapelle het belangrijkste leen van de Burg van Veurne te Avekapelle. Tussen 1437 en 1731 was het in handen van de familie de Doys. Het wapen van deze familie werd in 1936 als het wapen van de gemeente erkend.
Wapenschild van Ichtegem
