De neogotische Sint-Nicolaaskerk uit 1922-1924, naar ontwerp van architect Theo Raison (Brugge) vervangt de laatgotische hallenkerk, die samen met het dorp tijdens de eerste wereldoorlog werd verwoest.
In de kerk is er een Sint-Niklaasbeeld uit het begin van de 18e eeuw. Op het kerkhof vind je grafstenen uit de 18e en 19e eeuw.
In 2000 werden altaar en ambo vernieuwd. Voor meer informatie, klik hier.Sint-Niklaas kerk.
Even verder in de richting van Gistel ligt het dorpje Sint-Pieterskapelle, waar edelvrouwe Gela de kapel bouwde. De eerste vermelding van de parochie Sint-Pieterskapelle dateert van 1272. Voordien maakte ze deel uit van Slijpe, voor het eerst vernoemd in 840 en parochie vanaf 1137. Vandaar dat in de bulle van paus Innocentius III van 1200, waarin hij aan Gela de toestemming geeft om een kapel en een klooster te bouwen, Slijpe wordt vernoemd.
De kleine neogotische Sint-Pieterskerk staat waarschijnlijk op de plaats waar de Sint-Pieterskapel door Gela werd gebouwd. In een nis boven de ingang onder de toren staat een beeld van Petrus, met de sleutel van het Rijk Gods in de hand (vgl. Matteüs 16, 19).
Beeld van Petrus,met de sleutel van het rijk Gods in de hand.
't Kapelleke en de kerk vormen een stemmig geheel,om er even te genieten van het stille dorpje
Tenmidden van een ommuurd kerkhof dat afgeboord is met knotlinden bevindt zich de beschermde Sint-Niklaaskerk. Dit neogotische kerkgebouw werd van 1858 tot 1860 gebouwd op de plaats van de vroegere kruiskerk. De achthoekige toren is hier nog een restant van en stamt uit de dertiende eeuw en is in 2001 gerestaureerd. Bemerk ook het typisch gotische roosvenster en de pinakels aan de noordgevel van het gebouw. Aan de zijgevel merken we onder een luifel een negentiende eeuwse Christuscorpus op in dennenhout.
In de rechterzijbeuk bevindt zich een neogotisch altaar, toegewijd aan St. Petrus. Het altaar in de linkerbeuk is toegewijd aan Onze Lieve Vrouw-onbevlekt-ontvangen. Merk op dit altaar, tussen de andere vrouwelijke heiligen, de afbeelding van St. Godelieve op. Boven het orgel hangt een immens schilderij geschilderd door Joseph van Severdonck, van Brussel "verrezen Christus met kruis en wimpel" (1864). We zien Christus die met een vaandel ten hemelen verrijst en omringd wordt door een gouden gloed.
In de St-Niklaaskerk van Moere bevindt zich een zogeheten Van Peteghemorgel. Dit orgel werd in 1776 gebouwd door vader en zoon Van Peteghem, een bekend orgelbouwersgeslacht uit Gent. Hoogstwaarschijnlijk werd de kas door een lokale schrijnwerker vervaardigd. Tijdens de bouw van de nieuwe kerk werd het orgel in de centrale toren geplaatst. Later werd het verplaatst naar het koor. Het orgel van Moere is een van de weinige overgeblevene van dit type in West-Vlaanderen, want vele instrumenten in het zuiden van de provincie gingen verloren tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het orgel in Moere is beschermd als monument. Het werd dan ook gerestaureerd met onder andere een reconstructie van het klavier, het pijpwerk werd gereinigd en hersteld. De frontpijpen werden ontdaan van hun verflaag en het snijwerk werd hersteld.
Inwijding van de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Zevekote door Mgr. Van Susteren op 8 september 1719. Deze vaak verbouwde kerk heeft een plattegrond in de vorm van een byzantijns kruis. De westertoren uit 1856 contrasteert erg met de rest van de kerk. Het merkwaardige orgel van A. J. Berger uit 1772 werd in 1993 gerestaureerd
De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Zevekote werd gesticht tijdens de 13de eeuw door de abdij van Sint-Andries in Brugge.Het oudste kerkgebouw, dat men zijn hoge toren duidelijk herkenbaar is op de kaar van het Brugse Vrije van Pieter Pourbus (1571), werd tijdens de godsdienstroebelen van de 16de eeuw grotendeels vernield. Vanaf 1611 werd gestart met het herbouwen van een eenbeukige kruiskerk. De ruwbouw was voltooid in 1629, aangezien de rekeningen van dat jaar het dekken van het dak vermelden. De kerk werd in 1719 herwijd door de Brugse bisschop Van Susteren, wat erop wijst dat zij tijdens de vroege 18de eeuw grondig hersteld of zelfs gedeeltelijk herbouwd werd. Het sobere interieur bewaart in het koor nog vier kraagstenen in de vorm van engelenkopjes, waarop vroeger de gewelfribben rustten. De huidige bakstenen westtoren werd opgetrokken in 1856 naar de plannen van provinciaal architect Pierre Buyck. Het orgel, een instrument uit 1772 van Andries-Jacob Berger, werd in 1993 gerestaureerd. Het als dorpsgezicht beschermde kerkhof is gedeeltelijk afgesloten met een bakstenen muur uit 1869 en gedeeltelijk met een beukenhaag. Op het kerkhof bleven heel wat laat-19de en vroeg-20ste-eeuwse graftekens en enkele gietijzeren grafkruisen bewaard. Bron: Monumentaal West-Vlaanderen van Jeroen Cornilly
De neogotische Sint-Nicolaaskerk (1855) is een driebeukige hallenkerk die tijdens de eerste wereldoorlog werd vernield. De kerk werd in 1922 hersteld. Neogotisch meubilair, behalve arduinen doopvont (ca. 1500). Beeld van Jezus aan het Kruis (18e eeuw).
De Mokker is een gehucht in de Belgische gemeente Koekelare. Hoewel de kern afgezonderd ligt van de dorpskern van Koekelare, is De Mokker geen deelgemeente. De Mokker ligt op de weg van Koekelare naar de Diksmuidse deelgemeente Leke.
Kerk van de Heilige Pastoor van Ars
De Mokker is een parochie sinds 1925. Het gehucht heeft een modern kerkje uit 1932, grotendeels opgetrokken in baksteen. Het is een driebeukige kerk onder drie zadeldaken. De kerk heeft echter geen toren. De doopkapel en het hoofdportaal zijn uit 1970. De patroonheilige van de kerk en de parochie is de Heilige Pastoor van Ars, Jean Vianney.
De kerk en de katholiekeparochie zijn genoemd naar Sint-Andreas of Sint-Andries. Het neoromaanse kerkje heeft een toren van 40 meter hoog en werd in 1910-1911 heropgebouwd naar het uitzicht van een vroegere 13e-eeuwse vroeggotische kerk. De gelijkenis met de nog intacte 13e eeuwse toren van buurdorp Moere is dan ook treffend. De kerk heeft een vieringtoren en de torenspits wordt getypeerd door het Lotharings kruis bovenaan.
De kerk bezit een reliekhouder uit het begin van de 17e eeuw met een stukje van het Heilig Kruis dat in 1442 aan de kerk zou zijn geschonken. Verder bevat de kerk nog een aantal 17e-eeuwse en 18e-eeuwse beelden en schild
De Sint-Amanduskerk is een laat-gotische kerk, die in de 17de eeuw werd gebouwd. De kerk heeft een goede akoestiek, en regelmatig worden er concerten uitgevoerd. Opmerkelijk is ook de reeks leilinden die rond het kerkhof zijn aangeplant.
Bekegem is een klein boerendorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het is een deelgemeente van Ichtegem. De dorpskern ligt wel relatief ver van het centrum van de hoofdgemeente, namelijk ruim 7 km in vogelvlucht en ruim 10 km over de weg. Waar de hoofdgemeente Ichtegem en andere deelgemeente Eernegem nog onder de kleinstedelijke invloedssfeer van Torhout valt, richt Bekegem zich meer op de steden Oostende en Brugge.
De Sint-Michielskerk bevat nog enkele delen van het oude 15de eeuwse laat-romaanse kerkje, namelijk de kruisbeuk met gotisch venster, de koornis en de basis van de vieringtoren. In 1884 verdween het romaanse schip en kwam een driebeukig schip in de plaats. Er kwam een nieuwe ingang, op de plaats van het vroegere koor dat naar het oosten was gericht. In de plaats kwam ook een nieuw naar het westen gericht koor. Van de toren is de basis nog het oudst; er bovenop is een achtkantige toren gebouwd.
De oudste vermelding van de Sint-Medarduskerk van Eernegem klimt op tot 1081, maar over het oudste kerkgebouw is niets bekend. Tijdens de religieuze onlusten van de 16de eeuw werd een vermoedelijk gotisch gebouw zo zwaar getroffen dat het herstellen van de schade onhaalbaal bleek. Daarom werd in 1626 gestart met de bouw van een nieuwe gotischkruiskerk met vieringtoren. De achthoekige klokkenverdieping is aan elke zijde doorbroken door een spitsboogvormig galmgat. De bakstenen toren werd hersteld na een blikseminslag in 1661. De Sint-Medarduskerk werd in 1852 op de toren na volledig gesloopt en herbouwd in neogotische stijl naar de plannen van Pierre Buyck. Tegen de toren werd op de plaats van het vroegere koor, een portaal gebouwd. Na de bouw van twee zijbeuken in 1901 raakte de vieringtoren weer bijna volledig ingesloten.
Don Bosco is een wijk van de Belgische stad Torhout. De wijk heeft een parochie, met als patroonheilige Don Bosco. Don Bosco bevindt zich ten westen van het stadscentrum en heeft een eigen fysisch centrum met een centraal plein, een school en een parochiekerk.
Don Bosco wordt fysisch van het centrum gescheiden door de Torhoutse ringweg R34 of Vredelaan. Het noorden van de wijk is begrensd door de drukke gewestweg naar Oostende, de N33, een belangrijke invalsweg naar Torhout-centrum. Het zuiden van de wijk is begrensd door een kleinere invalsweg, de Revinzenstraat, die aansluit op de oude landelijke weg richting Edewalle.
Langs de noordelijke N33 ligt een lint met handelszaken en woningen. Het centrale gedeelte van Don Bosco is een woonwijk, voornamelijk verkavelingen.
De Driekoningen is een gehucht in de Belgische stad Torhout. Het wordt ook wel Sint-Jozef-Arbeider genoemd, naar de patroonheilige van de eigen parochie van het gehucht. De Driekoningen ligt iets ten noorden van het stadscentrum, waar de Zeeweg, een oude heerweg, samenkomt met de weg naar Aartrijke. Het gehucht ligt nog enigszins landelijk, maar is door sterke lintbebouwing verbonden met het stadscentrum van Torhout, en houdt daardoor wat het midden tussen een aparte kern en een buitenwijk van de stad.
De Driekoningen is voor voorzieningen (winkels) aangewezen op het nabije stadscentrum, maar heeft als parochie wel zijn eigen kerk en zijn eigen lagere school.
Sint-Henricus is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het ligt in het open gebied in het zuiden van Torhout, een viertal kilometer ten zuiden van het stadscentrum. Sint-Henricus ligt langs de N35 tussen Kortemark en Lichtervelde, en ligt dichter bij deze twee dorpscentra, dan bij het stadscentrum van Torhout.
Sint-Henricus heeft een eigen parochie en kerk, genoemd naar de heilige Henricus.
Wapenschild van Ichtegem
