De laatste tocht van Januari ging voor mij van Brussel naar Geraardsbergen voor een tochtje van 50km. Om stipt 6u zou de bus te Geraardsbergen vertrekken naar Brussel om ons aan station Brussel Centraal af te zetten. Vandaar vertrok de tocht en om  iets na 7u zijn we ok aan onze tocht kunnen beginnen. Maar ik had al een tochtje er op zitten. De avond ervoor vertrokken aan soort dropping. Was zeer plezant en zeker met sneeuw. Alleen na hele tijd er in te stappen werden mijn schoenen en kousen nat. Dit veroorzaakte al lichte ongemak aan de hielen. Maar eenmaal die ingepakt waren had ik er zou goed als geen last meer van. Na wat slalommen te Brussel trok de tocht over Sint-Gilles, Anderlecht naar eerste rustpost na 7,9km. Deze bevond zich onder een brug. Hier kregen we een jeneverke of frisdrank aangeboden. Van hier zetten we onze tocht verder over Neerpede naar St.-Gertrudis-Pede met een stuk van 7,3km. De rust bevond zich aan de Molen van St.-Gertrudis-Pede ok wel Pedemolen genoemd. Hij is gelegen in gemeente Dilbeek en is de enige maalvaardige korenwatermolen van Pajottenland. De oorspronkelijke molen van uit 1392 maakte deel uit van de 5 banmolens van Land van Gaasbeek. In 1763 werd de molen voor de eerste keer gerestaureerd na een brand en uitgebreid met een woonhuis. Tot in 1963 maalde ze met waterkracht daarna werd er overgeschakeld naar elektromotor tot in 1970. De molen werd eind 1990 nogmaals gerestaureerd zodat hij weer maalvaardig is. Nu doet de molen nog als toeristische attractie en wordt er 2 keer in de maand op zondag nog gemalen door vrijwillige molenaars. Van St.-Gertrudis-Pede ging het naar St.-Martens-Lennik, Eizeringen om dan in Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek toe te komen. Hier waren we ongeveer half weg. Hier kregen we een broodje aan geboden. De eerste helft van de tocht zat er op maar was al zwaar dus beloofde het nog voor de ander helft van de tocht. Wandelen op sneeuw, ijs en dan regen en dooi er bij is toch wel zeer zeer zware tocht. Hier half weg konden we droge kleren aan doen wat wel nodig was. Na nog innerlijke versterking konden we weer op pad voor nog een lang stuk van 8,9km. Dit stuk liep over O.-L.-V.- Lombeek naar Neigem door Neigembos (zeer gevaarlijk soms) naar Denderwindeke. Hier hield voor mij de tocht op. De hielen deden steeds meer en meer zeer daarbij kwam dan nog de spieren van proberen recht te houden op gladde wegen. En als laatste geraakte ik bijna ni meer vooruit. Tempo van mij zakte steeds maar en heb toen ma gezegd het is genoeg geweest. Het was prachtige tocht ma lood lood zwaar en soms zelfs gevaarlijk. Maar we hebben deze 32km redelijk goe overleeft en er komen nog voldoende wandelingen.

Groetjes Zottemie

Katrien