Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Heerlijk zijn de velden,
zacht is de zee, zoet is het strand,
zalig lang de dag, aanhalig de vrouwen,
welig de kudden,
haast opgedroogd het moeras,
God schept vreugde in kalmte,
de duivel stookt graag onrust,
iedereen snakt naar eerbetoon,
maar de machtige -
zijn einde is onmacht.
een jonge grote afstand wandelaarster (Zotte mie)
23-01-2013
Winterwandeling te Kluisbergen 19/01/2013
Hey,
Vandaag begeven we ons tocht met de auto op de gladde wegen om in Ruien deel te nemen aan de winterwandeling van Omloop Kluisbergen. Je kon er kiezen tussen afstand van 6 tot 24. Wij hadden gekozen voor de 24 en de 6. De 6km was totaal ander parkoer dan de rest. De 24 had 3 controles 2 keer in Amougies en 1 keer in Ruien in de startzaal. Het waren feitelijk 2 lussen met telkens controle te Amougies. We moesten dus 4x de Kluisberg over. De eerste keer naar Amougies en ook weer terug was juist buiten het kluisbos met op de heen weg pasage aan Pensemont en terug weg via arboretum om zo terug in Ruien te komen. We hadden nu al 12,9km afgelegd en begonnen nu aan een stuk van 4,9 terug naar Amougies en dit door het kluisbos over de kluisberg met pasage aan de liefdesbron. Van uit Amougies terug naar Ruien was een stuk van 5,7km. Wij hadden met de 24km nog niet genoeg dat we de 5km er nog bij deden. Zo kwamen we aan een schoon 29km. De 5km was een stukje dat vlak was. We volgde de oude spoorlijn 85 Oudenaarde - Avelgem tot in Orroir. Spoorlijn 85 heeft een lengte van 17,5km. De passagiersdienst werd in 1959 gestaakt, de goederendienst tussen Avelgem en Ruien in 1975. tot 31 december 1999 was er nog een regelmatige treindienst tussen Oudenaarde en Ruien (Electrabel - centrale) voor aanvoer van steenkool. Sinds 2000 gebeurt dit via de Schelde. De spoorlijn is nog volledig intact en het stuk tussen Oudenaarde en Leupegem wordt nog dagelijks gebruikt op de lijn Gent-Sint-Pieters - Ronse. Verdwenen is de overbrugging van de Schelde ter hoogte van Avelgem. Vanaf Leupegem - Ruien is er een fietspad aangelegd.
We verlieten de spoorwegbedding en gingen op weg naar Kluisbos om er iets voor af te slaan richting het centrum van Ruien om terug in de zaal te arriveren. Ondanks het weer en de slechte paden mocht Omloop Kluisbergen toch 633 wandelaars verwelkomen.
Zondagmorgen zeer vroeg de trein genomen naar Namen. Na dat we 2u en 30min onderweg waren, kwamen we toe in Namen. Nog een klein stukje te voet en we waren aan het Arsenaal waar het vertrek was. Ons ingeschreven en natuurlijk tegen alle bekende ne goeiendag zeggen en dan konden we vertrekken aan een kleine 30km. De werkelijke afstand vandaag was 27,3km. Het begin van de tocht ging direct naar de Citadel. Het is een van de grootste burchten van Europa en is op een 100m hoge heuvel gelegen waar de Samber uitmond in de Maas. Deze heuvel werd waarschijnlijk al gebruikt als fort door de Romeinen. De eerste stenen wallen dateren van in de Middeleeuwen. Vanaf de 10eeuw werd het complex gebruikt als hoofdzetel van de Graven van Namen. In totaal zijn er 23 opeenvolgende Graven geweest tot dat Filip de Goede het gebied in beslag nam en het bij Hertogdom Bourgondië gevoegd werd. Tot aan de onafhankelijkheid van België kwam de citadel nog in Spaanse, Oostenrijkse, Fransen en Nederlandse handen. Na de onafhankelijkheid werd de citadel in gedeeltes aan de stad afgedragen.
De eerste rustpost die we hadden was in Parc Reine Fabiola boven op de heuvel van de Citadel. Parc Reine Fabiola is een attractiepark in een beschermde groene omgeving. Van hier ging de tocht verder naar Malonne waar de rustpost bevond zich in Reumonjoie. De 30km maakte hier een lus van 7,8km. Voor de rest gingen de 20 en 30 samen verder naar de laatste rustpost in Ecole de la Plante. Dan nog een kleien 3km en we waren binnen. Voor deze 3km volgenden we de Samber tot aan de monding. Het was een prachtig tocht met hier en daar een mooi historisch gebouw en ook de prachtige natuur mogen we niet vergeten. Ook hadden we veel geluk met het weer.
De Klinge: Driekoningentocht is flirten met de Nederlandse grens
Na een korte nachtrust zijn we gaan wandelen in De Klinge*
bij Sint Gillis Waas. Rond 9u waren we aan de startzaal en parking moesten we
niet zoeken. We werden naar een parkeerplaatje vlak aan de deur geleidt. Na een
koffietje of colatje konden we vertrekken aan tochtje van 22km. Het 1ste stukje bleek het langste van allemaal te zen van de tocht (9,8km). Iemand dacht
dat het ietsje korter was ma moest na een woordenwisseling toch toegeven. Na
wat verharde wegen bereikten we de resten van Fort Bedmar*. Via
bospaadjes bereikten we na een tijdje wandelen de Weelkens. Een natuurgebied op
Nederlands grondgebied en bestaat uit 2 zoet waterplassen die in de jaren 1500
zijn ontstaan door overstromingen. Geregeld staken we de Nederlands Belgische
grens over door een grens overschrijdend wandelpad te volgen, namelijk De
Tweelandenwandelroute. Deze route is 9km en je kan aan de kerk in De Klinge
starten. Na de Weelkens kwamen we in de Clingse Polders en Bossen*. Wat
zoals de Weelkens ook in Nederland ligt. Af en toe konden we genieten van een
straaltje zon, wat heel deugddoend was. In de Clingse Bossen kwamen een
aandenken tegen van de spoorlijn Mechelen Terneuzen. Deze spoorlijn werd in
1871 in gebruik genomen. Het goederen verkeer werd afgeschaft in 1951 1952 en
nog is 16jaar later werd ook het reizigersverkeer afgeschaft. Terug in België
kwamen we aan de rustpost De Bron, die niet groot was. Aan de overkant bevind
zich het café DOude Statie ook wel in de volksmond Den Boer genoemd. In de
rustpost kon men een lokale lekkernij verkrijgen. Het is een pittig streekbier
genaamd De Klingse Kalsei. Na deze deugddoende versterking gingen we opnieuw op
pad voor een korte afstand van 4,2km. Eerst volgende we de bedding van boven
vermelde spoorlijn tot aan het Stropersbos*. Hier volgende we
grotendeels het Stropersboswandelpad. De 2de rustpost vond zich just
aan de rand van het bos. In een lokaal kleuterschooltje De Paal. Net als de
vorige post niet groot. Hier was het tijd voor lunchke. Wegens het goede weer
hebben we ons buiten gezet voor ons soepke me ne pistolet. Het 3de stukje dat we onder ons voeten mochten schuiven was eentje van 6,5km. Van hier
gingen we nog een stukje door de Clingse Bossen. In het dorpje Kapellebrug
(Gem. Hulst) werden we op een araconcert vergast. Een tiental van deze bont
gekleurde papegaaien stopte geen moment met tetteren. Zo kennen we er nog wel.
Het volgende groot natuurgebied dat we mochten doorgronden was Sint-Janssteen*.
In dit gebied loopt de grens waar een van de vele Nederlandse grenspalen uit
1843 een stille getuige van is. Terug in België en ook in het Stropersbos met
zijn open plekken. Hier werden bomen gerooid om de oorspronkelijke vegetatie,
namelijk heidevegetatie, te laten herstellen. Terug in De Bron onze laatste
rustpost waar we opnieuw onze dorst leste. Van hier moesten we nog een enorme
afstand van 1,6km afleggen. Dit met nog een stukje Nederland om zo dan aan de
achterkant van de kerk uit te komen. Meteen ook het einde van een pracht van
een tocht met schoon weer. Daar werd nog eens op geklonken. Santé en tot de volgende.
Voor de liefhebbers
hieronder volgt uitleg over bepaalde benamingen.
- De Klinge: Dorp in
Oost-Vlaanderen, deelgemeente van Sint-Gillis-Waas. Het is ontstaan ca. 1200 met als eerste
gekende naam Dorpe. Feitelijk betekent De Klinge: een
landduin of zandophoping na de ijstijd.
- Fort Bedmar: ofwel
het vroegere Fort De Klinge, in 1596 opgericht. Het is een onderdeel van de Bedmar Linie wat op zich een onderdeel was van de Staats - Spaanse Linies. Het licht op enkele kms ten NO van De
Klinge, nabij het buurtschap Spaans Kwartier. De bouw ervan hield verband met de opmars van Parma die in 1585 Apen
veroverd had en nu Hulst wilde innemen. De Staatsen hadden de polders (ook de
Clinge polder) onder water gezet. Vanuit Fort De Klinge en Fort Spinola rukten
de Spanjaarden (35000 man) op. Onder leiding van Albert van Oostenrijk werd
Hulst op 15 augustus 1596 heroverd en door de Spanjaarden versterkt. In 1645 viel Hulst in Staatse handen en 3jaar later werd de Vrede van
Münster getekend wat het einde van de Tachtigjarige Oorlog betekende. In 1664
werd het fort opnieuw Spaans. In dat jaar werd de Rijksgrens vastgelegd, dit is
de definitieve grens tussen de Spaanse Zuidelijke Nederlanden en de Verenigde
Provinciën. In de Spaanse Successieoorlog (1701-1713) waren er opnieuw
vijandelijkheden. Fort De Klinge gelegen aan de grens, werd uitgebreid op last
van Alfonso de la Cueva,
markies van Bedmar. Hij gaf het fort zijn huidige naam en het werd onderdeel
van de Bedmarlinie. Nu was het een stervormig fort met een oppervlakte van
16ha. Het heeft amper dienst gedaan want in 1713 werd de vrede getekend.
- Staats-Spaanse
linies: Stelsel van verbindingslinies die tijdens de Tachtigjarige Oorlog
(1568-1648) en de Spaanse Successieoorlog (1701-1713) is ontstaan in
Staats-Vlaanderen (het huidige Zeeuws-Vlaanderen) en in het Spaans gebied
meteen daarbuiten Apen, Oost- en West-Vlaanderen. Deze linies bestonden uit
door dijken verbonden forten, schansen en redoutes. Ze werden aangevuld met versterkte steden en brede wateren. Tegenwoordig zijn vele restanten van deze
linies duidelijk in het landschap aanwezig. Ze vertegenwoordigen een hoge
cultuurhistorische waarde en zijn echte natuurgebieden.
- Spaans Kwartier:
Deze naam dateert van ca. 1570 toen er in het kader van de Tachtigjarige Oorlog wanneer hier een Spaans garnizoen ingekwartierd lag. Zij richtten in 1596 Fort De Klinge, later Fort Bedmar, op.
Tegenwoordig is het een gehucht langs de dijk van de Clingepolder
(lintbebouwing) in de gemeente Sint-Gillis-Waas. In 1664 (vastlegging van de
Rijksgrens) werd het aan de Zuidelijke Nederlanden toegewezen.
- Bedmarlinie: Ook bekend als De Linie. Gebouwd in 1701-1702
tijdens de Spaanse Successieoorlog (1701-1714) in opdracht van Alfonso de la Cueva, markies van Bedmar,
plaatsvervangend landvoogd van de Zuidelijke Nederlanden (1701-1704). Traject:
Vanaf de Moervaart, via de Zuidlede naar de Stekense Vaart tot aan het Fort
Sint-Jan (De Wal). Vervolgens ging de linie door de Stropers, een restant van
het koningsforeest, via de Klingedijk richting Fort Bedmar aan de
Nederlandse-Belgische grens.
- Clingse Bossen:
Bosgebied in Nederland tussen Hulst en Sint-Janssteen. Het gebied sluit aan op
de Steense
bossen. Het bestaat uit loofbos en is vrij toegankelijk. Er zijn 2 wandelroutes uitgezet. Sinds
2008 wordt het gebied door de Stichting Het Zeeuwse Landschap Beheerd.
- Clingepolder: In
deze polder ligt het dorp Clinge. In 1596 werd de polder onder water gezet. Toen woedde in onze contreien
volop de Tachtigjarige Oorlog. In het protestantse noorden en het Spaanse
katholieke zuiden. Er volgde in 1616 een hernieuwde indijking. Westelijk werd
de polder door de lentsestraat begrensd. In 1672 werd de polder ter verdediging
tegen de Fransen opnieuw voor korte tijd onder water gezet. In 1674 was het
wederom prijs maar nu door een dijkdoorbraak. Door de stormvloeden van 1682 en
1715 gebeurde dit nog eens voor korte tijd. Bij de droogmaking in 1683 werd de polder nog in westwaarts richting
uitgebreid met 135ha; de Oversrpong van de Clingepolder genaamd. In 1664 werd de Rijksgrens vastgelegd. 500ha van de polder werd aan de
Zuidelijke Nederlanden toegewezen. Dit werd de Zuidpolder van Clinge, ook
s-Konings Clinge. Hierin bevindt zicht het Belgische dorp De Klinge. Het
Nederlandse deel feitelijk de Noordpolder van Clinge is 1100ha groot.
- Stropersbos: Een waardevol natuurgebied van ca. 500ha. Door het gebied loopt De Linie, die tijdens de Spaanse Successieoorlog (1701-1713) een belangrijk verdedigingswal tegen de Hollanders vormde. Het bos wordt door Natuurpunt beheerd en vormt een schitterend wandelbos. Er zijn diverse wandelroutes o.a. de Stropersboswandelroute. Deze bestaan uit 2 lussen van ieder 4km die het Stropersbos doorkruisen. Het bos dankt zijn naam aan de familie De Stroper, die lange tijd het bos in bezit had. Het bos telt 3 toegangen o.a. Fort Sint-Jan langs de Stropersstraat. In de 19de eeuw werd op grote school naaldbomen aangeplant. Dit soort hout was toen fel begeerd voor zijn stevige, rechte planken om de koolmijnen te stutten. Qua natuurwaarde is naaldbos minder goed daarom werd er ingegrepen. In het noorden werden stukken naaldbos verwijderd en werd ook de dikke strooisellaag weggenomen. Op deze manier krijgen de kiemkrachtige zaden van heideplantjes, die al tientallen jaren in de bodem schuilden, weer ruimte en licht om te bloeien. In de zomer verhinderen grazende schapen dat de jonge heide opnieuw verbosd. De jonge heide, met kreupelhout en bosjes, trekt nieuw volk aan. Zo is de boomleeuwerik terug en op zomerse dagen hoor je de veldkrekel. Ook gallowayrunderen en konikpaarden verhinderen met hun graaswerk de verbossing. Het Stropersbos had ook steeds meer last van verdroging. De aanleg van kleine stuwen en dammetjes zorgt nu voor een hogere grondwaterpeil. Dit is dan weer goed nieuws voor de zwarte eik, die in bosjes graag met hun "voeten" in het water staan. In het voor jaar worden ze door de sierlijke waterviolen opgefleurd.
- Natuurgebied Sint-Jansteen: Ook waterwingebied. Het wordt beheerd door de Stichting Het Zeeuws Landschap. Het gebied is 450ha groot en ligt nabij de plaatsen Heikant, St.-Jansteen, Kapellebrug, Clinge en Hulst. Er zijn diverse wandelpaden. Er zijn 3 delen: 1) De Clingse Bossen, nabij Clinge, geplant als productiebos, maar met ook een aantal oude beuken en eiken. 2) De Schommeling, ten zuiden van St.-Jansteen, is een kleinschalige gebied met lanen en kleine weiden, die vroeger als rootakker gebruikt werden ten behoeve van de vlaswerking. 3) De Wilden Landen, nabij Heikant, een gebied van weilanden en boomweiden die met populieren beplant zijn. Er zijn enkele plassen die permanent zoet water bevatten.
In de vroege morgen met de auto vertrokken richting Herselt meer bepaalt naar Blauberg. Hier organiseerd Grashoppers Keiberg hun wintertocht. Afstand varieert van 6km tot 50km. Wij zijn natuurlijk naar ginder geweest voor de 50km. Rond 7u zijn we dan vertrokken aan de tocht. Het was nog donker maja. Das de tijd van het jaar korte dagen, lange nachten. De tocht ging al rap naar Averbode bos en heide. Een natuurgebied op grondgebied Averbode met bij het gebied de Norbertijnenabdij van Averbode. Gesticht in de jaren 1134-1135. Maar nu met deze tocht zijn we niet tot aan deze abdij geweest. Na de Averbodse bossen zijn we verder getrokken naar het Domein Hertberg. Vroeg eigendom van de familie de Mérode. Nu kan men er uitgebreid in wandelen via het knooppuntennetwerk, ook wel de Méroderoute genoemd. Het volgende stukje natuur was de Molenheide met er ok de Heimolen. Dit is een houten staakmolen die sinds 1662 bestaat en nog nooit door brand of oorlog verwoest geweest. In 1999 werd het gerestaureerd en is eigendom van natuurpunt. Halverwege was de rustpost in Boswachtershuis te Westerlo. Een sfeervolle jeugdherberg gelegen in een mooie omgeving. Niet ver van het Boswachtershuis heb je neogotische kasteel van Jeanne de Mérode in Westerlo. Zij was laatste gravin en na haar dood in 1944 werd het kasteel een home voor gepensioneerde priesters. Het werd in 1909-1911 gebouwd en op heden fungeert het als gemeentehuis. Op terugweg naar Herselt, zijn we nog verschillende schoon stukke gezien ma het geen da nog meeste uitspringt is de Norbertijnenabdij van Tongerlo. De abdij bestaat Het poortgebouw, langs waar we op de binnen koer kwamen met zicht op de neogotische abdijkerk, abtswoning, het bisschopshuis, de tienderschuur met permanente voorstelling van het leven in de abdij en vooral over de orde en het Da Vincimuseum met de mooiste replica van het schilderij "het laatste avondmaal". Na de abdij te Tongerlo zijn we langs het natuurgebied de Beeltjes met een patroon van de dreven in stervorm. Hier bevind zich de Asberg, een 24m hoge zandduin. Het is een prehistorische begraafplaats want in 1860 vond men urnen met as van lijkverbranding. En een ander natuurgebied de Kwezekken dat aansluit bij de Grote Nete vallei. Later volgden we de Grote Nete voor een heel stuk. En dan helaas was de tocht gedaan. Het was voor ons een pracht van een tocht. Alles goed afgepijld. Ook de rusten waar goed verzorgt. Het weer op het moment was schitterend. Een prachtige zon en aangename temperaturen.
