Na drie weken opleiding gebarentaal kreeg ik afgelopen vrijdag officieel mijn "diploma" Het waren zware, zeer vermoeiende weken. Starten om 8 uur, maar voor we echt goed bezig waren was het vaak eerder 9 uur. Van 12 tot 15 uur siësta en dan terug les van 15 tot 19 uur. Lange dagen dus, maar vooral vermoeiend omwille van het verschrikkelijk trage tempo. Wat we hier op een volledige dag zien zou er in Europa op ongeveer 2 of 3 uur door gaan. Het eindeloze rond de pot gedraai en het niet to the point kunnen vertellen irriteren me bij momenten mateloos. Intussen zijn de kinderen in de voormiddag ook op school, maar er wordt geen vervanging voorzien voor de klassen van de leerkrachten die de opleiding volgen. Een 30-tal dove kinderen dus die zichzelf 4 uur lang moeten entertainen... Niet evident! Maar ze zijn fantastisch, stuk voor stuk kinderen met speciale talenten en een gouden hartje. Bij het horen van hun levensverhalen pink ik af en toe stiekem een traan weg en realiseer ik me heel goed wat een luxueus en zorgeloos leventje ik heb! Tijdens de laatste week van de opleiding krijg ik gezelschap van Lynn, collega en fantastische vriendin! Samen denken we verder na over het pedagogisch deel van het leerprogramma voor de doven en leggen we de leerkrachten uit hoe wij in België omgaan met kinderen met (leer)moeilijkheden. Sommige zijn direct mee, anderen horen het in Keulen donderen, maar we geven de moed niet op! Vanaf morgen gaat het gewone schoolritme van start, ik ben benieuwd...
Verder weinig concreets te vertellen eigenlijk... Of toch : - mijn eerste echte Senegalese kleed op maat laten maken, cadeautje van mama Africa! - nog steeds geen visum! Ik had wel alle nodige documenten en copies bij, maar ze waren me de vorige keer vergeten zeggen dat die copies op het politiebureau voor echt verklaard moeten worden. Daar moet ik dus nog eens voor terug... - samen met Lynn wafels gebakken voor onze Senegalese familie, er werd bijna voor gevochten! wat een succes - bezoekje gebracht aan het schelpeneiland Joal - lederen sleffers op maat laten maken! Bye bye Van Loock, vanaf nu schoenen op bestelling ;-)
En dan nog héél veel kleine dingen die ik hier meemaak en die mijn hart verwarmen, zoals de openheid en de eindeloze gastvrijheid van de mensen hier. De manier waarop ze je begroeten of je het beste stukje vis van de schotel doorgeven tijdens het eten bijvoorbeeld. Het zijn 101 kleine dingen die heel moeilijk te beschrijven zijn en die je pas écht kan vatten als je hier bent geweest en het zelf hebt meegemaakt. Dus wie zin heeft, hartelijk welkom, ik blijf hier nog een tijdje!
Langs deze weg nog een dikke merci aan iedereen die zich kandidaat stelde als peter of meter voor één van onze dove kinderen. Wordt echt enorm geapprecieerd, dank jullie wel! Nog nen dikke kus voor Lynn, een van mijn beste reismaatjes, voor het gezelschap, de hulp, het meedenken en de leuke vertrouwde babbeltjes tussendoor. En last but not least, voor mijn kleine broertje die stilaan toch wel groot wordt, 3 dikke verjaardagskussen vandaag. Hoewel ik elk jaar aan je bowlingfeestje probeer te ontsnappen had ik er deze keer graag bij geweest! Nog 47 keer slapen... )
Morgenavond vieren de moslims hier nieuwjaar, dat wordt weer feesten dus (in mijn nieuwe feestkleed ). Foto's volgen later op Facebook )
