Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
09-01-2007
Nog steeds in afwachting van ...
... de russen, en ik blijf lomp. Ook mijn maag kijkt op tegen de komende invasie en protesteert luidruchtig en pijnlijk. Al twee dagen loop ik rond met een zeurende maagpijn en de daarmee gepaard gaande misselijkheid. Ook een wel zeer vlotte doorstroom via de uitlaat hoort er blijkbaar bij. Ik kan gelukkig nog mijn gedachten verzetten in de les - als ik tenminste mijn tijd niet op de wcpot verkwansel.
En toch... in deze toestand ben ik er in geslaagd om vandaag 8km te lopen. Eén km naar de piste rond de vijvers in Puyenbroeck, ter plaatse 2 rondjes van 3km, en dan terug 1km naar de kleedkamers. Het bizarre is dat het lopen van die 6km verdomd goed ging. De maximumtijd van 34'30" voor de 6km, heb ik vandaag net niet gehaald: ik deed er 34'33" over. Drie luttele seconden teveel. Bizar als je weet dat ik niet eens mijn 4km gehaald heb. Maar goed, ik kan er alleen maar blij mee zijn niet?
Vanavond dan wat dom geweest. Beetje te veel kaasflapjes gegeten, met als resultaat dat die zwaar op mijn maag liggen. Mijn maag ziet af dezer dagen. Gezien de vinger-in-de-keel-methode niet werkte, werd het een motilium. Afwachten of het morgen zal lukken om naar school te gaan. Gezien de 6uur sport zie ik het niet meteen zitten, maar we zien wel. Heb alleszins al een afspraak bij de dokter gemaakt, maar als ik morgen fris als een hoentje op sta, bel ik die af en ga naar 't schooltje...
08-01-2007
Aaaahhhhhhh- nemer
Het was me weer een dagje...
Vanmorgen opgestaan met mijn ogen nog halfgesloten, op de tast zoekend naar ondergoed en kousen, de trap afgewaggeld naar de leefruimte. Daar mijn gsm op de grond laten vallen, in drie stukken: deksel, batterij en de rest. 't zag er niet zo goed uit want de SIMkaart werkte niet meer. Me aangekleed, waarbij ik de zeep onder de lavabokast liet vallen. Heb niet de moeit gedaan om ze te gaan zoeken. Zeep ruikt toch goed. Dan terug naar boven: op zoek naar mijn oude Siemens-gsm voor het geval mijn Nokia kapot was gevallen. Siemens vlug gevonden - wat een wonder! - maar ondertussen wel met mijn teen tegen het bed geknald. Ontbijten verliep gelukkig vrij vlot - behalve de doos fruitsap die uit mijn handen viel. Het weze overduidelijk dat ik mijn regels verwacht. Ik hoop dat ze snel komen want dan is ook de maandelijkse lompheid over...
Om 10.00u telefoon van de aannemer. Voor twee dingen: "de dorpels liggen hier en we zouden ze graag komen installeren". Dat lijkt me logisch, en liefst zo snel mogelijk! "En dan nog iets, er ligt hier nog een openstaande factuur voor de reeds uitgevoerde werken" Het klonk wat ambetant. Inderdaad, zei ik, die factuur heb ik nog niet betaald want ik wil hier eerst die twee arduinstenen zien liggen. "Ah zo, maar dat betreft wel een tussentijdse factuur en die moet betaald worden" Tja, zei ik - nog altijd vriendelijk - maar ik wil toch eerst die twee dorpels hier zien liggen, want we zijn ondertussen al méér dan anderhalve maand aan het wachten. En mijn ervaring met aannemers (Ervaring? waar?) leert me dat kleine werkjes op de wachtlijst komen. En zolang we moeten wachten op die dorpels, kunnen we hier niet verder werken. Vandaar. Trouwens, op de offerte stonden die arduinstenen er ook op. "U begrijpt toch dat dat zo niet gaat? Er is al een herinnering gestuurd en een tussentijdse factuur moet betaald worden, los van de offerte" Meneer de aannemer, zei ik, nog steeds beleefd maar wel lichtelijk ambetant, luister eens goed en laten we de volgende afspraak maken: ik wil zo vlug mogelijk mijn blauwe steen hier liggen hebben. Als ge mij een afspraak kunt geven om die deze week - zoals ge zelf hebt voorgesteld - te komen leggen, dan betaal ik die rekening meteen, en verwacht ik dat die stenen hier deze week gelegd worden. "Ik vind toch dat ge die factuur meteen moet betalen. Ik kan u op dit moment nog geen exacte dag geven, maar het zal deze week donderdag of vrijdag zijn" Meneer de aannemer, herhaal ik - lichtjes geïrriteerd -, laten we volgende afspraak maken: zodra gij mij een afspraak met dag en uur geeft om die stenen te komen leggen, betaal ik diezelfde avond nog uw factuur, dat is geen enkel probleem. Maar eerder betaal ik die factuur niet. Dus laat mij zo snel mogelijk weten wanneer ge de arduin komt leggen en ik betaal.
Tegen 14.30, telefoon van de administratie van de aannemer. "Of het voor u past als we deze week die dorpels komen leggen?" Zeker mevrouw, dat is zeer vriendelijk van u. Vrijdagvoormiddag past perfect voor ons. Tussen half negen en negen? Wij zullen er zijn. En wilt u nog tegen uw medewerker die mij vanmorgen gebeld heeft, zeggen dat de openstaande factuur deze avond zal betaald worden, dan kan hij op zijn twee oren slapen. Bedankt!
07-01-2007
MiRaNo
Gisteren nog eens stevig weggeweest... Na een plezante maar rustige nieuwjaar, was het tijd om nog eens lekker uit de bol te gaan. En dat was deze keer in de Mirano in Brussel
Spijtig voor degenen die niet mee waren, en zeker voor herhaling vatbaar!!!!
05-01-2007
Testfoto
Een eerste test om wat grotere foto's in mijn berichten op te nemen. Zo'n klein fotootje is toch ook maar klein en soms zie je echt niet goed wat er op staat, of in welke staat de mensen die erop staan zijn.... ;-)
Als probeersel niet zomaar de eerste de beste foto, maar mijn drie favoriete kindjes op een rijtje...
03-01-2007
Zelfverdediging
Vandaag examen zelfverdediging gehad.
Een godganse vakantieweek is dat examen geen dag uit mijn hoofd geweest, en elke keer dat ik er aan dacht kwam de stress opzetten, want ik had niet bepaald vertrouwen in mijn zelfverdedingingkunde... Het uit elkaar houden van de verschillende oefeningen lukte me niet. Ook niet tijdens de 'generale repetitie' die ik hield met Andy, vlak voor het examen zelf. Het was alsof ik niet kon nadenken, ik moest vertrouwen op de bewegingen die in mijn lijf zaten, en hopen dat die juist waren. Ik kon niet rationeel nadenken over hetgeen ik moest doen. Dus, bij het binnenkomen van de zaal, was de stress werkelijk niet te houden. Mijn hart klopte als zot. En een wonder geschiedde. De eerste oefening ging vlot. En de tweede ook. Ik vergat zelfs mijn 'veiligheid' en 'collega' niet. Mijn zelfvertrouwen groeide. Ook de derde lukte. Bij de vierde oefening maakte ik een klein foutje (geen afleidingsshot) en vreemd genoeg ging het boeien plots vlot. Hoe ik het gedaan heb weet ik het nog altijd niet, maar de commentaar van de docent was tot mijn verbazing zeer goed : Eén van de betere die hij vandaag al had gezien. Vlotte afhandeling, een redelijke snelheid, goede manier van boeien, een gezonde dosis agressie... Daar stond ik dan... had ik dààrvoor een hele week gestresst en tijdens het wachten 5keer naar de wc gehold om een stressboodschap te laten vallen?? Hoe kòn dat nu ineens zo vlot gaan? Waarom stond ik dan al die vorige weken te sukkelen? Dacht ik misschien te veel na???
Toen we de Dojo buitenkwamen, vloog ik van blijdschap Andy rond zijne nek. Wie had ooit gedacht dat dit examen zo vlot zou gaan???
02-01-2007
Zo lang mogelijk genieten van de vakantie...
Vandaag is het de laatste dag van mijn kerstvakantie... morgen zit ik weeral op school en is de rust voorbij. Ik was van plan deze vakantie veel voor school te doen, maar eerlijk gezegd... het is er niet van gekomen. Dat bezorgt me wel een beetje een wrang gevoel, maar aan de andere kant had ik dat weekje 'er volledig uit' wel nodig. Nu zijn de batterijen hopelijk terug voldoende opgeladen om er weer enkele maanden zwaar tegenaan te gaan, ik zal elk brokje energie kunnen gebruiken...
Mijn goede voornemens voor dit jaar zijn dan ook nogal logisch: mijn opleiding deftig afmaken, door veel te studeren en veel te sporten ; en ook proberen wat meer tijd vrij te maken voor mezelf. Niet altijd voor die tv te liggen of spelletjes te spelen op de computer, maar eens een boek lezen of gewoon wat luieren. Mezelf voorbij lopen is één van mijn talenten .
Vandaag ook mijn eerste loop van het jaar, kwestie van de eerste grammen overtollig vet van de feesten eraf te lopen. (Op de foto: enkele hapjes bij het aperitief, made by Gé.) Tot mijn grote spiijt was de atletiekpiste in Gentbrugge afgesloten, en heb ik dus niet mijn kilometers kunnen bijhouden. Een kleine schatting brengt mij op een dikke 5km op 35'. Een rustige inloop-loop dus...
01-01-2007
Nieuwjaar bij bobone
Op 1 januari doen we traditiegetrouw de toer van Vlaanderen. Dit jaar nog meer toeren, want ons startpunt was Knokke. Van Knokke naar Gent voor een snelle opfrisbeurt, van Gent naar Liedekerke voor een bezoekje aan Dave zijn meter, van Liedekerke naar Denderleeuw voor een bezoekje bij Dave zijn ouders en dan richting Tienen voor avondeten bij mijn bobone, samen met mijn nonkel en tante met de kindjes.
Meteen een fotoshoot gedaan met de twee freggels, zijnde Britt en Laura. En plezier dat we hadden!!!
31-12-2006
Nieuwjaar in Knokke
Nieuwjaar vierden we in Knokke, met de (bijna) usual 8 - maar eigenlijk waren we met 10. Hier een fotootje van de nieuwjaarsvierders, tijdens een wandelingetje op het strand van Knokke.
27-12-2006
Perfume: story of a murderer
Ik ga meestal heel bevreesd de cinemazaal binnen als ik ga kijken naar een verfilming van een boek. Dat was gisteren niet anders, gezien Het Parfum van Patrick Süskind behoort tot mijn geliefdste boeken. Het boek toont je de weg naar je eigen wereld van geuren. Je maakt zelf een beeld van die wereld die wordt beschreven in het boek. Daarom ben ik dus bevreesd om naar een verfilming te gaan kijken: als je één keer de verfilming hebt gezien, is het moeilijk om terug naar je zelfgemaakte fantasiewereld terug te gaan... Omdat ik recensies had gelezen die de film de hemel in bliezen, heb ik het toch maar aangedurfd, en inderdaad : Perfume : the story of a murderer
is de beste verfilming van een boek die ik al gezien heb. De sfeer die het boek zo fantastisch maakt, zit volledig verweven in de film. De filmwereld was bij momenten mooier weergegeven dan in mijn eigen verbeelding. En ook de muziek was ronduit schitterend!
Ik zou ook graag naar Crusade in Jeans gaan kijken... de verfilming van het legendarische Kruistocht in Spijkerbroek van Thea Beckman. Maar hier heb ik nog meer schrik over de verfilming, want de fantasiewereld die ik als 10jarig kind heb opgebouwd rond dit verhaal, is nog kwetsbaarder dan die van het Parfum, dat ik las toen ik ongeveer 15jaar was. En de foto's die ik al gezien heb, versterken alleen maar mijn twijfel. De Dolf van Amstelveen in mijn fantasie was veel knapper!!! Nog even de recensies afwachten. Heeft iemand Crusade in Jeans al gezien? Commentaar erop is altijd welkom!!
23-12-2006
50 + 50 = 100 !!!
Allebei zijn ze 50 geworden, Dave zijn ouders. Dat moest gevierd worden en dus werden het ribbetjes à volonté, in ons favoriete ribbetjesrestaurant in Gent, de Gekroonde Hoofden.
Met Jimmy en Antonella erbij, werd het weer een gezellige boel!!
22-12-2006
Just married!!!
Voila,
't is gebeurd!
Mijn broertje die al lang geen broerTJE meer is, is getrouwd... Best wel raar, vooral voor onze papa, die best wel geëmotioneerd was... De trouwzaal in het Hasseltse stadhuis zat bomvol, mooi om te zien eigenlijk.
En Jan-Willem en Amaryllis? Die zagen er heel goed en heel gelukkig uit!!!
Broertje van me, een dikke proficiat!!!
17-12-2006
Clouseau-time!!!
Vanmiddag was het weer zover: mijn jaarlijkse Clouseau-concert! Had begin vorige week nog snel-snel tickets besteld voor het namiddagconcert van vandaag...
En ja, het was weer geweldig natuurlijk!! Mijn liefde voor Clouseau is één van de zaken waar Dave absoluut niet aan uit kan, ik soms ook niet, maar als ik dan in dat Sportpaleis sta mee te kweelen dan weet ik weer waarom ik die twee zo fantastisch vind!! Ik heb het vorig jaar waarschijnlijk ook geschreven, over het concert. En elke keer denk je "Dit kunnen ze niet overtreffen" maar elk jaar slagen ze er wel in. Alhoewel ik toch wel de indruk had dat de sfeer op een namiddagconcert toch net iets rustiger is dan op een avondconcert... Misschien omdat er veel klein mannen in de zaal zaten vandaag, waaronder Zita Wauters met haar mama.
Maar volgend jaar gaan we toch gewoon opnieuw kijken en genieten!!!
(foto: special guests Natalia en Bart Peeters)
10-12-2006
HeRNia
Het gaat niet zo goed met Dave zijn rug.
Sinds de match van vorige maandag, waar hij volledig door zijn rug ging en dan toch nog wou blijven verderspelen, is het volledig naar de kl*. Toen hij woensdag bij de kiné ging, wou ze hem niet eens behandelen uit schrik iets verkeerd te doen. Ze wou eerst een nieuwe diagnose van de fysiotherapeut want ze vreesde voor een hernia. Ja, een hernia zal het waarschijnlijk ook worden. Tijdens het tegelshoppen gisteren waren er weinig moeilijkheden, maar toen we na twee uur op restaurant zitten terug naar de auto wandelden, bleek het niet meer te lukken. Toen we dan aan het justitiepaleis stonden, schoot het weer in zijn rug en was het meteen gedaan met uitgaan.
De frustratie over het gebrek aan beweging, niet meer kunnen doen wat hij wil want altijd pijn, doen hem geen deugd. De fysiotherapeut kon hem pas een afspraak geven over twee weken, maar ging hem ondertussen wel nog contacteren voor een MRIscan te nemen, wat er volgens mij al op wijst dat ze denkt aan een hernia...
Het gaat dus niet zo goed met Dave zijn rug...
09-12-2006
Gevloerd!
Vandaag de ganse namiddag op tegeljacht om onze vloer mee te bezaaien...
Optimisten als we zijn, eerst naar de tegelspecialist Naturale (www.naturale.be) waar we zeer vriendelijk te woord werden gestaan. Onze goesting hebben we er zeker gevonden, maar de portemonnee wou niet mee. Rond de 3500 voor onze 65m² vloer te betegelen, nee, dat kan ons budget net niet aan...
Dan maar iets realistischer gedacht en eens langsgeweest bij Hubo, Gamma en Brico. Daar vonden we geen designtegels, maar wel mooie tegels passend bij onze woonst en in onze portefeuille... en van goede kwaliteit. Grafietgrijze tegels waar je niet snel vuil op ziet voor in de keuken en de living, en witte tegels met een minieme tekening (een "adertje") waar je alle vuil op ziet voor in de gang. Ik zal dus meer moeten kuisen in de gang als in de living en keuken maar goed, onze gang kan wel wat licht gebruiken... Ook ons idee voor een knalrode keuken hebben we opgegeven. Te kwetsbaar en wie weet zijn we dat rood na 5 jaar beu gezien. Dus wordt het een 'normale' keuken, degelijk en comfortabel.
Tussen het tegel en - keuken - shoppen hebben we ook al wat kerstinkopen gedaan, en vooral veel in de file gestaan. Het leek wel alsof half Gent op de baan was daar aan het Dampoort!
08-12-2006
Shortbus
Enkele maanden geleden zagen we in de Studioscoop in Gent de trailer van "Shortbus". Dave wou de film zeker zien, ik vermoed vooral omwille van de vele pornografische beelden die er in de trailer te zien waren... Voor de rest wisten we - of ik alleszins - niets van de film En het was dus iets heel anders als we verwacht hadden - of voor Dave : gehoopt. "Shortbus" is een film met véél expliciete beelden (waaronder de jongeman die zichzelf tracht te pijpen door zich zo ongeveer op te rollen, en er nog in slaagt ook!), maar met een verhaal over intense eenzaamheid. Hoe geil de beelden op zich ook zijn, ze zijn het absoluut niet want het verhaal dat errond hangt is intriest. Schitterend verfilmd.
Ik zat volledig mee in de film, tot ik gestoord werd door gegniffel en gefluister schuin achter me in de zaal. Gezien ik potdoof ben als ik naar tv kijk, moet het al heel erg zijn vooraleer ik me laat storen door gefluister in een cinemazaal. De eerste keren schonk ik er dan ook geen aandacht aan, maar na een tijdje begon het me zwaar te irriteren. In een filmzaal kijk je naar de film, en als het je niet interesseert of je snapt het niet, ga je naar buiten, in plaats van andere kijkers te storen. Dat is dan toch mijn visie. Dus toen er tijdens een stille (sex)scene weer luid gegniffel was, deed ik heel hard "Ssssshhht". Ik denk dat ze verschoten, want het was meteen stil en kon ik de rest van de film in stilte verder bekijken.
Na de film bleken de gniffelaars twee onnozele pubertjes te zijn - had ik iets anders kunnen verwachten?? Ik schat ze een jaar of 14. Waarschijnlijk door de mama of de papa afgezet aan de cinemazaal met de smoes naar www.hetpaardvansinterklaas.be te gaan kijken, om dan stiekem naar de verkeerde zaal te glippen om de "coole" pornofilm te zien. Ik vermoed dat het verhaal hun geen zak interesseerde, als ze het al zouden snappen, maar dat het enkel de beelden waren die hun verbeelding op hol lieten slaan.
Klink ik cynisch? Ja, een beetje misschien
Maar ik heb dan ook een fantastische en tegelijk intrieste film gezien, helaas met twee kwijlende en irritante pubers achter mij....
Gisteren met de Bergrakkers oudleiding chinees à volonté gaan eten in Leuven... Nadien naar een vat van Karel, in Oplinter. Terugrijden naar huis was niet bepaald een optie, gezien het late uur en mijn graad van vermoeidheid. Ik was erop voorzien, en had dus mijn slaapzak meegebracht om de koude te trotseren in mijn ouderlijke woning in Tienen. Om 4u uiteindelijk thuis toegekomen, nog een half uur gebabbeld met papa die nog zijn krant aan het lezen was, en uiteindelijk mijn slaapzak ingekropen. Vanmorgen min of meer kunnen uitslapen - het was lang geleden dat ik nog eens wakker werd gemaakt door de kerkklokken van de Sint-Germanuskerk.... oh nostalgie naar lang vervlogen tijden...
Na een ontbijtje bij vrienden en een bezoekje aan mijn bobone op mijn gemakje teruggereden naar Gent... Onderweg kon ik het niet laten om af en toe een fotootje te trekken... Zeker nu de Jean mij nog 't één en 't ander heeft uitgelegd over mijn eigen fototoestel, wil ik het ding wel wat uitproberen natuurlijk...
(foto getrokken ergens tussen Erpe-Mere en Wetteren)
29-11-2006
Vandaar al die sport!!!
Vandaag in de laatste show: "bewegen maakt dat je nieuwe hersencellen aanmaakt"... Dan veronderstel ik dat je dan slimmer wordt, of is dat dan weer net iets te ver gedacht?
Anyway, als dat inderdaad het geval is, kan ik wel zeggen dat ik de laatste dagen heel wat extra hersencellen heb bijgeproduceerd: gisteren een toertje rond de Watersportbaan, vandaag in de voormiddag schietles, deze namiddag 7 km lopen en vanavond 2uur volleybal... Hoeveel hersencellen zou ik nu al bijgemaakt hebben?
Misschien is het dààrom dat we zoveel sport voorgeschoteld krijgen op de politieschool... Hopen ze dat we extra hersencellen aanmaken om al die bergen beschreven papier te kunnen verwerken? Elke extra hersencel is alleszins welkom!! We zijn nu een week bezig sinds de stage en de examens, en mijn berg cursussen is alleen maar verhoogd. Ik hoop alleen dat op het einde van het jaar de verhouding tussen het aantal bijgemaakte hersencellen en de berg leerstof een beetje in evenwicht is...
Maar goed, ondanks mijn hoge vermoeidheidsgraad - en normaalgezien stijgt mijn lompheidsgraad dan in dezelfde mate - ben ik er in geslaagd om mijn volleybalavond zonder nieuwe of hernieuwde blessures door te komen... en dat betekent al heel wat!!!
27-11-2006
Hindernissenbaan
Sinds lang voor een eerste keer de hindernissenbaan weer eens uitgeprobeerd... Ik had er absoluut geen zin in, vooral niet omdat ik niet weer een blessure wou oplopen. Die schrik maakt natuurlijk dat ik er niet de volle honderd procent voor durf gaan, wat dan weer voor gevolg heeft dat ik meer kans heb op stommiteiten omdat ik teveel nadenk. De kunst aan zo'n hindernissenparcours is niet te veel denken, maar gewoon net genoeg denken. Als je begint te bedenken wat er allemaal kan fout gaan als je verkeerd neerkomt, of niet hoog genoeg springt, dan lukt het niet meer, en nadenken, dat is exact wat ik te veel doe - voor een keer dat ik dan teveel nadenk, is het op de verkeerde plaats en moment natuurlijk!
Maar goed, ik heb alle oefeningen gedaan, wat trager dan de anderen, met wat meer angst en wat meer stress, maar ik heb het wel gedaan. En daar ben ik al heel blij om. De eerste stappen zijn gezet, de volgenden zullen nu ook wel lukken zeker???
Hierbij alvast een fotootje van één van de hindernissen op de baan. Wie er meer wil zien, kan altijd eens gaan kijken op de OPAC website (www.opac.be) en in de linkerkolom vind je de link 'hindernissenbaan', waar je meer foto's van de hindernissen kan vinden...
22-11-2006
Puntjes...
Vandaag een vermoeiende dag op de OPAC...
Eerst 4 uur zelfverdediging, met bijhorende pijnlijke polsen en hoofdpijn, dan 8km lopen - pijnlijk na twee weken zonder sport! - en dan het stressy gedeelte: de uitreiking van onze 'rapporten'...
Ik wist wel dat ik me niet echt zorgen moest maken om mijn punten, maar als je dan in de klas zit en iedereen is megagestresseerd, dan begint het toch ook wel te kriebelen zenne... En met mijn 77% ben ik heel blij en tevreden. Het is trouwens geleden van in het eerste middelbaar dat ik nog zo'n hoge totaalscore heb gehaald op een examenreeks ;-) Daarbij komt nog de apart gerekende score van de schietstand (249 /300) en de Coopertest waarvoor ik geslaagd ben (2250m op 12' met een te halen minimum van 2200m ), en ik kan dan toch wel spreken van een geslaagde examenreeks.
Maar de komende 4 maanden op de opacbanken worden wel heel zwaar. De theorievakken blijven onverminderd doorgaan, de lessen zelfverdediging en wapenstok ook, en bovendien beginnen we met de trainingen voor het hindernissenparcours. En vooral dat laatste belooft zwaar te worden, althans voor mij. Maar goed, we moeten erdoor, en mijn grootste wens is dat ik na de verstuikte duim en mijn gescheurd enkelligament gewoon blessurevrij blijf voor de rest van de opleiding, zodat ik niets meer hoef te missen. Het is het stukje dat ik het minst zelf in de hand heb, voor de rest zal ik dan zelf wel zorgen...
20-11-2006
blogcontact
Ik zou beter stoppen met mijn blog...
Bel net naar Miss Flick (ja, VDW, dat zijt gij!!) vertel haar wat over mijn stage en wat andere zaken, zegt ze
"ah ja, dat heb ik gelezen op uwe blog"
Ja, en daar sta ik dan he... niets meer te vertellen... ah nee, want alles - ongeveer alles - staat op mijn blog.
Dat is dus het nadeel van een blog te onderhouden... De lezers weten hoe het met mij is, maar ik weet niet hoe het met hen is. Met als resultaat dat ik naar hen bel om te vragen hoe het met hen is, maar zij niet naar mij bellen want ze weten toch al hoe het met mij is. Ik zou dus beter een blog starten over de bloemetjes en de bijtjes, of over paarden, of watervallen, een neutraal thema zodat mijn vrienden me wel moeten bellen als ze willen weten hoe het met mij gaat... Misschien kan ik al mijn vrienden oproepen om zelf ook een blog te starten, zodat we elkaar blog kunnen lezen, dan moeten we elkaar helemaal niet meer bellen...
Ach nee, ik ben niet cynisch, ik vind het eigenlijk best wel grappig en ik beschouw het als een compliment voor mijn blogje... optimist dat ik ben. Ik heb nog al van vrienden gehoord dat mijn blog op sommige dagen hun enige lichtpunt is en een moment van ontspanning biedt... (is het niet Jurgen?)
. 
Op 1 januari doen we traditiegetrouw de toer van Vlaanderen. 
