Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
21-11-2007
Afstand
Wat ik vreesde dat een lange, saaie nacht aan de receptie zou worden, is toch wat interessanter geworden. "Interessant" het klinkt misschien wat cru.
Jong meisje kwam aangeven dat ze werd verkracht door een "vriend". Naïef meisje, kwetsbaar, smekend om aandacht. Triestig.
Het verhoor verliep moeizaam, tja, als verbalisant moet je naar elk detail vragen en dat is niet zo evident.
Op zo'n momenten moet je afstand kunnen houden. Je niet te dicht betrokken voelen. Je moet het gebeurde zo objectief mogelijk kunnen weergeven, proberen een zo gedetailleerd mogelijke verklaring te noteren. En ik die moet jenken bij stomme soaps als All Saints en Mooi & Meedogenloos, slaag er gelukkig wel in om op professioneel die afstand te bewaren.
Ze zeggen soms dat flikken harteloos lijken. Voor mij is dat puur zelfbescherming. Als wij alles moeten meesleuren waarmee we geconfronteerd worden, hebben we zelf geen leven meer. En we zullen onze job niet lang volhouden. Afstand = zelfbescherming, al komt het soms wat koel over naar de slachtoffers toe. Een evenwicht vinden tussen afstand en nabijheid, het is niet gemakkelijk...
17-11-2007
Overuurtjes
Na een nachtelijke shift van donderdag op vrijdagnacht, twee uurtjes slapen, twee uur trouwjurken passen, drie uur slapen eten en terug naar mijn tweede thuis, het commissariaat, werd dit een nachtelijke shift met een staartje. Een staartje van 6 overuren.
En dat dankzij een bestuurder die we uit het verkeer haalden na een verkeersinbreuk. Dikke auto, dikke nek en het logischerwijs daaraan gekoppeld groot bakkes. Allergisch als ik ben aan bezopen arrogante zakken met dure wagens die denken dat ze onaantastbaar zijn, heb ik hem laten blazen. Ik was niet helemaal zeker maar mijn twijfel was ongegrond want zijn alcoholniveau lag vér boven het maximum.
Wat mij natuurlijk wel een berg werk en een berg overuren opleverde, waardoor ik nu doodop thuis ben gekomen en straks (het is nu 13.02 uur) mijn bed inkruip, om er tegen 15.30u terug uit te kruipen en een kadootje te gaan kopen voor mijn nichtje Laura wiens verjaardagsfeestje het morgen is.
Het leven kan hard zijn. Maar ik heb dan toch een arrogante geïntoxiceerde kloothommel van de baan gehaald!
16-11-2007
Moe- moeder- moest
Het zijn zware dagen ... Veel werken en weinig tijd om te slapen.
Donderdagnamiddag naar de stijlconsulente geweest. Was héél plezant. Ik ben blijkbaar een lente-type. Met als gevolg dat ik mijn halve kleerkast zal mogen vervangen door kleuren die passen bij een lentetype als ik blijk te zijn.
Donderdagavond om 21.00uur ben ik vertrokken om te gaan werken en tot 06uur een oogje in het zeil te houden in de uitgangsbuurt van Gent, de Overpoort. 't Was er redelijk rustig, niet al te veel volk.
Om 6.15 uur ben ik in mijn bed gekropen, om er om 8.20 u terug uit te kruipen om naar de Bruidsboetiek 'Sofie' in Deinze te gaan. Tot we om 10 uur op de afspraak waren in de bruidsboetiek, liep ik erbij als een halve zombie. Pas toen ik het eerste 'wauw-gevoel' kreeg bij het passen van een trouwjurk, werd ik echt wakker en kon ik echt genieten van het passen van die jurken. Want een trouwjurk kiezen, dat doe je toch geen 20 keer in je leven - althans, dat is toch niet de bedoeling, en zeker niet mijn bedoeling.
Om 15.00 uur was ik dan weer moe genoeg om weer in mijn bed te kruipen, tot ik om 17.48 uur werd wakkergebeld door mijn schoonmoeder. Afin, de gsm ging, en ik heb hem afgelegd. Later bleek het mijn schoonmoeder te zijn. Soit. Die zal wel terugbellen.
En straks kan ik weer opgaan voor een volgende nachtshift. Zucht...
07-11-2007
... en de wereld keerde zich tegen Katrien...
Vanmorgen, 6.45 uur - vanzelfsprekend véél te vroeg om een dag goed te beginnen. Douchen, ontbijten (véél te veel havermoet gemaakt), bedenken dat vandaag een vermoeiende dag wordt met selfdefense, schieten en tactische training, spullen bij elkaar grabbelen, konijnen eten geven, sleutels nemen en vertrekken langs de voordeur...
Merken dat de afstandsbediening van de auto niet meer werkt... tiens?
Merken dat ook de centrale vergrendeling met gebruik van de afstandsbedieningssleutel niet meer werkt... tiens??
Merken dat als je de sleutel in het contact steekt, er zelfs geen klik te horen is, laat staan het heerlijke geluid van een startende motor... TIENS???
Koude rillingen lopen over mijn rug. Wat ... ??? Mijn brein schiet stilletjes in gang en beseft wat er aan de hand is... maar het volle besef is er nog niet dus ik loop weer naar binnen en probeer met de reservesleutel de auto te starten... hehe, had je gedacht! Eeuwige optimist! Shit!
7.38 uur. Het wordt hoog tijd om te vertrekken. Fiets is geen optie. Ah! "Bartje, mijn allerliefste vaste collega, kan je me komen halen met je stalen ros?" Oke, probleem één opgelost.
Depannage. Papieren van de verzekering. Shit, geen depannage inclusief. Merde!
Schoonpa?????
************************************************
's Avonds staat de auto voor de deur. Met een nieuwe batterij, geplaatst door mijn schoonpa. Na een zeer vermoeiende dag, bedenkt mijn opgesoupeerde brein dat het misschien toch geen kwaad kan om toch eens langs te gaan bij een garagist om de alternator na te laten kijken. Je weet maar nooit.
Verschieten als we vertrekken met de auto richting Auto 5 in Oostakker. Rood lampje van de batterij brandt in mijn ogen. En, nog opvallender, geen cervo, maar hard trekken aan dat stuur.
Misschien dan maar naar de Opelgarage op de Brusselsesteenweg - 400m van onze straat??? Slik?
De auto staat nu in de garage. Morgen mag ik er achter gaan. Mits betaling van een nieuwe alternator. Vermoedelijk toch. De nieuwe batterij is misschien voor niets gezet. Nou ja, anders waren we nergens geraakt, zélfs niet in de garage.
Ik weet weer waarvoor ik al die weekenduren klop...
04-11-2007
Vini & Dave op fietstocht
Dave is net vertrokken naar Wetteren, waar hij samen met Vini gaat fietsen.
Een hele nieuwe uitdaging en de moeite om het even te vermelden op onze blog, uiteraard voorzien van bijhorend prentje!
30-10-2007
Verwarring
5 nachtshiften beginnen hun tol te eisen.
Niet meer weten of het nu ochtend is of avond als je gaat slapen. Niet meer weten of het nu morgen of vandaag of gisteren was/is/zal zijn. Gaan slapen als andere mensen wakker worden en wakker worden als de school uit is. En als je dan gaat winkelen vraag je je af hoe het in godsnaam komt dat er zoveel verkeer is op de baan. Tot je beseft dat jij degene bent die niet meer mee is met de normale routine.
Nu, na de laatste nachtshift, ga ik enkele uurtjes slapen. Tot de middag. Niet zoals de vorige dagen tot een gat in de dag. Want straks, nee, overmorgen... correctie: morgen moet ik alweer om 4.30 uur opstaan om de vroege te doen.
En dat zal pijn doen, veel pijn.
Maar ik troost mij met de gedachte dat we de voorbije dagen toch goed werk hebben verricht. Zoals vandaag de domme dief die op heterdaad werd betrapt en als ultieme vluchtpoging de Leie in sprong. Waarna wij hem eruit mochten vissen terwijl hij luidkeels om hulp riep. Dommen aap, zeg ik dan.
Slaapwel.
29-10-2007
Koud in bed
Als ik de voorbije nachten na een lange shift thuiskwam, kon ik naast Dave in bed kruipen. Dat betekende ook dat het bed al voorverwarmd was...
Helaas, Dave logeert momenteel in Denderleeuw, niet omdat ik hem heb buitengeshot, maar omdat hij stage doet bij Alain in Brussel, en dat hij als hij vanuit Gent zou vertrekken, onmenselijk vroeg zou moeten opstaan. Onmenselijk vroeg, dat is zo ongeveer een half uurtje later dan dat ik moet opstaan als ik de vroege heb !!! (klein detail)
Dus, Dave op stage bij Alain in Brussel. De Cel Vermiste Personen waar ik enkele maanden geleden ook stage liep. Hopelijk valt het voor Dave even goed mee als bij mij.
En nu mijn koud bedje in kruipen... Gelukkig bestaat er nog zoiets als de Hittepit!!
Hopen dat de marktkramers hun keel niet te luid openzetten...
28-10-2007
Schotland here we come!
Voilà !!
In december, net voor Kerstmis, ga ik een bezoekje brengen aan mijn getuige in Schotland!
En vooral: gaan we samen de bloemetjes buitenzetten - de Schotten blijken in de pré-kerstperiode véél feestjes te bouwen.
Ik ga me waarschijnlijk de kater van het jaar zuipen, maar goed, dat zien we dan wel. Als we de terugreis dan maar overleven!
Hip Hoi Schotland!!
27-10-2007
Shoppinguurtje
Tweede nacht van een reeks van vier gehad, en vanmiddag pas om 15.30 uur opgestaan.
Dave stelde me meteen voor een hartverscheurend dilemma: een uurtje gaan lopen rond de Watersportbaan of een uurtje gaan shoppen... Mmmmm, wàt zou ik kiezen???
Uiteindelijk werd het - wat hàd je gedacht?? - een uurtje shoppen... Vooral voor Dave, want hij wou een PCspelletje gaan kopen. Maar ik had ook wel zin om in de stad te gaan rondslenteren. Maar, ra ra ra, waarmee komen we thuis?
* Een volledig nieuwe outfit ... voor mij. * Vier cd's ... waarvan drie voor mij en 1 voor Dave - die ik dan nog in het geniep heb moeten kopen. * en toch wel: een spelletje voor Dave. Ik heb hem zelfs nog moeten overtuigen het te kopen...
Totale kostprijs van een uurtje shoppen: te veel. Maar we verdienen het!
hehe
22-10-2007
****** Michel 30 ******
30 worden, daar hoort natuurlijk een deftig feestje bij! Dus bouwden we op uitnodiging van Mister Thir(s)ty himself een feestje in de Fame X in Wemmel.
De foto's spreken voor zich, dacht ik zo...
** Ki - Michel - Dave **
** Alle dames op een rijtje **
** feestjeuhhh !!! **
** poseren is moeilijk op dit uur **
{ In de rechterkolom zijn nog meer fotootjes te vinden! }
15-10-2007
teamdrink
Na een lange namiddag werken gisteren - we werden uitgestuurd naar een opdracht vooraleer we eigenlijk moesten beginnen en werden een uur voor einde dienst ook nog uitgestuurd voor een dronken persoon, wat betekent dat het pv af moet en dat betekende overwerken - was er teamdrink na de shift... Ik dacht tegen middernacht wel richting huis te kunnen vertrekken, maar dat was buiten de collega's en de toffe sfeer gerekend. Om 4 uur ben ik uiteindelijk thuis geraakt... Leve het flikkenleven!
Vanmorgen stond mijn wekker op 10.30 uur om op tijd op de afspraak te zijn met mijn oud-collega's. Ik moet er dwars door geslapen hebben, want om 11.00 uur schoot ik plots een meter omhoog - vanuit liggende positie! - en was meteen wakker. Was het het lawaai van de markt in de straat dat me heeft gewekt, of is het wekkergeluid met een half uur vertraging tot in mijn brein geraakt - ik weet het niet.
Ik was wel meteen klaarwakker.
11-10-2007
Sweety little kitty
Na de witte en de grijze kat, word ik nu gestalkt door een zwarte kat. Een zwarte kat met witte pootjes en een witte kin. Jep, dezelfde kat die ik onlangs beschreef als arrogant, de kat die ik van de muur heb doen vallen toen ze Bobo en Punki aan het beloeren was.
Sinds vorige week zit ze aan onze vensterbank aan de keuken te zitten. Ze loopt zelfs niet weg als ik de deur opendeed. En ze is eigenlijk superlief. Eergisteren hoorde ik luidkeels kattengejank aan de straatkant, en zag nog net hoe deze lieve zwarte kat lag te vechten met de grijsgestreepte kat die tot voor kort aan onze keukendeur post vatte. Het baasje van de lieve zwarte kat kwam haar onder de struiken uithalen en nam haar over zijn schouder mee naar de ouderlijke woonst.
Dus de stalkende kat heeft een baasje. En toch bedelt ze elke dag aan mijn keukendeur om wat melk en kippenwit. Want dat krijgt ze van mij. Mijn konijnen bekijkt ze niet meer. Waarschijnlijk verbindt ze Bobo en Punki met de val van de muur. Net goed...
Sweet little kitty!
Fotogeniek is ze toch niet altijd...
En toch maar proberen om binnen te geraken!
10-10-2007
Thuiswerken
Met vier dagen vrij, zijn deze dagen de kans om nog wat verder te werken op onze werf.
Samen met schoonpapa en schoonmama, die zich rijkelijk overslapen hadden vanmorgen (tiens???) en die om 10.15 uur in Gentbrugge aankwamen in plaats van om 9.00 uur. Klusjesman De Vlieger en ik waren al rond met de inspectie van de daken en de gevel. Het hele verhaal werd opnieuw verteld bij een tas koffie.
De rest van de dag hebben we flink doorgewerkt. Pleister afschuren en bijpleisteren, tot zowel schoonpapa als ik vol stof hingen.
Ook schoenmoeder heeft neig haar best gedaan, vooral als werfleidster maar toch ook als tuinierster.
Toch mag het overduidelijk zijn dat ons schoonmoe toch nog altijd het best is in orders geven en delegeren. En uitleggen natuurlijk. Al is het dan achter schoonpa zijn rug...
09-10-2007
Spinnenstress
21.55u
Ik zit op mijn gemak achter de pc, mee te zingen met mijn songlist met onder andere Anne van Clouseau, Gelukkig zijn van Raymond en ik hou van u van Noordkaap.
Ondertussen doorzoek ik de lijst op http://www.clouseau.be/voting_donna.asp op zoek naar mijn favoeriete Clouseauliedje. Ik herinner me de oudere titels, bedenk dat ik eigenlijk als jonge puber - ik was 8 jaar in 1987 - Clouseau al ken én fan ben van in hun eerste gloriedagen, en dat ik nu de meeste van hun oudere liedjes - die van in mijn jonge(re) tijd dus - nog altijd van buiten ken.
Tot ik plots vanuit mijn ooghoek iets zwart zie bewegen... kruipen
!!!!!!!!!!!! AAAAAAAAAAA !!!!!!!!!!!!!
Met een ijselijke gil spring ik als een gek van mijn stoel. Ik sta oog in oog met een gigantische, gedoutante, gemene, smerige, vuile SPIN !!!!
Terwijl ik zoek naar iets om het monster mee dood te kloppen, verdwijnt de smeerlap! Ik blijf kijken, hopen dat hij toch nog ergens verschijnt. Ik ben versteend van degoutatie!
Plots zie ik hem terug, hij kruipt recht naar mij toe!!! Dat is durven!!
Puur op adrenaline grijp ik naar het doosje van mijn analoog fototoestel. Ik kniel. Ik wil hem goed raken. Mijn neus is op enkele centimeters van het monster (dat besefte ik gelukkig pas nadat ik geklopt had)
Met een ongelofelijke KLAP krijgt het monster het doosje op zijn doos. Ik spring meteen weer recht en stel me twee meter van het doosje.
De spin moet dood zijn. Kan niet anders. Ik heb hem keihard geraakt.
Het doosje beweegt niet. Spin zal dood zijn zeker?
Als mijn hart wat minder hard klopt, als de stress is weggeëbt, til ik voorzichtig het doosje op.
Shit, niks op de grond te zien. Is spin dan toch nog kunnen vluchten? Kan niet!
Ik duw met mijn voet het doosje op zijn kant. En ja, daar hangt spin.
Zo dood als een ... pier!
(moet ik erbij vertellen dat ik de rest van de avond spinnenparanoia zal zijn???)
Rekening
Vorige week vrijdag kreeg ik de rekening van de watermaatschappij in de bus en in mijn handen. En kreeg zo ongeveer acute stressfaeces...
Een rekeningske van maar liefst 1090,67 euro werd ons toegestuurd. Te betalen voor 20 oktober. Geen afbetalingsplan voor dit onverwachte gigantische bedrag, wel een hoop uitleg over waterverbruik en vooral oververbruik (wat wij zeker hadden volgens de rekening van de watermaatschappij) en over hoe waterverbruik te doseren. Hoog tijd om de rekening aan de kant te leggen en op de pot te gaan zitten...
's Avonds kreeg ook Dave een acute darmcrisis toen ik hem de rekening voorschotelde. Gelukkig was hij zo slim om ze net iets beter te bekijken als ik. En ontdekte dat ze de rekening was gebaseerd op een "schatting" van onze meterstand.
"Schatting, schat? Had jij onze meterstand niet doorgegeven??" OEPS...
Een snelle controle van de meterstand zorgde voor opluchting. Geen 304 m³, maar slechts 64m³ verbruik. Oef...
Nu nog de watermaatschappij overtuigen...
08-10-2007
Home Alone
Sinds Dave vanmorgen vertrokken is op seminarie, ben ik dus de komende week alleen thuis.
Seminarie in Sun Parcs in Mol. Moet je mij eens uitleggen want het lijkt me toch een beetje...hoe moet ik het zeggen... vreemd? Ik heb al gezien dat hij zijn zwembroek alvast niet mee heeft naar Sun Parcs.
Maar goed, het ging over "alleen thuis"... En dan nog in een week dat ik nauwelijks moet werken. Enkel donderdag heb ik de late. Vanmorgen had ik eigenlijk de vroege maar ik heb verlof genomen zodat ik Dave kon wegbrengen naar de plaats van afspraak aan de snelweg in Denderleeuw. En ik heb toch nog veel verlof staan dat op moet.
Alleen thuis dus... Ben al meteen begonnen aan de herinrichting van de living. Om de zoveel tijd moet dat eens veranderen. En gezien ik weet dat Dave gek wordt van veranderingen, zelfs minimale, doe ik die veranderingen enkel als hij niet thuis is. En na een week in Sun Parcs vallen mijn grote veranderingen misschien niet zo fel op ... ;-)
05-10-2007
J, G&G
Bon, ik praat tegen mijn konijnen. Klinkt misschien een beetje gek, maar toch doe ik het.
En ja, oké, ik praat ook tegen mijn boom. Mijn geliefde krulwilg ofte kronkelwilg die in de voortuin staat. Begonnen als een klein takje in een pot water, gekregen van onze nonkel Danny. En nu, ongeveer twee jaar later, staat hij in volle bloei in de voortuin. En ja, soms praat ik tegen hem (of is het haar?). Ik ben gek op die boom.
Een vriendin van mij is al even gek. Of nog gekker. Die praat tegen haar kiekens. Althans tegen één kieken. De andere twee zijn te dom, die begrijpen het niet wat ze zegt. Jacqueline is het slimme kieken. Germaine en Gertrude zijn de domme kiekens.
Het klinkt plots al veel minder geschift als ik zeg dat ik tegen mijn konijnen en mijn kronkelwilg praat.
04-10-2007
Koppijn
Vandaag om 16.15 uur wakker geworden met barstende hoofdpijn.
Een blik op de online-standaard en onlineVRT leerde me dat er weer heel wat schokkend wereldnieuws te melden was. Dààrom ben ik dus met hoofdpijn wakker geworden.
Flip & Mattie verwachten hun vierde (4 !) kindje. Nooit van anti-conceptie gehoord zeker?
*****
Tom Cruise is nu per definitie helemaal gek geworden en bouwt een anti-aliencomplex in zijn tuin. "Cruise, die een trouwe aanhanger is van de Scientology Church, gelooft dat de galactische heerser 'Xenu' een aanval voorbereidt." Uiteraard met zwembad. Xenu is namelijk bang van water.
Maandagavond omstreeks 17.00u Kom thuis buiten, zeg goedendag tegen een voorbijgangster met hond en stap in de auto. Via mijn achteruitkijkspiegel, zie ik hoe hondje van madame een strontje plaatst in het gras schuin tegenover mijn voortuin. Mevrouw laat hondje rustig doen, kijkt in het rond (heeft iemand het strontje van mijn hondje gezien?) en loopt rustig verder.
Ik keer mijn voiture en stop ter hoogte van mevrouw. "Madame, hebt u een strontzakske bij om het strontje van uw hondje op te kuisen?" vraag ik haar door het openstaande raampje. Ze kijkt me aan - betrapt. "Goh, nee, mevrouw, normaal heb ik dat altijd bij mij, maar vandaag niet" " Wilt u dan zo vriendelijk zijn madame, om straks terug te komen met een zakske en dat strontje op te ruimen? Stront in het gras kan zeer vervelend zijn" " Ja mevrouw, ik zal dat doen" " Dat is zeer vriendelijk van u mevrouw, dank u wel! "
Als ik op het einde van de straat - toevallig - nog eens in mijn achteruitkijkspiegel kijk, zie ik madame terugstappen naar de crimescene, mét een plastiek strontzakske in haar handen.
Het strontje was weg toen ik thuiskwam
30-09-2007
Getuige
Nu onze trouwdatum is vastgelegd op vrijdag 23 mei 2008, werd het tijd om op zoek te gaan naar een getuige.
Vriendinnen genoeg, maar het is verschrikkelijk moeilijk om iemand te kiezen. Het liefst zou ik een hele resem getuigen vragen, maar dat gaat dus niet.
Want door iemand te kiezen als getuige, geef je die persoon op die dag toch een bijzondere plaats. Als ik moet kiezen tussen mijn beste vriendinnen, maak ik een onmogelijke keuze. Ik kan namelijk echt niet zeggen dat ik de ene vriendin boven de andere verkies.
Uiteindelijk heb ik gekozen op basis van persoonlijkheid. Wie staat er qua persoonlijkheid het dichtst bij mij ? Ook een moeilijke keuze, maar toch heb ik kunnen beslissen...
Door mijn allerliefste Sammeke te kiezen als getuige, staat me wel een zwààr vrijgezellenweekend te wachten....
