Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
10-12-2006
HeRNia
Het gaat niet zo goed met Dave zijn rug.
Sinds de match van vorige maandag, waar hij volledig door zijn rug ging en dan toch nog wou blijven verderspelen, is het volledig naar de kl*. Toen hij woensdag bij de kiné ging, wou ze hem niet eens behandelen uit schrik iets verkeerd te doen. Ze wou eerst een nieuwe diagnose van de fysiotherapeut want ze vreesde voor een hernia. Ja, een hernia zal het waarschijnlijk ook worden. Tijdens het tegelshoppen gisteren waren er weinig moeilijkheden, maar toen we na twee uur op restaurant zitten terug naar de auto wandelden, bleek het niet meer te lukken. Toen we dan aan het justitiepaleis stonden, schoot het weer in zijn rug en was het meteen gedaan met uitgaan.
De frustratie over het gebrek aan beweging, niet meer kunnen doen wat hij wil want altijd pijn, doen hem geen deugd. De fysiotherapeut kon hem pas een afspraak geven over twee weken, maar ging hem ondertussen wel nog contacteren voor een MRIscan te nemen, wat er volgens mij al op wijst dat ze denkt aan een hernia...
Het gaat dus niet zo goed met Dave zijn rug...
09-12-2006
Gevloerd!
Vandaag de ganse namiddag op tegeljacht om onze vloer mee te bezaaien...
Optimisten als we zijn, eerst naar de tegelspecialist Naturale (www.naturale.be) waar we zeer vriendelijk te woord werden gestaan. Onze goesting hebben we er zeker gevonden, maar de portemonnee wou niet mee. Rond de 3500 voor onze 65m² vloer te betegelen, nee, dat kan ons budget net niet aan...
Dan maar iets realistischer gedacht en eens langsgeweest bij Hubo, Gamma en Brico. Daar vonden we geen designtegels, maar wel mooie tegels passend bij onze woonst en in onze portefeuille... en van goede kwaliteit. Grafietgrijze tegels waar je niet snel vuil op ziet voor in de keuken en de living, en witte tegels met een minieme tekening (een "adertje") waar je alle vuil op ziet voor in de gang. Ik zal dus meer moeten kuisen in de gang als in de living en keuken maar goed, onze gang kan wel wat licht gebruiken... Ook ons idee voor een knalrode keuken hebben we opgegeven. Te kwetsbaar en wie weet zijn we dat rood na 5 jaar beu gezien. Dus wordt het een 'normale' keuken, degelijk en comfortabel.
Tussen het tegel en - keuken - shoppen hebben we ook al wat kerstinkopen gedaan, en vooral veel in de file gestaan. Het leek wel alsof half Gent op de baan was daar aan het Dampoort!
08-12-2006
Shortbus
Enkele maanden geleden zagen we in de Studioscoop in Gent de trailer van "Shortbus". Dave wou de film zeker zien, ik vermoed vooral omwille van de vele pornografische beelden die er in de trailer te zien waren... Voor de rest wisten we - of ik alleszins - niets van de film En het was dus iets heel anders als we verwacht hadden - of voor Dave : gehoopt. "Shortbus" is een film met véél expliciete beelden (waaronder de jongeman die zichzelf tracht te pijpen door zich zo ongeveer op te rollen, en er nog in slaagt ook!), maar met een verhaal over intense eenzaamheid. Hoe geil de beelden op zich ook zijn, ze zijn het absoluut niet want het verhaal dat errond hangt is intriest. Schitterend verfilmd.
Ik zat volledig mee in de film, tot ik gestoord werd door gegniffel en gefluister schuin achter me in de zaal. Gezien ik potdoof ben als ik naar tv kijk, moet het al heel erg zijn vooraleer ik me laat storen door gefluister in een cinemazaal. De eerste keren schonk ik er dan ook geen aandacht aan, maar na een tijdje begon het me zwaar te irriteren. In een filmzaal kijk je naar de film, en als het je niet interesseert of je snapt het niet, ga je naar buiten, in plaats van andere kijkers te storen. Dat is dan toch mijn visie. Dus toen er tijdens een stille (sex)scene weer luid gegniffel was, deed ik heel hard "Ssssshhht". Ik denk dat ze verschoten, want het was meteen stil en kon ik de rest van de film in stilte verder bekijken.
Na de film bleken de gniffelaars twee onnozele pubertjes te zijn - had ik iets anders kunnen verwachten?? Ik schat ze een jaar of 14. Waarschijnlijk door de mama of de papa afgezet aan de cinemazaal met de smoes naar www.hetpaardvansinterklaas.be te gaan kijken, om dan stiekem naar de verkeerde zaal te glippen om de "coole" pornofilm te zien. Ik vermoed dat het verhaal hun geen zak interesseerde, als ze het al zouden snappen, maar dat het enkel de beelden waren die hun verbeelding op hol lieten slaan.
Klink ik cynisch? Ja, een beetje misschien
Maar ik heb dan ook een fantastische en tegelijk intrieste film gezien, helaas met twee kwijlende en irritante pubers achter mij....
Gisteren met de Bergrakkers oudleiding chinees à volonté gaan eten in Leuven... Nadien naar een vat van Karel, in Oplinter. Terugrijden naar huis was niet bepaald een optie, gezien het late uur en mijn graad van vermoeidheid. Ik was erop voorzien, en had dus mijn slaapzak meegebracht om de koude te trotseren in mijn ouderlijke woning in Tienen. Om 4u uiteindelijk thuis toegekomen, nog een half uur gebabbeld met papa die nog zijn krant aan het lezen was, en uiteindelijk mijn slaapzak ingekropen. Vanmorgen min of meer kunnen uitslapen - het was lang geleden dat ik nog eens wakker werd gemaakt door de kerkklokken van de Sint-Germanuskerk.... oh nostalgie naar lang vervlogen tijden...
Na een ontbijtje bij vrienden en een bezoekje aan mijn bobone op mijn gemakje teruggereden naar Gent... Onderweg kon ik het niet laten om af en toe een fotootje te trekken... Zeker nu de Jean mij nog 't één en 't ander heeft uitgelegd over mijn eigen fototoestel, wil ik het ding wel wat uitproberen natuurlijk...
(foto getrokken ergens tussen Erpe-Mere en Wetteren)
29-11-2006
Vandaar al die sport!!!
Vandaag in de laatste show: "bewegen maakt dat je nieuwe hersencellen aanmaakt"... Dan veronderstel ik dat je dan slimmer wordt, of is dat dan weer net iets te ver gedacht?
Anyway, als dat inderdaad het geval is, kan ik wel zeggen dat ik de laatste dagen heel wat extra hersencellen heb bijgeproduceerd: gisteren een toertje rond de Watersportbaan, vandaag in de voormiddag schietles, deze namiddag 7 km lopen en vanavond 2uur volleybal... Hoeveel hersencellen zou ik nu al bijgemaakt hebben?
Misschien is het dààrom dat we zoveel sport voorgeschoteld krijgen op de politieschool... Hopen ze dat we extra hersencellen aanmaken om al die bergen beschreven papier te kunnen verwerken? Elke extra hersencel is alleszins welkom!! We zijn nu een week bezig sinds de stage en de examens, en mijn berg cursussen is alleen maar verhoogd. Ik hoop alleen dat op het einde van het jaar de verhouding tussen het aantal bijgemaakte hersencellen en de berg leerstof een beetje in evenwicht is...
Maar goed, ondanks mijn hoge vermoeidheidsgraad - en normaalgezien stijgt mijn lompheidsgraad dan in dezelfde mate - ben ik er in geslaagd om mijn volleybalavond zonder nieuwe of hernieuwde blessures door te komen... en dat betekent al heel wat!!!
27-11-2006
Hindernissenbaan
Sinds lang voor een eerste keer de hindernissenbaan weer eens uitgeprobeerd... Ik had er absoluut geen zin in, vooral niet omdat ik niet weer een blessure wou oplopen. Die schrik maakt natuurlijk dat ik er niet de volle honderd procent voor durf gaan, wat dan weer voor gevolg heeft dat ik meer kans heb op stommiteiten omdat ik teveel nadenk. De kunst aan zo'n hindernissenparcours is niet te veel denken, maar gewoon net genoeg denken. Als je begint te bedenken wat er allemaal kan fout gaan als je verkeerd neerkomt, of niet hoog genoeg springt, dan lukt het niet meer, en nadenken, dat is exact wat ik te veel doe - voor een keer dat ik dan teveel nadenk, is het op de verkeerde plaats en moment natuurlijk!
Maar goed, ik heb alle oefeningen gedaan, wat trager dan de anderen, met wat meer angst en wat meer stress, maar ik heb het wel gedaan. En daar ben ik al heel blij om. De eerste stappen zijn gezet, de volgenden zullen nu ook wel lukken zeker???
Hierbij alvast een fotootje van één van de hindernissen op de baan. Wie er meer wil zien, kan altijd eens gaan kijken op de OPAC website (www.opac.be) en in de linkerkolom vind je de link 'hindernissenbaan', waar je meer foto's van de hindernissen kan vinden...
22-11-2006
Puntjes...
Vandaag een vermoeiende dag op de OPAC...
Eerst 4 uur zelfverdediging, met bijhorende pijnlijke polsen en hoofdpijn, dan 8km lopen - pijnlijk na twee weken zonder sport! - en dan het stressy gedeelte: de uitreiking van onze 'rapporten'...
Ik wist wel dat ik me niet echt zorgen moest maken om mijn punten, maar als je dan in de klas zit en iedereen is megagestresseerd, dan begint het toch ook wel te kriebelen zenne... En met mijn 77% ben ik heel blij en tevreden. Het is trouwens geleden van in het eerste middelbaar dat ik nog zo'n hoge totaalscore heb gehaald op een examenreeks ;-) Daarbij komt nog de apart gerekende score van de schietstand (249 /300) en de Coopertest waarvoor ik geslaagd ben (2250m op 12' met een te halen minimum van 2200m ), en ik kan dan toch wel spreken van een geslaagde examenreeks.
Maar de komende 4 maanden op de opacbanken worden wel heel zwaar. De theorievakken blijven onverminderd doorgaan, de lessen zelfverdediging en wapenstok ook, en bovendien beginnen we met de trainingen voor het hindernissenparcours. En vooral dat laatste belooft zwaar te worden, althans voor mij. Maar goed, we moeten erdoor, en mijn grootste wens is dat ik na de verstuikte duim en mijn gescheurd enkelligament gewoon blessurevrij blijf voor de rest van de opleiding, zodat ik niets meer hoef te missen. Het is het stukje dat ik het minst zelf in de hand heb, voor de rest zal ik dan zelf wel zorgen...
20-11-2006
blogcontact
Ik zou beter stoppen met mijn blog...
Bel net naar Miss Flick (ja, VDW, dat zijt gij!!) vertel haar wat over mijn stage en wat andere zaken, zegt ze
"ah ja, dat heb ik gelezen op uwe blog"
Ja, en daar sta ik dan he... niets meer te vertellen... ah nee, want alles - ongeveer alles - staat op mijn blog.
Dat is dus het nadeel van een blog te onderhouden... De lezers weten hoe het met mij is, maar ik weet niet hoe het met hen is. Met als resultaat dat ik naar hen bel om te vragen hoe het met hen is, maar zij niet naar mij bellen want ze weten toch al hoe het met mij is. Ik zou dus beter een blog starten over de bloemetjes en de bijtjes, of over paarden, of watervallen, een neutraal thema zodat mijn vrienden me wel moeten bellen als ze willen weten hoe het met mij gaat... Misschien kan ik al mijn vrienden oproepen om zelf ook een blog te starten, zodat we elkaar blog kunnen lezen, dan moeten we elkaar helemaal niet meer bellen...
Ach nee, ik ben niet cynisch, ik vind het eigenlijk best wel grappig en ik beschouw het als een compliment voor mijn blogje... optimist dat ik ben. Ik heb nog al van vrienden gehoord dat mijn blog op sommige dagen hun enige lichtpunt is en een moment van ontspanning biedt... (is het niet Jurgen?)
18-11-2006
Live voetbal...
Terwijl ik op de computer mijn verslagen zit uit te typen, hoor ik in de verte gejoel en gejuich. Anderlecht is vandaag op bezoek bij AAGent, en gezien het voetbalstadion hier op enkele honderden meters vandaan ligt, zijn die momenten dat er een goal valt, duidelijk tot hier te horen. Ik weet alleen niet wie er gescoord heeft. Gezien het hier beneden kalm blijft, vrees ik dat Anderlecht gescoord heeft. Dave is namelijk - zoals de meesten wel weten - een fervente Club Brugge - fan en dus bijna logischerwijze anti-Anderlecht. Moest Gent dus gescoord hebben tegen Anderlecht, zou het kot hier waarschijnlijk gedaverd hebben!! Dat was niet het geval, dus zal het Anderlecht zijn die voorstaat met 1-0. Ik zou het kunnen controleren via vrtnieuws.net, maar ik zal het straks wel horen en zien aan Dave zijn gezicht...
16-11-2006
Lang leve volleybal!!!
Gisteren een eerste keer sinds 5/9 volleybal gespeeld. En sinds vorig seizoen nog eens bij de dames in Drongen... Het ging vlot, geen last van enkel of duim, al had ik mijn duim voor alle zekerheid toch maar ingetapet.
Tot set drie ging alles vlotjes. Toen vloog Eva in de gordijnen in een poging een bal bij te halen, deed een verkeerde beweging en dat leverde haar een liesbreuk op, volgens een aanwezige kinesist... Vijf minuten later waren we terug aan het spelen, en nog een minuut later krijg ik weer een bal recht op mijn ingetapete duim... en 't was weer van dat! Duim meteen dik, maar gelukkig niet zo dik als de vorige keer, en tot daar mijn volleybal dus... Gelukkig was het dus dezelfde duim, en heb ik dus een brace om het spel te immobiliseren, en zalf heb ik ook nog....
Zucht, het zal dus weer even duren eer ik weer kan volleyballen....
14-11-2006
Overuren, blinddoek en oorstoppen...
Weer een uitgelopen late shift... Van de 6 shiften die ik tot nu toe gedaan heb, ben ik er nog maar één keer in geslaagd om op tijd te kunnen vertrekken. De andere 5 shiften was telkens overwerken. Niet lang overwerken, maar toch wel telkens een uur à anderhalf uur.
Ik heb voor één keer Dave zijn raad opgevolgd en vanavond na de shift niet meteen gaan slapen. Kwestie van mijn ritme al een beetje te verleggen. Morgen weer een late shift (en de kans dat ik op tijd ga thuis zijn, is dus zeer klein), dan twee dagen rust en dan drie nachten. Ben benieuwd naar de nachten, en vooral naar die drie dagen: zal ik kunnen slapen? Gezien Dave me geen gordijnen wil laten hangen, moet ik op zoek naar een alternatief zijnde een soort blinddoek die ik voor mijn ogen kan hangen zodat ik toch 'in het donker' kan slapen.... Ben benieuwd of dat gaat helpen om te slapen... zeker na de zondagnacht zal het zwaar zijn, als het hier in de straat markt is en ik de markthandelaars tot in de slaapkamer zal horen... Een blinddoekje is helaas niet geluiddicht, misschien moet ik ook maar oorstoppen gaan kopen... maar waarschijnlijk ben ik tegen dan al zo moe van die nachten, dat ik doorheen alles zal slapen...
Nu het twee uur voorbij is, heb ik denk ik genoeg gedaan om mijn bioritme wat te veranderen... tijd om te gaan slapen dus!!!
10-11-2006
En maar typen....
Politiewerk bestaat voor een groot stuk uit administratief werk... Is het dat wat ze ons duidelijk willen maken op school? Van elke interventie moeten we een verslag schrijven, en dan nog eens een dagverslag van elke dag... Nu ja, het is een goed werkinstrument om even stil te staan bij het werk, bij de verschillende situaties en bij je eigen manier van handelen... Maar je bent er wel een hele tijd zoet mee....
Maar het valt allemaal heel goed mee. Zowel het werk zelf, als de collega's. Ook het werken in shiften bevalt me wel, al is het even wennen. Thuis zijn als Dave er niet is, kunnen uitslapen in het midden van de week... het zal weer wennen worden als ik terug elke dag moet opstaan om naar de OPAC te gaan.
07-11-2006
Wat is dat toch met 25 november????
Wat hebben mensen toch met de datum 25 november (2006)...
Instuif bij Els en Brigitte, instuif bij Hilde, feestje van KrisKras in Gent,... en er was nog ergens iets te doen... Ik kan maar op één plaats tegelijk zijn, dus ben ik verplicht te kiezen en de rest van de feestjes te missen... Moesten ze nu nog op een redelijke afstand van elkaar liggen? Maar nee, 't één in Aarschot, 't ander in Brussel en in Gent...
Mis ik iets dan? Is er iets speciaal verbonden aan 25 november? Buiten al die feestjes bedoel ik dan... Als de instuif in Aarschot op een redelijk uur gedaan is, kan ik misschien onderweg eens passeren in Brussel voor de instuif bij Hilde, en wie weet als het nog geen zes uur is, nog eens goeiendag zeggen op de KrisKrasfuif... Want ja, uiteraard wil ik het liefst naar al die feestjes gaan, maar gezien ik nog geen helikopter heb, zal het dus niet lukken... Zucht....
06-11-2006
Eerste stagedag
De eerste stagedag verliep rustig, zonder grote incidenten. Een mooie inloopdag dus. Patrouilleren met de wagen, verkeersinbreuken vaststellen, enkele interventies. Kwestie van oren en ogen open te zetten en veel bij te leren. Morgen begin ik mijn eerste en enige vroege shift van mijn tweeweekse stage. Het zal pijn doen, om 4u45 opstaan... De enige keer dat ik zo verdomd vroeg ben moeten opstaan, was om het vliegtuig te halen om op vakantie te vertrekken... Maar om 14u heb ik dan wel al gedaan, als het meevalt tenminste. Want gisteren heb ik ook langer gewerkt. Vrijwillig weliswaar, om een verhoor te kunnen blijven volgen, maar toch.
04-11-2006
Shoppingdag
Een nieuwe maand, en dat betekent dat onze financiele toestand er plots zeer sterk op vooruit gaat. Meestal duurt dat echter niet al te lang, meer bepaald tot de bank de aflossing van onze lening van onze rekening haalt... en dus moeten we zorgen dat we voordien al gaan shoppen... Vandaag dus gaan shoppen, om 10u30 vertrokken, en tegen 15u waren we thuis... met nieuwe schoenen en hemd voor Dave en voor mij een nieuwe rok en een nieuw bloesje... Hetgeen waarvoor we eigenlijk gingen shoppen, hebben we niet gevonden: leren boots (voor mij). Waarom vind ik toch nooit mijn goesting wat botten betreft??? Ik zoek gewoon eenvoudige bruine of bordeauxrode laarzen... en dat is duidelijk te veel gevraagd!
Na de shopping nog eens geprobeerd om de chauffage aan de praat te krijgen, met telefonische assistentie van nonkel Danny. Na het ontluchten van alle aangesloten verwarmingselementen, kwam er beweging in de meterstand van de verwarmingsketel, maar tegelijk kwam er ook water uit langs een kant waar het écht niet uit hoort te komen... Zucht... Misschien toch beter gewoon een nieuwe ketel plaatsen en deze verkopen, dan zijn we van die miserie af.
Voorlopig blijven we dus warmte zoeken bij ons elektrisch vuurtje... en bij elkaar natuurlijk !
03-11-2006
Voetbalavondje...
Na een hele dag in de kou te hebben gezeten, had ik absoluut geen zin om alleen thuis te blijven terwijl Dave naar de voetbal ging kijken in een wàrm café... Dus ik mee naar de "Lambert", ergens aan de Coupure in Gent. Zo'n typisch ingericht oude(re) mannencafé, maar het viel nogal mee, nu weet ik weer dat er in Gent best wel knappe kerels rondlopen... Na de match - Club Brugge verloor met 3-1 van Tottenham, liet ik Dave achter bij zijn mede-club-fans, om het verdriet van de nederlaag te verzuipen... en kwam naar huis om naar de samenvatting van Clijsters-Muller te kijken (in de koude living, maar lekker warm onder een dekentje met mijn hittepit!) ... Dave is ondertussen nog altijd zijn verdriet aan het verdrinken, maar ik kruip nu lekker mijne nest in, samen met mijne hittepit!!!
02-11-2006
Ijskoud...
2 november en het is hier ijskoud. Niet alleen buiten, maar vooral binnen... Ik krijg de chauffage niet in werking, dus wordt het wachten tot morgen de chauffagist komt om een offerte te maken voor het verplaatsen van de chauffageketel, en dan kan hij - hopelijk - meteen eens kijken naar de chauffage...
Van Pellicom is ondertussen ook hier geweest om een offerte te maken voor de ramen op het gelijkvloers. Benieuwd hoe groot ons budget nog zal zijn als de ramen er zijn...
01-11-2006
Elementaire deeltjes
Gisteren eindelijk nog eens naar de film geweest... dat was al héél lang geleden!
"Elementaire deeltjes" naar het gelijknamige boek. Ik had het boek niet gelezen, Dave wel, en ondanks het feit dat de chronologie van het boek niet gerespecteerd werd, vond hij het wel een goede verfilming. Omdat in de film hetzelfde gevoel zat als in het boek, alleen was het boek veel gedetailleerder... Maar een boek van een dikke 400blz kan je moeilijk even gedetailleerd in een film van 90' verwerken natuurlijk. Ik, die het boek niet had gelezen, vond het een heel goede film. Ik was volledig mee met het verhaal, dankzij de knappe acteerprestaties, de manier van filmen. Het is zo'n film die je doet stilstaan bij jezelf, bij je eigen manier van leven en denken. Na de film nog iets gaan drinken in het Studioskoopcafé, wat bijgebabbeld na die verschrikkelijke examenperiode. Dat werd wel tijd, want zo'n afterfilm babbel was lang geleden...
Hip Hiep Hoera!!
!!!! Vandaag bestaat mijn blog 1 jaar !!!
31-10-2006
I did it!!!
Vanmorgen Coopertest... Het lopen voelde absoluut niet goed aan, al tijdens de opwarming voelde ik mijn dijspieren tegenwringen, om van mijn voet nog maar te zwijgen...
Ik startte met weinig hoop op slagen aan de 5,5 x 400m toeren op de atletiekpiste... De tweede ronde was het ergste, ik had alle moeite van de wereld om mijn medeloopster bij te houden, maar tegen het begin van ronde 3 kreeg ik gelukkig mijn tweede adem, en ging het plots veel beter. De aanmoedigingen van de collega's waren daar zeker niet vreemd aan! In de laatste minuut kwam de 2200m in zicht. Puur op wilskracht kon ik mijn tempo nog wat opdrijven, want ik wou zeker niet stranden op 20m van de limiet... Maar ik ging er zelfs over!!! Op 2250m werd er afgefloten en was de marteling eindelijk gedaan!!! Het draaide lichtjes in mijn hoofd, mijn voet deed pijn, maar ik was er geraakt en moet dus over twee weken niet die hele rotte Coopertest opnieuw doen!!
Nu nog een goed examen afleggen deze namiddag, en mijn dag is geslaagd!!!
maar goed, onze gang kan wel wat licht gebruiken... 
Gisteren een eerste keer sinds 5/9 volleybal gespeeld.
! 
