Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
23-04-2006
Zucht...
Net terug van training ...
Ben gaan lopen op de atletiekpiste in Gentbrugge. Zo ken ik de exacte afgelegde afstand - zijnde 3.8 km. Het lopen ging zeer vlot, het deed ook enorm deugd. Hoe meer ik loop, hoe vlotter het gaat en hoe beter ik me erbij voel. Enkel die eerste km is elke keer weer zo moeilijk. En dan gaat het plots veel beter. Alsof mijn lichaam een klik moet maken... zo van "goh ja, we zijn aan het lopen, wakker worden" en dan gaat dat plots veel gemakkelijker. Ik heb dan ook zeer vlot mijn 2km gehaald. Op 11minuten, in plaats de limiet van 12minuten bij de fysieke testen. Mijn conditie is dus terug op datzelfde peil.... Goed!
En dan kom je thuis, eten was klaar, lekker douchke gepakt... en na een blik uit het raam was het zover! Prijs! Bobo had zich onder het poortje van de omheining van mijn worteltuintje gewrongen en was naarstig aan het graven. Bij mijn wortels ja!!!! Miljaar!!! Ik had het kunnen denken he! Sinds ik vorige week de omheining errond geplaatst heb, kijkt Bobo noch Punki er naar om. Deze namiddag was ik mijn wortels aan het zaaien, Bobo probeerde binnen de omheining te geraken en ik smeet haar buiten. Langs de buitenkant rond de omheining huppelend, bleef ze me in de gaten houden. Het feit dat ze nu alle moeite van de wereld gedaan heeft om in dat stuk tuin te geraken, is puur wraak. Call me crazy, maar ik begin die beesten wat te kennen. En zeker Bobo. Niet te onderschatten, dat mormel. En nee, ik overschat haar ook niet. Dat ze daar is beginnen graven, is omdat ze kwaad was omdat ik haar daarstraks buiten had gesmeten....
Dus nu heb ik de boel compleet gebarricadeerd, en hopen dat ze niet te veel ravage heeft aangericht, en dat ze er nu uitblijft...
Worteltuintje
Wie weet krijg ik ooit nog groene vingers... Heb in een hoekje van de tuin, goed afgebakend voor de konijnen, wortels gezaaid. Het zal hun alleen maar ten goede komen als ze eraf blijven... Als de wortels willen groeien natuurlijk... Ik hoop dat de vogels er ook kunnen afblijven...
Afin, om te markeren waar de wortels gezaaid zijn, had ik stokjes nodig. Mijn grootvader stak altijd stokjes voor de rijtjes waar hij iets gezaaid had. Bij gebrek aan iets anders, heb ik er dan maar oude tandenborstels ingestoken... Best wel een grappig zicht...
22-04-2006
Autowasbeurt
Tja,
wat doe je anders op een zonnige zaterdag midden april? Auto wassen natuurlijk... Normaalgezien (lees: 2x per jaar, één keer in de winter en één keer in de zomer) doe ik dat alleen, maar deze keer heb ik Dave gemobiliseerd om te helpen. Een goed idee? mmmm... Toen we bijna klaar waren, of beter: toen we het uiteindelijk opgaven, merkte Dave op dat hij nu stilletjesaan begon te beseffen waarom hij na enkele keren de auto van zijn pa te hebben gewassen, niet meer moest helpen... Strepen.... Strépen!!! Ik had misschien beter een voor en na foto getrokken, in plaats van enkel na. Maar om eerlijk te zijn... veel verschil is er niet... zucht... (als je goed kijkt kan je zelfs op de foto strepen zien... kijk maar eens goed naar het dak! - Maar bon, dat was het laatste, dus toen hadden we het al opgegeven!)
Nou ja, het is gebeurd, en zelfs zonder dat gestreep, ik denk dat we de auto minstens 2 of 3 keer zouden moeten wassen als we hem écht proper zouden willen hebben...
Vaux, waar is diene superdeluxe autowasserette van u waar ge voor 20 uwen auto laat wassen?????
21-04-2006
Nieuwe wereldburger!!
!! Marijke is bevallen !! van een zoontje,
Kasper
(het grapje met het spookje zal haar oren nu al wel uitkomen, dus ik ga het nu niet meer herhalen ;-)
Proficiat Marijke en Kristof !!!!
20-04-2006
Dagje verlof...
Deze voormiddag binnengesprongen bij de aannemer. Was een tijdje geleden, maar bon... Ik had gedacht dat de verbouwing best wel snel zou vooruitgaan, dat het ook niet al te ingewikkeld was (uiteindelijk is het ook niet zo heel moeilijk om twee poutrels te steken), maar zoals ik al gevreesd had, komt er heel wat meer bij kijken. En dan heb ik het nog niet eens over de verbouwing zelf! Nee, ik bedoel de EPB-regelgeving, en het uitgebreid bouwdossier, en de lijst met verslaggevers die nergens op de site van energiesparen.be te vinden is... en als je belt nemen ze niet op. Benieuwd hoe lang het zal duren eer ze reageren op mijn mail, gesteld dat er al een reactie op komt...zucht...
Soit... deze namiddag wordt leuker... Shoppen... met de schoonmoeder... Schoonmoeder verjaart vandaag, en straks ga ik haar verrassen met een uitje nar de Veldstraat in Gent. Schoonpapa heeft daar meestal niet veel zin in, dus vandaar het idee. Misschien moet ik er maar eens over denken om professioneel kidnapper te worden, in plaats van flik...
19-04-2006
Duifje, mijn duifje...
Angst en terreur heerste toen ik na het werk de tuin inliep. Punki verstopt achter de groencontainer (zo tussen de wieltjes, de container en de muur geperst), Bobo in een hoekje tussen de - zeldzame - planten gedrukt... Vreemd... Ik liep het berghok in, nietsvermoedend, en verschoot me dood toen daar een duif tegen het raam aan het fladderen was. Enfin, fladderen... zeg maar vechten... 't beest was waarschijnlijk via de deur binnengevlogen en vond de uitgang duidelijk niet meer... en maar tegen het raam slagen met de vleugels. Dààrmee dat de twee helden - de konijnen dus - niet meer binnendurfden. Dat beest maakte lawaai dat ze niet kenden en het zijn al zo twee schrikkepieten! Enfin, ik de redder uitgehangen en werkhandschoenen aangedaan (na de konijnenbeet van deze morgen dacht ik wel twee keer na) en duifje uit zijn benarde positie gered en buitengesmeten (letterlijk!) Gelukkig geen kapotte vleugels, en geen kapot raam (al denk ik dat er een nieuwe barst in is)...
Enkele minuten later zat mister Duif alweer te lonken naar het brood in de tuin van de buren...
17-04-2006
Lopen met regels...
Vandaag - na twee overgeslagen trainingen - nog eens gaan lopen... Dat was gisteren - na het feestje - echt niet haalbaar. Had niet gedacht dat het zou lukken, maar het ging vandaag nog behoorlijk. Om de 18 vooropgestelde minuten vol te houden, heb ik wel mijn tempo ietsjes lager gelegd. Lopen met buikpijn omdat het "de tijd van de maand is", is geen pretje... op zo'n dagen gaat het lopen minder vlot. Enfin, toch bij mij... Nog 44 dagen heb ik om het startniveau voor de politie te halen. Er wordt verwacht dat je bij de start van de opleiding het niveau van de sportproeven haalt, dus 2km op 12minuten. Ik weet begot niet of ik daar aan zit. Zou nog eens moeten gaan lopen op de atletiekbaan...
Oh ja, en ik moet nog een sportzaal reserveren om Jurgen in te maken met de badminton... ;-)
16-04-2006
Katrien en de mannen...
De allerlaatste foto van de avond!!!
(andere foto's in de rechterkolom, onder de countdown)
Is alles klaar voor mijn feestje vanavond? Zou er wel genoeg boes zijn? Laat eens kijken... 6 vodka, 3l witte wijn, 2l rode wijn, een 10tal sterke-drank-klutskes (waaronder Tequila, rhum x3, iets smurfenblauw, vodka), 36l fruitsap, 3l cola, 1l gini, 2l fanta, een 10tal pintjes, ... Daveke, ik denk het echt wel hoor! En chips en nootjes? Zijn 10 zakken genoeg? Ja schat, ik denk het wel. ..... Het zal toch wel een leuk feestje worden he? Want als iedereen al om 1u naar huis gaat... stel je voor dat iedereen al om 1u naar huis gaat?! Dan doe ik nooit meer een feestje!!!
13-04-2006
Vakantieplannen...
Voilà, de beslissing is genomen... Onze vakantie wordt een groepsreis met KrisKras richting ... Bretagne
Ik heb altijd al naar Bretagne willen gaan, het land van Marie-Claire, Matthis, Berton de Fleur en natuurlijk dé held van Bretagne, Bertrand DuGuesclin, uit de boeken van Thea Beckman: "Geef me de ruimte" , "Triomf van de Verschroeide Aarde" en "Rad van Fortuin". Keer op keer heb ik die boeken gelezen en herlezen, en nu herlees ik ze nog. Ooit worden ze verplichte lectuur voor mijn kinderen!! ;-)
Maar goed, de reisroute en reisplanning klinkt geweldig, enfin, toch voor mij. Overnachten in jeugdherbergen en campings, eigen potje koken,... En Dave dan? Geen hotels, geen voorgeschoteld ontbijt,... iets heel anders dan hij gewend is. Maar ik ben er zeker van dat ook hij het super zal vinden!!
Gisteren Dave zijn 28ste verjaardag gevierd. Niet met een groot feest (dat komt er zaterdag aan), maar met een kidnapping...
Ik ben Dave gisteren om 12u30 gaan kidnappen op zijn bureauke, in afspraak weliswaar met zijn collega en mijn partner in crime Bart. En dan mocht hij kiezen waar we naartoe gingen ("Maar eerst een kadootje openmaken!!"), en met het Penisboek in de hand, reden we door het Vlaamse land... richting Sea Life in Blankenberge. Daar aangekomen was het tijd voor een tweede kadootje. Met deze - tuuuuuuuuut - was hij zeer euforisch, moet ik zeggen. Wat ik natuurlijk wel verwacht had... hem een beetje kennende... Sea Life leek een uitstapje op mijn maat gesneden: veel beesten... Dave ergerde zich ondertussen te pletter aan de horde jengelende kinderen die zijn zicht op kikkers, roggen, zee-anemonen, haaien, octopussen en vooral op de leesbordjes verstoorden. In de smalle jungle-look-a-like gangen was het dan ook een drukte van jewelste. Ik was alleszins héél opgelucht dat de Pirhana's untouchable achter dubbeldik glas zaten...
De zeehonden en -leeuwen waren supergrappig, de otters zoooo schattig maar de pinguins nog het leukst. Dave zat te rillen van de kou, ik vond het allemaal geweldig! Wie zijn verjaardag was het ook alweer? Na het bezoekje aan Sea Life was het tijd voor kado numéro 3. Een rood vergiet met twee operatickets erin verstopt. Nog meer euforie! En bij het thuiskomen - na een dutje in de auto - was kado nr 4 de oorzaak van het blijvend herhalen van één vraag " Van waar hebt ge dat?" "Van waar hebt ge dat?" "Van waar hebt ge dat?"... Hij kon er maar niet van over dat ik hem op de kop had getikt, hij had er zoveel jaren naar gezocht en nooit gevonden. En nu lag hij daar in zijn armen... de originele versie van .... Trivial Persuit !!!!
En met een voldane glimlach van een 28jarige op zijn snoet viel hij in slaap...
En toen kwam er een varkentje met een vuile snuit, en het verhaaltje was uit....
09-04-2006
Britt en ik
Niemand kan het nog ontkennen, Britt is wel degelijk mijn metekindje! We kunnen allebei met onze tong aan onze neus, en dat doet niet iedereen ons na!!!
07-04-2006
Winst Club Brugge
Oef!!! Wat een opluchting! Dave kan straks welgezind thuiskomen van zijn uitje met de meisjes (Olijf en Gé) want Club heeft gewonnen. Na het ontslag van Sterke Jan - wat voor een leek als ik best wel onbeschoft, onfair en vooral onverwacht overkwam - had Club deze oppepper wel nodig. Ik weet niet of ze verdiend gewonnen hebben, maar ik ben alleszins blij. Voor Dave natuurlijk...
05-04-2006
f*** hell!!
F *** hell
Ik ben geslaagd ...
Ik kan het nog altijd niet geloven ... Het lijkt nog steeds zo irreëel ... ... terwijl ik over minder dan twee maand al aan mijn opleiding begin.
Jawadde!!
(ik ben zo hard mijne kluts kwijt, meer krijg ik echt niet uit mijn klavier geperst)
04-04-2006
Testje...
Het verhaal van een meisje...
Ze bevond zich op de begrafenis van haar eigen moeder, en ze ontmoette daar een man die ze niet kende. Bleek dat deze man voor haar de man van haar leven zou kunnen zijn, en ze wordt dezelfde dag stapelverliefd.
Enkele dagen later doodt ze haar eigen zuster.
Welk is het motief voor het doden van haar eigen zuster?
Vrijdag feestje (5u thuis), zaterdag feestje (4u thuis)... logische gevolg is dat we vandaag strike liggen natuurlijk... Vrijdag was ik helààs mijn fototoestel vergeten, maar zaterdag had ik het mee. En het was de moeite... Dendermonde, het was eens wat anders dan Brussel, Gent of Tienen, en dat het goed was, tja, de foto's spreken voor zich!!!
(meer foto's in de rechterkolom, op aanvraag te verkrijgen)
31-03-2006
Eindelijk allemaal gedaan...
Alle examens zijn achter de rug... Eindelijk. Het was een verschrikkelijke week. Dave heeft afgezien. Ik ook. Maar ik ben zo blij en opgelucht dat het nu achter de rug is.
Nu, de stress is nog niet voorbij... Want ik weet pas over een week of twee of ik er nu door ben of niet... zucht... nog twee weken wachten. Als ik er niet door ben, so be it, maar ik zou héél erg teleurgesteld zijn. Als ik er wél door ben, kan het beginnen: ik heb het gevraagd op het einde van het gesprek, en ik kan in juni al beginnen met mijn opleiding in de OPAC. Dus dan gaat het snel gaan. Ik vind dat heel positief, want hoe sneller ik met mijn opleiding kan beginnen, hoe beter. Het zou best wel moeilijk zijn om nog te moeten wachten tot september of oktober. Hoe spannend het ook is, want het is en blijft uiteindelijk een risico. Het kan evengoed tegenvallen daar bij de flikken. Anne-Marie gaat dat niet zo leuk vinden, maar wat dit betreft moet ik voor mezelf kiezen. Het gaat moeilijk zijn in de Vlaschaard, maar daar komen ze wel door. Het team is sterk genoeg. En er zal nooit een goed moment zijn om mijn ontslag te geven. In september zou het ook moeilijk zijn. Het afscheid van de Vlaschaard gaat moeilijk zijn, gaat heel raar doen, dat weet ik nu al. Ik heb er super collega's en ik hoop dat ik bij de politie even goeie collega's zal vinden.
Maar wat het gesprek betreft, ik heb er een goed gevoel bij. En ik hoop de jury ook. Het was een heel kort gesprek, eigenlijk heb ik maar 25 minuten binnen gezeten, maar het ging vlot. Ik was gelukkig niet zo nerveus als bij het gesprek voor hoofd-inspecteur, maar ik was dan ook goed voorbereid. Afin, veel beter voorbereid. Was ook wel nodig.
Afin, over twee weken - hopelijk vroeger - weet ik meer...
30-03-2006
What's new?
Niet veel nieuws momenteel. Behalve dat ik al sinds vorige donderdag nerveus, onnozel en ambetant loop. Pure examenstress. Het wordt dus hoog tijd dat ik er van af geraak want - en ik geef het niet graag toe - Dave ziet af met mij. Ik zal blij zijn als het morgen is en dat ik eindelijk dat jurygesprek kan doen. En slaag.
Mijn looptraining gaat vlot. Nog geen blessures. Wel wat last van mijn linkerkuit. Altijd mijn linkerkuit. Rechts nooit last. Bizar. Misschien is het omdat mijn ene been enkele millimeters korter is dan mijn ander, alleen weet ik niet welk korter en welk langer is. Zou eigenlijk eens naar een orthopedist of zo moeten gaan, want ik heb de indruk dat ik meer last van krijg nu ik zoveel aan sport doe. we'll see...
