Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
Gisteren Dave zijn 28ste verjaardag gevierd. Niet met een groot feest (dat komt er zaterdag aan), maar met een kidnapping...
Ik ben Dave gisteren om 12u30 gaan kidnappen op zijn bureauke, in afspraak weliswaar met zijn collega en mijn partner in crime Bart. En dan mocht hij kiezen waar we naartoe gingen ("Maar eerst een kadootje openmaken!!"), en met het Penisboek in de hand, reden we door het Vlaamse land... richting Sea Life in Blankenberge. Daar aangekomen was het tijd voor een tweede kadootje. Met deze - tuuuuuuuuut - was hij zeer euforisch, moet ik zeggen. Wat ik natuurlijk wel verwacht had... hem een beetje kennende... Sea Life leek een uitstapje op mijn maat gesneden: veel beesten... Dave ergerde zich ondertussen te pletter aan de horde jengelende kinderen die zijn zicht op kikkers, roggen, zee-anemonen, haaien, octopussen en vooral op de leesbordjes verstoorden. In de smalle jungle-look-a-like gangen was het dan ook een drukte van jewelste. Ik was alleszins héél opgelucht dat de Pirhana's untouchable achter dubbeldik glas zaten...
De zeehonden en -leeuwen waren supergrappig, de otters zoooo schattig maar de pinguins nog het leukst. Dave zat te rillen van de kou, ik vond het allemaal geweldig! Wie zijn verjaardag was het ook alweer? Na het bezoekje aan Sea Life was het tijd voor kado numéro 3. Een rood vergiet met twee operatickets erin verstopt. Nog meer euforie! En bij het thuiskomen - na een dutje in de auto - was kado nr 4 de oorzaak van het blijvend herhalen van één vraag " Van waar hebt ge dat?" "Van waar hebt ge dat?" "Van waar hebt ge dat?"... Hij kon er maar niet van over dat ik hem op de kop had getikt, hij had er zoveel jaren naar gezocht en nooit gevonden. En nu lag hij daar in zijn armen... de originele versie van .... Trivial Persuit !!!!
En met een voldane glimlach van een 28jarige op zijn snoet viel hij in slaap...
En toen kwam er een varkentje met een vuile snuit, en het verhaaltje was uit....
09-04-2006
Britt en ik
Niemand kan het nog ontkennen, Britt is wel degelijk mijn metekindje! We kunnen allebei met onze tong aan onze neus, en dat doet niet iedereen ons na!!!
07-04-2006
Winst Club Brugge
Oef!!! Wat een opluchting! Dave kan straks welgezind thuiskomen van zijn uitje met de meisjes (Olijf en Gé) want Club heeft gewonnen. Na het ontslag van Sterke Jan - wat voor een leek als ik best wel onbeschoft, onfair en vooral onverwacht overkwam - had Club deze oppepper wel nodig. Ik weet niet of ze verdiend gewonnen hebben, maar ik ben alleszins blij. Voor Dave natuurlijk...
05-04-2006
f*** hell!!
F *** hell
Ik ben geslaagd ...
Ik kan het nog altijd niet geloven ... Het lijkt nog steeds zo irreëel ... ... terwijl ik over minder dan twee maand al aan mijn opleiding begin.
Jawadde!!
(ik ben zo hard mijne kluts kwijt, meer krijg ik echt niet uit mijn klavier geperst)
04-04-2006
Testje...
Het verhaal van een meisje...
Ze bevond zich op de begrafenis van haar eigen moeder, en ze ontmoette daar een man die ze niet kende. Bleek dat deze man voor haar de man van haar leven zou kunnen zijn, en ze wordt dezelfde dag stapelverliefd.
Enkele dagen later doodt ze haar eigen zuster.
Welk is het motief voor het doden van haar eigen zuster?
Vrijdag feestje (5u thuis), zaterdag feestje (4u thuis)... logische gevolg is dat we vandaag strike liggen natuurlijk... Vrijdag was ik helààs mijn fototoestel vergeten, maar zaterdag had ik het mee. En het was de moeite... Dendermonde, het was eens wat anders dan Brussel, Gent of Tienen, en dat het goed was, tja, de foto's spreken voor zich!!!
(meer foto's in de rechterkolom, op aanvraag te verkrijgen)
31-03-2006
Eindelijk allemaal gedaan...
Alle examens zijn achter de rug... Eindelijk. Het was een verschrikkelijke week. Dave heeft afgezien. Ik ook. Maar ik ben zo blij en opgelucht dat het nu achter de rug is.
Nu, de stress is nog niet voorbij... Want ik weet pas over een week of twee of ik er nu door ben of niet... zucht... nog twee weken wachten. Als ik er niet door ben, so be it, maar ik zou héél erg teleurgesteld zijn. Als ik er wél door ben, kan het beginnen: ik heb het gevraagd op het einde van het gesprek, en ik kan in juni al beginnen met mijn opleiding in de OPAC. Dus dan gaat het snel gaan. Ik vind dat heel positief, want hoe sneller ik met mijn opleiding kan beginnen, hoe beter. Het zou best wel moeilijk zijn om nog te moeten wachten tot september of oktober. Hoe spannend het ook is, want het is en blijft uiteindelijk een risico. Het kan evengoed tegenvallen daar bij de flikken. Anne-Marie gaat dat niet zo leuk vinden, maar wat dit betreft moet ik voor mezelf kiezen. Het gaat moeilijk zijn in de Vlaschaard, maar daar komen ze wel door. Het team is sterk genoeg. En er zal nooit een goed moment zijn om mijn ontslag te geven. In september zou het ook moeilijk zijn. Het afscheid van de Vlaschaard gaat moeilijk zijn, gaat heel raar doen, dat weet ik nu al. Ik heb er super collega's en ik hoop dat ik bij de politie even goeie collega's zal vinden.
Maar wat het gesprek betreft, ik heb er een goed gevoel bij. En ik hoop de jury ook. Het was een heel kort gesprek, eigenlijk heb ik maar 25 minuten binnen gezeten, maar het ging vlot. Ik was gelukkig niet zo nerveus als bij het gesprek voor hoofd-inspecteur, maar ik was dan ook goed voorbereid. Afin, veel beter voorbereid. Was ook wel nodig.
Afin, over twee weken - hopelijk vroeger - weet ik meer...
30-03-2006
What's new?
Niet veel nieuws momenteel. Behalve dat ik al sinds vorige donderdag nerveus, onnozel en ambetant loop. Pure examenstress. Het wordt dus hoog tijd dat ik er van af geraak want - en ik geef het niet graag toe - Dave ziet af met mij. Ik zal blij zijn als het morgen is en dat ik eindelijk dat jurygesprek kan doen. En slaag.
Mijn looptraining gaat vlot. Nog geen blessures. Wel wat last van mijn linkerkuit. Altijd mijn linkerkuit. Rechts nooit last. Bizar. Misschien is het omdat mijn ene been enkele millimeters korter is dan mijn ander, alleen weet ik niet welk korter en welk langer is. Zou eigenlijk eens naar een orthopedist of zo moeten gaan, want ik heb de indruk dat ik meer last van krijg nu ik zoveel aan sport doe. we'll see...
26-03-2006
Zomeruurpaniek
Het was min of meer te verwachten dat het zou gebeuren...
Na de 7de plaats gisteren op de Bergrakkerskwis in Tienen met 'FC Smeyers', kwamen we thuis rond 2u10. Winteruur wel te verstaan. Dus in zomertermen reeds 3u10. Dave zocht nog vlug op welke trein hij moest nemen, die van 11u09, en kroop dan in bed, waar ik al half in slaap lag.
Vanmorgen word ik wakker : 8u12. Terug ingedoezeld, tot ik plots besefte dat onze klok nog niet verzet was, en dat het dus nog altijd winteruur was bij ons thuis, terwijl het in de wereld al zomeruur was... Dave snapte het nog niet allemaal, wist niet wat eerst doen, stormde dan maar naar beneden om Teletekst te kunnen raadplegen en zo zekerheid te krijgen: was hij al te laat voor de tram of niet? Uiteraard wel, dus volle paniek. Als een kieken zonder kop denderde hij door het huis, niet wetend wat eerst aandoen: sokken, t-shirt, broek? Op zo'n momenten is hij een zombie, en dan ben ik er gelukkig om te zeggen wat hij moet doen: pak je schoenen, trui, regenjas, pak een flesje water mee en wat koeken, heb je je abonnement?, heb je een pen om je railpass in te vullen?, heb je je sleutels, GSM? ... Vlug de auto in en hem droppen aan het station. En dan maar hopen dat hij een trein in de juiste richting kiest, en, vooral, een bus die naar het stadion van Club rijdt. Hij zou het zichzelf nooit vergeven moest hij verkeerd rijden, lopen,... en een stuk van dé topmatch van het jaar missen.
En dan rest mij nu nog maar één ding: hopen dat Club wint van Anderlecht... Als ik tegen 15u (zomeruur) kijk hoe de match is afgelopen, weet ik wat ik kan verwachten als hij thuiskomt...
24-03-2006
lekker koordje!
Het werd tijd om mijn konijnen nog eens op de blog te zetten, dacht ik zo, en trok gewapend met mijn camera naar de tuin, alwaar de konijnen ronddartelden... Het was een beetje de omgekeerde wereld: Bobo die wat aan de kant bleef zitten en Punki niet lastigviel, en Punki die tot bij mij kwam om te snuffelen... Bizar, want normaal is Punki de schijterd die niet dichter dan een meter afstand durft komen, en Bobo die bij wijze van spreken op mijn schoot komt zitten. Punki was blijkbaar in een zeer goede mood, want ze waagde het zelfs om aan mijn schoenen te komen snuffelen en om me heen te drentelen. Het foto-apparaat vond ze best wel interessant, zelfs de flits deed haar niet in paniek schieten. Eén element vond ze zéér de moeite waard... het koordje dat aan mijn camera bevestigd is... Eerst wat snuffelen, en toen ik vertederd een foto wou trekken, besefte ik dat ze helemaal niet zo schattig bezig was, maar dat ze gewoon het koordje aan het doorknabbelen was...
(Rechtsonder op de foto zie je wat er van overgebleven is, van mijn koordje)
Knabbelgrage groetjes van Punki
23-03-2006
jury 31/3
Vandaag telefoon gekregen van de selectiedienst van de politie. "Of ik me op vrijdag 31 maart kon vrijmaken voor het gesprek met de jury?" Oh jà hoor, dat zal wel lukken!!
Dus vrijdag 31 maart op gesprek. Als ik er door geraak en met een beetje chance kan ik dan nog in juni aan mijn opleiding beginnen. Het zal spannend worden!!
Dirk Vandersypen Award
Gisteren met mijn lang niet geziene vriendin Joke naar de 5de Dirk Vandersypen Award - uitreiking geweest. Een Award voor documentaires over Latijns-Amerika. Meer info vind je op http://www.dvsaward.org/ . Vooraf had ik me afgevraagd welke Bekende Vlamingen er zouden te zien zijn, en dus had ik mij lekker sexy uitgedost. Je weet maar nooit dat Koen Wauters er zou zijn!
Maar bon, hij was er dus niet. Wel Phara de Aguirre die het spel presenteerde, maar dat is toch niet meteen mijn type... ;-)
21-03-2006
Zingen is gezond...
De laatste tijd zing ik weer wat meer. Een goed teken. Alhoewel ik nog niet echt luidop durf zingen - al zou ik dat graag willen. De schroom is nog een beetje te groot. En ik heb een heilige schrik om vals te zingen, omdat ik het zelf verschrikkelijk om horen vind als anderen vals zingen.
Maar dat zingen deugd doet, daar had ik geen onderzoek uit Frankfurt voor nodig. Zingen is een geweldige uitlaatklep, en het doet ongelofelijk deugd om alle stress van je af te zingen. Denk dat ik me terug wat meer met mijn gitaar ga bezighouden. Vroeger speelde ik wat gitaar, ben begonnen met een korte beginnerscursus in het Jeugdhuis in Tienen, en heb dan een tijdje ook veel gespeeld. Niet dat ik het zo goed kon, maar ik kon er toch iets uit krijgen... Laat ik er maar een laat 2006-voornemen van maken: meeer gitaar spelen. (en eerst mijn partituren terugvinden)
Volgens vorsers van de universiteit van Frankfurt is zingen gezond en versterkt het het immuunsysteem. Zij baseren zich op bloedtests die ze afnamen bij leden van liefhebberskoren.
De bloedstalen werden bij koorleden afgenomen voor en na het zingen van een requiem van Mozart. Tijdens het zingen was het niveau van immunoglobulin A en cortisol, twee belangrijke factoren voor een goedwerkend immuunsysteem, significant hoger. Twee weken later werd een ander bloedstaal genomen. Ditmaal mocht het kerkkoor niet zingen maar moest het luisteren naar een opname van het requiem. De bloedniveaus kwamen niet boven het normale, zoals in de eerste test. De onderzoekers ontdekten ook dat het goede humeur van de deelnemers eveneens verbeterde tijdens het zingen. Of de gunstige evolutie zich ook voordoet bij vals zingen, is niet bekend... (DWM) /(Belga)/
19-03-2006
graafbak
Vroeger had mijn tante en nonkel een megagrote zandbak in de tuin. Naar analogie daarmee heb ik mij dus deze namiddag beziggehouden met het uitgraven van een konijnenzandbak, meer bepaald een graafbak dus eigenlijk...
Bobo en Punki waren natuurlijk supernieuwsgierig naar wat ik daar aan het uitvreten was, zeker omdat ik nu aan het graven was, terwijl zij dat nooit mogen van mij. Hun ongenoegen daarover werd mij duidelijk gemaakt toen Bobo erbij kwam en de aarde van op de berg terug in mijne 'zandbak' begon te duwen. Onnozele beest!
lazy sunday
tja, wat doe je op een slome zondag als je lief/vriend/huis-en bedgeno(o)t in bed ligt bij te komen van zijn weekend? Opruimen natuurlijk. Zo heb ik onze living een face lift gegeven, voor zover dat kan gezien de beperkte mogelijkheden daarvoor.
Misschien doe ik vandaag mijn konijnen een ongelofelijk (toekomstig) plezier door een stuk van de tuin een halve meter uit te graven, er kiekengaas in te leggen en terug dicht te smijten. Doel van dit gekkenwerk: Bobo en Punki een stukje geven waar ze naar hartelust gangen kunnen graven zonder nadien die frustratie te moeten ervaren als ik hun gangen weer dichtsmijt...
En natuurlijk gaat mijn looptraining nog door - alhoewel ik eergisteren mijn tweede training al geskipt heb.
Dus, zo'n lazy sunday was het nu ook weer niet...
18-03-2006
Galabal... the morning after
Vanmorgen stond Dave om 7uur (7!!) aan de deur. Sleutel vergeten. Kon ik uit mijn warme bedje komen om meneer binnen te laten - oké toegegeven, toen hij me gisterennacht zo rond middernacht smste om te vragen of ik eens kon kijken of zijn sleutels thuis lagen, was ik te tam om nog uit mijn bed te komen, puur uitstelgedrag natuurlijk...
Hij zag er verbazingwekkend goed uit, zeer fris en monter, happy, goedgezind... onder invloed van de drank en redbull, vermoed ik. Maar nee hoor, hij had zo hard gezopen - Vodka bleek de rode draad te zijn doorheen het gezuip - maar hij was er niet in geslaagd om zat te worden... zielig toch he!? Nu, mooie liedjes duren niet lang, dus toen ik vandemorgen de kans kreeg om de toestand voor de eeuwigheid vast te leggen, kon ik dat natuurlijk niet laten... weg was de montere frisheid... hier was de morning after...
Zo ziet onze Werf er momenteel uit... Veel puin, veel stof, veel rommel... weinig hoopgevend dus... hehe
Vorige week hebben we gehoord dat we toch een uitgebreid dossier zullen moeten indienen om de verbouwingen legaal te laten gebeuren. Morgen komt er dus een architect kijken die het hele dossier moet opstellen. Het zou normaalgezien vrij vlug in orde moeten geraken, laten we hopen...
Kwissen Part I
Ja, ja, het gaat goed met ons sociaal leven... wat zich weerspiegelt in een drukke agenda en wallen onder onze ogen...
Vanmorgen was het weer zover, amper 5u in bed gelegen, waarvan misschien de helft slapend gezien mijn droge hoest die niet bepaald bevorderlijk is voor een bevredigende nachtrust, nadat we gisteren naar de JABkes kwis "Het Gouden Befje" zijn geweest...
Een mooie voorbereiding op de kwis van de Bergrakkers volgende week, dacht ik zo, ware het niet dat de kwis best wel moeilijk was... en nogal saai ondanks of misschien wel dankzij de pogingen van de jury om er wat leven in te brengen. Drie maal hetzelfde verhaaltje (waar of niet waar?) over een client die doodvalt in het justitiepaleis boring!
Maar hoe moet ik nu in godsnaam weten hoe de jongste der Titanen noemde, of hoe de 3de Madrileense voetbalclub noemt die in de tweede Spaanse klasse speelt? Dat Napoleon in Ajaccio op Corsica geboren is, en dat de leer van ouderen gerontologie noemt, dat Zepperen, Brustem en Kerkom deelgemeenten zijn van Sint-Truiden (en niet Tienen!!) dat wist ik dan weer wel, maar goed, daarmee win je geen kwis natuurlijk! En dan heb je van die frustrerende vragen waarvan het antwoord je op de lippen ligt, maar het komt er niet uit, zoals 'wat is de ondertitel van de tweede Bridget Jones film (The edge of reason - nietwaar Katrien?) en welk het synoniem is voor de lijn die een hoek in twee verdeelt (de bisectrice van Gé kwam een ronde te laat)... zeer frustrerend!
Anyway, wij vrouwen van de "Fleecettes" zijn erin geslaagd om hun mannelijke tegenhanger de "Fleece Posse" achter zich te laten. Missie geslaagd! Hoera!!!
freaky...
Link gevonden op een andere blog... Echt wel freaky... duurt een tijdje maar dit wil je echt zelf niet meemaken!!!
Vandaag telefoon gekregen van de selectiedienst van de politie.
Gisteren met mijn lang niet geziene vriendin Joke naar de 5de Dirk Vandersypen Award - uitreiking geweest. Een Award voor documentaires over Latijns-Amerika. Meer info vind je op 
Zo ziet onze Werf er momenteel uit...
