|
Iets na de middag komen we na een prima rit via haast rechte banen aan in Christchurch. Christchurch (Maori: Ōtautahi) is de grootste stad op het Zuidereiland, en de op een na grootste stad van Nieuw-Zeeland met ruim 380.000 inwoners. De stad is vernoemd naar de Christ Church van de universiteit van Oxford en ligt halverwege de Oostkust aan de monding van de rivier de Avon. Op 31 juli 1856 werd Christchurch per Koninklijk Besluit een stad en het is daarmee de oudste stad in Nieuw-Zeeland.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Veel gebouwen in Christchurch zijn in neo-gotische stijl en in de stad zijn veel parken en plantsoenen te vinden. Hierdoor doet de stad erg Europees aan. Ze wordt ook wel 'De meest Engelse stad buiten Engeland' genoemd.
Het motel waar Aussie Tours voor ons had geboekt zit vol doordat er patiënten van een ziekenhuis in de buurt naar daar moeten worden overgebracht. De eigenaars hebben een ander motel, een vijftal minuten verder, gevonden. De kamer is wel de kleinste en ongezellig zodat we een andere gevraagd hebben. We vragen info aan de eigenaars over parkeermogelijkheden en vertrekken naar het centrum.
Het is toch even rondtoeren want in de meeste straten mag je maar heel beperkt parkeren en het is ook erg duur. We vinden tenslotte een plaatsje waar we onbeperkt en gratis kunnen staan. Een rondkijk in het centrum toont ons de grote schade die Christchurch heeft opgelopen door de verschillende aardbevingen. Veel straten zijn afgesloten voor het publiek en je ziet reuzegebouwen, hotels, winkels, banken er armzalig leeg staan. Op verschillende ervan is al met graffiti gespoten wat het nog armzaliger doet lijken.
We vinden een toffe zaak om te lunchen en gaan daarna wat wandelen. Zo komen we bij een heel knap museum Canterburymuseum met Maori-kunst en geschiedenis, de stad 130 jaar geleden uitgebeeld in winkeltjes. Er is ook een tentoonstelling OFF THE WALL: WORLD OF WEARABLE ART UP CLOSE; een collectie van prachtige kostuums, het ene al origineler dan het andere. Spijtig genoeg mochten we geen fotos nemen want het was echt de moeite!
Na al deze pracht en praal wandelen we verder naar de Christchurch Botanic Gardens. Met dit mooie zonnige weer is het een echt paradijs: bloemen van allerlei kleur, imposante bomen, vijvers met heel veel eenden, goed onderhouden grasperken met gezellige banken, een grote rozentuin
een echte aanrader! We hebben niet de hele tuin doorlopen want we hadden geen idee hoe groot de botanische tuin wel is.
Vanmorgen zijn we naar Kaikoura gereden. Op de plek waar de oceaan en de bergen elkaar ontmoeten ligt Kaikoura. Het plaatsje ligt halverwege Blenheim en Christchurch en is vooral bekend als startpunt voor whalewatch cruises. Kaikoura, dat Maori is voor eet rivierkreeft, is van een klein slaperig vissersplaatsje door toedoen van een aantal avonturiers uitgegroeid tot een van de belangrijkste toeristische trekpleisters. Zo kunt u walvissen, dolfijnen en ander zeeleven gaan spotten. De oceaan bij Kaikoura is hiervoor de ideale plaats dankzij het zeer diepe water en het samenkomen van subtropisch warm water en het voedselrijke koude poolwater.
Het is 180 km rijden langs weeral grotendeels rechte wegen. We moeten wel voorbij verschillende wegenwerken en de opspattende steentjes zorgen ervoor dat we heel traag kunnen rijden. Enkel de laatste 30 km gaan gepaard met het bekende bochtwerk. Onze Whalewatch Tour staat geprogrammeerd om 13.15 u. maar toch duurt het nog een uur voor we vertrekken. We varen met een catamaran aan een behoorlijke snelheid. De bemanning adviseert ons om te blijven zitten zolang ze ons geen seintje geven om buiten te gaan kijken. Ondertussen krijgen we een heel interessante uitleg met beeldmateriaal over alles wat leeft in de Kaikouraregio: walvissen, dolfijnen, zeehonden, albatrossen,
Na een tijdje geeft de whalewatcher van dienst het sein dat we buiten aan de reling mogen gaan kijken. We zien enkele albatrossen zweven over het water en zeehonden die spelen met de golven. Na nog wat verder varen, krijgen we enkele dolfijnen Duskys te zien. En ineens, een stuk voor onze boot, zien we een walvis die bovenkomt om te ademen. We naderen zo dicht mogelijk en bewonderen dit prachtig dier. Het is een mannetjeswalvis die er al 23 jaar thuishoort. Een deel van het jaar zwemmen de walvissen naar de oceaan maar komen toch telkens terug naar Kaikoura. Het vrouwelijk gezelschap van moeders, kinderen, grootmoeders en tantes reizen al heel vroeg af naar Zuid-Amerika waar ze het grootste deel van het jaar verblijven.
De walvis zwemt een tijdje evenwijdig met onze boot om dan ineens naar beneden te duiken. Ze blijven zon anderhalfuur onder tot ze opnieuw komen ademen.
De boot vaart een stuk verder en ineens zien we een massa dolfijnen die zwemmen en spelen, buitelen, hoge sprongen maken
een echt schouwspel! Mijn verjaardag kan niet meer stuk!
We rijden heel tevreden terug en genieten nog van een lekker etentje een 20-tal km van Christchurch. Ik schrijf deze bijdrage met een glas heerlijke Lindauerchampagne naast mij. Morgen is het onze valiezen pakken en alles goed schikken zodat we zonder veel problemen in de luchthaven geraken. Eerst nog met de auto naar de carwash, voltanken en dan via Nationwide Rental Cars naar de luchthaven.
Onze vakantie in Nieuw-Zeeland is hiermee teneinde maar we houden ontelbare mooie herinneringen in ons hoofd en zullen nog lang nagenieten van dit prachtige land van de lange witte wolk.
|
. Ik ben blij dat ik niet de enige ben die dan moeite heeft om te stoppen met foto's trekken 
.
