Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
een maand Down Under
07-01-2012
Aankomst op het Zuidereiland
Vroege vogels als we zijn, waren we om iets na 08.00 u. al aan de ferry. Een vriendelijke bediende vroeg of we die van 08.25 u. wilden nemen i.p.v. twee uur later. Mooi meegenomen voor ons want nu was iedereen al aan boord en konden wij onmiddellijk onze bagage afgeven en inchecken.
De vaart duurde iets langer dan 3 uur maar dit valt echt wel mee als je naar de prachtige natuur van de baaien kijkt. Iets na 12.00 u. arriveerden we in Picton. We werden opgewacht door iemand van Nationwide rental cars en zodra onze bagage van de band rolde, konden we onze nieuwe wagen afhalen. Deze keer is het een Lancer, automatic met cruise-controle. Van Picton naar Nelson kan je langs de autostrade of langs de Queen Charlotte Drive rijden. Wij hebben de laatste genomen omdat die je langs heel mooie baaien en plaatsjes brengt. De eerste 20 à 30 km is het opnieuw draaien geblazen en moet je je echt concentreren op de weg maar eens dat stuk voorbij, zijn de landschappen of baai-uitzichten om ter mooist. Na een kleine tussenstop voor een lekker ijsje met het Nieuw-Zeelandse Tip Top-ijs, rijden we verder richting Nelson. In het Infokantoor ga ik een kaart van Nelson halen en duidt de onthaalbediende de weg naar ons hotel aan. Eerst nog wat boodschappen gedaan in de Countdown en dan nog een tiental minuutjes rijden voor we er zijn. We zitten in het plaatsje Monaco en zo ziet het er ook wel uit; zelfs het hotel Grand Mercure Monaco Apartments valt niet uit de toon. Bij het inchecken, bleek dat onze boeking niet was geregistreerd. De receptioniste wilde toch al eens bellen naar Aussie Tours maar ik wees haar op het tijdsverschil. Er was geen enkele standaardkamer meer vrij en daarom zitten we nu in een cottage. Qua inrichting niet echt onze stijl, maar wel heel ruim met een aparte slaapkamer en maar liefst twee TVs. We hebben onze kredietkaart moeten tonen omdat het hotel toch iets moet in handen hebben en ze gingen zeker verder proberen om Aussie Tours te bereiken. Ik heb ondertussen zelf al een mailtje gestuurd naar onze contactpersoon Joke.
Na het uitladen van de bagage en wat op afstand genieten van een trouwfeest met een groep Maoris die zingen en dansen op het hotelterrein, trekken we richting restaurants. Er zijn er hier heel wat op niet al te grote oppervlakte. Na een kleine zoektocht besluiten we naar La Gourmandise te gaan; inderdaad een Frans restaurant. Het wordt uitgebaat sinds een jaar door een jong Frans koppeltje. Tijdens een gesprekje met de jonge uitbaatster vernemen we dat zomers in NZ toch ook niet alles zijn en het westen van het Zuidereiland gemiddeld 350 regendagen telt. Gelukkig reizen we van hier naar daar en ontsnappen we misschien aan al te veel regen. JP is nog wat gaan wandelen om fotos te nemen van de onmiddellijke omgeving. Het is droog en grijs. Voor de volgende twee dagen voorspellen ze meer zon.
Deze manier van reizen lijkt misschien wel vermoeiend, maar op zich valt het wel mee. Je weet dat je niet alles moet en kunt uitpakken als je max. 3 nachten ergens blijft. Het is dus een beetje puzzelen met alles maar je leert het wel. Het is ook telkens een verrassing van waar je terechtkomt. Tot nu toe vielen alle accommodaties goed mee; de ene al wat meer dan de andere. Hetgeen we nu hebben, steekt daar wel bovenuit maar we weten ook niet goed waarom we nu ineens zon chique hotel hebben en anders heel gewone maar goede hotels. Maar je hoort ons niet klagen hoor!!!
Rond 09.40 u. zijn we met een stralende zon vertrokken richting Wellington. Het valt heel goed mee op de weg en opnieuw zien we schitterende landschappen; het ene al mooier dan het andere. We kregen opnieuw af te rekenen met erg kronkelende wegen als we door de bergen rijden. Tegen 14.00 u. kwamen we aan in ons hotel. Het is goed gelegen en we kunnen met een bus voor een dagprijs van 6 NZD naar Wellington City. Na ons te installeren, trekken we richting centrum met de bus. Eerst naar het Informatiecentrum waar we nuttige tips krijgen. We lopen de straten met de meeste restaurantjes af maar niets wekt onze interesse. Iets verder vinden we dan toch een heel leuk restaurant met toffe sfeer, mooie maar kitscherige inrichting en goede muziek. Het eten was erg lekker. Na een nu en dan onderbroken nachtrust door andere hotelgasten, zijn we deze morgen opnieuw met de bus naar het centrum gegaan. Onze eerste activiteit was het Te Papa museum. Een echte aanrader en nog gratis daarbij. Het museum telt 6 verdiepingen en heeft verschillende afdelingen gaande van fauna en flora in NZ, het ontstaan van aardbevingen, tot de geschiedenis van de Maoris van vroeger en nu, Er zit heel veel originaliteit in de voorstelling van alles en het is interessant voor jong en oud. Je kan er via filmpjes zien hoe een oorlogskano wordt gemaakt, hoe de Green Stone (jade) wordt bewerkt en de betekenis ervan voor de Maoris, je kan de studie door verschillende wetenschappers van een reuze octopus die in NZ werd opgevist, bekijken op film en de octopus zelf die op sterk water wordt bewaard, er hangen skeletten van de blauwvinwalvis, het is ongelofelijk hoeveel er te zien en te beleven valt!
Na ons museumbezoek zijn we met de cable car naar de botanische tuin geweest. De tuin is in themas ingericht en bij de belangrijkste planten en bomen staat de nodige uitleg. Alhoewel we een retourticket hadden, zijn we stuk voor stuk afgedaald langsheen de mooie tuinen. Bijna beneden, troffen we een kerkhof aan. Bij de belangrijkste mensen was opnieuw de nodige uitleg voorhanden. Een 3700 graven zijn opgebroken geweest omdat er een straat moest komen. De overblijfselen zijn in een massagraf iets verderop begraven. Ook onze tweede activiteit voor vandaag was een grote meevaller.
Nadien zijn we wat gaan wandelen, ondertussen zoekend naar enkele restaurantjes waarvan we een voucher hadden. Met wat pech trouwens, want twee ervan waren gesloten en het andere beviel ons niet zo erg. Uiteindelijk zijn we in een heel toffe zaak terechtgekomen waar het wemelde van de tv-toestellen met verschillende sportzenders op de schermen (zoals in de meeste, is ons opgevallen).
Wellington is een drukke stad met veel winkels, kleine zijstraatjes, veel moderne gebouwen en hier en daar een iets ouder, en is ons wel bevallen.
Hiermee eindigt onze laatste dag op het Noordereiland. Morgen vertrekken we rond 08.00 u. om onze auto naar het depot van Nationwide rental cars te brengen. Zij voeren ons dan naar de ferry waar we een uur voor vertrek moeten zijn en dan varen we over om 10.25 u. naar het Zuidereiland. Eerst een andere wagen ophalen en dan zijn we klaar voor het vervolg van onze reis.
Gisterenmiddag zijn we rond 12.00 u. aangekomen in Napier. Het was een mooie rit maar de eerste helft toch opnieuw langs erg kronkelige wegen. Maar het was droog en dat vergemakkelijkt het rijden toch wat. We hebben een ruime studio met zelfs een minikeukentje en microgolfoven. Aangezien we in de meeste hotels enkel logies hebben, gaan we zelf naar New World (soort Carrefour) en met ons kasticket krijgen we een voucher waarmee we dan goedkoper kunnen tanken ter plaatse. We ontbijten op ons gemak en het is een stuk goedkoper dan hier te gaan ontbijten + minder vet en copieus. Van de eigenaar kregen we de tip om tot Havelock Nord te rijden en dan naar Te Mata Peaks (399 m) te stappen. Het uitzicht daarboven over de kust tot aan de vulkaan van Tongariro National Parks is adembenemend. Jammer dat het op dat ogenblik nogal grijs was. Daarna zijn we wat gaan wandelen in Hastings maar er was heel veel toe omdat 3 januari hier blijkbaar een officiële vakantiedag is. s Avonds zijn we naar de haven gereden en daar lekker gegeten in een van de mooie art deco havengebouwen.
Vandaag was Napier aan de beurt. Napier werd volledig verwoest na een aardbeving op 3 februari 1931. Er kwamen 258 mensen om op een bevolking van 30.000. Bij de heropbouw van de stad werden veel huizen en gebouwen in art-deco-architectuur gebouwd. Er staan echte pareltjes tussen, zoals het A & B Building, het huis van de National Tobacco Company. Vooraleer een art-deco-wandeling te maken, zijn we naar Bluff Hill gestapt waar we een uitzicht hadden over de kust en de haven. Nadien zijn we in een heel mooie buurt gaan wandelen en geraakten zo aan een bowlingclub waar een vriendelijke, gastvrije meneer ons binnenliet in de club en wat over de geschiedenis ervan vertelde. We zijn naar een Irish Pub gaan lunchen met een Kilkenny voor JP en daarna een mooie wandeling gedaan langs de art-deco huizen en verder gestapt langs het kiezelstrand. Omdat we toch wel eens een kiwi (vogel) wilden zien, zijn we naar het National Aquarium of New Zealand geweest en ja hoor, we hebben er een gezien. De vogel zit in een verduisterde omgeving om het nachteffect na te bootsen. Behalve de kiwi konden we ook tal van vissen, haaien, schildpadden, twee baby krokodillen, bekijken. Een heel boeiende activiteit was het. We hebben ook onze eerste parkeerboete opgelopen: 12 NZD maar 2 NZD vermindering als we binnen de vijf dagen betaalden. Gelukkig was het kantoor niet al te ver en zijn we het meteen gaan betalen. We parkeerden waar geen parkeermeters waren en gingen er van uit dat het gratis was. Er stond blijkbaar een bordje dat we max. 2 uur mochten parkeren. Goed maar dat ze niet gezien hebben dat we er al van deze morgen stonden
Nog een uitstapje naar de haven met een bezoekje aan het National Tobacco Company-gebouw en daarna richting hotel. Terwijl ik mijn verslag maak, is JP op ons terras aan het babbelen met Belgen die hier logeren en morgen ook richting Wellington vertrekken. Ik denk dat het Oost-Vlamingen zijn zo te horen maar zelf heb ik er nog niet mee gesproken. Veel Belgen hebben we hier nog niet gezien; wel enkele Nederlanders. Het zonnetje schijnt volop en we hopen van het te kunnen meenemen.
Het duimen heeft geholpen: rond de middag kregen we een min of meer blauwe lucht en een stralende zon.
We zijn deze morgen naar Whakarewarewa (of kortweg Whaka; de volledige naam is Te Whakarewarewatanga O Te Ope Taua A Wahiao) gegaan, een thermisch Maori-dorp met onder andere een ontmoetingshuis, kookpoelen, thermische baden en een begraafplaats. Er leven zon vijftigtal Maoris van dezelfde stam. We hadden een heel boeiende gids die eveneens daar woont. Ze nam ons mee langs de modderpoelen die jammergenoeg overdekt waren met water door de vele regen, de kookpoelen waar de mensen hun in aluminiumfolie verpakte eetwaren (Hangi) geothermisch laten stomen in een stoomput. Iets verderop zagen we de stoombaden. Daarin wordt iedere dag vanaf 17.00 u. gebaad door de dorpsbewoners. De hitte en stoom komen zo uit de bodem. We hadden een heel mooi beeld van de Pohutu en de Prince of Wales Feathers, twee geisers die minimaal 1 keer per uur losbarsten. Pohutu is de meest bekende en grootste geiser in NZ. Hij kan 10 tot 40 meter bereiken. De Prince of Wales Feathers is de meest actieve geiser.
Op de begraafplaats, waar de doden boven de grond worden begraven omwille van de te hete ondergrond, zagen we een gedenkmonument van Maggie Papakura, een van de bekendste Whaka-gidsen. Ze ligt begraven in Oxfordshire. Iets verder konden we ook een houtbewerker aan het werk zien. Zonder een geschreven woord, wordt een verhaal verteld via het houtsnijwerk. De Maori maken fantastische kunst(voorwerpen) en maar goed dat die kennis van generatie op generatie wordt doorgegeven. Rond 11.15 u. konden we genieten van een Kapahaka, een show van zang en dans met o.a. de Haka (oorlogsdans), de Poi dans, het Waiata a Ringa-lied met dans met bijhorende instrumenten,... allemaal heel verrijkend en fantastisch om mee te maken.
Na dit heel bijzonder bezoek zijn we verder gereden naar Waimangu, een hydrothermale en vulkanische omgeving. De ongerepte natuur is enorm mooi. Op 10 juni 1886 barstte de Tarawera een lijn van kraters uit. Het hele planten- en dierenleven werd vernield. De Tarawera is een onrustig slapende vulkaan die in de laatste 18.000 jaar vijf keer uitbarstte. We konden via een uitgestippelde wandelroute de verschillende kraters bekijken. Overal staan bordjes met de nodige uitleg maar heel gemakkelijk voor ons, kregen we aan de ingang een plannetje met info in het Nederlands. Het laatste stuk van het wandelpad was afgesloten wegens de overvloedige regen van de laatste dagen. Gelukkig rijden er bussen zodat we met een ervan toch aan het prachtige Rotomahane-meer konden geraken.
Deze twee attracties zijn zeker de moeite waard geweest!
We hebben echt geluk gehad met het weer want toen we in de Indian Star zaten te eten, was er opeens een wolkbreuk en plensde de regen volop. Na een heerlijke maaltijd hebben we toch droog ons hotel bereikt.
Morgen vertrekken we naar Napier, zon 209 km hiervandaan.
Allereerst voor jullie allemaal: een welgemeend HAPPY 2012!!! (twenty twelve, zoals ze hier zeggen J).
Na een goede nachtrust - bij mij iets na 12.00 AM en JP wat vroeger - zijn we omwille van de onophoudelijke regen naar het Rotorua Museum gegaan i.p.v. een buitenactiviteit te doen. Onze uitstap naar Waimangu en Whakarewarewa stellen we uit tot morgen en we duimen dus voor droog weer.
Rotorua is een stad die in de krater van een vulkaan is gebouwd. Hier en daar komt stoom uit putjes langs de wegen. Als je aan het water voelt, is het warm. Het Rotorua Museum is gehuisvest in een gebouw met een romantisch verleden. Het is namelijk het Bath House-gebouw dat in 1908 zijn deuren opende en gemaakt was volgens Europees model van SPAs. Het was ook de eerste grote investering vanwege de regering in het toerisme. Het museum is omringd door de regeringstuinen die in 1890 gecreëerd werden door Camille Malfroy. Behalve het badhuis waarvan je nog de constructie van pijpleidingen, reservoirs voor de hete geneeskrachtige modder en enkele baden kunt bekijken, herbergt het museum enkele wondermooie galerijen. Vooraleer aan de tour te beginnen, hebben we een film van een 20-tal minuten bekeken over de grote verhalen van Rotorua. De geschiedenis van het Badhuis werd op een interessante manier verfilmd en we waanden ons 100 jaar terug in de tijd.
In een van de gangen staat prachtig marmeren beeldhouwwerk van de Australische Charles Francis Summers. De beelden werden in 1908 aangekocht door de toenmalige afdeling voor toeristen- en gezondheidsoorden om de sfeer van het Badhuis te verhogen. Charles Summers werd in 1858 geboren in Melbourne en reisde op 11-jarige leeftijd met zijn vader die beeldhouwer was, naar Rome. Hij leerde het vak van zijn vader. Alle beelden werden vervaardigd uit Carara-marmer uit Italië, hetzelfde materiaal dat Michelangelo gebruikte. Ze zijn voorbeelden van de neoklassieke stijl van midden 19-de eeuw.
Een andere galerij bevat een schat aan Maori-kunst, heel mooi gepresenteerd en met een hoge educatieve waarde. Er is gebruik gemaakt van verschilende audiovisuele middelen en dat maakt het geheel erg boeiend om te bekijken.
We zagen ook een tijdelijke fototentoonstelling van Brian Brake (1927-1988), een Nieuw-Zeelandse wereldfotograaf die prachtig werk heeft gemaakt, zowel zwart-wit als kleurenfotos. Voorts zagen we nog een tentoonstelling van schilderijen van James Naim en collegas die een nieuwe stroom van Nieuw-Zeelands Impressionisme in de late 19-de en begin 20-ste eeuw teweegbrachten. Een andere galerij toonde een verzameling schilderkunst met als thema de wonderen van Rotorua.
Het museum is een echte aanrader en zeker niet enkel op regendagen!
Iets na 10.00 u.zijn we vanuit Whitianga naar Rotorua vertrokken. Het is een afstand van om en bij de 270 km maar opnieuw via verschrikkelijke kronkelende wegen. Ook het weer bemoeilijkte onze reis enorm: het heeft gegoten en op sommige plaatsten was de zichtbaarheid bijna nihil. We zijn iets na 12.00 u. gestopt in Waihi, een klein stadje dat vooral bekend is voor zijn goudmijnen waarvan er nog enkele actief zijn. In het infocentrum was er een boeiende uiteenzetting van het goudwinningsproces. Niet te geloven dat één ton rotsmassa 'bewerken', slechts 3 gr goud opbrengt! Na een latte en hot chocolat was de bloedcirculatie opnieuw in orde en konden we verder rijden. Iets na 16.00 u. zijn we gearriveerd in Rotorua. Je ruikt het eerder dan dat je het ziet want bij het binnenrijden van de stad hangt een zwavellucht. De streek is dan ook heel bekend als vulkanisch gebied met geisers. We hebben een bezoekje gebracht aan het infocentrum om wat documentatie te vragen over activiteiten. We zullen onze keuze wat van het weer laten afhangen maar in ieder geval hebben we een ruim aanbod. Voor de rest van de avond houden we het rustig want zon helse rit kruipt wel in je kleren.
O ja, heb nog een nieuwtje: mijn aanvraag voor tijdskrediet is goedgekeurd door de RVA. Ze hebben me een mailtje gestuurd dat de aanvraag gisteren goedgekeurd en behandeld is en de C62 opgestuurd. Een pak van mijn hart want ik had toch mijn twijfels na de brief die ik net voor ons vertrek ontving. Zodoende kunnen we 2011 met een positieve noot afsluiten!
Gisteren 30/12 was het de hele dag slecht. We denken dat de uitloper van de Australische cycloon nu komt uitregenen over Nieuw-Zeeland. Geen weertje om gezellig te gaan wandelen, van het strand te genieten of van de landschappen. Alles ziet hier grijs. Toch zijn we gisterenmiddag naar het centrum getrokken om wat boodschappen te doen voor de volgende dagen. Er was een plaatselijk marktje en de mensen lachten met de omstandigheden. Het stadje, winkels en pubs zaten afgeladen vol met jeugd die naar Whitianga is gekomen voor een tweedaags muziekfestival. Honderden tenten staan daar opgesteld rond het podium maar alles is er kletsnat. In de namiddag ben ik dan alleen naar de Cathedral Cove gereden en het was maar best dat Kath niet mee was want het wegje naar beneden was voor het grootste deel slijk en moeilijk begaanbaar. Ook de vele trappen waren nat en het was de hele weg opletten om tot het strand te geraken. Terwijl ik dacht er alleen te zijn, merkte ik tot mijn grote verbazing dat toch nog vele mensen het slechte weer trotseerden om het natuurwonder te bewonderen. Een geluk bij een ongeluk zal het wel zijn dat slecht weer toch nog veel toeristen afschrikt en de dapperen meer ruimte hebben om fotos te maken en te genieten. Nadien op zoektocht naar de Hot Water Beach; de toeristische trekpleister van de regio. Hier zou ik zeker niemand tegenkomen dacht ik. Wie zou in de regen putten gaan graven in het strand, bij opkomend water, om dan te gaan zitten chillen in warm water!! Ongelofelijk, maar tientallen mensen waren hevig aan het werk terwijl de zee kwam aanrollen. Zelfs een Japanse filmploeg was er aan het filmen. Men zou mensen zo zot niet kunnen krijgen zo te zwoegen buiten deze area. Al bij al nog een mooie dag geworden. De regen was een minpunt maar is het hier niet de helft van het jaar zo? Voor de fotos met blauwe luchten kijken we in de folders of boekjes.
De hele nacht en ook deze morgen zijn er weer vele liters naar beneden gekomen. Het doet mij zowat denken aan de Provence verleden jaar. Wij reizen nu verder naar Rotorua wat zowat 220 km verder ligt. Uitkijken naar het vuurwerk om 12.00 AM met een glaasje bubbels.
Na een stormachtige nacht zijn we rond 09.15 u. vertrokken richting Coromandel. Het was een rit van toch ruim 500 km en zon 50 km voor aankomst, waren we verkeerd gereden. Je rijdt soms heel lange stukken vooraleer een bord te zien. Zijn dan maar in een benzinestation de weg gaan vragen. Het viel nog mee. Grote delen van de weg reden we door de heuvels langs kronkelende wegen. Met een maximum snelheid van 100 km vlot het natuurlijk op rechte stukken maar door al die bochten, verlies je dan weer tijd. We zitten in het plaatsje Whitianga aan de beschutte Mercury Bay en dicht bij Buffalo Beach, met zijn mooie zandstrand. Het weer valt dik tegen en zonet hoorden we in het nieuws dat het de komende dagen nog meer gaat regenen en waaien. Het is zon 20 graden maar de wind maakt het heel onaangenaam. De eigenares van Aotearoa Lodge gaf ons enkele leuke to-do-tips maar dat zal dus van het weer afhangen. Zo is er onder meer Hotwater Beach waar je bij laagwater in een zelf uit te graven warmwaterbad kunt liggen. Ook de Cathedral Cove die je na een wandeling van een halfuur bereikt, schijnt de moeite te zijn. Whitianga zelf biedt een resem winkels van allerlei slag. De souvenierswinkels hebben hier wel originele zaken die je maar zelden terugvindt in een andere. Ondanks het slechte weer maken we er het beste van en genieten van de mooie natuur die ons overal omringt.
Een stukje geschiedenis in Bay of Islands (27 en 28 dec. 2011)
Het weer is grijs bewolkt maar zeker niet koud als we naar Waitangi stappen. Een mooie wandeling langs het strand is dat.Waitangi is historisch bekend en een drukbezochte plaats omdat op 6 februari 1840 de ondertekening plaatshad van het verdrag door Kapitein William Hobson als afgezant van de Britse regering en een groot aantal Maori-stamhoofden die de eerste inwoners van Aoteaora, het land van de lange witte wolk vertegenwoordigden. Hiermee stelden de Maoris zich enerzijds onder de soevereiniteit van de Britse koningin en anderzijds garandeerde het verdrag hun het bezit van bossen, visgronden en andere eigendommen. Het verdrag bestaat ondertussen 171 jaar maar de problemen tussen de Maoris en de blanken behoren nog steeds niet tot het verleden. Waitangi is een nationaal park waar we onder meer het Treaty House konden bezoeken, de 'Ngatokimatawhaorua' een prachtige 35 m lange Maori-oorlogskano met plaats voor 80 krijgers en het Whare Runanga. In dit gemeenschapshuis hebben alle Maori-stammen van het Northland bijgedragen aan het bijzondere en mooie houtsnijwerk. Dit alles is omgeven door een heel mooie tuin. Na dit interessante bezoek ben ik richting hotel teruggekeerd en heeft JP nog een extra wandeling naar een de Horuru waterval gemaakt. De wandeling was mooi maar de waterval viel wat tegen, vertelde hij nadien. Rond 17.30 u. hebben we de ferry naar Russell genomen. Russell is een klein idyllisch stadje. Het heette vroeger Kororareka (Maori-naam voor een goed smakende pinguïn) en was gekend door walvisjagers. Je vindt er ook het Pompallier House, Nieuw-Zeelands eerste drukkerij en de Anglicaanse Christ Church. We zijn gaan eten in een restaurant dat eigenlijk een club van vliegeniers huisvest. Ik moest ons eerst lid maken via een klein formuliertje en dan konden we eten bestellen. Het was er een toffe sfeer en het eten was erg lekker. Met de ferry van 20.00 u. zijn we teruggekeerd naar Paihia.
Vandaag hebben we de auto genomen en richting Kerikeri gereden; 26 km van ons hotel. Het is een klein stadje maar met toch wat banken, mooie winkels en restaurants. We hebben een wandeling gemaakt tot aan de Old Stone Store, een heel mooi gebouw dat nu nog wordt gebruikt als winkel. Ook het Mission House, het oudste gebouw (1821) van NZ trok onze aandacht. Vandaar onze tocht verdergezet langsheen enkele heel mooie baaien. We zijn de Raibow Waterfall gaan bekijken en dat was echt wel de moeite, zoveel natuurgeweld op een klein plaatsje. Het plaatsje Matauri Bay hadden we willen bezoeken maar het stond niet of slecht aangegeven en we zijn er dus voorbijgereden. Op een nabijgelegen heuvel staat namelijk het Rainbow Warrior Memorial. De scheepsschroef van het Greenpeaceschip dat door de Franse geheime politie op 10 juli 1985 in de haven van Aucklandmet een bom tot zinken werd gebracht, siert nu het monument. Hier en daar zijn we uitgestapt en wat genoten van het mooie landschap om dan via Kerikeri waar we lekker hebben gegeten, terug te keren naar ons hotel. Morgen is het inpakken geblazen en zetten we onze reis verder naar Coromandel. (Foto's volgen maar het duurde te lang om ze te resizen en te uploaden.)
Om 10.00 u. worden we opgepikt door iemand van Nationwide, de autoverhuurmaatschappij. Na enig papierwerk kunnen we om 10.35 u. met een Nissan automatic vertrekken naar Bay of Islands.Het eerste wat we doen, is voor een tolticket zorgen: 2 NZD voor de hele weg naar het noorden route 1. We doen er 4 uur over om in Paihia te geraken maar we zijn wel onderweg gestopt aan een supermarkt. De maximumsnelheid is 100 km/u. Hier en daar is er politiecontrole. De landschappen zijn afwisselend met veel groen, heuvels, weiden met koeien of schapen, zee, mooi om te zien. De wegen zijn heel goed verzorgd maar op veel plaatsen erg kronkelend. De meeste chauffeurs houden zich aan de opgelegde snelheid en dat maakt het verkeer vlot rijbaar. We logeren drie nachten in Kingsgate Hotel Autolodge. Het is een heel ruime en mooie kamer met twee dubbele bedden. We zijn net naar een Thais restaurant gaan eten: lekker en betaalbaar. Onze indruk is toch dat het eten en drinken in NZ niet goedkoop is. Zelfs voor een gewone pizza betaal je omgerekend 9,24 euro. Zelfs in warenhuizen betaal je voor de goedkoopste fles 10 NZD = 6,6 euro. Morgen gaan we op verkenning in de buurt.
Het is rustig op straat, zelfs in Queens Street die anders overloopt van het volk. Er is niets open maar gelukkig wel het Belgian Beer Cafe waar we een lekker ontbijt nuttigen en waar ik mijn berichtjes voor de blog kan invoeren want het café biedt gratis internet. Enkel twee mailtjes die ik wilde beantwoorden, geraken niet verstuurd. Nadien stappen we richting Fullers ferry waar we tickets kopen en om 13.00 u. de ferry naar Waiheke nemen. We varen via Devonport maar de mevrouw aan de kassa had gezegd dat Waiheke mooier was en daarom varen we nog een twintigtal minuutjes verder. Er is veel volk op de ferry en we zien verschillende gezinnen met cadeautjes en andere met picknickgerief. Eens aan wal, nemen we de bus tot Surfing Dale. We wandelen rond en komen al snel bij een mooie baai met strand en graszone. Over het strand stappen we de baai af. Op de helling staan verschillende mooie villas. Waiheke telt veel vakantiehuizen en ook nieuwe rijken wonen er in grote huizen met moderne architectuur. Omdat we toch tijd genoeg hebben en het weer prima meevalt, stappen we te voet terug naar de opstapplaats waar we om 18.00 u. met de ferry terugvaren naar Auckland. JP gaat zich een pizza halen want ik krijg geen hap binnen het ontbijt ligt me nog steeds op de maag. Op TV speelt Mr. Beans Holiday en zo eindigt met een vrolijke noot onze laatste dag in Auckland.
Na een goede nachtrust en een lekker continentaal ontbijt zijn we wat gaan wandelen in Auckland. Het was prachtig weer; niet zo warm als in Bangkok maar voor ons hoeft dan niet. Dichtbij het hotel was er de zaterdagmarkt met handgemaakte producten van Maoris en Kiwis. Er zaten prachtige zaken bij. Daarna hebben we wat gewandeld in de winkelstraten. Iedereen is heel vriendelijk en ze komen snel vragen of je iets zoekt of hulp nodig hebt. We zijn tot aan de pier gestapt om te informeren of we morgen naar Devonport kunnen. Begeleide tours zijn er niet maar we kunnen wel met de ferry overgezet worden. Nadien zijn we terug naar het marktje geweest. Er speelde een bandje en het was een toffe sfeer. We zagen dat er vrouwen en mannen uit Hawai rondliepen. Om 13.00 u. gingen ze optreden, vertelde een van hen. Ze zongen hun liedjes begeleid door hun eigen muziek en we kregen ook een heel mooi optreden van heel jonge tot iets oudere danseressen in hun traditionele kleurrijke rokjes met kokostopje; echt de moeite om te zien.
Na deze leuke verrassing zijn we de Auckland Art Gallery gaan bezoeken. Het is een heel groot gebouw, geweldig mooi om te zien met een fantastische collectie moderne en andere kunst van zowel Maoris, Kiwis en buitenlandse schilders/artiesten. De toegang is gratis en het museum is verzorgd tot in de puntjes. Per verdieping lopen er gidsen aan wie je alle uitleg kunt vragen. Nadien nog enkele winkels bekeken en wat verpoosd in het park. JP is nog wat de omgeving gaan verkennen. Ben ondertussen mijn blogverhaal aan het aanvullen en straks gaan we iets zoeken om te gaan eten. Er zal veel toe zijn en zeker ook morgen maar hier niet ver vandaan is er een Belgian Cafe waar we morgen gaan ontbijten en misschien straks iets eten want die zijn zeker open hebben we vanmorgen gecheckt. Ze serveren zelfs mosselen, stoofvlees met frieten en vol-au-vent. Hier en daar lopen mensen en winkelbediendes met een kerstmuts op maar het is vreemd bij zon mooi aan kerst te denken. Zal eens iets anders zijn zon kerstavond in NZ.
Donderdag 22/12 zijn we na een rit van een uur in een drukke file aan de vlieghaven gebracht door Nathalie en een chauffeur. Het vliegtuig is met ruim een uur vertraging vertrokken. We hadden dezelfde bemanning als twee dagen voordien en ik zat zelfs op dezelfde plaats maar deze keer wel met een Australische naast mij. Veel slapen hebben we niet gedaan want het was ook geen al te best vliegweer en eens je wakker bent, word je alles gewaar. Om 08.05 u. plaatselijke tijd konden we uitstappen. Bij de controleband moest ik apart bij een agente gaan. Ze controleerde mij, mijn handbagage, handtas en schoenen met een speciaal toestel. Zal er dan toch niet zo onschuldig uitzien zeker.
De vlucht naar Auckland was voorzien om 08.45 u. maar we zijn een uur later ingestapt en hebben op het vliegtuig zelf nog eens een uur moeten wachten om op te stijgen. Ik had al een groot stuk van een film bekeken. JP zat de stoel achter mij. Het is een groot verschil qua zit- en beenruimte als je in Economy reist. Door het uur wachten + nog eens drie uur vliegen, waren mijn enkels en benen serieus gezwollen ondanks mijn speciale kousen. Tijdens de vlucht hadden we al een aankomstformulier moeten invullen waarin ze vragen of je medicijnen, plantaardige zaken, moet invullen. We hadden bij medicijnen positief geantwoord want er staan zware boetes op als je het niet aangeeft en ze openen je bagage. Op de vlieghaven van Auckland was er wat verwarring. In onze informatie van Aussie Tours stond dat we door een vertegenwoordiger zouden opgewacht worden maar uiteindelijk zagen we niemand staan en raadde de persoon aan de infobalie ons aan om een Upper Shuttle te nemen. Toen ik in ons voucherboekje aan het kijken was, vond ik een voucher voor de Upper Shuttle van de luchthaven tot aan het hotel. Het City Centre Hotel voor drie nachten bevindt zich in het centrum van Auckland. De kamer is netjes maar heel wat anders dan die van Bangkok. We zijn in de buurt iets gaan eten en het was best lekker. Omdat ze geen zalm meer hadden - hetgeen ik bestelde - kreeg ik van de ober een fruitsap gratis en na onze maaltijd gaf hij ook nog een dessertje voor ons twee. JP heeft zijn eerste Nieuw-Zeelandse lamsschotel lamb shank verobberd. We zijn benieuwd of we iets open zullen vinden op kerstavond en kerstdag zelf. Op aanwijzen van de ober, vonden we al snel een grote Countdown (= de Carrefour van NZ) om nog een en ander te kopen. Ik vond er ook een granenkoffie. De prijzen vallen wel mee. Zaterdagmorgen ontbijten we hier maar eigenlijk hebben we enkel logies. In het hotel kan je enkel betalend op internet maar we kijken wel eens rond in de buurt.
Denk dat we snel zullen indommelen want beiden hebben we hooguit een viertal uurtjes geslapen.
Stadsrondrit van gisteren en laatste nieuws uit Bangkok
Gisteren geraakten we niet online maar met een nieuwe code, ben ik er terug. Het stadsbezoek met Nathalie en chauffeur was heel verrijkend. We hebben drie tempels bezocht, de ene al indrukwekkender dan de andere. Telkens onze schoenen uit en dan genieten van al dat prachtigs. Enkel in de derde tempel ging Nathalie groeten omdat hij opgedragen is aan Rama de Vijfde, een heel belangrijke koning die de slavernij heeft afgeschaft. Volgens Nathalie hangt er bij 99 % van de Thai wel een afbeelding van de koning in huis. Na de tempelbezoeken zijn we langs het koninklijk paleis gereden, het parlement, enkele ministeries,... de moeite waard! Met nog een halte aan een heel mooie juwelenzaak waar we jammer genoeg niet op het gemak konden rondkijken omdat de bediende maar bleef aandringen om een juweel te kopen, zat onze stadstour er op. 's Namiddags is JP gaan zwemmen in het buitenzwembad in het hotel. Dat is tussen de tiende en elfde verdieping aan de Lobby. Het is niet al te groot maar met twee fonteinen en zo hoog van de grond, een hele verrassing. Ernaast kan je rustig ontspannen al of niet in de zon. We hadden bij Nathalie een minicruise geboekt en om 18.15 u. kwamen ze ons halen met een minibusje. De boot 'Grand Pearl' is een mooi vaartuig met een vriendelijke crew. Ze kwamen aangevaren met de bemanning saluerend en een claxofonist spelend op het dek. Nathalie had een tafeltje op het bovendek gereserveerd. Tijdens een heerlijk uitgebreid Thais, Chinees en Europees buffet konden we genieten van het prachtig schouwspel van de verlichte tempels en versierde hotels aan wal. Ondertussen was er een bandje lifemuziek aan het spelen afgewisseld met typische Thaise dansers. Om 21.30 u. werden we afgezet aan de vertrekplaats. Nadien nog een coctail in de hotelbar waar barman Khun fier een artikel toonde over zijn eerste prijs bij een barmannenwedstrijd. Na dit slaapsmutsje konden we rustig inslapen dromend over mooie tempels en Buddha. Nathalie heeft ervoor gezorgd dat we onze kamer tot 14.00 u. mogen houden i.p.v. tot 12.00 u. Ze komt ons ophalen om 14.45 u. zodat we zeker op tijd in de luchthaven zijn. Om 17.50 u. vliegen we richting Syndey en landen daar na een vlucht van 9 uur om 06.55 u. Er hangt een smog over de stad en het is broeierig warm. Airco is hier absoluut nodig. Twee dagen is niet lang maar het gaf ons al een goede indruk van deze mooie en drukke stad. De overstromingen geraken nooit tot in het centrum omdat hiervoor de nodige beschermingsmaatregelen zijn getroffen. Een harde dobber voor al die mensen die buiten de stad wonen en wel af te rekenen krijgen met het natuurgeweld. Ook onze gids Nathalie is zwaar getroffen geweest en moest verhuizen naar een appartementje. JP gaat nu nog wat in de directe omgeving wandelen. Ik sluit dit berichtje af en ruim alles op in afwachting van ons vertrek. Het volgende bericht zal vanuit Auckland zijn. New Zealand... here we come!
We zijn goed aangekomen in Bangkok. Het is hier 6 uur later dan in België. De vlucht naar Heathrow vertrok met 40 min. vertraging. Heathrow is een immense luchthaven maar alles staat goed aangegeven en we hadden geen moeite om van terminal 5 naar terminal 3 te geraken. Wel wat oponthoud aan de incheckbalie maar uiteindelijk was het onze beurt. Heel toevallig kwamen we in de loungeruimte terecht van Quantas waarmee we naar Bangkok en Nieuw-Zeeland vliegen. De ruimte geeft toegang aan passagiers van First en Premium Class. Aangezien ik in Premium reis, konden we beiden genieten van deze voordelen. Je kunt er namelijk zoveel eten en drinken als je wil en hoeft niets te betalen. Om 19.20 u. (Britse tijd) konden we opstijgen, elk op onze aparte plaats. Naast mij zat er niemand en het was een heel comfortabele zitplaats. Terwijl de mensen instapten, kreeg ik al champagne aangeboden. Niet dat dit mijn ding is, maar ik had grote dorst en heb er toch maar eentje genomen. Tegen 22.00 u. kwamen ze met het eten: heel lekker en verzorgd. JP had hetzelfde maar in Premium krijg je dan een katoenen servet en echte couverts terwijl JP een papieren servet en plastieken couverts kreeg. Nadien heb ik nog een film bekeken maar voelde wel dat ik erg moe werd want het was dan al 24.30 u. en ik had nog geen oog dichtgedaan. Om 04.00 u. was ik wakker want mijn buurman, een kranige negentigjarige man moest zijn medicijnen hebben en had hulp nodig van een steward. Stil spreken, kon hij echt niet. Ik wilde wat lezen want was dan toch wakker, maar de mensen voor mij vroegen of ik mijn licht wilde uitdoen. Pfff, daar zat ik dan, wakker maar eigenlijk nog erg moe. Heb dan maar de rest van mijn film bekeken. Het ontbijt werd om 07.00 geserveerd. We konden kiezen tussen een zoet ontbijt of een warm met roerei op toast, bonen in tomatensaus, gebakken spek, verse fruitsla, een minikoffiekoek en drank naar keuze. Om 16.00 u. plaatselijke tijd zijn we in Bangkok geland. Efkes op JP gewacht die heel goed had geslapen en dan samen naar de immigratiebalie. Op het vliegtuig hadden we al een immigratiekaart gekregen om vooraf in te vullen. Na de controle konden we onze valies oppikken. Een hele opluchting om alles over de band te zien rollen want de valiezen waren in 1 keer van Zaventem naar Bangkok getransporteerd. We werden opgewacht door 'Nathalie' (haar nickname), een heel vriendelijke Thaïse vrouw die een goed mondje Engels spreekt. Ze belde de chauffeur en meteen konden we vertrekken naar ons hotel Siam@Siam, een supermooi hotel in het centrum van Bangkok. De buitenentree was helemaal versierd met prachtige kerstrozen. Het is hier winter maar bij aankomst was het 29 graden... Wat moet dat in de zomer zijn? Van november tot februari is de beste periode om te komen. Van juni tot oktober is het regenseizoen. Morgen om 09.00 u gaan we met Nathalie een stadsrondrit doen tot ongeveer 13.00 u. Ze neemt ons mee naar enkele tempels die heel mooi versierd zijn voor de verjaardag van de koning. De kamer is fantastisch mooi. We zitten op de 18de verdieping en hebben een prachtig zicht op de stad. Vanavond doen we het rustig aan want met dat uurverschil betekent het dat we eigenlijk om 01.30 u. Belgische tijd zullen opstaan terwijl het hier al 07.30 u. zal zijn. Morgen vertel ik meer over onze stadsrit. Straks heerlijk slapen in ons kingsize bed.
Terwijl tegenover ons de kerstversiering vrolijk knippert en sneeuwvlokken neerdwarrelen, bedenk ik nog tientallen zaken die moeten gebeuren vooraleer we vertrekken. De grote zaken zijn geregeld maar als het er op aankomt, zijn het de kleine dingen die de meeste tijd in beslag nemen. In ieder geval kunnen we nu al in uren tellen. Het is spannend, stressgevend maar we kijken er naar uit.Tot binnenkort maar dan een heel stuk verder...
Ons vertrek naar Nieuw-Zeeland nadert snel! Onlangs de geschikte valiezen aangekocht en vrijdag ontvingen we alle reisdocumenten: e-inschrijvingen, vouchers, terminalplan Heathrow, verzekeringsdocumenten, ... het zijn er heel wat. Het maakt onze droom veel reëler. Nog 15 dagen te gaan...
Gisteren geraakten we niet online maar met een nieuwe code, ben ik er terug. Het stadsbezoek met Nathalie en chauffeur was heel verrijkend. We hebben drie tempels bezocht, de ene al indrukwekkender dan de andere. Telkens onze schoenen uit en dan genieten van al dat prachtigs. Enkel in de derde tempel ging Nathalie groeten omdat hij opgedragen is aan Rama de Vijfde, een heel belangrijke koning die de slavernij heeft afgeschaft. Volgens Nathalie hangt er bij 99 % van de Thai wel een afbeelding van de koning in huis. Na de tempelbezoeken zijn we langs het koninklijk paleis gereden, het parlement, enkele ministeries,... de moeite waard! Met nog een halte aan een heel mooie juwelenzaak waar we jammer genoeg niet op het gemak konden rondkijken omdat de bediende maar bleef aandringen om een juweel te kopen, zat onze stadstour er op. 's Namiddags is JP gaan zwemmen in het buitenzwembad in het hotel. Dat is tussen de tiende en elfde verdieping aan de Lobby. Het is niet al te groot maar met twee fonteinen en zo hoog van de grond, een hele verrassing. Ernaast kan je rustig ontspannen al of niet in de zon.
