Ondertussen weer helemaal genezen. Na het internetten vorige week hebben we ons helemaal laten gaan in de winkels van Kumasi. Leuke spulletjes gekocht! En na een week uitzieken hebben we onszelf dan maar getrakteerd en vanalles lekkers meegebracht van de winkel! Lekkere chips en wijntje enzo. We konden door de malaria dan nog niet op weekend gaan dus hebben we ons maar op een andere manier weten te verwennen!
De Ghanezen die hier werken, hebben we ondertussen ook beter leren kennen! Kwaabena , Assare en Adwoa werken hier op het land. Josephine is dan onze kokin en Veronica werkt mee in de daycare. Op Kwaabena na wonen ze hier ook allemaal. Heel fijne mensen, hebben we al goed mee gelachen. Vooral het proberen aan te leren van elkaars taal, is echt heel grappig! We kunnen er ook alles aan vragen! Heel fijn!
We zijn met Adwoa een keer meegegaan naar een begrafenis hier in Kokobeng. Een jonge vrouw van 30 jaar die aan een ziekte was overleden. Dat was echt een heel rare ervaring. In de voormiddag wordt het lichaam gewassen en begraven en dan wordt er wel gehuild. Dit deel hebben we niet meegemaakt. Wij waren er pas in de namiddag. In de straat stonden tenten opgesteld met allemaal plastieke rode stoeltjes. Er stond dan een tafel met de foto van de overleden jonge vrouw. Daar lag dan ook een micro op die tafel. Aan een andere tafel zat dan een man met een glazen doos voor zich. Er stond luide muziek te spelen (geloof me, de muziek is hier niet echt gezellig). De mensen zaten dan in rood of zwarte kleren onder de tenten. We moesten de eerste rij allemaal een hand gaan geven, dit was dan de familie. Dat was op zich al vreemd, want we kenden die niet en voelden ons echt wel ongepaste pottenkijkers, ondanks dat de Ghanezen bij ons echt wel verzekerden dat dat geen probleem was en dat we zelfs foto`s mochten maken. In elk geval, erna moesten we geld geven aan de man met de glazen doos en dan zochten we zelf een stoeltje uit. Als we zaten, stopte de muziek en riepen ze door de micro onze namen af en riepen ze ook af hoeveel we gegeven hadden. Dan stond de familie recht en kwamen ze ons een voor een weer allemaal een hand geven om ons te bedanken. Echt heeeel vreemd gevoel. Voor de rest hebben gewoon gezeten en gekeken hoe er voortdurend mensen bij kwamen, weggingen, hoe er handen werden geschud, geld werd gegeven en afgeroepen. Iedereen was of voor zich uit aan het staren of uitbundig aan het praten, maar we zagen zeker niemand huilen. Soms begon er eentje te dansen op de muziek. Af en toe kwam er een auto tussen de tenten door gereden. Ja, een ontzettend grooooooooot verschil met de begrafenis bij ons hoor! Echt heel vreemd om te ervaren!
Met de kinderen op het werk ging het deze week iets moeilijker. Er is een nieuwe juf gestart. Op zich is die wel veel met de kinderen bezig, wat op zich wel goed is. Alleen wil ze hen nogal drammerig vanalles laten instuderen (en we zijn bezig met kinderen die nog niet naar school gaan). Dat drammerig aanleren van de leerstof is blijkbaar erg Ghanees. Maar op zich is het wel al goed dat ze wel al met de kinderen bezig is. En ondertussen zal ze nog wel verder begeleid worden door mezelf, Yao en Marlieke. Maar het was dus wel te merken dat de kinderen haar wat aan het uittesten waren, en de eerste drie dagen echt wel koppig konden zijn. Dat was dan ook wel moeilijk voor mezelf, veel kwaad moeten worden en dus niet zo`n leuke start van de week gehad. De laatste twee dagen van de week zijn dan weer wel heel goed gegaan, heb ik Veronica ook meer proberen te betrekken bij mijn activiteiten. Was ze zelf enthousiast over en ik vond het ook heel fijn. Week dus goed kunnen afsluiten dan toch!
Vrijdagmiddag na het werk zijn we dan naar Cape Coast getrokken! Ooooh zo blij dat ons dat is aangeraden geweest, waarvoor dank Isabel!! Echt heeeeel mooi. Prachtig zicht vanuit Cape Coast Castl op die zee met klein strand en grote palmbomen. Echt zoals in de boekjes! Veeeeeel foto`s genomen!! Echt van genoten!! We gingen foto`s pakken van op de rotsen waar het water tegen klotste. Ingrid dus naar voor op de rotsen klauteren. Ik stond dan wat verder met fototoestel. Na reeks foto`s klotst er ineens een gigantische golf over die rotsen, Ingrid helemaal nat. Twater kwam van achter Ingdrid hare rug dus die verschoot natuurlijk superhard en die maar terug naar mij lopen. Door en door nat, was echt hilarisch! Maar die haar hart ging wel tekeer ze! Voor mijn fotoreeks op de rotsen, heb ik me dus maar wa tactischer opgesteld :p In Cape Coasr heb ik trouwens nog is een warme douche kunnen nemen! Was al van thuisaf geleden, deed wel deugd!! Daar zijn we dan ook naar Kakum gegaan, een park ook met allemaal hangbruggen. We wandelden dus in de lucht tussen de kruinen door, echt WAUW! Prachtige views alweer! Tussendoor zitten we dan ook met een hele hoop andere toeristen te kletsen, maakt het ook altijd wel fijn. Daar hebben we dan ook een nachtwandeling gedaan. Ale, nacht, dat is daar dus blijkbaar 8u `s avonds e manne :p. Het is dan ook wel effectief al pikdonker dus ja, die hoeven niet te wachten tot 1u `s nachts. Dat was dan met een hele hoop Engelse jongeren, in totaal waren we met 25. Hebben we twee uur goed gewandeld. Weinig dieren gezien maar twas wel tof om is gedaan te hebben! Ik was helemaal ingepakt, lange broek in de schoenen en lange mouwen enzo. Die Engelse meiden liepen daar in topje en shortje, goed zot! Die hebben duidelijk nog gene malaria gehad! (de malariamuggen steken alleen tijdens schemer en donker). Wat het helemaal leuk maakte was dat we dus in de bossies gingen slapen. Wij dachten dus in tenten die voorzien waren. Bleken we met zen allen in een gigantische boomhut te gaan slapen! Daar lagen allemaal dunne matrasjes op de grond, bij elkaar gepropt! Rond het hout van de boomhut gazen die de muggen moesten buitenhouden. Dus met heel die bende daarboven geslapen, ofja, proberen te slapen. Die Engelsen waren goed aant zingen en aant rondlopen dus pakt dak al bij al 5uur geslapen heb ofzo. Maar wel heel tof! En dan vanmorgend zijn we daar dan vertrokken, onderweg nog in Monkeyforest gestopt. Dat werd gedaan door twee Hollanders ook, was ook wel tof. Alleen vond ik het best wel vreemd dat we eigenlijk alleen maar aapjes in kooien gezien hebben. Alles loopt hier vrij rond, dus was wel raar daar ineens kooien te zien. Daar heb ik trouwens de eerste slangen gezien. Wel dus ook in een kooi maar ik verschoot wel even, want ik keek rustig naar beneden in verwachting schattige aapjes te zien. Dus na eerst ne sprong van twee meter gemaakt te hebben, ben ik zo toch maar terug naar de omheining geschoven om toch nog paar fotootjes te trekken :p
Ik merk wel dat ik hier hoe langer hoe meer op mijn gemak ben. Ook als we naar stad gaan in Kumasi, voel ik me veel beter op mijn gemak. We beginnen de weg wat te kennen, we kennen de trucjes van de mensen en van het afdingen al wat beter. In het begin dacht ik echt dat ik hier nooit zou kunnen leven. Versta me niet verkeerd, nog geen moment spijt gehad dat ik hier ben, ook in het begin. Maar er is natuurlijk nog wel een verschil met ergens twee maand naar toe trekken of ergens langer blijven wonen. Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik soms denk, dat ik het eigenlijk wel zou kunnen. Niet dat dat nu ineens mijn plan is, gewoon maar om aan te geven dat ik de cultuur hier wel steeds meer leer appreciëren. Het is hier zo mooi, ook zo`n rustig tempo, dat ik soms echt even moet nadenken waarom iemand ook alweer in Belgie tussen de gebouwen zou blijven rondcrossen. Ik zou denken dat je alles in het begin juist zo wou vindt en dat na een paar weken het nieuwe er wel weer af is. Niet dus. Ik heb met andere woorden nog geen last gehad van het algemeen gekende `dipje` dat veel vrijwilligers hier blijkbaar na ongeveer twee weken hebben.
Ondertussen zijn er wat foto`s on line. Echt maar een fractie van wat ik getrokken heb. Kiezen welke in on line zou zetten was al een ramp. Ik kan zoveel vertellen en laten zien, stelt nog altijd niks voor met wat het in werkelijkheid is. Maar dus toch een poging. De foto`s van afgelopen week zitten er zeker nog niet bij. Daar probeer ik volgende week er een paar van op te zetten! Link foto`s: https://picasaweb.google.com/111554696063502056083/Ghana02?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLq6jPe7wfKB3wE&feat=directlink
@ Lizzy: Ondertussen zit ik in de helft! Vier weken zijn al voorbijgevlogen! nog 4 te gaan, gaat idd snel! Voor malaria pak ik preventief wel pillen waardoor kans vermiderd dat je het krijgt, maar sluit niks uit... En de kakiebruine huid valt voorlopig nog mee. Ondertussen is er veel bewolking. Nog steeds warm, dus nog steeds de zomerkleren maar geen blakke zon ofzo, maakt het wel aangenaam natuurlijk ;) En tis niet dat we hier liggen te zonnekloppen. Bikini nog maar 1 keer aangehad in deze vier weken ;) Ik denk dat de beachers onder jullie wel bruiner zullen zien ;)
@ Papa: Ik ben ook nog steeds tevreden van de vlechtjes. Deze zullen het Belgeland waarschijnlijk niet meer halen. Maar misschien overweeg ik zelfs er nieuwe te laten zetten vlak voor ik terugkom :p Kvind ze tof en het is heel gemakkelijk. Om de drie dagen is een nieuwe staart maken en voor de rest moet ik er niet naar zien!
@ Kyra: Goed te weten dak je niet ga vervelen! Ik ga veel te vertellen hebben alsk terug ben :) En ben nu wat foto`s aan het opladen. Met een beetje geluk kan ik ze seves on line zetten :). Maar tis maar een fractie ze, heb al 2000 foto`s getrokken :s En kzit nog maar in de helft, da komt niet goed!
(Lees eerst Week 2 hier nog onder en dan is dit het vervolg... Vorige keer was er blijkbaar iets misgelopen met het on line zetten van mijn stuk.)
Vorige weekend is dus helemaal anders gelopen dan gepland, maar dat gaat ook natuurlijk. Geen probleem als je`t mij vraagt. Ja ik ga u de ritdetails deze keer besparen. Het is hier blijkbaar nooit anders, hoe kort of hoe lang de rit ook, altijd wel een aparte ervaring! Ik zou hier heel den blog kunnen volschrijven met de ritten alleen, echt bizar! Dus hier de rit kort samengevat: `s Morgens om 7u in Kumasi vertrokken met een luxebus richting Tamale. Van het zuiden naar het noorden dus was een lange rit. Om 14u30 in Tamale aangekomen. Daar hadden we een half uur later al het juiste busstation gevonden om ons richting Mole te brengen en van daaruit zouden we naar Mogniori gaan voor onze nachttocht. In Tamale wilde Ingrid eerst nog geld wisselen (geen enkele bank wilde haar kaart aanvaarden en ze enkel nog euro`s) maar hier hadden we volgens de Ghanezen geen tijd voor want de bus kon er elk moment zijn. Dan maar hopen dat in toeristisch Mole wel gelegenheid zou zijn om te wisselen, was ik niet gerust in maar volgens Ingrid kwam het wel in orde. Maar dus een uur later was de bus er nog steeds niet dus gingen we toch nog maar eens horen waar er een wisselkantoor was in de buurt. Maar nee, we moesten zeker blijven wachten want bus kon er weer elk moment zijn, mooi in koor. Dat hier in Ghana alles lekker traag verloopt, daar waren we natuurlijk allang achter dus konden we ons nog redelijk rustig houden. Maar we hadden er niet echt op gerekend dat we DRIE UUR zouden moeten wachten op een bus die er elk moment kon zijn! Ja ongelijk kunnen we ze niet geven, elk moment kan even goed binnen drie uur zijn. Maar we moesten nog 170km tot Mole wisten we, dus Mogniori zat er vanacht zeker niet meer in. Dan maar de rollen omdraaien. Eerst Nationaal park Mole doen en dan de nacht erop Mogniori. Heel blij dat we dus om 18u eindelijk op die bus zaten. En de regen die een uur later in het donker kwam, zorgde weer voor heel wat vertraging. Dus om 00u15 aangekomen in Mole. Best een lange trip voor een weekendje weg, nu nog hopen dat het de moeite was! Maar dus om 1u lagen we in ons bed. Eindelijk!!!
Vijf uur later mochten we om 6u alweer opstaan voor onze ochtendsafari. Als we buiten stapten, kregen we het park voor een eerste keer in het daglicht te zien. De loges lagen blijkbaar op een hoger punt dus het uitzicht over het park was echt immens en ontzettend knap! We hadden al snel door dat het de rit waard zou worden! Vanop een terras vooraan gelegen keek je mooi uit op het water waar de olifanten straks hopelijk hun dagelijks badje zouden komen nemen. Maar eerst te voet op safari! Op zoek naar die olifanten en andere dieren! De safari is een flinke wandeling van 3u geworden. In onze groep zat ook een Nederlands koppel (35j) dus dat was ook wel fijn! De uitzichten en de dieren die we onderweg tegenkwamen, waren ook echt prachtig. Hebben vooral apen, zwijnen, soorten antilopen en krokodillen gezien. Van olifanten hebben we alles gezien, voetafdrukken, eten, stront, maar het beestje zelf waren we niet tegengekomen L Dat vonden we echt heel jammer, maar `t was nog vroeg dus we konden ze vandaag nog altijd te zien krijgen.
Na de safarigingen we ons eens terug bekommeren om het geld. Inmiddels was mijn cashgeld wel zo goed als op, want was al heel de tijd voor ons twee aan het betalen. En Marlieke en Yao hadden me aangeraden altijd voldoende cash mee te nemen en dan visakaart in de kluis te houden. Slapen, eten en drinken konden we gelukkig via hotel met de maestro van Ingrid betalen. Safari`s enzo behoorden niet tot het hotel dus die moesten cash worden betaald, in een ander bureau. In het andere bureau wilden ze de euro`s wel wisselen (we kenden zelf de wisselkoers) maar ze wilden er maar minder Cedi`s voor geven dan het waard was. Ja we hadden natuurlijk geen andere keuze want moesten ochtendsafari ook nog betalen. Hadden we in elk geval niet genoeg centen om nog naar Mogniori af te dalen dus dat plan is dan meteen geschrapt. Vond ik op zich niet zo erg, ik had de reis hiernaartoe toch wat onderschat dus wilde liever nog wat luieren aan het zwembad met een prachtige view en dan in namiddag nog een autosafari doen. De auto`s gaan dieper in het woud en dus meer kans om toch nog een olifant te zien. Na die safari zouden we dan nog net genoeg cash hebben voor bus terug en water hiervoor.
Tijdens de tweede safari hebben we vooral veel soorten bambi`s gezien. Allemaal verschillend, maar voor mij noemen ze allemaal bambi! Je kent die dieren wel maar als je ze zo in het groen ziet staan of lopen, echt ongelooflijk mooi! Bewegen vooral ook echt heel mooi. Bleven vaak vlakbij de auto staan en ze luisterden naar het gefluit van de gids. Heeft echt mooie foto`s opgeleverd! (Waarvoor trouwens nog is nen dikke merci aan mijn sponsors van `t fototoestel: SMAK!!! Heb er hier al van genoten ze!) Maar je hoort het al, ik spreek hier over bambi`s dus veel olifanten hebben we alweer niet gezien. De gids wist ons te vertellen dat de olifanten door de overvloedige regen van vanacht niet de nood hebben om naar voor te trekken en te gaan badderen waardoor ze diep in het woud bleven. Met andere woorden, geen olifanten gezien L. Ik vond het wel heel jammer, maar ik kan ze nog altijd te zien krijgen in Nepal dus cva.
`s Avonds nog wat met het Nederlands koppel gepraat. Bleek dat zij maar een week in Ghana waren en dus een auto met chauffeur gehuurd hadden. En die gingen de dag erop (zondag dus) richting Kumasi vertrekken. We mochten met hen meerijden als we wilden. Wij gingen normaal pas maandag vertrekken maar we hadden geen geld meer voor nog een safari, dus zouden we enkel aan het zwembad kunnen liggen. En die hadden echt zo`n grote auto, lekker veel plaats. Klonk wel heeeel aantrekkelijk na die lange heenreis, en dan nog ons krap geldbudget, hadden echt nix reserve moest er iets tussenkomen op de rit Hebben dan beslist om toch zondag met hen mee naar huis te gaan, en dan maandag in Kumasi nog iets leuk te doen! Zij bleven onderweg in Kintampo wel overnachten dus vandaar zou het nog 4 uurtjes met de trotro voor ons, maar dat was voor ons intussen een eitje meer. In Kintampo konden we trouwens nog mee naar een waterval gaan zien, leuk extraatje! De volgende ochtend dus samen ontbeten en dan gaan betalen. Ja daar gingen we weer! Hier betaal je via mastercard dus niet met een pincode maar met een handtekening. Ingrid had de mastercard geleend van ouders en dus kwamen die naam en handtekening niet overeen en zou dat niet geldig zijn. Amaaaai. Een heel gezever, vanalle oplossingen bedenken maar het was nooit niet goed uiteraard. Logisch ook, kaart zou evengoed gestolen kunnen zijn volgens hun En dan hoorden we: Olifanten!!! We mochten gaan kijken, ze kwamen deze ochtend wel baden. OOOOh, vlak voor ons vertrek toch nog grote olifanten gezien!!!! Leuk!!!! Wel niet van dichtbij, maar het was toch een leuke aflsuiter!!! En dan weer terug naar het geldprobleem :p Uiteindelijk heeft dat Nederlands koppel ons alweer verder geholpen. Ze hebben het cash betaald en Ingrid heeft het dan vanuit Nederland laten overschrijven. Echt heeeeel fijn van die mensen! We stonden echt met ons handen in ons haar. Ze hebben zelf ook twee dochters en ze zouden het ook fijn vinden, moesten die ooit in zo`n situatie terecht komen, dat anderen hun zouden verder helpen. Dus echt wel lief! Maar dus mijn Visa blijft in het vervolg mooi in portefeuille steken!
De terugrit was dus best wel gezellig. Tenminste, ik heb toch nog wat van die terugreis kunnen genieten. Ingrid was intussen erg ziek geworden. Hebben zondagavond dan Yao en Marlieke gebeld en die zeiden toch al een Malariakuur te starten voor de zekerheid en dan de maandag dit te laten nakijken. Maar dus maandagben ik ook ziek geworden. In een erg snel tempo voelde ik me echt sleeecht, krampen, diaree, koud, koppijn, slap, nekpijn, rugpijn, alles wa ge ma kunt bedenken. In de namiddag dan naar Kumasi gereden voor check up. We gingen daar een kleine ruimte binnen waar twee zetels en een minibureauke binnen gepropt stonden. Onze naam werd op een papiertje gekabbeld. En dan kon ik door een deurtje naar een nog kleiner kamertje met juist een stoel en tafeltje en de verpleegster. Dan kreeg ik prikje in mijn duim en bloeddruppeltjes gingen dan op een glazen plaatje. En als we thuis waren, konden we bellen voor het resultaat. We hadden het goed zitten! Ze tellen hoeveel dat er in u bloed verspreid zit en tot 1 kunnen ze tellen. Bij ons konden ze het niet meer tellen dus dat noemen ze dan +1. Wel even slikken als je dat hoort, maar dan ben ik direct met de kuur begonnen. En na de tweede dosis de volgende dag waren de ergste klachten alweer weg. En dan vanaf woensdag voelde ik me echt wel weer ok en kon ik weer normaal eten en naar toilet. Ik kon alleen nog niets doen. Zolang de kuur duurt, stuurt mijn lichaam alle energie naar het ontgiften ervan. Er is dus echt geen energie meer voor iets anders. Ik was is een uurtje bezig geweest met douchen en wat opruimen, ja dan moest ik echt 3 uur strijk liggen, maf! Ingrid heeft wel veel langer last gehad van de pijnlijke symptomen, blij dat ik daar toch vrij snel vanaf was! Maarja! Ik kan hier dan wel genieten en vertellen over de mooie en leuke dingen, maar de ongemakken moet ik er dan maar ook bij nemen e! Ben sinds vandaag weer helemaal de oude en ik gaan er weer helemaal kunnen invliegen!
Ik beschrijf hierboven trouwens hoe die check-up is verlopen. Op het moment dat ik daar was, was ik natuurlijk totaal niet mee bezig met hoe het daar georganiseerd is. Ik was dolblij dat die zetel daar binnen gepropt stond en dat ik alleen mijn naam moest geven en dat ik in twee stappen bij de deur was voor de prik en dat ik op 3 minutenook weer buiten was. En dat ik bij thuiskomst al voor het resultaat kon bellen. Hoe ongelooflijk efficiënt is dat? Zoals ik het beschrijf, lijkt het zo armzalig en onbetrouwbaar. Maar als je het mij vraagt is dit net wat de patiënt nodig heeft, niet meer en niet minder! Vond ik achteraf gezien best wel het vermelden waard!
Maar nu ga ik wel stoppen want ik blijf maar schrijven. Ik vertel misschien veel oninteressante details, of gewoon te uitgebreid. Ik probeer me altijd wat in te houden maar ik denk dat ik het vertellen van wat ik hier zie en doe gewoon te leuk vind, om daar echt goed in te slagen.
Blijkbaar is er vorige keer iets misgelopen waardoor het stuk dat ik geschreven had, niet on line is gekomen. Het stuk hieronder is dus wel vandaag (3/07) gepost maar dateert dus eigenlijk van 23/06!
Ondertussen ben ik deze week met het vrijwilligerswerk gestart in de daycare. Momenteel zit ik hier zowat in een overgangsfase. Marlieke en Yao zijn niet zo tevreden van de huidige opvoedster en volgende week zou er dus een nieuwe komen. Daarnaast zou er vanaf volgende week ook een busje rondgaan waardoor ook kinderen die wat verder wonen naar de daycare kunnen komen. Grote veranderingen vanaf volgende week dus, ten minste als dit allemaal dan al doorgaat want op zen Ghanees maakt het niet veel uit wat je afspreekt. Als ze iets anders te doen hebben, komen ze gewoon niet opdagen en doen ze het een andere keer wel. Ondertussen ben ik wel al bezig. Ik mag helemaal kiezen op welke manier ik werk en wat ik doe met de kinderen. Ik heb dan besloten om kleine groepjes uit de grote groep te halen en telkens activiteiten in kleine groep te doen. Op deze manier kunnen de kinderen meer leren. Communicatie is trouwens echt niet eenvoudig met de kinderen. De meeste mensen kunnen hier wel Engels (met haar op) maar de kleine kindjes hebben het natuurlijk nog niet geleerd. Wat je ook zegt of vraagt, ze antwoorden allemaal met `yes`. Niet gemakkelijk maar wel een uitdaging!
Vorig weekend hebben we een daguitstap gedaan naar Bobiri, een mooi stuk woud waar we normaal veel vogels en vlinders zouden moeten gezien hebben, maar die waren er dus niet. Maar `t was wel fijn om in de bossen te wandelen. Vooral omdat hier echt alles door elkaar groeit, groot en klein, dik en dun. Mooi! De gids heeft ons een paar schorsen van de bomen laten proeven, geen aanrader, het is niet lekker! Het zou wel gezond zijn voor vanalles en nog wat De rit terug was weer spectaculair. Het eerste stukje moesten we met de taxi doen, dus eerst alweer een heel gedoe rond de prijs. Je moet hier echt serieus afdingen, bij alles! Ze vragen dikwijls meer dan het dubbel. Dan moesten we nog twee keer een totro nemen (zon miniminibusje dat er echt niet uit ziet, vol plakkende mensen). Op zich geen probleem, maar blijkbaar wel wanneer er een tropische regenbui overvliegt! Zo kwamen we dus tot de ontdekking dat het dak langs alle kanten lekte! Het is maar water denken we dan, maar zo dachten de Ghanezen er duidelijk niet over. Een geroep en getier in die totro, echt om koppijn van te krijgen. En dan nog niet halverwege hebben we autopech. Hebben we ontzettend lang stilgestaan. Hadden we uiteindelijk het plan een taxi te pakken en dan ging de totro alweer dus zijn we hier toch terug ingestapt. Uiteindelijk hebben we dus 2u15min gedaan over de laatste 12km! Ik heb me er niet al te hard in geërgerd, `t was weeral een ervaring, ongelooflijk!
In de stad zijn we ook op de grootste openluchtmarkt geweest van West-Afrika. Echt de moeite! Opgedeeld in allemaal gangen waar dezelfde dingen worden verkocht. De stoffengang was echt wel indrukwekkend! Hebben we twee stoffen gekocht. De vrouwen in Kokobeng hebben we dan wat werk gegeven met onze stoffen en hopelijk komen daar dan ook prachtige rokken uit!
Ik denk dat ik enorm ga genieten van de weekends maar toch ook blij ga zijn dat we in de week wat minder in de drukte van de mensen hoeven te vertoeven. Het afdingen, het afwimpelen van mensen en liefdesverklaringen en het getoeter van alle taxi`s en totro`s maken het tegen het einde van de dag toch wel erg vermoeiend. Blij dus dat die afwisseling er wel is.
Gisteren had ik echt wel een echt WAUW-moment om emotioneel van te worden! Om 20u nam Ingrid me mee naar buiten. Zijn we in de tuin op een mooi plekje gaan zitten met een ontzettend mooi ver zicht. Het was al donker (hier valt de schemer in om 18u en om 18u30 is het al helemaal donker). Nog warm maar er was een zacht briesje opgekomen, echt perfect van temperatuur dus. We keken uit op een ontzettend mooi groen landschap. In de verte zagen we de lichtjes van de stad Kumasi. Boven ons een open sterrenhemel. En dan in de verte zagen we dan de lichtflitsen van een tropisch onweer die de hele hemel verlichtte. Je zag bij elke flits ook heel mooi de contouren van de wolken in de verte, echt moooooi! Om stil van te worden!
Nu zijn we in de stad Kumasi om hier morgen om4u `s ochtends de eerste bus (geen totro) naar Mognori te pakken.Zal waarschijnlijk toch wel een hele dag reizen zijn. Hopelijk is de drukte op deze bussen minder want als we zijn aangekomen gaan we ineens onze nachttocht doen die nacht dus Spannend weekend dat eraan zit te komen met hopelijk ontzettend mooie foto`s van olifanten, krokodillen,
@ Isabelle: Cape Coast staat zeker op het programma! Net zoals Mole, Bobiri, Mognori, en nog andere dingen waar ik de naam al van vergeten ben. Er zit ook een park bij waarbij we tussen de kruinen lopen op hangbruggen! Is het dat wat je bedoelt met in de bomen klimmen? We hebben echt al spijt dat we niet wat langer blijven om na het werken ook wat te kunnen rondtrekken, het is echt kiezen uit al dat moois!
@ Familie; Heb hier inderdaad een qwerty-toetsenbord, vergeef me de vele typfouten dus. Een uur internetten vliiiieeegt voorbij, dus niet echt de tijd om na te lezen! En ik bedoel dus uiteraard een Hollander met Ghanese roots EN ik heb al zonder gekke bekken een visje helemaal opgegeten!!! Flink e! Maar ga gerust door met jullie zelf genoeg te voorzien van vis zodat jullie er alvast geen zin meer in hebben als ik terug ben!
@ Jarissa en Valere: Leuk om jullie te horen!! Valere succes met die kutexaams!
Ondertussen zijn mijn komende vier weekends al volgeplant (Vanaf dan is Ingrid weg en komen er nieuwe vrijwilligers, dus ik wacht af wat zij willen doen de weekends erna). Het komende weekend hebben we meteen twee dagen vrij gevraagd om Mole te gaan bezoeken! Het nationaal dierenpark waar we op zoek gaan naar olifanten enzo. Kijken we echt heeeeel erg naar uit!!! Vlakbij gaan we ook een nachtelijke kanosafari doen. Op zoek naar vieze beesten waarvan ik waarschijnlijk in mijn broek pis, maar ik zou er wel spijt van hebben als ik het niet zou doen! Ik ben hier tenslotte ook om grenzen te verleggen, heb zelfs al een slangetje gezien (een dood wel, ma toch) en hagedissen gevangen die in en rond het huis lopen! En nog schokkender, heb ik dus al vis gegeten!
De mensen komen hier echt op de `bruni` of de blanke afgestormt, vooral in de dorpen. Iedereen wil weten hoe het met je gaat en wat je naam en telefoonnr is! Heb zelfs al een huwelijksaanzoek gehad ( Hanne op hoeveel had je alweer gegokt? Ik ga ze tellen hoor ). De kinderen worden echt helemaal gek als je je fototoestel bovenhaalt! Levert mooie foto`s op! Het is hier echt een leuke afwisseling tussen de drukte van de mensen en de rust van de natuur!
Volgende keer ga ik op labtob van Ingrid al wat schrijven en op USB zetten, want op een uur kan je echt niet zoveel schrijven, zeker niet als je dan nog mails enzo wil bekijken.
Ondertussen ben ik op dag drie van mijn trip. De vliegreis is goed en vlot verlopen, in Accra aangekomen was de vlieghaven echt een grap ivm Zaventem. Paar mensen in een kotje die je gegevens dan checkten en je ogen en vingerafdrukken identificeerden, twee bagagebanden en dan was ik alweer buiten. Buiten werd ik dan opgewacht door Yao, een hollander met Nederlandse roots. Een leuke jongeman waarbij ik me direct op mijn gemak voelde, dat was zel fijn. Ik kwam daar aan om 8u saves, het was al pikkedonker, ik zag de Ghanesen al niet meer lopen! We zouden in Accra overnachten om de volgende ochtend door te rijden naar Kokobeng, maar onderweg kreeg Yao telefoon van Marlieke dat de jongste dochter (1,3j) hevige koortsaanval had en er dus gevaar was voor malaria. Yao moest daarvoor de medicijnen halen in Kumasi, op een half uurtje van Kokobeng. We bleven dus toch niet overnachten en reden in een trek door naar Kumasi en dan naar Kokobeng. Een rit om nooit te vergeten!!! In de stad was het echt nog ontwettend druk, en een getoeter vant kan ni meer. Defecte auto's en vrachtwagens bleven op het ;idden van de weg staan en iedereen wrong zich er dan maar langs, echt gek. En eens we de stsad uit waren, waren de wegen echt een ramp! Drie uur hebben we gereden door putten putten en nog eens putten! Geen verharde weg meer en dus de hele tijd schudden en schokken in de auto, een avondtuur op zich! Even indutten in de auto zat er dus niet in! Eens we dan weer op verharde weg zaten, begon de auto moeilijk te doen. De vloeistof voor te ambrieren begon te lekken dus elke keer dat we moesten vertragen en stoppen, viel de auto stil en moest Yao de vloeistof bijvullen. En met een hele hoop getrek aan de pook geraakten we meestal dan toch in gang. Tot onze grote verbazing zijn we dan uiteindelyk toch in Kokobeng geraakt. Om 4u30 in de morgend kon ik dan eindelyk myn bedje in, zaaalig!
De compound waar ik verblyf, is echt heel mooi. veel ruimte, vanaf volgende week zal ik er ook aan de slag gaan in de opvang, die zich vlak onder onze kamer bevind. Ik slaap bij Ingrid. Een vrijwilligster die hier al vier weken is, die is heel content dat ik ben aangekomen want zy zit hier al 4weken alleen. Maar ze heeft het best wel naar haar zin! Van;orgend heb ik al wat rondleiding gekregen in de stad Kumasi. En deze na;iddag heeft Ingrid me meegenomen naar Kumasi opnieuw om hier met onbekende hollanders af te spreken die ze via blog heeft gecontacteerd. Hier komen we trouwens met de totro heen, ook een hele belevenis! Een busje volgepropt echt! En je mag het busje echt niet bestuderen want het wiet er niet meer uit. vanmorgend stond er 5man onze totro in gang te duwen letterlijk, deze middag vlogen de deuren achter ons in een keer open, ook verschietachtig. Hele belevenis, fijn hoor!
Deze week is nog wqt introductie in cultuur en wat wennen aan het ritme want om 9u ligt iedereen egt wel in bed en tussen 6u en 7u is iedereen alweer op! Het is hier savonds om 18u30 dan ook al pikkedonker en dus heel vroeg licht. Verder zyn de eerste indrukken hier echt overweldigend. Ontzettend mooie natuur, erg groen! Vriendelyke mense ook. Erg warm, en veel diertjess. Ik zie het echt helemaal zitten!
Zoals jullie weten, trek ik van 13 juni tot 7 augustus naar Ghana. Terwijl dat ik daar de Ghaneesjes ga helpen, ga ik tussendoor proberen het een en ander neer te pennen via deze blog zodat jullie toch een beetje een idee hebben wat ik daar allemaal aan 't uitspoken ben. Foto's ga ik waarschijnlijk meestal via een andere website uploaden. Die link vind je dan wel in de bijlage van de berichten die ik hierop zet.
EN ik heb al zonder gekke bekken een visje helemaal opgegeten!!! Flink e! Maar ga gerust door met jullie zelf genoeg te voorzien van vis zodat jullie er alvast geen zin meer in hebben als ik terug ben!
