Blijkbaar is er vorige keer iets misgelopen waardoor het stuk dat ik geschreven had, niet on line is gekomen. Het stuk hieronder is dus wel vandaag (3/07) gepost maar dateert dus eigenlijk van 23/06!
Ondertussen ben ik deze week met het vrijwilligerswerk gestart in de daycare. Momenteel zit ik hier zowat in een overgangsfase. Marlieke en Yao zijn niet zo tevreden van de huidige opvoedster en volgende week zou er dus een nieuwe komen. Daarnaast zou er vanaf volgende week ook een busje rondgaan waardoor ook kinderen die wat verder wonen naar de daycare kunnen komen. Grote veranderingen vanaf volgende week dus, ten minste als dit allemaal dan al doorgaat want op zen Ghanees maakt het niet veel uit wat je afspreekt. Als ze iets anders te doen hebben, komen ze gewoon niet opdagen en doen ze het een andere keer wel. Ondertussen ben ik wel al bezig. Ik mag helemaal kiezen op welke manier ik werk en wat ik doe met de kinderen. Ik heb dan besloten om kleine groepjes uit de grote groep te halen en telkens activiteiten in kleine groep te doen. Op deze manier kunnen de kinderen meer leren. Communicatie is trouwens echt niet eenvoudig met de kinderen. De meeste mensen kunnen hier wel Engels (met haar op) maar de kleine kindjes hebben het natuurlijk nog niet geleerd. Wat je ook zegt of vraagt, ze antwoorden allemaal met `yes`. Niet gemakkelijk maar wel een uitdaging!
Vorig weekend hebben we een daguitstap gedaan naar Bobiri, een mooi stuk woud waar we normaal veel vogels en vlinders zouden moeten gezien hebben, maar die waren er dus niet. Maar `t was wel fijn om in de bossen te wandelen. Vooral omdat hier echt alles door elkaar groeit, groot en klein, dik en dun. Mooi! De gids heeft ons een paar schorsen van de bomen laten proeven, geen aanrader, het is niet lekker! Het zou wel gezond zijn voor vanalles en nog wat De rit terug was weer spectaculair. Het eerste stukje moesten we met de taxi doen, dus eerst alweer een heel gedoe rond de prijs. Je moet hier echt serieus afdingen, bij alles! Ze vragen dikwijls meer dan het dubbel. Dan moesten we nog twee keer een totro nemen (zon miniminibusje dat er echt niet uit ziet, vol plakkende mensen). Op zich geen probleem, maar blijkbaar wel wanneer er een tropische regenbui overvliegt! Zo kwamen we dus tot de ontdekking dat het dak langs alle kanten lekte! Het is maar water denken we dan, maar zo dachten de Ghanezen er duidelijk niet over. Een geroep en getier in die totro, echt om koppijn van te krijgen. En dan nog niet halverwege hebben we autopech. Hebben we ontzettend lang stilgestaan. Hadden we uiteindelijk het plan een taxi te pakken en dan ging de totro alweer dus zijn we hier toch terug ingestapt. Uiteindelijk hebben we dus 2u15min gedaan over de laatste 12km! Ik heb me er niet al te hard in geërgerd, `t was weeral een ervaring, ongelooflijk!
In de stad zijn we ook op de grootste openluchtmarkt geweest van West-Afrika. Echt de moeite! Opgedeeld in allemaal gangen waar dezelfde dingen worden verkocht. De stoffengang was echt wel indrukwekkend! Hebben we twee stoffen gekocht. De vrouwen in Kokobeng hebben we dan wat werk gegeven met onze stoffen en hopelijk komen daar dan ook prachtige rokken uit!
Ik denk dat ik enorm ga genieten van de weekends maar toch ook blij ga zijn dat we in de week wat minder in de drukte van de mensen hoeven te vertoeven. Het afdingen, het afwimpelen van mensen en liefdesverklaringen en het getoeter van alle taxi`s en totro`s maken het tegen het einde van de dag toch wel erg vermoeiend. Blij dus dat die afwisseling er wel is.
Gisteren had ik echt wel een echt WAUW-moment om emotioneel van te worden! Om 20u nam Ingrid me mee naar buiten. Zijn we in de tuin op een mooi plekje gaan zitten met een ontzettend mooi ver zicht. Het was al donker (hier valt de schemer in om 18u en om 18u30 is het al helemaal donker). Nog warm maar er was een zacht briesje opgekomen, echt perfect van temperatuur dus. We keken uit op een ontzettend mooi groen landschap. In de verte zagen we de lichtjes van de stad Kumasi. Boven ons een open sterrenhemel. En dan in de verte zagen we dan de lichtflitsen van een tropisch onweer die de hele hemel verlichtte. Je zag bij elke flits ook heel mooi de contouren van de wolken in de verte, echt moooooi! Om stil van te worden!
Nu zijn we in de stad Kumasi om hier morgen om4u `s ochtends de eerste bus (geen totro) naar Mognori te pakken.Zal waarschijnlijk toch wel een hele dag reizen zijn. Hopelijk is de drukte op deze bussen minder want als we zijn aangekomen gaan we ineens onze nachttocht doen die nacht dus Spannend weekend dat eraan zit te komen met hopelijk ontzettend mooie foto`s van olifanten, krokodillen,
@ Isabelle: Cape Coast staat zeker op het programma! Net zoals Mole, Bobiri, Mognori, en nog andere dingen waar ik de naam al van vergeten ben. Er zit ook een park bij waarbij we tussen de kruinen lopen op hangbruggen! Is het dat wat je bedoelt met in de bomen klimmen? We hebben echt al spijt dat we niet wat langer blijven om na het werken ook wat te kunnen rondtrekken, het is echt kiezen uit al dat moois!
@ Familie; Heb hier inderdaad een qwerty-toetsenbord, vergeef me de vele typfouten dus. Een uur internetten vliiiieeegt voorbij, dus niet echt de tijd om na te lezen! En ik bedoel dus uiteraard een Hollander met Ghanese roots EN ik heb al zonder gekke bekken een visje helemaal opgegeten!!! Flink e! Maar ga gerust door met jullie zelf genoeg te voorzien van vis zodat jullie er alvast geen zin meer in hebben als ik terug ben!
@ Jarissa en Valere: Leuk om jullie te horen!! Valere succes met die kutexaams!
Ondertussen zijn mijn komende vier weekends al volgeplant (Vanaf dan is Ingrid weg en komen er nieuwe vrijwilligers, dus ik wacht af wat zij willen doen de weekends erna). Het komende weekend hebben we meteen twee dagen vrij gevraagd om Mole te gaan bezoeken! Het nationaal dierenpark waar we op zoek gaan naar olifanten enzo. Kijken we echt heeeeel erg naar uit!!! Vlakbij gaan we ook een nachtelijke kanosafari doen. Op zoek naar vieze beesten waarvan ik waarschijnlijk in mijn broek pis, maar ik zou er wel spijt van hebben als ik het niet zou doen! Ik ben hier tenslotte ook om grenzen te verleggen, heb zelfs al een slangetje gezien (een dood wel, ma toch) en hagedissen gevangen die in en rond het huis lopen! En nog schokkender, heb ik dus al vis gegeten!
De mensen komen hier echt op de `bruni` of de blanke afgestormt, vooral in de dorpen. Iedereen wil weten hoe het met je gaat en wat je naam en telefoonnr is! Heb zelfs al een huwelijksaanzoek gehad ( Hanne op hoeveel had je alweer gegokt? Ik ga ze tellen hoor ). De kinderen worden echt helemaal gek als je je fototoestel bovenhaalt! Levert mooie foto`s op! Het is hier echt een leuke afwisseling tussen de drukte van de mensen en de rust van de natuur!
Volgende keer ga ik op labtob van Ingrid al wat schrijven en op USB zetten, want op een uur kan je echt niet zoveel schrijven, zeker niet als je dan nog mails enzo wil bekijken.
Ondertussen ben ik op dag drie van mijn trip. De vliegreis is goed en vlot verlopen, in Accra aangekomen was de vlieghaven echt een grap ivm Zaventem. Paar mensen in een kotje die je gegevens dan checkten en je ogen en vingerafdrukken identificeerden, twee bagagebanden en dan was ik alweer buiten. Buiten werd ik dan opgewacht door Yao, een hollander met Nederlandse roots. Een leuke jongeman waarbij ik me direct op mijn gemak voelde, dat was zel fijn. Ik kwam daar aan om 8u saves, het was al pikkedonker, ik zag de Ghanesen al niet meer lopen! We zouden in Accra overnachten om de volgende ochtend door te rijden naar Kokobeng, maar onderweg kreeg Yao telefoon van Marlieke dat de jongste dochter (1,3j) hevige koortsaanval had en er dus gevaar was voor malaria. Yao moest daarvoor de medicijnen halen in Kumasi, op een half uurtje van Kokobeng. We bleven dus toch niet overnachten en reden in een trek door naar Kumasi en dan naar Kokobeng. Een rit om nooit te vergeten!!! In de stad was het echt nog ontwettend druk, en een getoeter vant kan ni meer. Defecte auto's en vrachtwagens bleven op het ;idden van de weg staan en iedereen wrong zich er dan maar langs, echt gek. En eens we de stsad uit waren, waren de wegen echt een ramp! Drie uur hebben we gereden door putten putten en nog eens putten! Geen verharde weg meer en dus de hele tijd schudden en schokken in de auto, een avondtuur op zich! Even indutten in de auto zat er dus niet in! Eens we dan weer op verharde weg zaten, begon de auto moeilijk te doen. De vloeistof voor te ambrieren begon te lekken dus elke keer dat we moesten vertragen en stoppen, viel de auto stil en moest Yao de vloeistof bijvullen. En met een hele hoop getrek aan de pook geraakten we meestal dan toch in gang. Tot onze grote verbazing zijn we dan uiteindelyk toch in Kokobeng geraakt. Om 4u30 in de morgend kon ik dan eindelyk myn bedje in, zaaalig!
De compound waar ik verblyf, is echt heel mooi. veel ruimte, vanaf volgende week zal ik er ook aan de slag gaan in de opvang, die zich vlak onder onze kamer bevind. Ik slaap bij Ingrid. Een vrijwilligster die hier al vier weken is, die is heel content dat ik ben aangekomen want zy zit hier al 4weken alleen. Maar ze heeft het best wel naar haar zin! Van;orgend heb ik al wat rondleiding gekregen in de stad Kumasi. En deze na;iddag heeft Ingrid me meegenomen naar Kumasi opnieuw om hier met onbekende hollanders af te spreken die ze via blog heeft gecontacteerd. Hier komen we trouwens met de totro heen, ook een hele belevenis! Een busje volgepropt echt! En je mag het busje echt niet bestuderen want het wiet er niet meer uit. vanmorgend stond er 5man onze totro in gang te duwen letterlijk, deze middag vlogen de deuren achter ons in een keer open, ook verschietachtig. Hele belevenis, fijn hoor!
Deze week is nog wqt introductie in cultuur en wat wennen aan het ritme want om 9u ligt iedereen egt wel in bed en tussen 6u en 7u is iedereen alweer op! Het is hier savonds om 18u30 dan ook al pikkedonker en dus heel vroeg licht. Verder zyn de eerste indrukken hier echt overweldigend. Ontzettend mooie natuur, erg groen! Vriendelyke mense ook. Erg warm, en veel diertjess. Ik zie het echt helemaal zitten!
Zoals jullie weten, trek ik van 13 juni tot 7 augustus naar Ghana. Terwijl dat ik daar de Ghaneesjes ga helpen, ga ik tussendoor proberen het een en ander neer te pennen via deze blog zodat jullie toch een beetje een idee hebben wat ik daar allemaal aan 't uitspoken ben. Foto's ga ik waarschijnlijk meestal via een andere website uploaden. Die link vind je dan wel in de bijlage van de berichten die ik hierop zet.
EN ik heb al zonder gekke bekken een visje helemaal opgegeten!!! Flink e! Maar ga gerust door met jullie zelf genoeg te voorzien van vis zodat jullie er alvast geen zin meer in hebben als ik terug ben!
