Ondertussen weer helemaal genezen. Na het internetten vorige week hebben we ons helemaal laten gaan in de winkels van Kumasi. Leuke spulletjes gekocht! En na een week uitzieken hebben we onszelf dan maar getrakteerd en vanalles lekkers meegebracht van de winkel! Lekkere chips en wijntje enzo. We konden door de malaria dan nog niet op weekend gaan dus hebben we ons maar op een andere manier weten te verwennen!
De Ghanezen die hier werken, hebben we ondertussen ook beter leren kennen! Kwaabena , Assare en Adwoa werken hier op het land. Josephine is dan onze kokin en Veronica werkt mee in de daycare. Op Kwaabena na wonen ze hier ook allemaal. Heel fijne mensen, hebben we al goed mee gelachen. Vooral het proberen aan te leren van elkaars taal, is echt heel grappig! We kunnen er ook alles aan vragen! Heel fijn!
We zijn met Adwoa een keer meegegaan naar een begrafenis hier in Kokobeng. Een jonge vrouw van 30 jaar die aan een ziekte was overleden. Dat was echt een heel rare ervaring. In de voormiddag wordt het lichaam gewassen en begraven en dan wordt er wel gehuild. Dit deel hebben we niet meegemaakt. Wij waren er pas in de namiddag. In de straat stonden tenten opgesteld met allemaal plastieke rode stoeltjes. Er stond dan een tafel met de foto van de overleden jonge vrouw. Daar lag dan ook een micro op die tafel. Aan een andere tafel zat dan een man met een glazen doos voor zich. Er stond luide muziek te spelen (geloof me, de muziek is hier niet echt gezellig). De mensen zaten dan in rood of zwarte kleren onder de tenten. We moesten de eerste rij allemaal een hand gaan geven, dit was dan de familie. Dat was op zich al vreemd, want we kenden die niet en voelden ons echt wel ongepaste pottenkijkers, ondanks dat de Ghanezen bij ons echt wel verzekerden dat dat geen probleem was en dat we zelfs foto`s mochten maken. In elk geval, erna moesten we geld geven aan de man met de glazen doos en dan zochten we zelf een stoeltje uit. Als we zaten, stopte de muziek en riepen ze door de micro onze namen af en riepen ze ook af hoeveel we gegeven hadden. Dan stond de familie recht en kwamen ze ons een voor een weer allemaal een hand geven om ons te bedanken. Echt heeeel vreemd gevoel. Voor de rest hebben gewoon gezeten en gekeken hoe er voortdurend mensen bij kwamen, weggingen, hoe er handen werden geschud, geld werd gegeven en afgeroepen. Iedereen was of voor zich uit aan het staren of uitbundig aan het praten, maar we zagen zeker niemand huilen. Soms begon er eentje te dansen op de muziek. Af en toe kwam er een auto tussen de tenten door gereden. Ja, een ontzettend grooooooooot verschil met de begrafenis bij ons hoor! Echt heel vreemd om te ervaren!
Met de kinderen op het werk ging het deze week iets moeilijker. Er is een nieuwe juf gestart. Op zich is die wel veel met de kinderen bezig, wat op zich wel goed is. Alleen wil ze hen nogal drammerig vanalles laten instuderen (en we zijn bezig met kinderen die nog niet naar school gaan). Dat drammerig aanleren van de leerstof is blijkbaar erg Ghanees. Maar op zich is het wel al goed dat ze wel al met de kinderen bezig is. En ondertussen zal ze nog wel verder begeleid worden door mezelf, Yao en Marlieke. Maar het was dus wel te merken dat de kinderen haar wat aan het uittesten waren, en de eerste drie dagen echt wel koppig konden zijn. Dat was dan ook wel moeilijk voor mezelf, veel kwaad moeten worden en dus niet zo`n leuke start van de week gehad. De laatste twee dagen van de week zijn dan weer wel heel goed gegaan, heb ik Veronica ook meer proberen te betrekken bij mijn activiteiten. Was ze zelf enthousiast over en ik vond het ook heel fijn. Week dus goed kunnen afsluiten dan toch!
Vrijdagmiddag na het werk zijn we dan naar Cape Coast getrokken! Ooooh zo blij dat ons dat is aangeraden geweest, waarvoor dank Isabel!! Echt heeeeel mooi. Prachtig zicht vanuit Cape Coast Castl op die zee met klein strand en grote palmbomen. Echt zoals in de boekjes! Veeeeeel foto`s genomen!! Echt van genoten!! We gingen foto`s pakken van op de rotsen waar het water tegen klotste. Ingrid dus naar voor op de rotsen klauteren. Ik stond dan wat verder met fototoestel. Na reeks foto`s klotst er ineens een gigantische golf over die rotsen, Ingrid helemaal nat. Twater kwam van achter Ingdrid hare rug dus die verschoot natuurlijk superhard en die maar terug naar mij lopen. Door en door nat, was echt hilarisch! Maar die haar hart ging wel tekeer ze! Voor mijn fotoreeks op de rotsen, heb ik me dus maar wa tactischer opgesteld :p In Cape Coasr heb ik trouwens nog is een warme douche kunnen nemen! Was al van thuisaf geleden, deed wel deugd!! Daar zijn we dan ook naar Kakum gegaan, een park ook met allemaal hangbruggen. We wandelden dus in de lucht tussen de kruinen door, echt WAUW! Prachtige views alweer! Tussendoor zitten we dan ook met een hele hoop andere toeristen te kletsen, maakt het ook altijd wel fijn. Daar hebben we dan ook een nachtwandeling gedaan. Ale, nacht, dat is daar dus blijkbaar 8u `s avonds e manne :p. Het is dan ook wel effectief al pikdonker dus ja, die hoeven niet te wachten tot 1u `s nachts. Dat was dan met een hele hoop Engelse jongeren, in totaal waren we met 25. Hebben we twee uur goed gewandeld. Weinig dieren gezien maar twas wel tof om is gedaan te hebben! Ik was helemaal ingepakt, lange broek in de schoenen en lange mouwen enzo. Die Engelse meiden liepen daar in topje en shortje, goed zot! Die hebben duidelijk nog gene malaria gehad! (de malariamuggen steken alleen tijdens schemer en donker). Wat het helemaal leuk maakte was dat we dus in de bossies gingen slapen. Wij dachten dus in tenten die voorzien waren. Bleken we met zen allen in een gigantische boomhut te gaan slapen! Daar lagen allemaal dunne matrasjes op de grond, bij elkaar gepropt! Rond het hout van de boomhut gazen die de muggen moesten buitenhouden. Dus met heel die bende daarboven geslapen, ofja, proberen te slapen. Die Engelsen waren goed aant zingen en aant rondlopen dus pakt dak al bij al 5uur geslapen heb ofzo. Maar wel heel tof! En dan vanmorgend zijn we daar dan vertrokken, onderweg nog in Monkeyforest gestopt. Dat werd gedaan door twee Hollanders ook, was ook wel tof. Alleen vond ik het best wel vreemd dat we eigenlijk alleen maar aapjes in kooien gezien hebben. Alles loopt hier vrij rond, dus was wel raar daar ineens kooien te zien. Daar heb ik trouwens de eerste slangen gezien. Wel dus ook in een kooi maar ik verschoot wel even, want ik keek rustig naar beneden in verwachting schattige aapjes te zien. Dus na eerst ne sprong van twee meter gemaakt te hebben, ben ik zo toch maar terug naar de omheining geschoven om toch nog paar fotootjes te trekken :p
Ik merk wel dat ik hier hoe langer hoe meer op mijn gemak ben. Ook als we naar stad gaan in Kumasi, voel ik me veel beter op mijn gemak. We beginnen de weg wat te kennen, we kennen de trucjes van de mensen en van het afdingen al wat beter. In het begin dacht ik echt dat ik hier nooit zou kunnen leven. Versta me niet verkeerd, nog geen moment spijt gehad dat ik hier ben, ook in het begin. Maar er is natuurlijk nog wel een verschil met ergens twee maand naar toe trekken of ergens langer blijven wonen. Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik soms denk, dat ik het eigenlijk wel zou kunnen. Niet dat dat nu ineens mijn plan is, gewoon maar om aan te geven dat ik de cultuur hier wel steeds meer leer appreciëren. Het is hier zo mooi, ook zo`n rustig tempo, dat ik soms echt even moet nadenken waarom iemand ook alweer in Belgie tussen de gebouwen zou blijven rondcrossen. Ik zou denken dat je alles in het begin juist zo wou vindt en dat na een paar weken het nieuwe er wel weer af is. Niet dus. Ik heb met andere woorden nog geen last gehad van het algemeen gekende `dipje` dat veel vrijwilligers hier blijkbaar na ongeveer twee weken hebben.
Ondertussen zijn er wat foto`s on line. Echt maar een fractie van wat ik getrokken heb. Kiezen welke in on line zou zetten was al een ramp. Ik kan zoveel vertellen en laten zien, stelt nog altijd niks voor met wat het in werkelijkheid is. Maar dus toch een poging. De foto`s van afgelopen week zitten er zeker nog niet bij. Daar probeer ik volgende week er een paar van op te zetten! Link foto`s: https://picasaweb.google.com/111554696063502056083/Ghana02?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLq6jPe7wfKB3wE&feat=directlink
@ Lizzy: Ondertussen zit ik in de helft! Vier weken zijn al voorbijgevlogen! nog 4 te gaan, gaat idd snel! Voor malaria pak ik preventief wel pillen waardoor kans vermiderd dat je het krijgt, maar sluit niks uit... En de kakiebruine huid valt voorlopig nog mee. Ondertussen is er veel bewolking. Nog steeds warm, dus nog steeds de zomerkleren maar geen blakke zon ofzo, maakt het wel aangenaam natuurlijk ;) En tis niet dat we hier liggen te zonnekloppen. Bikini nog maar 1 keer aangehad in deze vier weken ;) Ik denk dat de beachers onder jullie wel bruiner zullen zien ;)
@ Papa: Ik ben ook nog steeds tevreden van de vlechtjes. Deze zullen het Belgeland waarschijnlijk niet meer halen. Maar misschien overweeg ik zelfs er nieuwe te laten zetten vlak voor ik terugkom :p Kvind ze tof en het is heel gemakkelijk. Om de drie dagen is een nieuwe staart maken en voor de rest moet ik er niet naar zien!
@ Kyra: Goed te weten dak je niet ga vervelen! Ik ga veel te vertellen hebben alsk terug ben :) En ben nu wat foto`s aan het opladen. Met een beetje geluk kan ik ze seves on line zetten :). Maar tis maar een fractie ze, heb al 2000 foto`s getrokken :s En kzit nog maar in de helft, da komt niet goed!
