Dag allemaal!

Deze keer heb ik al wat kunnen typen op de pc van onze Wim, dus iets uitgebreider bericht deze keer :)
 

Hebben hier een interessante week achter de rug gehad. Donderdag is het hier Dassain geweest. Een feest dat hier heel belangrijk is, zoals Kerst bij ons een beetje... Iedereen gaat dan naar zijn familie, zoals ik vorige week al zei. Vandaar dat er dus niet veel volk in Shangrilla Home (SH) is. Het feest begint eigenlijk al 10 dagen voor de hoogdag (donderdag dus) en het is de herdenking van een zegen van een godin. Tijdens deze dagen worden er dan veel geiten geslacht, en gegeten, als offer voor de godin. De voorlaatste dag worden dan belangrijke spullen gezegend met een Tika (zo’n rode stip). De Prakash was dus de moto’s aant kuisen en die hebben dus ook een Tika gekregen. Heel grappig. Prakash en Dinesh zijn broers en ex-kids van SH, die hier samen met onze Wim verantwoordelijk zijn voor SH. Op de hoogdag zelf worden de Tika’s uitgedeeld aan de mensen zelf. Dit gebeurt normaal door familie maar hier in SH heeft de huisleraar deze aan iedereen uitgedeeld. We hebben er zelf ook ene gekregen, was wel leuk. Eerst gaven ze de volwassenen een Tika, dit was eigelijk rijst in da rood poeder zo. En dan legden ze ook nog gras op ons hoofd. En daarna kregen we fruit. En dan deden ze hetzelfde bij de kinderen.  Was wel mooi om te zien. Die Tika’s zijn eigenlijk een soort van zegening zoals da je bij ons het kruisje hebt...

En omwille van dit feest nodigen veel mensen ook anderen uit in huis om te komen eten. Onze Wim wordt dus ook uitgenodigd, en aangezien ik dus zijn nichtje ben, worden wij mee uitgenodigd (aangezien familie met Dassain zo belangrijk is). Héél tof want ik Ghana heb ik me dikwijls afgevraagd hoe zo’n huis er nu vanbinnen zou uitzien! En nu heb ik al twee keer de kans gekregen om de binnenkant van een Nepalees huis te zien! Eerst waren we uitgenodigd bij de directeur van de school waar de kids naartoe gaan. De directeur had vier kamers thuis. Eerst werden we in de slaapkamer ontvangen, beetje onwennig met lastige stiltes. En wat later mochten we dan naar de ‘eetkamer’. Echt maf want dat was dus een kamerke van 3 op 3 meter waar net een stenen en een plastic tafeltje stond met stoelen errond en voor de rest echt Niets! Geen kastje, geen wandversiering, echt Niets anders dan tafel en stoelen. Ook heel raar was dat we eigenlijk heel de tijd alleen aten. Blijkbaar is hier niet de gewoonte dat gastheer mee aan tafel komt. De directeur kwam dus af en toe is kijken of alles ok was, maar voor de rest hebben we hem eigelijk niet veel gezien. Er wordt dan ook verwacht da je na het eten gewoon ineens naar huis gaat...

Daarna zijn we bij de huisleraar geweest. Die woonde vreemd genoeg eigenlijk mooier dan de directeur. Die stamt af van de hoogste kaste hier dus vandaar dat die al veel land als erfgoed heeft... Dat is dan natuurlijk nog altijd niet de luxe van bij ons ze maar toch al iets meer afwerking dan bij de directeur...

Met Dassain zie je hier trouwens ook veel vliegers in de lucht. En die vliegeren hier echt heel hoog want ze doen dat vanop hun dakterras. Ook wel graaf om te zien want dat is hier zo echt een spel dat ze de andere vliegers in de lucht proberen te vangen en neer te halen. Echt maf hoe ze dat doen. Als ze er dan ene hebben kunnen neerhalen, lopen ze naar beneden en gaan ze op zoek naar die vliegers, die mogen ze dan houden als soort van trofee eigelijk.

Met de kinderen zijn we ondertussen al een keer gaan spelen in de heuvels achter het huis. Was echt superleuk! Vanop de heuvels ook een ontzettend prachtig zicht op de Kathmanduvallei! Zijn we ondertussen nog is terug geweest, want is echt prachtig om te zien! Vandaar ziede ook wel SH en valt toch op dat het toch een van de grotere gebouwen in de stad is. Vandaar dat we vanop het dakterras daar echt een schoon zicht hebben ook op de stad! Zeker s’avonds met al die lichtjes is dat echt wel knap. Trouwens, als er geen wolken boven de bergen hangen, zien we vanop ons eigen terras enkele sneeuwtoppen van de himalaya! Supermooi om te zien ook!

Ik ben is erg benieuwd om te zien hoe het in SH gaat gaan lopen. Momenteel zijn er dus maar 30 kids in huis ofzo vanwege het feest waarvan wij ons eigenlijk alleen maar moeten bezig houden met de kleindere kids. Dus ben is benieuwd wat dat gaat geven als de kids stilaan beginnen terug te komen van hun familie. Dan zal het wel een tandje bijsteken worden hier!

Ik ben hier echt aangenaam verrast door de werking, zoals vorige keer al gezegd. De kids krijgen hier enorm veel liefde van de didi’s (vrouwelijke begeleiders) en de dai’s (mannelijke begeleiders) en van elkaar. Er wordt geknuffeld, gezoend, gelachen, gespeeld, vrijheid gegeven,... Echt knap om te zien hoe dat hier draait in zo’n groot huis! De groteren zorgen ook voor de kleinderen mee enzo, echt tof om te zien! Ze proberen hier ook heel hard de familie van de kids te helpen. Zo zijn er buiten de vrijwilligers en onze wim, prakash en dinesh nog veel kook- en wasdidi’s. Dat zijn bijna allemaal mama’s van kindjes die hier dan werken. Die brengen hun kids mee en die leven hier overdag mee met de andere kids maar die gaan dan ’s avonds mee met de mama terug naar huis... Er zijn hier zelfs kids waarvoor ze een vliegtuigticket enzo betalen opdat ze met deze feestdagen toch naar familie kunnen gaan... Na de feestdagen komen de kids terug naar SH, de ouders zijn zelf te arm om voor de kids te kunnen zorgen... Sommige kids mogen of kunnen natuurlijk niet terug naar de ouders, als dit onveilig zou kunnen zijn (drank, mishandeling,...). Die kids zitten dus nu nog in het huis...

Voor de rest is het hier ook heel erg wennen aan het verkeer. In theorie rijden ze hier links, maar pakt da ze gewoon rijden waar er plaats is... Overdag hoorde overal vreselijk getoeter. En ’s avonds als het wat afkoelt, worden de tamme straathonden wakker en beginnen die te batteren en te blaffen.  Blij dus dat ik ’s nachts gewoon mijn hoorapparaten kan uitdoen en rustig kan slapen J Dat is voor Yentl en de andere vrijwilligers hier wel anders natuurlijk ...   

We zijn ook al een en ander gaan bezichtigen. Een van de dingen dat me momenteel het beste bijblijft is Pashupatinath. Dit is een grote tempel naast een heilige rivier, waar ook de lijkverbrandingen plaatsvinden. Als er iemand overlijdt, wordt de familie op de hoogte gebracht en komt deze samen met het lijk onmiddellijk hierheen. Er waren enkele lijkverbrandingen bezig als we er toe kwamen. Heel beklemmend om te zien eigelijk... Heel raar... Maar anderzijds ook wel heel mooi vind ik... Misschien vind ik het wel mooier op deze manier dan een lichaam te laten wegrotten in een kist... Anderzijds zou ik het nu ook wel ni aankunnen familie of vrienden voor mijn ogen te zien wegbranden...

In Thamel zijn we al gaan shoppen in kei toffe winkelkes! Heb ik me echt moeten inhouden, is nog vrij goed gelukt vind ik. Maar er zijn hier echt zoveeeel superleuke dingen die ik zooo graag mee naar België zou nemen...

We zitten zelf vlakbij DE Stupa van’t stad. Ook wel heel maf. Supergrote ronde tempel met een plein errond. Iedereen wandelt in dezelfde richting rond de Stupa. Daar zijn ook superveel wikeltjes en Dakterrasjes enzo. Kei gezellig. En eigelijk vooral zo maf omdat daar kei veel volk rondloopt en toch is da een rustgevende plaats... Straalt echt iets rustiek uit... Mai, daar vlakbij zijn we trouwens is iets gaan eten en drinken. Ik en Yentl hadden iets twee drankskes en dus iets gegeten en we betaalden samen 300 Roepies. Dat is dus 3€!!! Belachelijk echt! Het is hier over ’t algemeen wel goedkoop maar dat is wel echt belachelijk goedkoop! Bijna beschamend eigelijk vinkik da :p Maar blijkbaar gaat zelfs nog een deel van die opbrengst naar schoolprojecten in de omgeving ook ...

Soit, ik blijf hier maar schrijven dus ik ga is stilaan afronden of da komt ni goed!
Dada!
xxx

07-10-2011 om 09:02 geschreven door Kaat

03-10-2011 om 13:27 geschreven door Kaat