Na enkele weken van uitstel konden we vorig weekend dan eindelijk ons eerste uitstapje doen en eens iets anders zien van dit mooie land dan de hoofdstad. Vrijdagochtend om 5u30 opgestaan en een half uurtje later vertrokken richting busstation. In België zou er zo vroeg s morgens nog niet veel activiteit waar te nemen zijn, maar in Afrika is het op dat moment al klaarlichte dag en dus ook vrij druk op straat. De mensen leven hier echt met de zon als horloge. Het busstation ligt ongeveer op een half uurtje lopen van ons kamp en normaal zou onze bus om 6u30 vertrekken, dus zijn we haastig naar ginder gestapt. Natuurlijk hadden we (voor de zoveelste keer op rij) weer geen rekening gehouden met de alom gekende Afrikaanse vertragingen. We zaten om 6u30 inderdaad op de bus en toen hebben we gewacht, 7u00 7u30 8u en nog steeds vertrokken we niet. De bus begon wel langzaamaan vol te geraken (een hele hoop mensen had zelfs geen zitplaats meer) en dat is dus blijkbaar een gewoonte hier; de meeste bussen vertrekken pas als ze volledig volgepropt zitten. Plots stapte er uit het niets een soort Afrikaanse pastoor op de bus en die begon bijna een uur lang een preek te geven uit ne misboek. Bedoeling was om de bus te zegenen opdat hij een veilige reis kon ondernemen. Ma zo ne preek jong! Ik denk dat wij gezegend zijn voor de rest van ons dagen dat we hier op deze aardbol ronddwalen. Uiteindelijk, met een Afrikaanse vertraging van ongeveer 3uur, konden we vertrekken richting Lake Malawi. We zullen er verblijven in een regio met de naam Cape MacLear, een busreis van zon 7 uur (+ het feit dat de bus volledig volgestampt was en de temperatuur iets boven de 30° lag). De bus reed ook niet rechtstreeks naar Cape MacLear, we moesten overstappen in een dorpje met de naam Monkey Bay en van daaruit moesten we nog vervoer zien te vinden naar Cape MacLear (ongeveer een half uur rijden van Monkey Bay). Enfin, de busreis had wel één groot voordeel: we konden eindelijk eens een relatief groot stuk van het land zien, en zo ook de levenswijze van de lokale bevolking. En ik heb tijdens de reis ook mijn eerste maraboe gezien (een soort ooievaarachtige vogel). Na 6uur te zijn verpletterd op de bus kwamen we eindelijk aan in Monkey Bay. Daar kwamen we te weten dat we een truc moesten zien te vinden die ons naar Cape MacLear kon brengen. We waren daar nog maar enkele minuten, of direct kwamen er enkele locals naar ons toegelopen. Zij hadden een truc en zouden naar Cape MacLear gaan, ze zeiden ons ook (of maakten ons wijs dat) dit de laatste truc was die vandaag naar Cape MacLear zou gaan. Wij, moe van de busreis, wouden zo snel mogelijk in Cape MacLear zijn en we besloten dus met deze mensen mee te gaan. Daar zijn we ook voor de eerste keer serieus in zak gezet. Deze mensen vroegen 3000 kwacha om ons alle vier (mezelf, Erwin en twee andere vrijwilligers die met ons mee waren, Carolien uit Nederland en Anthony uit Engeland) naar Cape MacLear te brengen. Wij besloten om dat te betalen. We gingen naar de truc, sprongen in de laadbak en we reden enkele meters verder. Daar stapten er nog enkele mensen in die laadbak. Vervolgens reden we nog enkele meters verder. Daar stapten terug enkele mensen in die laadbak. En dit verhaaltje blijft zo doorgaan tot we met 37 in de laadbak van die truc zaten. Na een half uur rijden kwamen we eindelijk aan in Cape MacLear (klein mirakel dat we onderweg niemand verloren zijn). Daar kwamen we ook te weten dat de prijs om van Monkey Bay naar Cape MacLear te reizen eigenlijk 300 kwacha bedraagt. Wij hadden 3000 betaald, wat dus 10 keer de normale prijs is! Daar moet ge dus echt wel voor opletten als ge in Afrika reist, van de moment dat ze een blanke kop zien, denken ze kassa kassa. Afdingen is de boodschap! Tot zover deel 1 van onze reis naar Cape MacLear, de rest, alsook de fotos volgen de komende dagen, maar nu ga ik aapjes eten geven
We hebben dan eindelijk, met traditionele Afrikaanse vertraging, ons weekend kunnen boeken naar Lake Malawi, we zullen daar 3 nachten verblijven in een gebied met de naam Cape MacLear, volgens backpackers de mooiste plaats van heel Malawi. Volgende week (na de uitstap) volgen de eerste fotos. Voor de rest gaat alles hier opt moment zn gewone gangetje. Vannacht wel niet veel geslapen. Erwin heeft voor zijn onderzoek (ivm met zijn thesis) formaldehyde nodig (= een vloeibare chemische smeerlapperij) en deze was een beetje uitgelopen in de slaapkamer (op Erwin zijn bed). Iedereen is dus wakker geworden met tranende ogen en het gevoel van een bloedneus. We moesten dus zijn matras buitensmijten en alle vensters een half uurke openzetten. Daarna was de geur weg en konden we weer veilig gaan slapen (en dromen van vriendelijke aapjes en iets minder vriendelijke black mambas).
Alweer enkele leerrijke dagen achter de rug. Vorige dinsdag was spay day! Dat is een keer per week dat de LSPCA gratis mensen hun honden castreert (om invasie tegen te gaan), gratis vaccins tegen rabiës geeft en gratis hier en daar wat oppervlakkige verzorging (vb wonden) doet. Hier heb ik voor de eerste keer in mijn leven in levende honden subcutane en intramusculaire injecties leren zetten. Wel erg om te zien hoe de mensen hier met hun honden omgaan (nogal hardhandig).
Ondertussen is onze uitstap naar Lake Malawi weer een tijdje uitgesteld omdat we dit weekend andere plannen hebben. Maar nu ligt het wel officieel vast dat we van vrijdag 4 maart tot en met maandag 7 maart naar de Lake zullen gaan.
Voor de rest waren het normale werkdagen, op de zieke duiker gepast die bijna volledig genezen is. Eigenlijk wel goed want 10 dagen terug gaven ze het dier nog maar 20% kans op overleven. We hebben ook richtingaanwijzers geplaatst in de wilderness trail (zodat de bezoekers niet verdwalen). Daar zijn we ook effe verschoten van enkele wilde hyenas die ons zagen (maar wij hen niet) en met hun gelach ons probeerden weg te jagen. We hebben ze niet gezien maar ze waren enorm dichtbij, en dat was dan nog overdag terwijl hyenas nachtdieren zijn. s Nachts de wilderness trail doen is dus levensgevaarlijk. Hyenas zijn trouwens gigantisch grote dieren, daar verwacht ge u totaal ni aan. In het wildlife centre hebben we er ook een zitten, maar die is iets sympathieker in de omgang.
Volgende week zal ik zowiezo verslag uitbrengen van onze uitstap naar Lake Malawi en ik ga er een zaak van maken om eindelijk eens de eerste fotos te posten.
Tijd voor een korte update. Onze uitstap naar Lake Malawi moesten we een weekje uitstellen. Dit omdat ik terug op de zieke duiker moest passen tijdens het weekend en Erwin moest mama-aap spelen voor een verweesde blue monkey. Eergisteren hebben we ons allereerste echt zware onweer meegemaakt sinds we in Malawi zijn, compleet met enkele van de mooiste bliksems die ik van mijn leven al gezien heb (en 1 die redelijk dicht bij ons ingeslagen was). Gisterenavond zijn we gaan supporteren tijdens een voetbalmatch. De werknemers van het Lilongwe Wildlife Centre hebben namelijk hun eigen voetbalploeg opgericht en elke week trainen ze en spelen zij enkele matchen. Deze keer ging de match door ergens in een dorpje net buiten Lilongwe. We hebben dus voor de eerste keer kennis gemaakt met het leven in Malawi buiten de hoofdstad (tweede cultuurshock was een feit). Best wel grappig als je als blanke in zon dorpje binnenkomt hoe al die kinderen met 20 30 tegelijk rond u komen staan, en hoe ze allemaal achter de truc beginnen te lopen wanneer je toekomt en weer vertrekt. Ik heb ook voor het eerst sinds ik hier ben mijn was eens gedaan (zonder wasmachine). Vandaag begon de dag zonnig en warm, en heel plots ging dit over in extreem zware regenval. En binnen regende het even hard als buiten.
Juist wat tijd gevonden om snel iets op de blog te plaatsen. We hebben net enkele normale maar rustige werkdagen achter de rug. s Morgens blijft hetzelfde ritueel: rond 7u opstaan, ontbijten en tegen 8u (kan soms al eens later zijn, Afrikaans ritme) komen ze ons met de truc ophalen en rijden we richting wildlife centre. Op de laadbak van die truc zitten tijdens het rijden is niet altijd even aangenaam, aan gezien de luchtkwaliteit op straat hier niet bepaald gezond is (uitlaatgassen). In feite is er in Malawi zelfs nog relatief veel milieuverontreiniging waar te nemen. Maar we kunnen het deze mensen gewoon niet kwalijk nemen, want, hun milieuvervuiling is 100% de schuld van Europa en Amerika. Zij verbieden milieuverontreinigende zaken zoals bepaalde pesticiden en andere stoffen. Wij verbieden ze omdat ze schadelijk zijn voor onze gezondheid en de kwaliteit van ons water en onze lucht verslechten. Maar wat doen we met de overschot op het moment dat bij ons het verbod ingaat? Verkopen voor een appel en een ei aan Afrikaanse en andere ontwikkelingslanden. Er is dus geen mens op deze planeet die de milieuproblematiek oplost, integendeel, we verschuiven het probleem alleen, en het schadelijk effect op de planeet blijft juist hetzelfde (deze preek even terzijde :p).
De laatste dagen hebben we weer dieren gevoederd, een schoenrek voor ons kamp gebouwd (en het resultaat mocht er zijn), de wilderness trail terug begaanbaar gemaakt en het leeuwenverblijf terug leeuwvriendelijk gemaakt.
De wilderness trail is eigenlijk een stuk natuurgebied dat in het wildlife centre ligt waar verscheidene dieren leven, zoals hyenas, parelhoenderen, nijlkrokodillen, duikers, vervet monkeys en verscheidene reptielen. Zo zijn we ook een slang tegengekomen die mogelijk een black mamba geweest kon zijn (één van de giftigste ter wereld). Doordat het volop regenseizoen is, was het wandelpad er bijna niet meer zichtbaar omwille van de overbegroeiing door vegetatie. Daarom zijn we er met de machete een voormiddagje Indiana Jones gaan spelen. Ondertussen ook te weten gekomen dat de lokale bevolking doorgaans enorme schrik heeft van hyenas. Als ik het goed begrepen heb, geloven ze dat bij volle maan mensen en andere dieren in hyenas veranderen om mensen bang te maken en ongeluk te brengen (een soort Afrikaanse weerwolven dus).
Gisterenavond in de lokale bar naar de voetbal gaan kijken (Arsenal Barcelona), dus een gezellige avond gehad.
Vandaag heb ik een hele dag voor een jonge duiker (soort kleine antilope) moeten zorgen. Het dier had diarree en was enorm verzwakt. Maar intussen is het al aan de betere hand. Ze hebben hier momenteel 3 duikers, echt prachtige beestjes.
Ze hebben mij ook gevraagd om, als ik tijd en zin heb, is uit te zoeken welke vogels en reptielen er hier zoal rondlopen in het wildlife centrum. Want ze willen hier een soort informatiebordjes ineen steken die ze op de wandelpaden plaatsen zodat de mensen kunnen zien welke dieren hun pad kunnen kruisen.
En in de komende weken gaan we ook wat enrichment bedenken voor de gevlekte hyena. Het dier zit helemaal alleen in zijn verblijf en hij verveelt zich wat.
Komend weekend is het normaal gezien tijd voor onze eerste uitstap. We gaan voor enkele dagen naar Lake Malawi :D
Ondertussen hebben we 2 rustige dagen achter de rug. Eerst uitgeslapen tot 9 uur en dan een hele voormiddag met een boek aan het zwembad gelegen in de zon. In de middag zijn we dan voor het eerst de stad ingewandeld. We hebben eerst de lokale markt bezocht. Die markt was wel een cultuurshock. Enorm primitief en direct een hele groep Afrikanen die rond u staan om u het beste product van heel de markt te verkopen. En in de rivier ernaast zaten vrouwen met kinderen hun was te doen. Triestig om te zien wat het westen veroorzaakt heeft in de wereld van de zwarte bevolking. Vervolgens gingen we naar de lokale supermarkt om inkopen te doen voor de komende week. Deze zag er, naar mijn bescheiden mening, heel wat schappelijker uit dan de gemiddelde aldi in Brussel. Heel goed onderhouden, had ik persoonlijk niet verwacht. De prijzen van de producten zijn ook opmerkelijk. Zo betaal je bvb 700 kwacha voor een pot choco. Lijkt op het eerste zicht veel, maar uiteindelijk is dit nog geen 3 euro. Een pintje bier (een Deense Carlsberg) kost hier trouwens maar 200 kwacha, wat minder dan 1 euro is. Voor de rest qua bier vind je hier ook Heineken (welke crimineel duur is en op de kop toe het geld geven ni waard), een Zuid-Afrikaans bier waarvan ik effe niet meer op de naam kan kopen maar welk best lekker is en een bier van de lokale brouwer van achter de hoek waar we wijselijk afblijven. De producten die je hier kan kopen zijn allemaal deftig en voornamelijk geïmporteerd uit de UK, Amerika, Australië en Zuid-Afrika. s Avonds zijn we dan wat gaan drinken en poolen in de bar van ons kamp. Daar zijn we aan de praat geraakt met 3 Nederlanders die net in Lilongwe aangekomen waren. Zij waren vertrokken uit Nederland en zo, met een truc tot in Malawi gereden. De bedoeling van hun reis was om met deze truc een volledige toer rond het Afrikaanse continent te rijden, en nu hielden ze dus halt in Malawi. Hun verhalen waren ook niet min. Het ging van de ene die ging zwemmen in een rivier en er gebeten was door een kleine nijlkrokodil, tot de andere die in Ethiopië in de gevangenis gevlogen was omdat hij weigerde de parkingplaats van zijn truc te betalen nadat deze plots een stuk hoger bleek dan eerst afgesproken. Zij zouden dan over enkele dagen doorrijden naar Zuid-Afrika, om van daaruit via Namibië, Angola en Kongo naar de Afrikaanse bult te gaan. En vandaar via Noord-Afrika en het Midden-Oosten dan terug naar Europa.
De volgende dag gingen we dan naar het centrum, niet om te werken deze keer, maar er was vandaag een feest voor Valentijn georganiseerd om meer volk naar het centrum te lokken. Zo konden koppels er vandaag een boom planten en er een kaartje met hun naam in hangen. Wij moesten dat dan wat in goede banen leiden. Vervolgens kregen de mensen in groep een rondleiding door het wildlife centrum met een tour guide. Deze rondleidingen wil men hier in de toekomst vaker doen maar ze staan nog niet op punt en de informatie die de gidsen verkondigen is ook niet altijd even juist. Daar kunnen wij tijdens ons verblijf hier dus ook aan meewerken, om deze informatie wat juister en interessanter te maken voor de bezoekers. s Avonds werd er dan een barbecue en cocktailbar georganiseerd in het wildlife centrum. Daar mochten wij ook aan deelnemen en deze was best gezellig. Onder een mooie sterrenhemel (zo één die je in de Lage Landen niet meer kunt zien tenzij iedereen zijn licht uitdoet) zijn we dan terug naar ons kamp gereden in de laadbak van de truc. Straks nog een pintje drinken in de bar en misschien wat voetbal kijken (want in de bar staat een tv met elke dag live topmatchen voetbal, best handig). In Malawi zijn de meeste mensen enorme voetbalfan, en dit is nog verergerd sinds Zuid-Afrika het eerste Afrikaanse land ooit was welk een WK voetbal mocht organiseren. In de bar moet ge trouwens oppassen, want er vallen soms al eens kleine hagedissen van het plafond in uw glas :p
De komende week ga ik praten met de hoofdmanager van het kamp. Deze is ecologist en aan hem kan ik veel vragen stellen in verband met mijn thesis.
Ondertussen zijn we al enkele dagen in Malawi. Het weer is hier warm (rond de 30°C, mr k heb er ni veel last van) maar momenteel wel nog volop regenseizoen. Het regent hier al bij al eigenlijk wel niet veel, maar als het regent ist wel direct serieus (en dat hebben we aan den lijve ondervonden toen we vanachter in de laadbak van de truc zaten op weg naar het centrum). Onze eerste dag werden we enorm goed ontvangen. Een medewerker van het wildlife centrum is ons komen ophalen aan de luchthaven en bracht ons naar Mabuya Camp, waar we 3 maanden zullen leven. Toen we aankwamen werden we ontvangen door de andere bewoners (4 Britten, 1 Nieuw-Zeelander die intussen al vertrokken is naar Tanzania en dan lopen er hier ook nog enkele Amerikanen rond maar deze werken niet in het wildlife centrum). Ni normaal die Britten, even oud als ik en het lijkt wel of ze allemaal bezig zijn met een wereldreis. Zo gaat er één binnen 1 maand vertrekken richting Thailand en Laos om van daar richting Turkije te gaan en zo via Spanje en Frankrijk terug naar de UK. Ik snap nog altijd ni waar ze het geld vandaan halen.
Ondertussen ook al een rondleiding gehad in het wildlife centrum. Momenteel hebben ze hier onder andere een leeuw, een hyena, een luipaard, vervet monkeys, blue monkeys, bavianen, een netpython van 7 meter lang, landschildpadden, nijlkrokodillen, duikers, een Afrikaanse soort uil waarvan ik ni weet welke soort het is, Het is trouwens ook ons werk om alles wat hier binnenkomt en wat hier zit enzo te determineren op soort en ze allemaal in een inventaris te steken met zo spectaculair mogelijke kenmerken. Daarvan gaan ze dan naamkaartjes maken voor aan de verblijven te hangen en zo kunnen ze bezoekers lokken. De informatie wordt ook gebruikt voor rondleidingen met gidsen. We kunnen ook dagelijks de dieren voederen. Zo hebben we al alle apen gedaan en straks zijn de carnivoren aan de beurt. Voor de rest al wat verblijven gekuist en volgende week ga ik samen met Erwin een schoenrek ineen steken :p (dat ontbreekt nog in ons kamp met alle gevolgen vandien). De werkmentaliteit is hier echt super. Niks van tijdsdruk. Als vrijwilliger kunt ge hier eigenlijk gewoon rondlopen en zelf uw ideeën bedenken en uitwerken om het voor de dieren aangenamer te maken. Zo gaan we wat kooiverrijking proberen te realiseren voor de python, de schildpadden en vooral voor de carnivoren en mogelijk ook eens kijken of ik voor de duikers iets kan doen (kan interessant worden voor mijn thesis). Volgende week ga ik spreken met een ecologist waar ik al mijn vragen kan stellen over mijn thesis, en mogelijk zal ik enkele duikers en andere antilopen kunnen helpen terug vrijlaten in het wild. Verder is er hier ook een naburig centrum waar ze verscheidene soorten antilopen en andere hoefdieren hebben waar ik naartoe zou kunnen gaan.
Voor de rest staat er nog een 3daagse safari naar Zambia op het programma en zeker en vast leren scuba diven in de Lake Malawi, maar hiervoor moeten we nog kijken voor een datum. En volgende vrijdag is het Erwin zijn verjaardagsfeest :p
En vanavond gaan we weer tot in de late uurtjes uit in de lokale bar. Er komt voor de allereerst keer in vele jaren een internationale artiest optreden in Lilongwe: een reggae band uit een of ander Afrikaans land.
Veilig aangekomen in Malawi. Prachtig land! Ma miljaar wat een vliegreis was da! In het begin ging alles goed. Afscheid nemen van iedereen in de luchthaven in Brussel. Daar nog effe rondgelopen, in ons vliegtuig richting Heathrow gestapt. In Heathrow (welke gewoon een van de mottigste luchthavens is dat ik ken) een uur of 6 gewacht en dan eindelijk ingestapt in het vliegtuig richting Johannesburg. Dat was best een fijne vlucht, we vlogen tijdens de nacht en konden dus het grootste deel van de tijd slapen. En we hadden ook een eigen tvke voor moesten we ons vervelen en we hebben 2 keer eetbaar eten gekregen :p . Maar toen in Johannesburg begon de miserie. We hadden maar 1 uur de tijd om over te stappen op de vlucht naar Lilongwe en natuurlijk hadden we deze gemist. Dus moesten we een vlucht herboeken en bleek dat de eerstvolgende vlucht naar Lilongwe met South African Airlines pas 3 dagen later was. Om het verhaal kort te maken hadden we 2 opties. Ofwel kamperen in Johannesburg, ofwel een vlucht herboeken met een andere vliegmaatschappij. Aangezien we daar ook een koppel Amerikanen hadden leren kennen met hetzelfde probleem als wij (ze moesten ook in Lilongwe geraken en hadden net als ons de overstap gemist)kozen we voor de laatste optie: een vlucht herboeken. Klaarblijkelijk lag de fout bij de travel agent zelf omdat het in principe verplicht is om in geval van een overstap minstens 2 uur te voorzien, wat wij dus niet wisten :p. Dat hadden zij dus niet gedaan en daarom zullen ze ons de herboekte vlucht normaal terugbetalen. Eenmaal we dat besloten hadden moesten we een nieuw probleem oplossen: onze bagage. Aangezien wij onze vlucht naar Lilongwe gemist hadden, lag de bagage dus nog ergens in een ruim in de luchthaven van Johannesburg. Deze zijn ze dan voor ons (op Afrikaans tempo weliswaar :p) gaan zoeken en na lang wachten kwamen ze dan toch met onze bagage. Deze van onze Amerikaanse vrienden vonden ze echter niet terug. Die brave mensen moesten dus zonder bagage naar Lilongwe en vandaar proberen deze terug te krijgen. Nu we onze bagage hadden ontmoetten we een sympathieke en rasechte Zuid-Afrikaan die ons aan de juiste plaats afgezet had en ons geholpen had bij het inchecken en bij het dragen van onze bagage (niet dat we hem dat gevraagd hadden, hij kwam dat gewoon spontaan doen). Deze man hebben we dan toch maar een fooi gegeven en daar was ie zeer gelukkig mee :)
Na 2 uur wachten konden we dan uiteindelijk instappen in ons nieuw vliegtuig richting Lilongwe. Maatschappij: AIR MALAWI :D Een wrak van een vliegtuig waar ze nog herstellingen aan uitvoeren met plakband enzo. Maar al bij al een leuke vlucht. We vlogen redelijk laag en de piloot zei regelmatig waar we zoal overvlogen, vriendelijke mensen en geland in een prachtige tropische echte Afrikaanse storm. Op de luchthaven hebben we dan gebeld naar de mensen van het centrum waar we 3 maand zullen werken en deze zijn ons komen ophalen.
Als je naar een ontwikkelingsland reist, moet je meestal eerst een hoop vaccinaties krijgen en een volledige waslijst aan medicatie verzamelen, zo dus ook voor Malawi. Wat de vaccinaties betreft, zijn ze in de meeste Afrikaanse landen redelijk streng. Ze dienen allemaal te worden vermeld op een internationaal vaccinatiecertificaat. Dit is een geel boekje waarin alle vaccins staan die je hebt gekregen, met datum. Enkel en alleen dit geel boekje is geldig, andere vaccinatiekaarten of boekjes dus niet. Je kan dit boekje krijgen in de meeste ziekenhuizen in België (zeker de universitaire, zoals UZ Brussel) en ook op het Tropisch Instituut van Geneeskunde.
Voor Malawi zijn de volgende vaccins verplicht:
- Tetanus - Polio - Difterie - Hepatitis A - Hepatitis B - Meningitis - Buiktyfus - Gele koorts - Rabiës (hondsdolheid) is enkel verplicht indien je langer dan 3 maand in het land verblijft. Aangezien ik met wilde dieren ga werken, was ze voor mij sowieso verplicht - Griepvaccin (niet verplicht, maar wel sterk aan te raden) - Mazelen, Bof en Rubella (maar hiertegen moet je in België ook ingeënt zijn)
Om op zeker te spelen, kan je best een titer van je bloed laten bepalen bij de huisarts. Zo krijg je een overzicht van alle antistoffen die aanwezig zijn in je bloed en weet je dus tegen welke ziekten je nog een vaccin moet krijgen. Het is belangrijk om tijdig met deze vaccins te beginnen (een half jaar op voorhand is niks te vroeg) want tussen sommige vaccins dient een wachttijd van enkele maanden te zitten.
Tetanus, Polio en Difterie zitten tegenwoordig in één enkel vaccin, namelijk Prevax. Hepatitis A en B zitten eveneens in één vaccin (Twinrix), maar dit vaccin moet je wel 3x krijgen telkens met een bepaalde tussentijd (laatste tussentijd is ongeveer 5 maand, dus vroeg genoeg beginnen hiermee!). Rabiës zijn, net als Hepatitis, ook 3 verschillende inentingen verspreid over een periode van één maand.
Tetanus, Polio, Difterie, Hepatitis A en B, Mazelen, Bof en Rubella kan je krijgen via de huisarts. De andere vaccins moet je gaan halen in een ziekenhuis (niet alle ziekenhuizen geven ze, universitaire in principe wel) of in het Pasteurcentrum. In dit centrum kan je bvb veel voordeliger aan een rabiësvaccin geraken, maar de procedure is vrij omslachtig en langdurig. In het ziekenhuis is het heel wat duurder, maar je krijgt de vaccins veel sneller.
Normaal gezien is Malawi volledig vrij van Dengue-koorts en Cholera. Hiertegen hoef je dus geen preventieve maatregelen te nemen.
Vandaag nog welgeteld 6 dagen vooraleer we afreizen naar dat mooie continent ten zuiden van Europa!! De valiezen staan al gereed gepakt, 2 van om en bij de 20 kg. Nu gewoon hopen dat ze ook effectief aankomen in Malawi, en niet met een week vertraging zoals bij onze voorgangers. Morgen nog een laatste examen gaan afleggen en in principe kunnen we vertrekken! Ondertussen hebben we ook al bericht gehad van Malawi dat ze ons zullen opwachten in de luchthaven van Lilongwe en dat we onze eerste dag vooral mogen relaxen, koffers uitpakken (als we het geluk hebben dat deze gelijk met ons aankomen) een duikje nemen in ons zwembad ( jaja, we hebben een zwembad!) en slapen. De volgende dag zal dan onze eerste werkdag zijn in het wildlife centrum. Ik kijk er al naar uit!
De verzekering van Hogeschool Gent voor buitenlandse stage
Hier even een woordje uitleg over de verzekering.
Uiteraard is het belangrijk om je goed te verzekeren als je op buitenlandse stage gaat. Mocht je in de problemen komen en schade ondervinden (of veroorzaken), dan betaalt de verzekering (deels) terug. De Hogeschool Gent biedt al haar studenten die op buitenlandse stage vertrekken een verplichte gratis verzekering aan, namelijk de ACE Assistance van ACE Europe. Dit is een globale reisbijstands-, ziekte- en burgerlijke aansprakelijkheidsverzekering. Met deze verzekering ben je in feite volledig in orde om naar het buitenland af te reizen (je bent dus niet verplicht om zelf nog andere stappen qua verzekering te ondernemen).
Nu is het zo dat je bij je eigen bank waarschijnlijk ook zo'n verzekering kan krijgen die soms nog meer dekt (en dus nog beter is) dan de ACE Assistance. Je kan deze er altijd supplement bijnemen, maar de ACE Assistance dekt in principe voldoende.
De ACE Assistance is verplicht voor elke student van de Hogeschool Gent die naar het buitenland gaat, maar ze wordt wel volledig gratis aangeboden door de school. Hiervoor zal je je tijdens één van de vele verplichte infomomenten op school online moeten inschrijven via Moveon. Onderstaande link geeft je hierover meer informatie, maar je zal ongetwijfeld nog meer dan voldoende uitleg krijgen op het infomoment.
Wanneer deze online inschrijving voltooid is, zal er in de komende weken daarna nog een infomoment plaatsvinden waarop je nog meer info zal krijgen over deze verzekering, en waarop je nog één formulier moet invullen als definitieve inschrijving voor deze verzekering.
In Malawi wonen iets meer dan 13 miljoen mensen. De bevolkingsdichtheid bedraagt ongeveer 110 inwoners per vierkante kilometer. De levensverwachting is 41,7 jaar en de bevolking bestaat grotendeels uit stammen van Bantoe herkomst. De bekendste stammen zijn de Tumbuka, de Nyanja, de Chewa, de Tonga en de Yao. Verder wonen er kleine minderheden Aziaten en Europeanen in Malawi.
Malawi heeft twee officiële talen, het Chichewa en het Engels. Verder worden er talloze inheemse talen en dialecten gesproken.
Het christendom is vooral in het zuiden verspreid (75%). In het noorden wonen moslims (20%). Daarnaast of tegelijkertijd zijn er aanhangers van inheemse (animistische) godsdiensten.
Klimaat en biodiversiteit
Malawi heeft een overwegend subtropisch klimaat. In de hoger gelegen gebieden is het iets kouder. De regentijd valt tussen november en april. In oktober is de gemiddelde temperatuur 33°C. Juli is de koudste maand met een gemiddelde temperatuur van 21°C.
Malawi ligt niet in een orkaanzone. Er is wel beperkte geologische activiteit in het verlengde van de Grote Slenk langs het Malawimeer, wat wil zeggen dat er aardbevingen zouden kunnen voorkomen. De meest voorkomende natuurrampen zijn echter regenstormen en overstromingen. Hiertegen staat de overheid redelijk machteloos.
De begroeiing van Malawi bestaat uit grasland en bossen. De oevers van de rivieren en het Malawimeer zijn eerder moerasachtig. Er groeien veel bijzondere inheemse bloemen in Malawi, bijvoorbeeld de gladiolen en een honderdtal soorten orchideeën. Sparren en eucalyptusbomen worden er geplant voor de houtindustrie. Enkele andere planten die regelmatig in Malawi voorkomen, zijn acacia, apenbroodboom, ceder, koffie, mahonie en teak.
Wilde dieren leven voornamelijk in de nationale parken. Het bekendste park is het Liwonde National Park. Hier leven kudden olifanten en antilopen. In de Shire Rivier baden kudden nijlpaarden en in het zuiden leven veel luipaarden, jakhalzen en zebras. In bijna alle rivieren, plassen en meren van Malawi leven krokodillen en slangen. Zonder goede begeleiding van een lokale gids blijf je dus beter altijd op een afstand van 8 à 10 meter. Daarnaast leven er ook een aantal soorten apen in Malawi, zoals bavianen en vervets. Deze leven er meestal zeer dicht in de buurt van dorpen en steden, en kunnen wel eens voor overlast zorgen.
De hoogste berg van Malawi, de Mount Mulanje, ligt in het zuiden van het land en is ongeveer 3000 meter hoog.
Algemene veiligheid
Er doen zich geen specifieke veiligheidsproblemen voor in Malawi op dit moment. Het is een stabiel en rustig land. Maar in vele landen in Afrika zijn reizigers en toeristen al eens het doelwit van dieven en oplichters. Hiervoor moet men in Malawi dus wel altijd oppassen, maar zeker niet meer dan in andere Afrikaanse landen. Brutale overvallen komen er weinig of niet voor. Het motief van elke criminele actie is uiteraard het slachtoffer zijn geld en kostbaarheden afhandig maken. Wanneer je met dergelijk incident te maken krijgt, kan je het best zo snel mogelijk naar de ambassade of het consulaat gaan.
Het consulaat ligt in Lilongwe, de hoofdstad van Malawi: Aera 3, Plot 3/538 Bougainvillea Close/Off Laws Avenue Lilongwe Malawi P.O. Box 124 +265 (0) 753834 consubel@africa-online.net
De bevoegde ambassade ligt echter in Tanzania, in Dar-es-Salaam: Ocean Road Dar-es-Salaam Tanzania P.O. Box 9210 +255 22 2112688 (ambassadeur: Paul Jansen) darEsSalaam@diplobel.fed.be
Lokale markten, stranden aan het Malawimeer, donkere straten, verlaten of druk bevolkte delen van de steden kan je beter met voorzichtigheid betreden en zeker zonder blootstelling van juwelen, horloges, gsm, handtassen,
Vervoer en transport
De grote verkeerswegen van Malawi zijn in relatief goede staat. Maar de kleinere wegen zijn enorm problematisch. De meeste zijn niet geasfalteerd en zitten vol kuilen, putten en greppels die tijdens de regenperiode onderlopen en zo een reëel verkeersrisico inhouden. De lokale weggebruikers hebben een andere visie op de toepassing van de verkeersregels dan chauffeurs in Europa en aanrijdingen kunnen zich dus makkelijker voordoen. Door traag te rijden kan je meestal veel ongelukken voorkomen en uiteraard ook door niet te rijden wanneer het niet echt nodig is. Zeker belangrijk is ook om altijd de deuren op slot te houden, geen lifters mee te nemen, niet in hinderlagen trappen (bvb. autopannes). Wanneer je de auto parkeert, kunnen mensen er soms bepaalde onderdelen van komen stelen. Indien mogelijk kan het interessant zijn om een lokale bewaker een fooi te geven als hij op de auto wil letten.
De kwaliteit en veiligheid van de luchtvaartmaatschappijen die in Malawi landen is behoorlijk goed. Geen enkele van deze is opgenomen op de risicolijst van de Europese Commissie. Hieronder vind je een link naar deze risicolijst:
Er zijn goede busdiensten die in heel Malawi behoorlijk functioneren. Vanuit de hoofdstad Lilongwe vertrekken er dagelijks reisbussen naar het noorden en het zuiden van het land. De tarieven van zon reis verschillen afhankelijk van de klasse waarin men reist, maar zijn eigenlijk relatief laag (als men de afstanden in aanmerking neemt). Ondanks kunnen er toch al eens zware ongevallen met bussen gebeuren in Malawi.
Enkele belangrijke zaken omtrent de lokale wetgeving
Drugs circuleren volop in Malawi, maar zijn volledig illegaal. De straffen voor drugsbezit en gebruik zijn streng tot zeer streng.
Homoseksualiteit is verboden in Malawi. Hier staat gevangenisstraf op!
Verder is het ook aangewezen om discreet te zijn met het fotograferen van mensen en nooit zonder toestemming een foto van hen te maken.
Tenslotte wordt discretie op prijs gesteld op het gebied van klederdracht. Dit geldt vooral voor vrouwen die zich ophouden op de typische toeristische locaties zoals stranden en zwembaden.
Het is belangrijk dat je weet dat, als je in Malawi opgepakt wordt, je eerst naar de gevangenis zal moeten en daarna (misschien) pas contact zal mogen opnemen met het consulaat of de ambassade van België.
Malawi ligt in feite volledig in een Afrikaanse vallei die bekend staat als de Grote Slenk (ook wel Oost-Afrikaanse Slenk genoemd). Slenken zijn plaatsen op de aarde waar twee verschillende continentale platen zich uit elkaar bewegen. De Grote Slenk strekt zich uit over onder andere Malawi, Tanzania, Zambia, Mozambique, Kenia en Ethiopië. Daarna loopt ze verder door onder de Rode Zee tot aan Syrië (een land in het Midden-Oosten).
Tijdens mijn stage in Malawi zal ik ook mijn bachelorproef schrijven, welke zal handelen over het gedrag en de rehabilitatie van kuddedieren in de Oost-Afrikaanse Slenk en hun belang in het ecosysteem.
Verder zal ik in deze blog ook mijn reisvoorbereidingen neerzetten , informatie over het land en de regio zelf, en enkele tips die interessant kunnen zijn voor studenten die de komende jaren eventueel naar Malawi (of een ander Afrikaans land) zouden willen afreizen.
In deze blog zal ik regelmatig mijn ervaringen en foto's plaatsen betreffende mijn buitenlandse stage van drie maand in het Lilongwe Wildlife Centre, een rescue- en rehabilitatiecentrum voor wilde dieren in Malawi. Malawi is een relatief langgerekt land (ongeveer 800 kilometer lang) dat gelegen is in het zuidoosten van Afrika, ingesloten tussen Zambia, Mozambique en het Malawimeer (Lake Malawi). Aan de overkant van dat meer ligt Tanzania.
Eerst en vooral effe vermelden dat sinds 2010 de nationale vlag van Malawi gewijzigd werd. Deze ziet er nu uit zoals op de afbeelding hiernaast.
De naam Malawi is afkomstig van de naam van het prekoloniale rijk Maravi, dat veel verder reikte dan de huidige grenzen van Malawi. De hedendaagse grenzen werden eigenlijk vastgelegd door toedoen van Britse en Schotse missionarissen die vooral werkzaam waren langs de kust van het Malawimeer. Aan het einde van de 19e eeuw werd Nyasaland (de toenmalige naam van Malawi) een Brits protectoraat. Niet zo lang daarna ontstonden er bij de bevolking van Nyasaland antikoloniale gevoelens. Vanaf de jaren 50 van de 20ste eeuw zouden deze ook effectief een bedreigende situatie gaan vormen voor de Britten.
Tussen 1964 en 1994 werd het politieke leven in Malawi sterk gedomineerd door Dr. Hastings Kamuzu Banda. Dit was een arts die aan het eind van de jaren 50 tijdelijk in ballingschap geleefd had. Wanneer hij hieruit terugkeerde, stelde hij zich aan het hoofd van de Nationalistische Beweging. Na een kort gevangenschap werd Banda opgenomen in de regering. In 1962 werd hij dan benoemd tot Minister-president en in 1964, na het uitroepen van de onafhankelijk Republiek Malawi, werd hij uiteindelijk benoemd tot de eerste President van het land. In de loop der jaren ontwikkelde zijn regime zich steeds meer tot een autoritair en dictatoriaal bewind dat geen oppositie dulde. Dit werd in de hand gewerkt doordat Banda vrijwel alle besluiten en wetten zelf vervaardige en zichzelf in 1970 benoemde tot president voor het leven.
Eind jaren 80 groeide bij veel Malawianen de weerstand tegen het regime van Banda vanwege de grote economische ongelijkheid, de achteruitgaande levensstandaard, de politieke repressie en de veranderende politieke situatie in de regio (vluchtelingenstroom richting Malawi door de burgeroorlog in Mozambique en door de verkiezingswinst van de oppositiepartij in Zambia).
Met de steun van de kerken en donoren groeide de oppositie tegen President Banda. De katholieke bisschoppen veroordeelden in 1992 voor het eerst in het openbaar de schendingen van de mensenrechten in het land, wat leidde tot verschillende stakingen, studentenprotesten en rellen, terwijl westerse donoren hun niet-humanitaire hulp opschortten. Aan het eind van dat jaar werd een referendum gehouden over het partijenstelsel, waarbij de meerderheid voor een meerpartijensysteem koos.
Als vertrekpunt voor het huidige Malawi kan 1994 gehanteerd worden, het jaar waarin na ordelijk verlopen verkiezingen, Banda tot aftreden werd gedwongen. Het land is erin geslaagd in slechts tien jaar tijd een redelijk functionerend politiek systeem van de grond te krijgen. Zowel in 1994 als in 1999 won het United Democratic Front (UDF) de nationale verkiezingen onder leiding van Bakili Muluzi. Deze werd tevens bij de gelijktijdig gehouden presidentsverkiezingen als staatshoofd herkozen. Hoewel de grondwet een derde termijn uitsluit, trachtte Muluzi via een grondwetswijziging dat toch te bewerkstelligen. Door verzet vanuit de samenleving, met de kerken voorop, moest hij dat streven opgeven.
In mei 2004 werd Mutharika tot president verkozen. Sindsdien voert hij een beleid dat tot doel heeft door middel van economische hervormingen en corruptiebestrijding het vertrouwen van donoren terug te winnen en armoedebestrijding en economische groei na te streven. Een voedselcrisis en een politiek conflict met voormalig president Muluzi bedreigen echter deze ambities. In juli 2006 wordt Muluzi gearresteerd op verdenking van corruptie. In januari 2008 verbreekt Malawi de betrekkingen met Taiwan om bij China in de gunst te komen. In mei 2009 wint Mutharika de presidentsverkiezingen van John Tembo, die werd gesteund door oud-president Muluzi. In mei 2010 ontstaat commotie vanwege een veroordeling van homoseksuelen, maar de president gaf gratie.
