Na enkele weken van uitstel konden we vorig weekend dan eindelijk ons eerste uitstapje doen en eens iets anders zien van dit mooie land dan de hoofdstad. Vrijdagochtend om 5u30 opgestaan en een half uurtje later vertrokken richting busstation. In België zou er zo vroeg s morgens nog niet veel activiteit waar te nemen zijn, maar in Afrika is het op dat moment al klaarlichte dag en dus ook vrij druk op straat. De mensen leven hier echt met de zon als horloge. Het busstation ligt ongeveer op een half uurtje lopen van ons kamp en normaal zou onze bus om 6u30 vertrekken, dus zijn we haastig naar ginder gestapt. Natuurlijk hadden we (voor de zoveelste keer op rij) weer geen rekening gehouden met de alom gekende Afrikaanse vertragingen. We zaten om 6u30 inderdaad op de bus en toen hebben we gewacht, 7u00 7u30 8u en nog steeds vertrokken we niet. De bus begon wel langzaamaan vol te geraken (een hele hoop mensen had zelfs geen zitplaats meer) en dat is dus blijkbaar een gewoonte hier; de meeste bussen vertrekken pas als ze volledig volgepropt zitten. Plots stapte er uit het niets een soort Afrikaanse pastoor op de bus en die begon bijna een uur lang een preek te geven uit ne misboek. Bedoeling was om de bus te zegenen opdat hij een veilige reis kon ondernemen. Ma zo ne preek jong! Ik denk dat wij gezegend zijn voor de rest van ons dagen dat we hier op deze aardbol ronddwalen. Uiteindelijk, met een Afrikaanse vertraging van ongeveer 3uur, konden we vertrekken richting Lake Malawi. We zullen er verblijven in een regio met de naam Cape MacLear, een busreis van zon 7 uur (+ het feit dat de bus volledig volgestampt was en de temperatuur iets boven de 30° lag). De bus reed ook niet rechtstreeks naar Cape MacLear, we moesten overstappen in een dorpje met de naam Monkey Bay en van daaruit moesten we nog vervoer zien te vinden naar Cape MacLear (ongeveer een half uur rijden van Monkey Bay). Enfin, de busreis had wel één groot voordeel: we konden eindelijk eens een relatief groot stuk van het land zien, en zo ook de levenswijze van de lokale bevolking. En ik heb tijdens de reis ook mijn eerste maraboe gezien (een soort ooievaarachtige vogel). Na 6uur te zijn verpletterd op de bus kwamen we eindelijk aan in Monkey Bay. Daar kwamen we te weten dat we een truc moesten zien te vinden die ons naar Cape MacLear kon brengen. We waren daar nog maar enkele minuten, of direct kwamen er enkele locals naar ons toegelopen. Zij hadden een truc en zouden naar Cape MacLear gaan, ze zeiden ons ook (of maakten ons wijs dat) dit de laatste truc was die vandaag naar Cape MacLear zou gaan. Wij, moe van de busreis, wouden zo snel mogelijk in Cape MacLear zijn en we besloten dus met deze mensen mee te gaan. Daar zijn we ook voor de eerste keer serieus in zak gezet. Deze mensen vroegen 3000 kwacha om ons alle vier (mezelf, Erwin en twee andere vrijwilligers die met ons mee waren, Carolien uit Nederland en Anthony uit Engeland) naar Cape MacLear te brengen. Wij besloten om dat te betalen. We gingen naar de truc, sprongen in de laadbak en we reden enkele meters verder. Daar stapten er nog enkele mensen in die laadbak. Vervolgens reden we nog enkele meters verder. Daar stapten terug enkele mensen in die laadbak. En dit verhaaltje blijft zo doorgaan tot we met 37 in de laadbak van die truc zaten. Na een half uur rijden kwamen we eindelijk aan in Cape MacLear (klein mirakel dat we onderweg niemand verloren zijn). Daar kwamen we ook te weten dat de prijs om van Monkey Bay naar Cape MacLear te reizen eigenlijk 300 kwacha bedraagt. Wij hadden 3000 betaald, wat dus 10 keer de normale prijs is! Daar moet ge dus echt wel voor opletten als ge in Afrika reist, van de moment dat ze een blanke kop zien, denken ze kassa kassa. Afdingen is de boodschap! Tot zover deel 1 van onze reis naar Cape MacLear, de rest, alsook de fotos volgen de komende dagen, maar nu ga ik aapjes eten geven
Onze eerste dag in Cape MacLear verliep redelijk rustig. Gewoon wat bekomen van de reis en eens een duikje genomen in de Lake. Dan avondeten: de combinatie pizza met friet eens uitgeprobeerd en deze was absoluut niet tegengevallen. Vervolgens een pintje gaan drinken in de lokale reggaebar, nog effe in de hangmat gelegen onder een mooie sterrenhemel (da was echt geen gewone sterrenhemel, maar de melkweg in volle ornaat) en dan in ons bedje gekropen.
De volgende morgen om 6u opgestaan (omdat het gewoon te warm was om te slapen) en enkele uren in de hangmat gaan liggen met de opkomende zon boven de Lake. Best een zalig gevoel, een hangmat hebben en weten dat ge er eigenlijk van ne ganse dag ni moet uitkomen :p Vervolgens pannekoekjes gegeten en dan met de boot van een lokale visser naar één van de onbewoonde eilandjes gevaren. Daar hebben we een barbecue gekregen en hebben we gesnorkeld tussen vele visjes, de Malawi-cichliden. En de Neolamprologus leleupi zwom er ook tussen, heb ik nog ooit is in mn aquarium gehad :) In de namiddag zijn we iets verder rond dat eiland gevaren en hebben we een fish eagle zijn duiken op amper 5 meter van ons bootje. Echt ferme beesten. Daarom zijn ik en Erwin de volgende dag met een kajak uitgevaren. Bedoeling was om te proberen volledig rond dat eiland te varen en fish eagles te spotten. Volledig rond zijn we niet geraakt (dat eiland was zodanig groot dat we ons op een bepaald moment afvroegen of da wel een eiland was :p) maar fish eagles hebben we wel gezien, waaronder 2 die bezig waren met hun nest te bouwen. In de namiddag nog eens in de Lake gezwommen en uitgerust van al dat kajakken en nog maar eens naar de voetbal gekeken (ManU Liverpool). Da blijft echt grappig hoe de locals hier zo opgaan in die Engelse voetbal.
De volgende dag was de vakantie gedaan en moesten we terug richting Lilongwe vertrekken. Normaal zou ons dat weer heel wat geld kosten, maar gelukkig kwamen we in Cape MacLear 3 sympathieke Zuid-Afrikanen tegen die ook naar Lilongwe moesten. Zij werken voor Tomtom (gps-bedrijf) en waren bezig met heel zuidelijk Afrika in kaart te brengen om het dan in gps te steken. Ze hadden al Zuid-Afrika gedaan, Botswana, Namibië en Mozambique en nu waren ze dus bezig met Malawi. Vervolgens zouden ze naar Zambia gaan en dan terug naar Zuid-Afrika. Aangezien zij dus naar Lilongwe moesten konden wij gratis en voor niets meereizen in de laadbak van hun truc. Ze hadden er zelfs een matras ingelegd zodat we comfortabel zaten. Op minder dan 4uur waren we terug in Lilongwe. Dan nog een pintje gedronken en nagenoten van onze mooie reis. En ondertussen staat ons volgende uitstapje ook al min of meer vast. Het eerste weekend van april gaan we 4 dagen de staatsgrens oversteken richting Zambia en daar gaan we naar South Luangwa voor een safari. Want ge kunt onmogelijk naar Afrika komen zonder een safari te doen. :)
