Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
17-06-2018
Dag 23: Lourdes -> Oloron-saint-Marie
Vannacht opnieuw in het hotel in Lourdes geslapen (dank je ouders). Omdat mijn ouders hun huurauto om 8uur terug in toulouse moest zijn waren zij al vroeg uit de veren (5u) even met een halve slaapkop afscheid nemen en gewoon verder slapen slaap is dan ook zeer belangrijk voor een sporter... uiteindelijk om half 8 zelf opgestaan want om 8u werd ik aan het ontbijt verwacht. Ter uitzondering nog eens een uitgebreid ontbijt met spek en eieren, croissants, chocoladebroodjes... ik krijg terug honger als ik eraan denk...
Even mijn fiets uit zijn hotelkamer halen, Ofja hotelkamer, het was de bureau achter de receptie. Maar toch wel luxueus, en vooral veilig, voor een vrij vuile fiets. Om 9u was ik gepakt en gezakt en klaar om te vertrekken. Het moment waarop duidelijk moest worden of de rustdag nuttig geweest was. Eerst proberen uit Lourdes en terug op mijn route te geraken, dat is al een uitdaging op zich. En na 1,5 dag in de stad werd me weer direct duidelijk dat ik meer een natuurmens dan stadsmens ben. Wat was ik blij dat ik terug tussen de bomen en weien zat, al was de weg enkele kilometers niet meer dan iets wat leek op een mountainbike route, toch deed dit me deugd. En bovendien waren de benen terug fris, het tempo lag hoger zonder dat ik meer moeite moest doen. Zelfs met wind op kop. En ook klimmen ging weer beter. Af en toe rusten kan dus geen kwaad. Het enige wat niet gerecupereerd was zij de knieën helaas. De linkse gaat nu goed zolang ik het steunverband maar draag. De rechtse knie krijgt nu Stilaan dezelfde kuren. Uit voorzorg morgen dus ook voor die knie maar even een steunverband halen. Dan kunnen we deze dragen indien nodig.
Maar goed het uitzicht vandaag was werkelijk prachtig ookal was de zon niet echt van de partij tijdens het fietsen (nu wel). Ik heb me een paar dagen geleden afgevraagd, hoe weet ik nu of de heuvels/bergen die ik zie nu de Pyreneeën zijn? Geloof me, als je ze ziet weet je het! Zo immens en een uitstraling van een soort van krachtig geheel met op de toppen, indien zichtbaar, een wit laagje. Heel de dag heb ik vandaag ongeveer parallel gefietst aan dit prachtig gebergte, je zou iedere 5 meter wel willen stoppen voor een foto... omdat het zondag is en dus veel zaken zoals toeristische dienst gesloten zijn was er weinig kans op een stempel voor in mijn boekje. Maar ook eten vinden was moeilijk vandaag. Dan maar mijn nood pakketje van chocoladebroodjes en graanrepen. Na een etappe die voor mijn gevoel relatief eenvoudig was omwille van stijgingspercentages van 4-6% (uitzondering 2x 10-13%) kwam ik om 13u45 al in Oloron. Dat ging vlot! Even tijd voor een terrasje want de herberg opent pas om 15u... uiteindelijk om 15u ingecheckt en een heerlijke douche.
Hier wat fotos van vandaag:
Deze laatste foto is vooral voor de wandelaars van toepassing, maar ook ik moet nog maar ongeveer 1000km afleggen! De route voor komende dagen is wel wat gewijzigd. Normaal zou ik over de col de somport de Pyreneeën oversteken. Maar mijn gevoel zegt me laatste dagen om toch over St-Jean-Pied-de-Port te gaan, en op een tocht als deze moet je gewoon je gevoel volgen. St-Jean-Pied-de-Port is de plaats waar diverse pelgrims bijeen komen, voor sommige het vertrekpunt, voor anderen het eindpunt voor dit jaar. En voor mensen zoals ik een tussenstop. En wees nu eerlijk, zo een plaats kan je op je eerste pelgrimstocht niet links laten liggen. Of is het rechts? dus morgen staat een etappe op het programma van Oloron over de col dOsquich richting St-Jean-Pied-de-Port. Om dan overmorgen Spanje binnen te gaan. Hoe de dagindeling vanaf daar juist gaat zijn zien we dan wel weer.
na een spannend moment gisteren en vandaag omdat de blog eruit lag is nu weer alles in orde. Daarom bij deze een verslag van de 2 dagen.
Dag 21: Voor mij was het een goede nachtrust in Maubourguet waar we met 4 op een kamer lagen. Ik had namelijk oordopjes. Mijn 2 Belgische vrienden uit Herentals hadden echter minder goed geslapen. De Fransman die bij ons lag had gesnurkt als een zwijntje. Maar goed, even ontbijten en dan de fietsen klaarmaken. En dan was het tijd om afscheid te nemen.
Omdat mijn achterrem de laatste dag minder werkte besloot ik maar om de remblokken te vervangen, dat was ook stilaan nodig. Uiteindelijk tussen half 10 en 10 vertrokken uit Maubourguet. Omdat het weer er nogal regenachtig uit zag en ik wist dat mijn ouders in Lourdes aan het wachten waren besloot ik in 1 ruk door te rijden en onderweg enkel even te stoppen om mijn broodjes te nemen. Eten deed ik op de fiets. Geleidelijk aan kwam als donkerblauwe gloed de Pyreneeën in het zicht. Wat een indrukwekkend zicht en hoog! Als het helder weer is enkel maar hoger dus... uiteindelijk scheiden 4 klimmetjes (volgens het routeboekje) en een 7-tal kilometers me nog van Lourdes. Ik even bellen naar mijn ouders, ik kom eraan! Dat duurde alleen iets langer dan verwacht, en daar waren 2 redenen voor. 1. Een beklimming tot 12% noem ik geen klimmetje meer maar een klim. 2. Je moet in Lourdes eens iemand proberen te vinden tussen al die toeristen! maar eind goed al goed. Het eerste doel bereikt! Een eerbetoon aan Bompa, maar ook de plaats van wonderbaarlijke genezing, hetgeen ik alle vechters wil wensen!
Rustdag: op onze vrije dag dan nog een bezoek aan de diverse bezienswaardigheden in Lourdes, van de grot to kapellen en een kasteel. En niet te vergeten, het aansteken van diverse kaarsen, enkele op vraag van bepaalde mensen, maar ook enkele voor alle mensen die vechten tegen kanker. In de hoop dat jullie allemaal mogen genezen!
voor de rest was het vooral even tijd om te recupereren en quality time met de ouders. Wat deed dat deugd! of mijn lichaam wat gerecupereerd is weten we morgen!
Oh wat een heerlijke nacht. Als je zo 20 dagen weg bent kan je enorm genieten van een donsdeken! Om 8u aanschuiven aan het ontbijt, stokbrood met gelei naar keuze. en dan om 9u terug mijn stalen ros bestijgen. Ik voelde al direct dat het mentaal een stuk beter ging en ook mijn lichaam voelde minder vermoeid. De eerste kilometers liepen langs de heuvelflanken waardoor dit relatief vlak aanvoelde, niet Neerpelt vlak maar toch
de kilometers gingen vrij vlot voorbij en stilaan dwaalde mijn gedachten af naar iets wat mijn Nederlands fietsgezelschap me gisteren vertelde nadat ik mijn verhaal/motivatie voor mijn tocht had uitgelegd. Hij zei me dat mijn verhaal klonk als iets wat mijn leven zeer fel beheerst had/heeft. Een verhaal dat je normaal zou verwachten van iemand op een wat oudere leeftijd. Hij zei dat hij de indruk had dat ik op een bepaald moment op pauze gedrukt had, en niet echt leefde zoals een 27-jarige zou moeten leven. Een volledige toekomst plannen en uitbouwen voor zichzelf...hij zei: ik denk ook dat je vrijgezel bent en de afgelopen tijd een nieuwe liefde ook geen kans zou geven. Hoe kan iemand die je nog maar een paar uur kent je zo een boodschap meegeven? Hoe weet die persoon dit? Het straffe was dat ik enkele maanden geleden die exacte woorden ook van mijn psychologe te horen kreeg. En beiden hadden ze misschien wel gelijk, al zal ik nooit het grote uitgaanstype zijn of worden, ik had misschien inderdaad mezelf of mijn toekomst op pauze gezet. Ik hield me vast aan de zaken die ik kende, die vertrouwd en veilig aanvoelden, mijn werk en de thuissituatie. Ik voelde me Niet klaar om mijn toekomst uit te bouwen en bijvoorbeeld open te staan voor een nieuw iemand in mijn leven. Waarschijnlijk uit zelfbescherming, angst voor nog meer tegenslagen. Tijdens die gedachtenkronkel voelde ik ook dat ik nu, sinds mijn tocht, terug volop aan het leven ben, aan het genieten. Klaar om uit mijn veilige comfortzone te stappen en door te gaan! Het is vreemd dat zo een tocht en opnerkingen van vreemden je zo een boodschap kunnen meegeven. Ookal had ik de boodschap eerder al gehad, tijdens deze ervaring drong het pas echt door...
maar goed, ik was dus eigenlijk aan het fietsen, iets na het middaguur en ongeveer 45 km verder besloot ik op het eerstvolgende bankje iets te gaan eten. Ik had namelijk een hongertje. Na een klim van 7-9% kwam ik boven een bankje tegen. En wie zat daar: mijn Nederlands fietsgezelschap van gisteren. Even een babbeltje slaan waarna hij verder ging en ik even bleef om mijn chocoladebroodjes te eten. Dan maar weer door, in Marciac, ongeveer 15 kilometer van de eindmeet nog even een stempel halen. Omdat de toeristische dienst pas open ging om 14u dan maar even een verplicht terrasje, wat erg toch
uiteindelijk na een lekkere cola, al was de grimbergen verleidelijk, weer mijn stalen ros ingespannen en op naar Maubourguet. Hoe dichter bij de Pyreneeën hoe erger de wateroverlast lijkt. Hele oogsten die hier volgens mij nu al vernielt zijn, bewoners praten over hoofdwegen die sinds vandaag pas vrij zijn van water... en wanneer je hier rond kijkt geloof je dat direct. Het waterpeil staat nog afgetekend op bomen en planten. Eenmaal aangekomen geeft ook de toeristische dienst in Maubourguet aan dat de grote hoeveelheid regen en het waterpeil hier echt een ramp geweest is. Maar beter weer is op komst.
Vanavond slaap ik in een dortoire samen met 2 Vlamingen (Herentals) en een Fransman. Hopelijk genieten van een goede nachtrust!
Afgelopen nacht weer niet al te goed geslapen. Deze keer kon ik echter niet de schuld op mijn kamergenoot steken. Een Australiër deze keer. Hij was heel stil en voorbeeldig. We hadden afgesproken om deze ochtend om 6u30 op te staan om dan samen te gaan ontbijten. Hij wou eerst 5u30 maar het is vakantie he het gevolg was wel dat ik om 8u al op de fiets zat. Het weer zag er goed uit en ik had er wel zin in. De tocht begon de eerste kilometers langs het kanaal. Heerlijk om de spieren op te warmen. Na eerst diverse wandelaars tegen te komen stond er plots een fietser langs de kant. Ik zag dat hij aan het sleutelen was aan zijn fiets dus stopte ik even om te zien of ik kon helpen. Het was een Nederlander uit den Haag. Dat praat gemakkelijk daarom besloten we ook om even samen te rijden, alleen is ook maar alleen. na enkele kilometers vroeg hij me wel het tempo wat terug te schroeven, hij zou zich anders forceren. Ik probeerde er vanaf dan ook op te letten dat ik steeds iets trager was dan hem, zodat ik hem zeker niet zou opjagen. Enkel bergop, dan was het even ieder zijn eigen tempo. Uiteindelijk reden we samen tot s middags. En na enkele klimmen met de zwaarste tot 14%, besloten we ieder onze weg uit te gaan. Wel dezelfde richting maar ieder zijn tempo. Ik was namelijk gewoon om minder te stoppen (worden mijn benen stijf van).
Ik besloot nog even mijn beenstukken uit te doen, met temperaturen boven de 25 graden had ik die niet nodig dacht ik. Maar helaas, al rap werd duidelijk dat zonder beenstukken mijn knie weer dat raar gevoel gaf, precies alsof er de hele tijd iets lichtjes versprong. Gelukkig doet het geen pijn maar toch blijft het vreemd. Conclusie was wel zolang er iets rond mijn knie zat had ik er geen last van. Dan maar bij de volgende apotheker even binnen. Om met het warme weer niet continu mijn beenstukken te moeten dragen besloot ik om een knieverband aan te schaffen. En ja hoor, opnieuw leek het probleem verholpen.
Ondanks dat het probleem van de knie opgelost was bleef het vandaag toch zo 1 van die dagen op de camino dat het gewoon niet wil lukken. Mijn lichaam had er geen zin in, iedere omwenteling van de pedalen lijkt het dubbele van de energie te kosten en je geraakt maar niet vooruit. Nee het was geen hongerklop, eerder gewoon vermoeidheid van het lichaam denk ik. Het feit dat de wind ook niet mee zat was natuurlijk ook een belangrijke factor. Maar opnieuw dacht ik aan de personen voor wie we deze tocht doen, de vechters, zij moeten ook iedere dag doorzetten, ookal wil hun lichaam niet mee. Dus dat was hetgeen ik gedaan heb, doorzetten. Als het lichaam niet wil, dan maar op karakter.
Om 14u30 kwam ik dan, na ongeveer 5,5 uur fietsen aan op de eindbestemming: Castéra-Verduzan. Wegens gebrek aan een herberg dan maar gekozen voor een simpel hotelletje. Donsdeken en een badstoffen handdoek beschouw ik ondertussen als grote luxe! En een goede nachtrust gaat me deugd doen. na het inchecken en douchen nog even boodschappen doen. Daarna ging ik even op het bed mijn Facebook updates en jullie reacties lezen. Maar al snel viel ik even in slaap. Niet omdat jullie saai zijn, ik was gewoon op...
Juist nog even goed gegeten en nu maar mijn bedje in. Uitrusten en recupereren want morgen is er weer een dag.
Hier nog wat fotos:
statistieken van vandaag: 83,7 km en 993hm
PS de berichten doen bij jullie ook de ronde dat Lourdes onder water staat. Dit is correct. Ik zal er vrijdag aankomen, dus even afwachten hoe de status dan zal zijn. Deze regio heeft wel veel water moeten verwerken afgelopen dagen. Diverse rivieren zijn buiten hun oevers getreden en velden en weien staan blank op sommige plaatsen. Ook zijn overheidsdiensten vollebak bezig met overal modder van de wegen te halen. Laten we dus hopen, voor de landbouwers hier en mezelf, dat het droog blijft.
Afgelopen nacht heb ik niet al te best geslapen. Ik lag op een kamer met een Nieuw-Zeelander. Op zich geen probleem. Maar ik denk dat hij slaap apneu had. Ik lag juist in bed, na een periode van zwaar ademen was het ineens muisstil. Het leek alsof hij niet meer ademde, ik ongerust blijven luisteren en na een tiental seconden begon hij gelukkig weer. Ik wou hier op de vierde verdieping niet iemand gaan reanimeren Ik kon er niets aan doen maar ongewild bleef ik naar zijn ademhaling luisteren... maar goed uiteindelijk toch wat geslapen en om 7u15 opgestaan. Oorspronkelijk was de planning om rond 8u30 te vertrekken. Tijdens het ontbijt kwam ik echter in gesprek met een pelgrim die een rustdag ingepland had. Beiden hadden we op onze tocht een paar straffe momenten meegemaakt die wel heel toevallig waren. Zoals ik het moment dat ik Bompa vroeg voor wat gezelschap op mijn eerste dag alleen. We deelden deze ervaringen en zo kwamen we van het ene onderwerp in het andere. De emotionele rollercoaster die een tocht als deze met zich meebrengt, maar die daarom niet slecht is. Het is niet dat je hier depressief van terug komt, het is eerder dat er geen grens of beperking is op je emoties, thuis probeer je je soms sterk te houden of probeer je bepaalde emoties te verbannen. Hier overkomt het je en tegenhouden heeft geen zin. Dat is ook de reden dat ik deze tocht alleen wou ondernemen, mezelf de vrijheid geven om alles te verwerken... Verder hadden we het over het feit dat ik deze blog schrijf, ik vertelde dat ik oorspronkelijk het plan had om het echt persoonlijke gedeelte voor mezelf in een dagboek te schrijven en de blog algemener te houden. Maar dat ik dit idee al vrij snel heb laten varen, ik wou de mensen thuis, jullie dus, zoveel mogelijk laten mee ervaren hoe zo een tocht is, de ups en downs. Hopelijk lukt me dit ook?!
uiteindelijk dan pas om 9u a half 10 vertrokken. Na een uurtje droog weer was het weer tijd voor de regenkledij. Bijna heel de dag regen, heel af en toe een korte periode droog maar dat was meestal niet lang. Thuis zou ik dit verschrikkelijk fietsweer gevonden hebben, nu was het gewoon deel van de ervaring, en ik heb vandaag geen moment gehad dat dit me zwaar viel, another day on the road... aan de omgeving was te merken dat het veel geregend had. Velden die onder water stonden tot zelfs modder van de velden die op de weg beland was. Voorzichtig zijn was dus zeker de boodschap vandaag! Gelukkig was het een korte tocht en kon ik om 14u al aankomen in Moissac, helemaal doorweekt maar voldaan. Even een slaapplaats regelen, een bezoek aan de abdij hier en een wandeling door de stad. en dan natuurlijk op een bankje (bij een WIFi hotspot) de blog schrijven
Na een heerlijke nachtrust werd ik vanmorgen gewekt door de klokken van Le chateau waar ik verbleef. Even rustig wakker worden en dan toch maar opstaan. Al had ik goed geslapen, mijn benen waren alles behalve gerecupereerd van de afgelopen 2 dagen. Ik had het gevoel van verzuring of ik net een beklimming achter de rug had. zoals ik iedere morgen doe, even naar buiten kijken hoe het met het weer gesteld is. Helaas goot het water, dat zag er dus niet al te best uit. Maar ik heb de afgelopen dagen al veel geluk gehad. Eerst maar even ontbijten en de fiets klaar maken. Het weer zijn zorgen voor erna. Wat Frans brood en een cappuccino en wat jus (dorange) voor de benen. dan was het 9u, tijd om te vertrekken. Raar maar waar was het opgeklaard en droog. Ik moet hierboven wel heel goede engelbewaarders hebben dacht ik. Al zoveel dagen droog terwijl anderen soms doorweekt aankomen. Helaas veranderde het weer gedurende de dag opnieuw en deze keer moest ik er ook aan geloven. Het begon met lichte regen. Toch maar even regenjas, regenbroek en overschoenen aantrekken. Dan heb ik dat toch al niet voor niets meegesleurd die hele tocht. Het fietsen verliep moeizaam, een gemiddelde van 14km/h tijdens de eerste 2 uur. Beter ging gewoon niet. vermoedelijk ook door enkele pittige klimmen in de eerste 25 kilometer. Uiteindelijk bijna middag en ik begon best honger te krijgen. Even stoppen op een markt in het volgende dorp. Bij 1 van de marktkraampjes wat te eten gekocht en toen werden de hemelsluizen open gezet. Wat een hondenweer! Gelukkig kon ik schuilen bij een marktkramer onder de parasol! Eenmaal het eten op was en de regen iets of wat geminderd, besloot ik om door te zetten. Door het langdurige wachten was mijn lichaam afgekoeld en de daarop volgende afdaling deed me dan ook even klappertanden. Ik dacht niet dat ik het zou zeggen, maar ik had nood aan een klim, om mijn lichaam terug op temperatuur te krijgen. gelukkig moest ik even daarna een inspanning leveren waardoor ik me terug comfortabel voelde. Toen moest ik dan beslissen: de alternatieve route richting de grotten van Cele, die zeker de moeite is maar 30 km extra. Of rechtstreeks de route volgen. Ik had graag de alternatieve route genomen maar Vanwege het weer en de minder goede benen vandaag, toch maar beslist om gewoon op de route te blijven. Maar wel 10 a 15 km verder te gaan dan gepland. Dit omwille van meer slaapmogelijkheden. Een extra voordeel is dat morgen de dag ook iets korter is. Mijn Lichaam gaat me dankbaar zijn
uiteindelijk om 14u30 aangekomen in Cahors. Het weer begon ook wat te beteren en in de eerste pelgrimsherberg kon ik al direct overnachten. De avond doorgebracht met een deel van de andere pelgrims. Op 1 na allemaal Franstalig. Die ene persoon was van Nieuw-Zeeland en dus enkel Engelstalig. Nog een avondje tolk spelen dus... alhoewel dat in een gesprek met meerdere personen het vaak voor mij ook mijn petje te boven gaat.
Vanwege het slechte weer ook minder fotos gemaakt. Maar voor de kijkers thuis Toch mijn best gedaan:
Statistieken voor vandaag: 69,8 km en 825 hm
met een totaal van 1398,7 km zijn we vandaag ook officieel over de helft van de tocht!
slaap is dan ook zeer belangrijk voor een sporter...
