Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
03-06-2018
Dag 9: Auxerre -> Anthien le chemin
Afgelopen nacht was het vrij fris in de tent. Na enkele keren wakker geweest te zijn vond ik het dan ook maar verstandig wat extra kleding aan te trekken en de slaapzak helemaal dicht te trekken. Gevolg: uiteindelijk vanmorgen om 8u30 a 9u00 wakker worden van mensen die langs mij aan het vertrekken waren. Mijn eigen wekker had ik niet gehoord. Maar het kan maar deugd gedaan hebben. Het is tenslotte zondag voor iedereen Na rustig mijn spullen in te pakken (s morgens doe ik alles rustig). Was ik dan om 10u toch eindelijk weg. Vanaf de camping moest ik direct naar het kanaal fietsen. Oh wat was dit een fijne manier om de dag te starten, mijn benen wisten dit zeker wel te appreciëren! Afgelopen dagen was het vaak vrijwel direct een klimmetje voor de kiezen waardoor de benen niet de tijd hadden warm te lopen met soms verzuring tot gevolg. Vandaag liep uiteindelijk de route 40 km langs dit kanaal. Enorme rust met enkel het gefluit van wat vogels en het geluid van stromend water. Af en toe een sluis of een brugje zorgde voor de nodige afwisseling. Tijdens een fotomoment langs dit kanaal kwam ik aan de praat met een Fransman (die zitten hier veel). Hij vroeg me of ik van Wallonië was, mijn Frans was blijkbaar al bewter. Even later in het gesprek zal hij wel door gehad hebben dat ik toch hoofdzakelijk Nederlands spreek
Omdat ik richting Vezelay moest, en dit ligt boven op een heuvel, kon dit vlakke verhaal niet blijven duren natuurlijk. De beentjes waren ondertussen al opgewarmd en het klimmen begon vals plat. Uiteindelijk leidde een klim van 2,5 km aan 7%, een afdaling en nog een klim van 1km aan 7% mij en mijn stalen ros tot in Vezelay. Wat een prachtig stadje/dorpje was dit. Een stad/dorp met een enorme historie (die ik jullie hier even ga besparen) maar ook met een indrukwekkende basiliek. Sober vanbinnen maar op vlak van bouwwerk werkelijk indrukwekkend!
Na het branden van een kaarsje en het ontvangen van mijn stempel was het dan tijd om verder te gaan. Mijn einddoel voor vandaag lag namelijk een 25km verder. Anthien le chemin, hier ga ik voor de eerste keer slapen in een pelgrimsherberg; Lesprit de chemin. direct werd ik hier super onthaald in een oude hoeve met alle faciliteiten die je nodig hebt. Tijdens het avondeten vertelde iedereen zijn/haar verhaal en werden ervaringen gedeeld. Zo gezellig! Vandaar ook dat de blog vandaag wat later is Tijdens deze uitwisseling van verhalen werd me ook nogmaals duidelijk dat het werkelijk een prachtige ervaring is. Hoewel ik ergens wel aan een planning hang is er toch een gevoel van absolute vrijheid, wil je stoppen onderweg dan doe je dit, wil je een dag niet fietsen dan kan dit (een paar keer). Iedere dag en moment nemen zoals het komt. Ik ben niet gewoon op vakantie, dit is een levenservaring...
Slaapwel
Statistieken volgen morgen. Iets van 82 km. Om zeker te zijn moet ik hiervoor naar mijn fiets en het onweert hier best hard dus gaan we even niet doen
Na nog een gezellige avond gisteren met de gebroeders Verhees en hun ouders was het vanmorgen dan tijd om afscheid te nemen. 1 ding heb ik al zeker geleerd deze tocht. Ik ben echt heel slecht in afscheid nemen. Met het ontbijt, het naar huis gaan van het eerste deel van de vrienden en nu met de Broers Verhees. Steeds opnieuw die krop in de keel en een vervelend gevoel.
de eerste kilometers gingen moeizaam. De oorzaak was vooral mentaal denk ik, het aanpassen aan helemaal alleen zijn. Op een bepaald moment dacht ik bij mezelf, Joris doe niet flauw, de mensen voor wie je dit doet, die hebben het zwaarder dan jijzelf. Die gedachten gaven me kracht en het fietsen ging aan een vrij vlot tempo. Maar ook had ik Bompa gevraagd om het eenzame gevoel even weg te nemen, het moest maar eens lukken. Even later werd ik voorbij gestoken door een Pelgrim met de koersfiets. Ward uit Maasmechelen. Misschien toeval maar het moment was wel heel straf... Omwille van mijn vlagje aan mijn fiets had hij gezien dat ik van Neerpelt was. Samen reden we tientallen kilometers. Voor mij was het dan tijd om wat te eten en Omdat Ward met de koersfiets langere afstanden aflegt dan ik met mijn trekkingfiets, was het voor hem ook tijd om door te doen. Een zeer fijne kennismaking was het. Volgens mij typisch aan de camino. Om 13u had ik al 68 km gedaan. De moraal was weer in orde en Oh wat ging het vlot. De graan landschappen veranderden in boomgaarden, stukjes bos en de dorpjes volgden mekaar sneller op dan afgelopen dagen. Nog een paar stevige klimmetjes (6-8%) en om 15u30 kwam ik dan aan in Auxerre. Nog even een bezoek aan de kerk/kathedraal maar helaas geen stempel. Dan maar naar de camping.
Vannacht heb ik een zeer goede nachtrust gehad. Als een blok in slaap gevallen en om 7u werd ik pas wakker. Omdat ik vandaag in mijn eigen tent sliep kon ik al beginnen opruimen. Het lijkt er namelijk op dat ik s morgens meestal de laatste ben dus een kleine voorsprong is dan wel mooi meegenomen. Vandaag is de laatste dag waarop ik gezelschap heb van de gebroeders Verhees. Na een ontbijt bij de manege (stokbrood en een soepkom vol koffie) konden we vol goede moed eraan beginnen. Na een paar kilometer sloeg echter de pech toe, de glijlagers van Pieter zijn trapas kwamen spontaan naar buiten waardoor zijn as los kwam te zitten. Na wat sleutelen en bij een plaatselijke garage om materiaal/hulp gevraagd te hebben konden we onze tocht verder zetten. Of dat dachten we dan toch. Een 5-tal kilometer ging het goed maar bij de eerste echte klim hadden we opnieuw prijs. Tijdelijk repareren met trekbandjes was aan 1 zijde mogelijk, aan de andere kant zat helaas een metalen plaatje wat onze trekbandjes door sneed. Ook een halve oplossing is helaas geen oplossing. Omdat fietsenmaker hier maar dun gezaaid zijn en we eigenlijk midden tussen de velden zaten was er maar 1 oplossing. Met de 3 resterende stalen rossen de 4de vooruit trekken. Als je weet dat daar iemand van over de 2 meter op zit is dat best gewerkt! Na een 5 a 10 kilometer dan Uiteindelijk besloten de lichtste (ik dus) op de kapotte fiets te zetten. Zo ging het verder tot het eerstvolgende dorp (weg van de route). Omdat daar ook geen hulp te krijgen was zijn Wouter en ik uiteindelijk doorgefietst om de laatste 50 km af te werken. Met veel wind op kop en een verwaarloosbaar regenbuitje geraakte we in Troyes. De benen voelden we wel, zou dit aan het voorruit trekken liggen of gewoon de opeenstapeling van dagen? Pieter en Hendrik, inclusief fietsen, hebben een lift weten te versieren richting Troyes. Dus kunnen we samen hier de laatste avond doorbrengen.
statistieken van vandaag: 81 km (inclusief omleidingen) 445hm en gemiddeld 18 km/h
omdat dit mijn eigen blog is mag ik hier ook best wel een zoekertje neerzetten: GEZOCHT masseuse/kinesist voor een goede massage van de benen. De vereisten zijn niet hoog: - tussen 22 en 29 jaar - vrouwelijk - mooie ogen - goed uiterlijk - sportief -... ohja ze moet ook kunnen masseren (benen he) ;-)
Berzieux zelf heeft geen bakker. Gelukkig voor ons komt er wel een soort van marktwagen met brood langs. Deze kwam om 9u. Wij mochten dus uitslapen. Dit kwam ons wel goed uit want we hadden het best laat gemaakt. Dat heb je als het gezellig was
eenmaal de bakker geweest was hadden Hans en Tess, de eigenaars van fantesstique, ons een zeer lekker ontbijt gemaakt. Daarna was het tijd om terug op ons stalen ros te klimmen. de konten van de 3 musketiers (Verheeskes) doen ondertussen al wat pijn en ook de benen voelen we op dit moment wel. Maar de weergoden waren ons goed gezind en dus vertrokken we vol goede moed de graanschuur van Frankrijk in, zoals ze dat hier noemen. Het grote verschil met vorige dagen was dat het iets minder steil klimmen was en in de velden waren diverse klaprozen aanwezig wat voor een mooi beeld zorgde:
Na een 50 kilometer arriveerden we in Chalon-en-Champagne. Op Aken en Maastricht na de grootste stad op deze route. Eerlijk gezegd was het wel even wennen om na al die rustige omgevingen terug in een drukke stad te komen. Maar een terrasje met dit warme weer doet wel deugd. Terwijl de Verheeskes nog even op het terras blijven zitten ga ik een bezoekje brengen aan de Notre dame. Hier kan ik namelijk ook een stempel krijgen. De vrouw kijkt me verwondert aan wanneer ik zeg dat ik een pelgrim ben. Ze vond me nogal aan de jonge kant. Na de stempel duik ik even verder dit prachtig gebouw binnen. Best indrukwekkend:
Stilaan wordt het toch tijd om verder te gaan. Nog even wat inkopen doen en terug met de pijnlijke billen, al valt dit best wel mee, de fiets op. Ongeveer 2 uur later komen we op onze eindbestemming Lettrée aan. Hier slapen we in onze tent bij een manege. Omdat in dit dorp geen eten te vinden is, stelt onze gastvrouw voor ons wat eten te bereiden. Heerlijk na zo een dagje fietsen. Fijn hoe gastvrij de mensen zijn.
Nu nog even kaarten en dan slapen... Slaapwel!
Statistiek: 81 km en 16,4 gemiddeld (zie strava, kilometerteller is kapot door vocht. Hopelijk morgen terug in orde na goed laten drogen).
Dag 5, stilaan begint het besef van dagen wat minder te worden. Maar dat is op zich een goed teken, reizen mag tijdloos zijn. In het verslag van gisteren had ik het erover dat we in een best wel idyllisch dorpje zouden slapen. Wat blijkt nu, dit dorp werd gebruikt als filmset voor een film met Matthias Schoenaerts. Maar dit even ter zijde. Omdat de nacht van maandag op dinsdag onze nachtrust niet al te goed was vond ik het wel zo best de Verheeskes iets langer te laten slapen. Uiteindelijk vertrokken we, na enkele fotos met de hotelbazin richting Vienne-la-Ville. Oorspronkelijk was deze dag ook korter gepland maar omdat we donderdag anders 100 km moesten fietsen hebben we beslist vandaag een eindje verder te fietsen. Vandaag reden we opnieuw door adembenemende landschappen en dorpjes die je terugbrengen in de tijd. Tijdens de voorbereidingen, had ik ervoor gekozen om langs een Amerikaans oorlogsmonument te rijden (1914-1918) bij Montfaucon. Hier konden we via 216 trappen (volgens het boekje) tot boven in de toren wandelen. Die voel je aan de benen na die dagen klimmen in de Ardennen. Maar het uitzicht wat we ervoor terugkregen maakte alles goed!
Omdat ze vannacht regen voorspelt hebben, dan toch maar een hotel/herberg gezocht en zo kwamen we bij een Nederlands koppel uit dat sinds mei hier een B&B/camping uitbaten. Zeer fijne mensen waar we gebruik mogen maken van diverse faciliteiten onder het motto ons huis is jullie huis. Toch speciaal hoe toevalligheden je op de leukste plekken kunnen brengen. Dat is dan ook een specifieke eigenschap van de camino (denk ik).
Oh ja het weer was vandaag veel en veel beter dan gisteren. Goed voor T-shirt en blote buiken situaties (als je je goed insmeert natuurlijk)
Maar goed, tijd voor een wijntje en een kaartspel en dan bed in.
Statistieken voor vandaag: 85km en 17 km/h gemiddeld. Hoogtemeters kan ik vandaag helaas niet vermelden. Het regenweer van gisteren had mijn kilometerteller ontregelt waardoor dit van geen kanten klopt 14000 hoogtemeters is namelijk wat veel. Hopelijk heeft de zon dit vandaag opgelost.
Afgelopen nacht werden we in onze tent enkele malen gewekt door een stevig onweer dat over Lescheret trok. Soms was het gerommel wat op onweer leek misschien wel Hendrik zijn gesnurk in de tent langs ons Na het opruimen van de spullen was er nog even de tijd om wat te vissen. Wouter had vrij snel prijs en wist zijn eerste vis binnen te halen. Maar er moest ook nog gefietst worden, dus was het tijd om te vertrekken. Nog snel even langs de bakker en toen kwam de eerste regenbui ons al tegemoet. We hadden gehoopt vroeg op onze eindbestemming te zijn vandaag, het was namelijk maar een korte dag (59km). De neerslagzone leek ons echter te achtervolgen en meerdere malen waren we dan ook genoodzaakt een bushokje of afdak te gaan opzoeken.
De voormiddag verliep moeizaam maar na een bezoekje aan Orval vonden we de motivatie om door te gaan tot Montmedy. Onze oorspronkelijke eindbestemming. Orval:
Montmedy, een prachtige oude vesting waar we voorzien hadden om te blijven slapen in een herberg. Helaas was dit volzet en moesten we een andere oplossing zoeken. Onze oplossing vonden we wat verder in Marville, 15 km verderop. Ondertussen was het weer veel beter en hadden we enorme mooie landschappen:
Wegens problemen met de kilometerteller hier wat geschatte statistieken: 75 km.
Vandaag stond de trip richting Lescheret op het programma. Goed voor 77km. Een iets kortere rit dan de afgelopen dagen. Halverwege kwamen we op de echte langs oude wegen route richting Compostela terecht. Hier ontmoette we een Nederlander die enkele jaren geleden richting Compostela fietste.
In een warm zonnetje over rustige wegen en met prachtig uitzicht ging onze tocht verder richting Bastogne. Het was nog maar 20 kilometer dus vonden we dat we een terrasje wel verdient hadden. Tegenover het terras lag het cultureel centrum. Tijd om even een stempel te gaan halen. Het verzamelen van deze stempels is toch nog even wennen. Na een uurtje in Bastogne gezeten te hebben reden we door richting Lescheret. Hier zagen we de eerste schelp bij een bord van een camping. Ook direct onze eindbestemming voor vandaag. Op deze camping ontmoette ik ook de eerste mede pelgrim. Zij doet 70 km per dag dus de kans is groot dat we mekaar nog wel eens tegen gaan komen.
Na zo een dag verlang je enorm naar een avondmaal, bleek dat de dichtstbijzijnde eetmogelijkheid 7,5 km verderop lag. Helaas niet vlak zoals thuis maar heerlijk klimmen en dalen. Resultaat: 15 km extra op de teller. Maar het goede eten deed wel deugd! Na een frisse douch en schuilen voor het stevige onweer waren we dan eindelijk toe aan een welverdiende nachtrust. Ik kan je zeggen, zo fietsen hakt er stevig in.
Slaapwel!
statistieken: 93 km, 1207 hoogtemeters en gemiddeld 17,15 km/h
Na rustig mijn spullen in te pakken (s morgens doe ik alles rustig). Was ik dan om 10u toch eindelijk weg. Vanaf de camping moest ik direct naar het kanaal fietsen. Oh wat was dit een fijne manier om de dag te starten, mijn benen wisten dit zeker wel te appreciëren! Afgelopen dagen was het vaak vrijwel direct een klimmetje voor de kiezen waardoor de benen niet de tijd hadden warm te lopen met soms verzuring tot gevolg. Vandaag liep uiteindelijk de route 40 km langs dit kanaal. Enorme rust met enkel het gefluit van wat vogels en het geluid van stromend water. Af en toe een sluis of een brugje zorgde voor de nodige afwisseling. Tijdens een fotomoment langs dit kanaal kwam ik aan de praat met een Fransman (die zitten hier veel). Hij vroeg me of ik van Wallonië was, mijn Frans was blijkbaar al bewter. Even later in het gesprek zal hij wel door gehad hebben dat ik toch hoofdzakelijk Nederlands spreek 
