Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
Down Under
22-04-2011
NZ, vroeg dag
Central & North South Island:
Dag 14:
Stipt om 9! uur zijn we klaar om aan onze dag te beginnen, maar een road trip zou geen road trip zijn zonder autopech en vandaag breekt die dag blijkbaar aan. Op zoek naar startkabels worden we opgegeten door Sandflys. Toch vinden we een uurtje later wat we zoeken en kunnen we vertrekken.
Bestemming 1 voor vandaag: Fox Glacier, een gezellig, maar zeer klein dorpje. Buiten een goede lunch in de zon zijn wij hier voor de natuur en niet zozeer voor het dorp. We bezoeken Lake Matheson of ook wel Mirror Lake genoemd omdat je hier s morgens de afbeelding van Mount Cook kunt zien. Na wat pech komen wij hier na lunchtijd aan en zijn dus te laat voor deze spiegeling, maar in Nieuw-Zeeland is iedere wandeling ook zonder specials de moeite. We zetten onze weg verder naar Franz Jozef Glacier, een volgende gletsjer in dit gebied.
Dag 15:
We hebben een zeer lange weg voor de boeg vandaag, maar stoppen onderweg naar Nelson bij enkele plaatselijke boeren voor streekgerechten zoals frambozen en honing. Dit maakt de vele uren in de auto wat aangenamer.
Genietend worden de straatjes van Nelson verkend vooraleer we opzoek gaan naar een slaapplaats. Oude huisjes in Engelse stijl, leuke winkeltjes, gezellige terrasjes en natuurlijk de kerk.
Dag 16:
Vroeg opstaan is geen probleem vandaag, want er staan weer leuke, sportieve activiteiten op het programma. Nancy en ik gaan paardrijden op het strand met IJslander. Ook al zit het weer op deze regenachtige dag ons niet mee, het wordt een zalig ritje langs de kustlijn van Golden Bay in Abel Tasman National Park. Zelfs zonder zon is dit een prachtige locatie.
Om zeker geen fjorden te missen in Nieuw-Zeeland volgen we de Queen Charlotte Drive, een spectaculair mooie, maar ook zeer bochtige weg die ons naar de Marlborough Sounds, de noordelijkste fjorden van Nieuw-Zeeland brengt. Omringd door de wonderbaarlijke Nieuw-Zeelandse fjorden vinden we een pracht plaats om te overnachten.
De laatste 3 dagen van onze reis zijn aangebroken, dus wordt het tijd onze terugweg naar Auckland te maken. We moeten langs de Queens Charlotte Drive, een bochtige, maar spectaculair mooie bergweg, rijden voor de ferry in Picton. We vinden een mooie plekje met zicht op het water, maar krijgen deze keer geen orka te zien. Spijtig, maar de rit van noord naar zuid of van zuid naar noord is sowieso adembenemend.
We nemen de uitstekende beslissing om Wellington deze keer niet links te laten liggen, maar een namiddag van deze aangename en mooie stad te genieten. Ook in deze stad wordt oude en nieuwe architectuur gecombineerd en vind je veel kunst op straat.
Dag 18:
We merken s morgens dat we onze Camper-Van in zeer druk gebied hebben geparkeerd, maar blijkbaar werd daar niemand mee lastig gevallen. Nog maar eens een bewijs dat Nieuw-Zeelanders erg fijne mensen zijn en blijkbaar ook zeer tolerant naar backpackers.
In de volgende 2 dagen moeten we enkele honderden kilometers rijden om Auckland te bereiken. Toch slagen we er in Tongariro National Park op tijd te bereiken voor een prachtige wandeling. We besluiten de MountRuapehu, een vulkanisch gebergte in het park te beklimmen. Een stevige wandeling door vulkaangebied brengt ons naar de top van MountRuapehu waar we getuigen zijn van een adembenemend en wonder mooi uitzicht over Tongariro National Park, een spectaculair vulkanisch gebied.
Dag 19:
Een vreemd gevoel hangt er vandaag in ons huisje. Het is namelijk onze laatste volledige dag van deze geweldig fijne reis. Bestemming voor vandaag: Kawhia, een klein havendorpje met enkele kilometers verder op een strand. Als we daar aankomen, blijkt dit weer een prachtig strand met van dat speciaal zwart zand te zijn.
Dag 20:
Onze laatste dag, onze laatste avond en onze laatste nacht zit er op. Voor mij is het tijd om weer naar Australië te vliegen. Het enige dat rest is een afscheid en een hopelijk vlotte vlucht.
Met spijt sluiten we hier af, want iedereen zal het er over eens zijn dat we een prachtige, onvergetelijke reis hebben kunnen delen en laat ons besluiten met: we love New-Zealand!
Voor ik aan de grote rondreis door Nieuw-Zeeland zou beginnen, verbleef ik een week in Auckland. Het centrum heeft mooie verborgen plaatsen, maar is klein en niet zo levendig en gezellig als Christchurch bijvoorbeeld. Iedereen doet meer zn eigen ding terwijl je in Christchurch meer sociale gelegenheden zoals marktjes had. De stad heeft erg rustige en mooie buitenwijken waar ik dan ook graag wat tijd spendeerde.
Deze laatste foto is het hoofdgebouw van de universiteit in Auckland. In het midden van het drukke stadscentrum vind je kleinere autovrije straatjes die naar de verschillende campussen gaan. Je vindt er parkjes en zeer mooie architectuur. Dit is een voorbeeld van een verborgen plek in de stad?
Je ziet dat ik op een serieuze afstand van België zit, maar 1 ding is altijd aanwezig
Ik vertelde jullie al wat over mijn farm-tijd in Hawarden bij Anna en Gus, maar ik denk dat jullie aan de hand van mijn foto's nog beter zullen begrijpen waarom ik daar zo'n zalig rustgevende en fijne tijd had.
Eerst en vooral is Nieuw-Zeeland een prachtig land waardoor ik kon werken in een adembenemend landschap...
met gezonde dieren.
Dit maakt het werk zeer aangenaam en dragelijk. Je ziet dan ook een hele dag door (zelfs tijdens het weeden van onkruid) een glimlach op mijn gezicht.
En als dan zelfs de allerkleinste een handje komen toesteken, wordt het helemaal plezant.
Maar naast werk was er ook tijd voor plezier.
Joke probeert na 4 jaar nog eens met een auto - met extra uitdagingen - te rijden. Geen succes in deze jaren oude roestbak.
Ook hier valt er nog veel bij te leren, maar het was een levend schaap en ik heb het toch zo'n 2 minuten vol gehouden.
Tussendoor en na het werk is er altijd tijd voor wat lekkers. Anna is een geweldige kok, die steeds heerlijke gerechten met verse groenten en fruit uit de tuin klaarmaakt.
En dan zijn er nog de dieren die voor dat zalig gevoel zorgen:
Deze schoonheid heet Elizabeth, maar we maakten daar ook wel eens Queen Elizabeth van.
Voor ik jullie meer vertel over mijn rondreis door Nieuw-Zeeland laat ik jullie mee genieten van mijn WWOOF - World Wide Opportunities on Organic Farms - periode in Hawarden. Ik kan jullie al wel verklappen dat het een reis met herinneringen voor 't leven is geworden. Na 3 weken heb ik er namelijk een duik met wilde dolfijnen en een SKYDIVE opzitten. Wat zal deze laatste week nog brengen? Een Skydive is alvast het meest zotte en het meest ongelovelijke dat ik ooit gedaan heb. Een aanrader voor iedereen die wat pit in 't leven wil! Super graaf!
Hawarden ligt een uurtje rijden ten noorden van Christchurch en is echt boerengebied. Met grasbegroeid heuvellandschap is de woonplaats voor schapen, koeien en herten en wisselt af met akkerland voor groenten, fruit en granen. Anna en Gus, waarbij ik 3 weken verbleef, hebben hier een groentenboerderij. Voor accomodatie en eten hielp ik mee op de boerderij: groentenpluk, onkruid weeden, zaden planten, en zo veel meer. Ik had een gelukzalige tijd met fysieke en psychische ontspanning tussen de planten, de dieren en deze warme familie. De foto's, die ik later download bij vlotter internet, vertellen nog meer over mijn verblijf hier.
Voor foto's van een prachtige reis door Nieuw-Zeeland, een adembenemende duik met dolfijnen en een machtige Skydive moeten jullie nog even geduld hebben.
Ook na de rampzalige gebeurtenissen van dinsdag 22 februari wil ik jullie laten meegenieten van deze prachtige en rustgevende stad. Mijn eerste ervaring met Nieuw-Zeeland was Christchurch en als positieve eerste indruk kon dat voor mij tellen. De stad geeft een ontspannen en vrolijk gevoel aan zn bewoners en toeristen. De inwoners van Christchurch waren erg gelukkig met en erg trost op hun stad en nemen dan ook met zeer veel pijn afscheid van hun prachtige architectuur, gezellige pleinen en waarschijnlijk ook van heel wat familieleden en vrienden. Naast het dodenaantal verhuizen steeds meer mensen met angst uit deze stad, want na 4 september 2010 staat nu ook 22 februari 2011 als een zwarte dag in de geschiedenis van Christchurch.
Men zegt dat Christchurch bekend staat als meest Brits getinte stad van Nieuw-Zeeland. Misschien is het voor mij dan toch eens tijd om in Engeland te reizen. Ik herinner Christchurch als een open stad met gezellige ontmoetingsplaatsen, prachtige gebouwen, kunst en voldoende natuur om tot rust te komen. Hopelijk kan ik dit aan de hand van mijn fotos overbrengen.
Op 1 maart had ik een vlucht van Christchurch naar Auckland en waagde ik mij één nacht en één dag terug in de stad. Daar kreeg ik te horen dat het stadscentrum gesloten zal zijn voor minstens 6 maanden. Nog steeds staan hulpdiensten dag en nacht klaar voor de vele vermisten, het vele puin en de vele mensen in nood. Ook aan de randen van het stadscentrum zie je huizen en straten in puin. Naast dit alles en na het voelen van 5 aftershocks begin je te begrijpen waarom mensen hier niet kunnen blijven. Zeer spijtig, maar ook zeer begrijpbaar. Heel Nieuw-Zeeland zal voor lange tijd in rouw zijn. Alle vlaggen staan momenteel dan ook half stok en dat zal nog een hele tijd zo blijven. Naast de depressieve sfeer die er nu in Christchurch hangt, zie je een enorm positieve instelling bij de bewoners. We waren dan ook getuigen van enkele mooie plaatjes: Thais restaurant dat gratis maaltijden uitdeelden, dame die rond kwam met muffins om de soldaten te verzien van iets lekkers en mensen die elkaar helpen met de opruim. Overal zie je een glimlach die het doorzettingsvermogen en de hoop van de mensen representeert. Het was een trieste dag en ik ben blij dat ik Christchurch ook voor de aardbeving heb leren kennen.
Voor zij die dit bericht niet in mijn gastenboek hebben gevonden, nu dus ook even hier.
Dinsdag, 22 februari, werd Christchurch getroffen door een hevige aardbeving. Het stadscentrum en het stadssymbool, de Kathedraal liggen volledig in puin. Men spreekt nu al over honderden doden en vele vele gewonden. Hulpdiensten staan dag en nacht klaar om mensen te verzorgen en te voorzien van eten en drinken. Door de vele vermisten kan het dodenaantal oplopen. De stad zal afgesloten zijn voor meerdere dagen, weken en zelfs maanden en mensen trekken massaal de stad uit naar familieleden en vrienden omwille van het gevaar van aftershocks.
Dit is zeker gaan ramptoeristisch of alarmerend bericht, maar mensen die bezorgd zijn, wil ik bij deze geruststellen dat ik op een veilige afstand van de stad verblijf en hier ook zo lang als het nodig is, blijf. Ik WWOOFF (boerderij werk) namelijk 3 weken (nu dus wat langer) bij een Nieuw-Zeelandse familie. De boerenbuiten, zoals wij zeggen, is momenteel de veiligste plek om te zijn. De open vlakten zorgen voor weinig gevaar bij een dergelijke aardbeving. Hawarden, waar ik momenteel verblijf, ligt slechts op een uur rijden van Christchurch, maar werd niet getroffen. Dat nam wel met zich mee dat we de aardbeving, waarvan het centrum gelegen was op 10 kilometer van het stadscentrum, tot hier konden voelen. Ik kan jullie verzekeren dat dit een erg vies gevoel is. Zelf wist ik niet wat er aan de hand was, maar aan de paniek op de gezichten van de farmers wist ik dat het ernstig was. De radio en TV werd meteen aangezet en het nieuws bereikte ons na enkele seconden. Ondertussen zijn er in de stad reeds 16 aftershocks geweest die we hier in Hawarden niet meer voelen.
Men vreest dagen, weken of zelfs maanden voor dergelijke aftershocks in het stadscentrum. Ik zal Christchurch centrum dan ook niet binnen gaan en vertrek volgende week naar Auckland om vandaar verder te reizen. Dat stond al eerder vast. Om jullie dan weer even gerust te stellen er wordt niet gesproken over aardebevingen in andere delen van Nieuw-Zeeland, maar natuurlijk hou ik het nieuws hierover in de gaten.
Ondertussen heb ik er dan toch 1 dag en 1 nacht Christchurch na de aardbeving opzitten. Ik vond Christchurch een prachtige en zeer aangename stad. Het was dan ook zeer triets om te zien dat er na de aardbeving niets van overbleef. Later meer over mijn tijd in Christchurch voor en na de aardbeving en over mijn prachtige WOOFF periode in Hawarden.
Samen met enkele geweldig fijne reizigers maakte ik eind januari een tour door Tasmanië, een zeer speciale plek in Australië met een gruwelijke geschiedenis, maar een zeer mooie toekomst. Laat ik beginnen bij het begin.
Dag 1:
Onze reis begon in Hobart, de hoofdstad van Tasmanië, maar het was ons al zeer snel duidelijk dat deze tour niets met steden te maken zou hebben, maar alles met de prachtige natuur die je hier vind. We verlaten Hobart zeer snel om de Westkust van Tasmanië te verkennen. De natuur in Tasmanië is grotendeels beschermd door de National Parks. Vandaag bezochten we er enkele door treks langs Rainforest, watervallen en meren. Onderweg naar onze slaapplaats paseren we mijngebieden waar de natuur beschadigd is en zeer dor. Queenstown is een van de mijn-dorpen, waar er nog steeds actief in de mijnen wordt gewerkt. We verlaten voor eventjes de prachtig, groene natuur voor een dor, rotsachtig gebied. Hopelijk genieten jullie van de fotos.
We maken ons klaar voor enkele stranden vandaag. We hebben het weer niet echt mee, maar zijn al lang blij dat het niet regent. Het weer in Tasmanië kan namelijk zeer lelijk doen. Januari is de zomer maand, dus voor onze reis zou het aangenaam moeten blijven. De Henty Sand Dunes nemen een enorm grote oppervlakte in en vormen weer een prachtig staaltje natuur. Na de stranden trekken we er op uit voor een Wombat-tocht. Grappige diertjes, die rust apprecieren en het liefst alleen vertoeven en dit in een zeer speciale, grasrijke omgeving. Hopelijk genieten jullie weer van de fotos.
Geen relaxing dag op het strand vandaag, maar een hike in de bergen van Cradle Mountain. Dit natuur gebied is niet enkel een National Park, maar wordt ook beschermd door het werelderfgoed. We maken hier prachtige wandelingen rond het meer van Cradle Mountain en op de berg voor enkele spectaculaire look-outs. Ik laat de fotos voor zich spreken.
We hebben vandaag het weer in ons voordeel. Zonnig en een aangename 25 graden. Goed, want na 2 dagen de oostkust en 1 dag het noorden van Tasmanië te ervaren, bezoeken we vanaf vandaag de kusten aan de westkust. Deze beloven zelf adembenemender te worden dan die in het oosten. Vooraleer we enkele uren de tijd nemen op het strand wandelen we door een prachtig Rainforest naar de Colombo Waterfalls. Maar het hoogte punt van vandaag is de Bay of Fires: wit strand met diep blauw en helder water. Net postkaartjes daar. Ik laat jullie genieten van de fotos.
We hebben een lange rit voor de boeg vandaag. Lang, maar zeker niet saai, want we kunnen inderdaad vaststellen dat de oostkust van Tasmanië in één woord adembenemend te noemen is. De kustlijn, of Tasman Peninsula genaamd, is rotsig, zeer groen en doet ons even denken aan het einde van de wereld. We hebben vandaag weer een mooie zonnige dag en kunnen dus ten volle genieten van deze schitterende uitzichten. Ik hoop dat jullie kunnen mee genieten van de fotos.
We spenderen vandaag enkele uren in Port Arthur en ontdekken de gruwelijke geschiedenis van dit prachtige eiland. Als ik er aan terug denk, krijg ik nog steeds kippenvel en word ik er nog steeds stil van. Port Arthur werd in 1830 gekozen als gevangenis voor ernstige misdadigers, maar bleek in praktijk een gevangenis te zijn voor kleinere misdaden zoals diefstal. De gevangenen werden gebruikt als slaven voor de hout industrie. De meeste, vooral de hard werkende met kennis van o.a scheepsbouw verlieten de gevangenis nooit. Ook na hun straf werden ze niet vrij gelaten en bleven ze als slaven aan het werk in Port Arthur. Op geen enkele manier konden de gevangenen het eiland verlaten omdat het noorden afgeschermd werd door de oceaan, het zuiden beschermd werd door waakhonden en de bossen in het oosten en het westen te dicht waren om er door te geraken of er te overleven. Gouverneur George Arthur behandelde zijn personeel erg gul met prachtige tuinen, bibliotheken en cricketvelden. Achter al deze schoonheid behandelde hij zijn gevangen met de laagste vorm van humaniteit. Gevangen die zich niet volgens de regels gedroegen, werden overgeplaatst naar de isolatie gevangenis waar een totale isolatie en een absolute stilte heerste. Slechts 1 uur per dag konden de gevangen hun cel verlaten en dit alleen en in stilte. Vele van hen werden jaren later geestelijk ziek verklaard. Het bezoek aan deze extreem kleine cellen was zeker het meest aangrijpende te noemen, maar het feit dat een mooie plek als deze dergelijke gruwelijk achter zich heeft, is niet minder dan afschuwelijk. In 1877 werd de gevangenis dan eindelijk gesloten. Grote delen werden afgebrand en jaren later weer opgebouwd. Nu is het een toeristische trekpleister voor iedereen die Tasmanië bezoekt. Een reis in Tasmanië is niet afgesloten zonder een bezoek aan Port Arthur.
We eindigen onze reis ludiek en bezoeken een zoo waar je de laatste Tasmanian Devils vind. Devil is de perfecte naam voor dit dier: ze zijn niet al te mooi, maken een verschrikkelijk lawaai en vechten voor alles. Langs de andere kant zijn ze ook erg schattig omdat ze niet erg slim zijn. Ze jagen namelijk zeer slecht en eten dus enkel doden karkassen. Als ze eindelijk hun eten vinden, lopen ze er minuten mee rond omdat ze niet weten hoe ze het kunnen beschermen. Ik vond ze alvast schitterend. Naast de Tasmanian Devil waren er ook kangoeroes, zoals ik iedere Australische zoo, te bewonderen. Veel plezier met de laatste fotos van mijn reis door Tasmanië.
Na enkele inlog problemen op mijn Blog vertel ik jullie graag nog wat meer over mijn verblijf in Melbourne en Tasmanië. 3 weken geleden bezocht ik Phillip Island, ten zuiden van Melbourne om de Penguin-Parade te bewonderen. Rond 21u, bij zonsondergang komen deze dwerg pinguins uit de oceaan om een slaapplekje te zoeken op de heuvels. Met 100 (of zelfs meer) waren we om dit schattig fenomeen waar te nemen. De pinguins daar en tegen komen iedere nacht met 2000 of soms meer. We kozen de slechtse dag uit voor deze toeristische uitstap aangezien we regen tot de laatste minuut hadden om dan uiteindelijk doorweekt weer in de bus te stappen. Gelukkig begon de uitstap droog om een wildlife park en een robbeneiland te bezoeken. Aangezien we aan de zuidelijke kant van het eiland stonden, zagen we geen robben. Die verblijven namelijk enkel aan de noordelijke kant. Maar soit, we gingen voor de pinguins dus! En ook met regen was dit weer een zeer geslaagd uitje.
Het is btw absoluut verboden om fotos te nemen van de pinguins. De laatste foto is dus een foto van een foto, maar geeft jullie wel een beeld van de diertjes.
Eerst eventje dit: Aussie Kim deed het weer!!! In Melbourne was het groot feest voor haar. Aangezien ik in Tasmenië ben momenteel heb ik enkele vrienden meegenomen om deze overwinning te vieren. En ook hier was het een zeer geslaagde avond voor haar.
Wat een stad! Ik dacht dat Melbourne en Sydney meer op elkaar zouden lijken, maar ik moest vaststellen dat dit 2 totaal verschillende steden zijn. Waar ik in Melbourne enorm van kon genieten, is het gemoedelijk leven daar. In Sydney gaat alles zeer vlug, het leven daar is gehaast, waardoor in mijn ogen mensen minder tijd nemen om van hun stad te genieten. In Melbourne daar en tegen gaat het leven rustiger en genieten mensen tenvolle van hun stad. Ze nemen tijd voor een terrasje, een lunch, en een straatoptreden. Je ziet hier in de straten regelmatig een circus-act, een straat-musikant, een cabaret, Mensen nemen de tijd om hier van te genieten. Dit geeft een zeer gemoedelijke vakantie sfeer aan de stad. Aangezien Melbourne een zeer wisselvallend klimaat heeft, leven de mensen bij zonneschijn al helemaal op en genieten ze voor 100% van hun stad. Men zegt in Australië dat Melbourne de stad is van de 4 seizoenen in 1 dag. Misschien is dit dan wel hét nadeel aan deze stad, maar ik mocht van geluk spreken met 2 weken stralend weer. Slechts enkele dagen was ik getuigen van de 4 seizoenen in Melbourne met dan overwegend regen. Ik heb weer zeer fijne mensen leren kennen, wat een stad nog aantrekkelijker maakt natuurlijk. Tegen een haven zoals die van Sydney kunnen niet veel steden op, maar ook Melbourne heeft erg mooie plekjes, waarbij oudere architectuur gecombineerd wordt met de moderne wolkenkrabbers. (J., dit deed me trouwens aan Montreal denken.)
Op de fotos probeer ik jullie een beeld te geven van deze gezellige wereldstad. De eerste 3 fotos werden genomen in St. Kilda, waar ik de eerste week heb verbleven. St. Kilda is het enige beach-leven van Melbourne, maar als je de surf-stranden van Sydney een beetje gewend bent, stelt dit niet veel voor. Geen witte stranden met helder blauw water en geen surfenleven in Melbourne, maar dus wel een strandje om op warme dagen af te koelen. St. Kilda is een gezellig stukje Melbourne met overwegend barretjes. Accomadatie is zeer duur in de grote steden, maar ik kon van geluk spreken dat ik een kleine week gratis heb kunnen logeren bij 2 Australische meisjes en 2 Canadese jongens. Deze 2 laatste had ik leren kennen tijdens een dag-trip naar Phillip Island. Hier kan je s avonds pinguins uit zee zien komen. Yes, pinguins in Australië! Ik vond dit ook zeer vreemd!
Nog een groot verschil met Sydney is het uitgaansleven. In mijn ogen toegankelijker en ook weer gemoedelijker in Melbourne. In Sydney wordt er erg groots gedaan over uitgaan en is dressing-up een must. Niet altijd voor mij dus. In Melbourne daar en tegen wordt er over het algemeen niet gekeken naar wie de duurste jurk of juwelen aan heeft. Voor een backpacker met een jeans, een t-shirt en sneakers is dit dus een aangenamere manier van uitgaan!
Nog 2 foto's om jullie een beeld van Canberra te geven. Ondertussen ben ik ook al meer dan 2 weken in Melbourne, dus die foto's komen er zeer snel aan!
Na een totaal verblijf van 3 weken verlaat ik Sydney met een blij gevoel. Het was prachtig en ik heb hier enkele zeer leuke mensen leren kennen, maar ik was weer helemaal klaar om verder te reizen naar nieuwe oorden en avonturen. Op mijn weg naar Melbourne stop ik voor 2 nachten in Canberra. De meeste reizigers die ik ontmoet, slaan dit stukje Australie over, maar ik wil met eigen ogen vast stellen hoe saai - dat zeggen de meeste toch - Canberra is. En ik moet zeggen het is er rustig, zeer rustige, maar het is er ook zeer mooi! Hoe chaotisch, ongeordend en druk Sydney is, zo eenvoudig, ordelijk en rustig is Canberra. Alles is gebouwd volgens strak plan, terwijl Sydney straat na straat en huis na huis werd uitgebreid. Het centrum van Canberra is een perfecte cirkel en komt via kleinere straatjes uit op de woongebieden, die perfecte vierkenten vormen. Voor de rest is Canberra een erg propere en goene stad met prachtige architectuur. Het oud en het nieuw parlementshuis geven deze stad het karakter dat het anders zou missen. Sydney is met de haven natuurlijk een en al karakter. Voeg daarbij enkele andere praaltjes en je hebt een wereldstad. Na een tussenstop van rust en orde is het snel tijd voor Melbourne! Binnenkort meer nieuws over deze stad, maar ik kan jullie al vertellen dat ik hier een zeer goede tijd heb.
Ik download al enkele foto's, maar er komen er meer!
