Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
Down Under
14-01-2011
Travelling...
Na een totaal verblijf van 3 weken verlaat ik Sydney met een blij gevoel. Het was prachtig en ik heb hier enkele zeer leuke mensen leren kennen, maar ik was weer helemaal klaar om verder te reizen naar nieuwe oorden en avonturen. Op mijn weg naar Melbourne stop ik voor 2 nachten in Canberra. De meeste reizigers die ik ontmoet, slaan dit stukje Australie over, maar ik wil met eigen ogen vast stellen hoe saai - dat zeggen de meeste toch - Canberra is. En ik moet zeggen het is er rustig, zeer rustige, maar het is er ook zeer mooi! Hoe chaotisch, ongeordend en druk Sydney is, zo eenvoudig, ordelijk en rustig is Canberra. Alles is gebouwd volgens strak plan, terwijl Sydney straat na straat en huis na huis werd uitgebreid. Het centrum van Canberra is een perfecte cirkel en komt via kleinere straatjes uit op de woongebieden, die perfecte vierkenten vormen. Voor de rest is Canberra een erg propere en goene stad met prachtige architectuur. Het oud en het nieuw parlementshuis geven deze stad het karakter dat het anders zou missen. Sydney is met de haven natuurlijk een en al karakter. Voeg daarbij enkele andere praaltjes en je hebt een wereldstad. Na een tussenstop van rust en orde is het snel tijd voor Melbourne! Binnenkort meer nieuws over deze stad, maar ik kan jullie al vertellen dat ik hier een zeer goede tijd heb.
Ik download al enkele foto's, maar er komen er meer!
Even een kort, maar zeer triest bericht uit Australie.
Australie kamp de laatste maand namelijk met noodweer. In Queensland (Noord-Oost) staat een gebied zo groot als Frankrijk en Duitsland (!) te samen onder water. Deze noodsituatie heeft voor 8 mensen het leven gekost en 72 mensen zijn nog steeds vermist. Ook Brisbane maakt zich nu klaar voor hevige overstromingen. Men voorspelt dat de rust in dit gebied in maart weer zou keren. In de buurt van Perth (Zuid-West) heeft Australie dan weer te maken met hevige bosbranden.
Ik kan jullie meteen geruststellen dat we hier op de hoogte worden gehouden van de weersvoorspellingen en geen risicovolle tripjes naar deze gebieden maken.
Mijn volgend bericht zal fijner nieuws brengen over het vervolg van mijn reis. Tot dan allemaal!
Na een Australische kerst in Valery was het tijd voor een Australisch Nieuwjaar in Sydney! Voor het eerst kon ik ervaren hoe de feestdagen in een warme en tropische omgeving beleefd worden. De kerstman ziet er hetzelfde uit als in Europa natuurlijk, maar loopt hier meestal te zweten op het strand. In Sydney begint het feest voor het nieuwe jaar al zeer vroeg in de morgend. Iedereen wilt de beste plek voor het vuurzerk,waardoor de stad reeds om 15u! gesloten wordt wegens overvol. De populairste plaatsen, zoals het Opera House en de Harbour Bridge, werden reeds voor de middag gesloten. Aangezien wij na het vuurwerk meteen zouden doorrijden naar een festival zochten we een rustigere plek juist buiten de stad. Via vrienden vonden we een parkje met een prachtig zicht over de hele harbour, maar het echte feest begon voor ons na het vuurwerk. 2 dagen en 2 nachten gingen we kamperen in de bossen van Australie voor een echte Aussie-Bush-Party. Een kleinschalig festival, 2 podia en ongeveer 200 mensen, met electro-music.
Mijn laatste dag in Sydney koos ik weer voor een dagje surfen. En meer dan de vorige 2 keer lukte het mij recht te staan op het bord. Succes dus! Morgen vertrek ik naar Canberra voor enkele dagen om dan door te reizen naar Melbourne. Blijkbaar horen jullie in Belgie ook over de verschrikkelijke weersomstandigheden hier, maar ik kan jullie gerust stellen ik zit nog steeds tussen de overstromingen in het noorden en de bosbranden in het zuiden. Ik had ondertussen enkele zeer hete dagen van 38 en 40 graden, maar hier in Sydney en omstreken zijn er ook nog steeds tropische buien, waardoor er geen bosbranden ontstaan.
De terugkomst in Sydney was kort, maar zeer aangenaam.Ik verbleef een week bij een vriendin in Bondi Beach en maakte dus kennis met het beach en surf leven in Australie. Met 1 woord te beschrijven als gemoedelijk! Het drukke leven van de stad is nooit ver weg, maar je merkt er niets van hier. Iedere dag vakentie sfeer dus ...
Klaar voor de rest van mijn reis door Australie besef ik nog maar eens wat voor een geweldige tijd ik in Valery had. Prachtige natuur, iedere dag uren paardrijden en allemaal fijne mensen om me heen! Waar kon ik nog meer van dromen...
Deze laatste foto's laten je het huisje zien waar Amanda, mijn Schotse roommate, en ik verbleven. En ja, het zwembad hoort bij het huis ;) Iedereen kan er gebruik van maken, maar het is toch een enorme luxe naast de deur. En natuurlijk kon ik het niet laten om nog enkele favourietjes op de site te zetten.
Mijn dagen als gids/lesgeefster waren goed gevuld. Iedere dag om 8u paraat om voor de paardjes en de klanten te zorgen.Vrije momenten werden opgevuld met "fun-ritjes" voor mij en Amanda en met trainingen voor de jongere paarden van Valery Trails.
Eindelijk enkele sfeer beelden van Valery Trail Horses. Morgen vertrek ik weer naar Sydney om Nieuwjaar daar te vieren, maar ik zal het paardenleven hier toch wel missen!
Hier zijn de eerste foto's van Valery Trail, de manege waar ik 4 weken zal verblijven! Hopelijk kunnen jullie er een beeld bij vormen. En de rest van de foto's komen er aan.
Ik ben ondertussen aangekomen in Coffs Harbour, ten noorden van Sydney, waardoor mijn reis naar het zuiden even uitgesteld zal worden. Ik verblijf hier samen met mijn roommate uit Schotland op de manege Valery Trail en heb het reuze naar mijn zin. Ik leef tussen 70 paarden en zal hier dan ook nog niet al te rap vertrekken. Ik doe mijn best om rond de feestdagen mijn reis verder te zetten. Het manege-leven in Australië is totaal anders dan ik het manege-leven uit België ken. Toerisme is de grootste inkomensbron en tochten te paard zijn de belangrijkste activiteiten. De meeste paarden zijn dan ook trail-horses (geschikt voor tochten) en hebben een zalig, kalm en betrouwbaar karakter. De paarden leven niet op stal, maar lopen vrij rond op enkele hectaren grond. Stel het je als volgt voor: de manege, dit is een klein bureautje en een 10-tal stallen, kijkt uit op enkele weilanden en een grasgroene berg. De paarden worden iedere morgen met de motor verzameld in een wei voor de manege. De paarden die moeten werken worden er uit gekozen en naar de stallen gebracht. Hier worden ze verzorgd en gevoerd. De andere paarden kunnen weer vrij rondlopen en worden waarschijnlijk de volgende dag gebruikt. Het geeft een zalig gevoel om op het einde van de dag de paarden niet naar de stal te moeten brengen, maar weer vrij in HUN natuurgebied te kunnen laten.
Aangezien ik op de grond van Valery Trail woon en dus fulltime aanwezig ben op de manege, kreeg ik enkele projectjes zoals veulentjes opleiden, dressuurpaard weer in conditie brengen en een jong paard opleiden om trails te leiden. Daarnaast zal ik lessen geven, trails leiden en alle andere zaken die gedaan moeten worden in een manege.
Misschien hebben veel onder jullie weinig boodschap aan dit Blog-berichtje, maar ik ken behoorlijk wat paardenliefhebbers en geef hen graag wat om bij weg te dromen. Foto's volgen!
I did it! Niet voor lang en zeker niet iedere keer, maar ik stond recht op een surfboard! Naast het stadsleven bestaat er ook een surf- en strand- leven in Sydney. Samen met een Aussie-surf-girl en een Aussie-surf-boy ging ik enkele keren naar de goede surf-plekjes. Ik zag de toeristische stranden zoals Bondi Beach, maar ook de rustigere stranden zoals Palm Beach. Iemand die dit strand herkend uit een bekende Australische soap? Palm Beach is het meest noordelijke punt in Sydney. Door de afstand van het centrum komen hier weinig toeristen en is het rustig en aangenaam om te surfen. Maar de oceaan valt blijkbaar moeilijk te voorspellen, want tijdens ons surf-uitje waren het zware condities in Palm Beach. Hoge golven en veel wind. Ik kan jullie verzekeren: ik was onder de indruk van de inspanning en de kracht.
Sydney is een erg levendige stad, die nooit slaapt! Ik hou van de stad, de cultuur, de differciteit, het dag- avond- en nachtleven, de wereldkeuken, de mode, de haven, de stranden, ... en de mensen in Sydney. En ik krijg het gevoel dat iedereen die hier woont of reist hier hetzelfde over denkt. Zelfs over het verkeer om toch iets negatiever op te noemen - wordt niet geklaagd. Het is een stad met een enorme aantrekkingskracht.
Niet veel tijd voor Sydney vorige week, want er stond NATUUR op het programma! Ik kon al enkele staaltjes van deze machtige stad bewonderen en maak zeker tijd om Sydney deze week verder te ontdekken. De hevige regenval tijdens oktober viel blijkbaar niet alleen in Brisbane, maar ook in Sydney en omstreken. De locals vertellen mij dat het 10 jaar geleden is dat het nog zo heeft geregend, maar we mogen daar zeker niet over klagen, want het maakt de natuur prachtig: groen met allerlei soorten bloemen daar tussen: rood, roos, paars, wit, geel, WOW. En daarbij alle dieren en hun geluiden maakt het erg uniek en adembenemend. Ik kan het aantal kangeroes dat ik zag niet meer bijhouden. Ik laat jullie meegenieten van de fotos en vertel er graag bij dat het dit weekend 30 graden en meer was! Of maak ik jullie nu een beetje té jaloers?
De meeste fotos die je ziet zijn genomen in de Blue Mountains, zuid-west van Sydney, waar ik een trip van 2 dagen maakte. Bij de foto met de 3 rotsen hoort een Aboriganal verhaal:
Een zeer machtige tovenaar woonde met zijn drie dochter in de bergen van de Blue Mountains, maar moeten de bergen delen met een gevaarlijk wezen dat het liefst mensenvlees eet. Wanneer vader op jacht ging in de bergen moesten de dochters zich erg kalm houden en boven op hem wachten. Op een dag maakte ze te veel lawaai en kreeg het wezen hen in het vizier. De vader zag slechts één oplossing en toverde zijn dochters met zijn magische stok om in rotsen. Dit maakte het wezen erg boos waardoor het van koers veranderde en achter de vader aanging. De vader veranderde zichzelf in een vogel en kon ontsnappen. Aangezien hij tijdens zijn vlucht zijn stok verloor, zien we in de Blue Mountains nog steeds de 3 rotsen, de 3 sisters genaamd en een vogel die op de grond opzoek is naar zijn magische stok. Er loopt weldegelijk een vogel rond die met zijn voorpoten steeds in de grond graaft en precies opzoek ik naar iets.
De vogel die je op de fotos ziet is een Kookaburra of een lach-vogel. Deze vogel leeft in Australië, Tasmanië en Nieuw-Zeeland en hun geluid lijkt op een menselijke lach.
Bij deze week vol natuur hoorde niets beter dan western horse riding!
1e: een tocht van 4 uur door de bossen van de Blue Mountains. Door de stijlen stukken omhoog en omlaag was concentratie meer dan nodig. Op de rechte stukken konden we genieten van de uitzichten en galoperen. Zalig vrij gevoel!
2e: farm stay. Ik zorgde 3 dagen voor een oud paardje, Flair. Oud, mager en niet in conditie, maar tochtjes door de Open Forrest vond ze geweldig.
Springbrook National Park: met Mount Warning, de berg die de ontdekkingsreisigers als eerste zagen en hen waarschuwde dat er land aankwam. En met véél exotische vogels. Prachtig die kleuren en dat geluid!
Na een prachtig staaltje natuur in Springbrook National Park reisde ik door naar een volgende buitenwijk van Brisbane. Aangezien ik zaterdag pas naar Sydney kan vertrekken, had ik nog wat tijd over voor iets totaal anders. Via Via kon ik logeren bij een van de locals op Karragarra, een klein (1km lang en 500m breed), onbekend en niet toeristisch eilandje dat nog steeds bij Brisbane hoort. Buiten de ervaring van rust en natuur kon ik proeven van het schoolleven in Australië. N., de vrouw bij wie ik logeerde is namelijk juf op Russell, een van de vele eilandjes in de buurt van Karragarra. Russell is een van de grotere eilanden en heeft dan ook een school, een supermarkt, een café, een politie en een ziekenhuis. Op Karragarra is er niets van dit alles. De eilandjes zijn enkel met de ferry te bereiken en liggen op een half uurtje varen van het vaste land. Karragarra is een van de meer welvarende eilanden waar vooral oudere mensen wonen die de drukte van de grote stad zijn ontvlucht. Russell daar en tegen telt heel wat gezinnen met problemen zoals armoede en druggebruik. Niet alleen kon ik proeven van dit schoolleven, ik kon er ook zelf aan deelnemen als zorg-juf. 2 dagen hielp ik N. en de andere juffen met extra wiskunde lesjes, lees lesjes en schrijf lesjes. Dus voila, na één maand zonder verplichtingen, stond mijn wekker weer en wel om 6u!
Commentaar bij de foto: een hoed is een verplicht onderdeel van het uniform in heel Australië. Zonder hoed mogen de kinderen niet spelen! Ze moeten dan in het overdekte deel van de speelplaats blijven. Je kunt u dus voorstellen hoe sterk de zon hier is.
De huizen in dorpjes als Alstonville en Ballina lijken in de verste verte niet op die in Brisbane. Aangezien hier zoveel plaats is, heeft iedereen een enorm groot huis en 2 (of zelfs meer) autos. De huizen zijn niet in de hoogte gebouwd, waardoor ze dus een groot oppervlakte innemen. Openbaar vervoer is hier niet erg uitgebreid. De enige bussen die je regelmatig ziet zijn de schoolbussen. Het doet me denken aan Amerikaanse soaps. Aan de Gold Coast wordt er al meer in de hoogte gebouwd. Naast de wolkenkrabbers aan de kustlijn leven mensen hier meer en meer in huizen met 2 of meerdere verdiepen. Ook het openbaar vervoer is beter. Iedere dag met de bus naar het ene of het andere strand is dus geen enkel probleem en iedereen doet het.
Net als in de eerste week van mijn reis door Australië zag ik ook deze week enkele exotische dieren. Denk even terug aan de Wallabi die ik in de Rainforest van Brisbane zag. Nu zijn het vogels, waar ik de naam niet van ken, buiten dan de Zee-Arend, en DOLFIJNEN! Je ziet het niet goed op de foto, maar ik heb gekozen om te kijken en te genieten en niet om met mijn camara bezig te zijn. Als je goed kijkt naar de erg blauwe foto zie je enkele donkere plekken. Dat waren de dolfijnen. Er waren maar liefst 3 scholen van elks +/- 5 dolfijnen. Ook walvissen zijn hier dagelijkse kost in deze periode. Je ziet ze niet duidelijk omdat ze van de kust weg blijven, dus ik heb geen fotos, maar je ziet het water als ze komen ademhalen en de enorm plons als ze een duik maken. Adembenemend!
Het zijn zonnige dagen geweest in Ballina/Alstonville, twee kleinere surf-dorpje ten zuiden van Brisbane. Ik begin dan ook graag met een echte vakantie foto om dit te bewijzen. Ik ontvlucht de regen van Brisbane door nog een weekje langer hier te blijven. Mijn plannen om de Gold Coast te verkennen zijn dus met een week opgeschoven. Het lijkt me namelijk interessanter om deze stranden te bezoeken in zonniger weer.
In Alstonville mocht ik deeluitmaken van de 60e huwelijksverjaardag van de Rogers. Aangezien dit gezin uit 8 kinderen, alle gehuwd en de meeste met kinderen, bestaat, was er een grote opkomst. Zie naar de foto om te begrijpen wat ik bedoel met een GROTE familie! Deze familie heeft me dit weekend erg hartelijk ontvangen en zal mij ook met plezier opvangen tijdens mijn verdere reis. Ze leven allemaal aan de uitgestrekte oostkust van Australië.
Misschien niet iedereen, maar ik ken best veel mensen die zullen wegdromen bij het volgende: paardrijden op de witte stranden van Australië. Ik maakte gisteren namelijk een zalig, ontspannend ritje te paard in de adembenemende omgeving van Ballina, Beaches!
Ik kan jullie vertellen dat ik deze ochtend heb kunnen genieten van de eerste zonnestralen in Brisbane. Nu moet ik daar bij vertellen dat het deze middag er al iets minder belovend uit ziet, maar oké het was een begin. En als we de weerberichten mogen geloven, wordt het stilaan beter en beter. Aangezien ik zodadelijk door reis naar de Gold Coast leek het mij goed enkele foto's van Brisbane "The City" (zo noemen ze het centrum hier) op de site te zetten. Altijd leuk om te zien waar ik ben geweest, niet? Ik begin alvast met een foto van het huis waar ik de afgelopen week heb gelogeerd. De huizen worden hier op palen gebouwd, niet voor de regen, maar om tijdens de hitte toch wat wind onder het huis te krijgen. Zo blijft het binnen iets of wat koel.
Oh ja, heeft iedereen door dat ik op jullie berichten via het gastenboek of via de inhoud van mijn Blog reageer. Dus voor antwoorden kijk je gewoon naar waar je zelf iets hebt geschreven. Het is maar dat niemand denkt dat ik onbeleefd ben en dus geen antwoord geef.
In plaats van zon en hitte ben ik aangekomen in een hevige tropische regenbui, die nu toch al 3 volle dagen duurt. Raar, zeggen de Australiërs, want we zouden al in de zomer met hete temperaturen en veel veel zon moeten zitten. We zeuren hier een beetje, maar treuren zeker niet, want vanaf dinsdag voorspellen ze beter zomer weer. Ik plan dan ook om tegen het einde van volgende week naar de "Gold Coast" af te reizen. Later meer daar over met foto's waar jullie alvast over kunnen wegdromen. Nu ook in de regen is Australië prachtig. Zelf blijven ze liever binnen met dit weer, maar ik heb er vandaag toch enkele kunnen overtuigen om een korte, maar mooie wandeling in "Rainforest of Brisbane" te maken. Na een helse tocht met bochten, die mijn maag (ja wéér die maag) niet aan kon, kwamen we in een prachtig staaltje jungle. Ik laat jullie zelf kijken naar de foto's. Deze vertellen het waarschijnlijk beter dan mijn schrijfkunsten. Wat je niet zal zien, is de Wallibi die wij zagen. Voor een foto's was dit diertje juist te snel, maar ik verzin het niet: een Wallibi in de jungle!
