Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
Down Under
02-03-2011
Spirit of Tasmanië!
Dag 3:
Geen relaxing dag op het strand vandaag, maar een hike in de bergen van Cradle Mountain. Dit natuur gebied is niet enkel een National Park, maar wordt ook beschermd door het werelderfgoed. We maken hier prachtige wandelingen rond het meer van Cradle Mountain en op de berg voor enkele spectaculaire look-outs. Ik laat de fotos voor zich spreken.
We hebben vandaag het weer in ons voordeel. Zonnig en een aangename 25 graden. Goed, want na 2 dagen de oostkust en 1 dag het noorden van Tasmanië te ervaren, bezoeken we vanaf vandaag de kusten aan de westkust. Deze beloven zelf adembenemender te worden dan die in het oosten. Vooraleer we enkele uren de tijd nemen op het strand wandelen we door een prachtig Rainforest naar de Colombo Waterfalls. Maar het hoogte punt van vandaag is de Bay of Fires: wit strand met diep blauw en helder water. Net postkaartjes daar. Ik laat jullie genieten van de fotos.
We hebben een lange rit voor de boeg vandaag. Lang, maar zeker niet saai, want we kunnen inderdaad vaststellen dat de oostkust van Tasmanië in één woord adembenemend te noemen is. De kustlijn, of Tasman Peninsula genaamd, is rotsig, zeer groen en doet ons even denken aan het einde van de wereld. We hebben vandaag weer een mooie zonnige dag en kunnen dus ten volle genieten van deze schitterende uitzichten. Ik hoop dat jullie kunnen mee genieten van de fotos.
We spenderen vandaag enkele uren in Port Arthur en ontdekken de gruwelijke geschiedenis van dit prachtige eiland. Als ik er aan terug denk, krijg ik nog steeds kippenvel en word ik er nog steeds stil van. Port Arthur werd in 1830 gekozen als gevangenis voor ernstige misdadigers, maar bleek in praktijk een gevangenis te zijn voor kleinere misdaden zoals diefstal. De gevangenen werden gebruikt als slaven voor de hout industrie. De meeste, vooral de hard werkende met kennis van o.a scheepsbouw verlieten de gevangenis nooit. Ook na hun straf werden ze niet vrij gelaten en bleven ze als slaven aan het werk in Port Arthur. Op geen enkele manier konden de gevangenen het eiland verlaten omdat het noorden afgeschermd werd door de oceaan, het zuiden beschermd werd door waakhonden en de bossen in het oosten en het westen te dicht waren om er door te geraken of er te overleven. Gouverneur George Arthur behandelde zijn personeel erg gul met prachtige tuinen, bibliotheken en cricketvelden. Achter al deze schoonheid behandelde hij zijn gevangen met de laagste vorm van humaniteit. Gevangen die zich niet volgens de regels gedroegen, werden overgeplaatst naar de isolatie gevangenis waar een totale isolatie en een absolute stilte heerste. Slechts 1 uur per dag konden de gevangen hun cel verlaten en dit alleen en in stilte. Vele van hen werden jaren later geestelijk ziek verklaard. Het bezoek aan deze extreem kleine cellen was zeker het meest aangrijpende te noemen, maar het feit dat een mooie plek als deze dergelijke gruwelijk achter zich heeft, is niet minder dan afschuwelijk. In 1877 werd de gevangenis dan eindelijk gesloten. Grote delen werden afgebrand en jaren later weer opgebouwd. Nu is het een toeristische trekpleister voor iedereen die Tasmanië bezoekt. Een reis in Tasmanië is niet afgesloten zonder een bezoek aan Port Arthur.
We eindigen onze reis ludiek en bezoeken een zoo waar je de laatste Tasmanian Devils vind. Devil is de perfecte naam voor dit dier: ze zijn niet al te mooi, maken een verschrikkelijk lawaai en vechten voor alles. Langs de andere kant zijn ze ook erg schattig omdat ze niet erg slim zijn. Ze jagen namelijk zeer slecht en eten dus enkel doden karkassen. Als ze eindelijk hun eten vinden, lopen ze er minuten mee rond omdat ze niet weten hoe ze het kunnen beschermen. Ik vond ze alvast schitterend. Naast de Tasmanian Devil waren er ook kangoeroes, zoals ik iedere Australische zoo, te bewonderen. Veel plezier met de laatste fotos van mijn reis door Tasmanië.
Na enkele inlog problemen op mijn Blog vertel ik jullie graag nog wat meer over mijn verblijf in Melbourne en Tasmanië. 3 weken geleden bezocht ik Phillip Island, ten zuiden van Melbourne om de Penguin-Parade te bewonderen. Rond 21u, bij zonsondergang komen deze dwerg pinguins uit de oceaan om een slaapplekje te zoeken op de heuvels. Met 100 (of zelfs meer) waren we om dit schattig fenomeen waar te nemen. De pinguins daar en tegen komen iedere nacht met 2000 of soms meer. We kozen de slechtse dag uit voor deze toeristische uitstap aangezien we regen tot de laatste minuut hadden om dan uiteindelijk doorweekt weer in de bus te stappen. Gelukkig begon de uitstap droog om een wildlife park en een robbeneiland te bezoeken. Aangezien we aan de zuidelijke kant van het eiland stonden, zagen we geen robben. Die verblijven namelijk enkel aan de noordelijke kant. Maar soit, we gingen voor de pinguins dus! En ook met regen was dit weer een zeer geslaagd uitje.
Het is btw absoluut verboden om fotos te nemen van de pinguins. De laatste foto is dus een foto van een foto, maar geeft jullie wel een beeld van de diertjes.
Eerst eventje dit: Aussie Kim deed het weer!!! In Melbourne was het groot feest voor haar. Aangezien ik in Tasmenië ben momenteel heb ik enkele vrienden meegenomen om deze overwinning te vieren. En ook hier was het een zeer geslaagde avond voor haar.
Wat een stad! Ik dacht dat Melbourne en Sydney meer op elkaar zouden lijken, maar ik moest vaststellen dat dit 2 totaal verschillende steden zijn. Waar ik in Melbourne enorm van kon genieten, is het gemoedelijk leven daar. In Sydney gaat alles zeer vlug, het leven daar is gehaast, waardoor in mijn ogen mensen minder tijd nemen om van hun stad te genieten. In Melbourne daar en tegen gaat het leven rustiger en genieten mensen tenvolle van hun stad. Ze nemen tijd voor een terrasje, een lunch, en een straatoptreden. Je ziet hier in de straten regelmatig een circus-act, een straat-musikant, een cabaret, Mensen nemen de tijd om hier van te genieten. Dit geeft een zeer gemoedelijke vakantie sfeer aan de stad. Aangezien Melbourne een zeer wisselvallend klimaat heeft, leven de mensen bij zonneschijn al helemaal op en genieten ze voor 100% van hun stad. Men zegt in Australië dat Melbourne de stad is van de 4 seizoenen in 1 dag. Misschien is dit dan wel hét nadeel aan deze stad, maar ik mocht van geluk spreken met 2 weken stralend weer. Slechts enkele dagen was ik getuigen van de 4 seizoenen in Melbourne met dan overwegend regen. Ik heb weer zeer fijne mensen leren kennen, wat een stad nog aantrekkelijker maakt natuurlijk. Tegen een haven zoals die van Sydney kunnen niet veel steden op, maar ook Melbourne heeft erg mooie plekjes, waarbij oudere architectuur gecombineerd wordt met de moderne wolkenkrabbers. (J., dit deed me trouwens aan Montreal denken.)
Op de fotos probeer ik jullie een beeld te geven van deze gezellige wereldstad. De eerste 3 fotos werden genomen in St. Kilda, waar ik de eerste week heb verbleven. St. Kilda is het enige beach-leven van Melbourne, maar als je de surf-stranden van Sydney een beetje gewend bent, stelt dit niet veel voor. Geen witte stranden met helder blauw water en geen surfenleven in Melbourne, maar dus wel een strandje om op warme dagen af te koelen. St. Kilda is een gezellig stukje Melbourne met overwegend barretjes. Accomadatie is zeer duur in de grote steden, maar ik kon van geluk spreken dat ik een kleine week gratis heb kunnen logeren bij 2 Australische meisjes en 2 Canadese jongens. Deze 2 laatste had ik leren kennen tijdens een dag-trip naar Phillip Island. Hier kan je s avonds pinguins uit zee zien komen. Yes, pinguins in Australië! Ik vond dit ook zeer vreemd!
Nog een groot verschil met Sydney is het uitgaansleven. In mijn ogen toegankelijker en ook weer gemoedelijker in Melbourne. In Sydney wordt er erg groots gedaan over uitgaan en is dressing-up een must. Niet altijd voor mij dus. In Melbourne daar en tegen wordt er over het algemeen niet gekeken naar wie de duurste jurk of juwelen aan heeft. Voor een backpacker met een jeans, een t-shirt en sneakers is dit dus een aangenamere manier van uitgaan!
Nog 2 foto's om jullie een beeld van Canberra te geven. Ondertussen ben ik ook al meer dan 2 weken in Melbourne, dus die foto's komen er zeer snel aan!
Na een totaal verblijf van 3 weken verlaat ik Sydney met een blij gevoel. Het was prachtig en ik heb hier enkele zeer leuke mensen leren kennen, maar ik was weer helemaal klaar om verder te reizen naar nieuwe oorden en avonturen. Op mijn weg naar Melbourne stop ik voor 2 nachten in Canberra. De meeste reizigers die ik ontmoet, slaan dit stukje Australie over, maar ik wil met eigen ogen vast stellen hoe saai - dat zeggen de meeste toch - Canberra is. En ik moet zeggen het is er rustig, zeer rustige, maar het is er ook zeer mooi! Hoe chaotisch, ongeordend en druk Sydney is, zo eenvoudig, ordelijk en rustig is Canberra. Alles is gebouwd volgens strak plan, terwijl Sydney straat na straat en huis na huis werd uitgebreid. Het centrum van Canberra is een perfecte cirkel en komt via kleinere straatjes uit op de woongebieden, die perfecte vierkenten vormen. Voor de rest is Canberra een erg propere en goene stad met prachtige architectuur. Het oud en het nieuw parlementshuis geven deze stad het karakter dat het anders zou missen. Sydney is met de haven natuurlijk een en al karakter. Voeg daarbij enkele andere praaltjes en je hebt een wereldstad. Na een tussenstop van rust en orde is het snel tijd voor Melbourne! Binnenkort meer nieuws over deze stad, maar ik kan jullie al vertellen dat ik hier een zeer goede tijd heb.
Ik download al enkele foto's, maar er komen er meer!
Even een kort, maar zeer triest bericht uit Australie.
Australie kamp de laatste maand namelijk met noodweer. In Queensland (Noord-Oost) staat een gebied zo groot als Frankrijk en Duitsland (!) te samen onder water. Deze noodsituatie heeft voor 8 mensen het leven gekost en 72 mensen zijn nog steeds vermist. Ook Brisbane maakt zich nu klaar voor hevige overstromingen. Men voorspelt dat de rust in dit gebied in maart weer zou keren. In de buurt van Perth (Zuid-West) heeft Australie dan weer te maken met hevige bosbranden.
Ik kan jullie meteen geruststellen dat we hier op de hoogte worden gehouden van de weersvoorspellingen en geen risicovolle tripjes naar deze gebieden maken.
Mijn volgend bericht zal fijner nieuws brengen over het vervolg van mijn reis. Tot dan allemaal!
Na een Australische kerst in Valery was het tijd voor een Australisch Nieuwjaar in Sydney! Voor het eerst kon ik ervaren hoe de feestdagen in een warme en tropische omgeving beleefd worden. De kerstman ziet er hetzelfde uit als in Europa natuurlijk, maar loopt hier meestal te zweten op het strand. In Sydney begint het feest voor het nieuwe jaar al zeer vroeg in de morgend. Iedereen wilt de beste plek voor het vuurzerk,waardoor de stad reeds om 15u! gesloten wordt wegens overvol. De populairste plaatsen, zoals het Opera House en de Harbour Bridge, werden reeds voor de middag gesloten. Aangezien wij na het vuurwerk meteen zouden doorrijden naar een festival zochten we een rustigere plek juist buiten de stad. Via vrienden vonden we een parkje met een prachtig zicht over de hele harbour, maar het echte feest begon voor ons na het vuurwerk. 2 dagen en 2 nachten gingen we kamperen in de bossen van Australie voor een echte Aussie-Bush-Party. Een kleinschalig festival, 2 podia en ongeveer 200 mensen, met electro-music.
Mijn laatste dag in Sydney koos ik weer voor een dagje surfen. En meer dan de vorige 2 keer lukte het mij recht te staan op het bord. Succes dus! Morgen vertrek ik naar Canberra voor enkele dagen om dan door te reizen naar Melbourne. Blijkbaar horen jullie in Belgie ook over de verschrikkelijke weersomstandigheden hier, maar ik kan jullie gerust stellen ik zit nog steeds tussen de overstromingen in het noorden en de bosbranden in het zuiden. Ik had ondertussen enkele zeer hete dagen van 38 en 40 graden, maar hier in Sydney en omstreken zijn er ook nog steeds tropische buien, waardoor er geen bosbranden ontstaan.
De terugkomst in Sydney was kort, maar zeer aangenaam.Ik verbleef een week bij een vriendin in Bondi Beach en maakte dus kennis met het beach en surf leven in Australie. Met 1 woord te beschrijven als gemoedelijk! Het drukke leven van de stad is nooit ver weg, maar je merkt er niets van hier. Iedere dag vakentie sfeer dus ...
Klaar voor de rest van mijn reis door Australie besef ik nog maar eens wat voor een geweldige tijd ik in Valery had. Prachtige natuur, iedere dag uren paardrijden en allemaal fijne mensen om me heen! Waar kon ik nog meer van dromen...
Deze laatste foto's laten je het huisje zien waar Amanda, mijn Schotse roommate, en ik verbleven. En ja, het zwembad hoort bij het huis ;) Iedereen kan er gebruik van maken, maar het is toch een enorme luxe naast de deur. En natuurlijk kon ik het niet laten om nog enkele favourietjes op de site te zetten.
Mijn dagen als gids/lesgeefster waren goed gevuld. Iedere dag om 8u paraat om voor de paardjes en de klanten te zorgen.Vrije momenten werden opgevuld met "fun-ritjes" voor mij en Amanda en met trainingen voor de jongere paarden van Valery Trails.
Eindelijk enkele sfeer beelden van Valery Trail Horses. Morgen vertrek ik weer naar Sydney om Nieuwjaar daar te vieren, maar ik zal het paardenleven hier toch wel missen!
Hier zijn de eerste foto's van Valery Trail, de manege waar ik 4 weken zal verblijven! Hopelijk kunnen jullie er een beeld bij vormen. En de rest van de foto's komen er aan.
Ik ben ondertussen aangekomen in Coffs Harbour, ten noorden van Sydney, waardoor mijn reis naar het zuiden even uitgesteld zal worden. Ik verblijf hier samen met mijn roommate uit Schotland op de manege Valery Trail en heb het reuze naar mijn zin. Ik leef tussen 70 paarden en zal hier dan ook nog niet al te rap vertrekken. Ik doe mijn best om rond de feestdagen mijn reis verder te zetten. Het manege-leven in Australië is totaal anders dan ik het manege-leven uit België ken. Toerisme is de grootste inkomensbron en tochten te paard zijn de belangrijkste activiteiten. De meeste paarden zijn dan ook trail-horses (geschikt voor tochten) en hebben een zalig, kalm en betrouwbaar karakter. De paarden leven niet op stal, maar lopen vrij rond op enkele hectaren grond. Stel het je als volgt voor: de manege, dit is een klein bureautje en een 10-tal stallen, kijkt uit op enkele weilanden en een grasgroene berg. De paarden worden iedere morgen met de motor verzameld in een wei voor de manege. De paarden die moeten werken worden er uit gekozen en naar de stallen gebracht. Hier worden ze verzorgd en gevoerd. De andere paarden kunnen weer vrij rondlopen en worden waarschijnlijk de volgende dag gebruikt. Het geeft een zalig gevoel om op het einde van de dag de paarden niet naar de stal te moeten brengen, maar weer vrij in HUN natuurgebied te kunnen laten.
Aangezien ik op de grond van Valery Trail woon en dus fulltime aanwezig ben op de manege, kreeg ik enkele projectjes zoals veulentjes opleiden, dressuurpaard weer in conditie brengen en een jong paard opleiden om trails te leiden. Daarnaast zal ik lessen geven, trails leiden en alle andere zaken die gedaan moeten worden in een manege.
Misschien hebben veel onder jullie weinig boodschap aan dit Blog-berichtje, maar ik ken behoorlijk wat paardenliefhebbers en geef hen graag wat om bij weg te dromen. Foto's volgen!
I did it! Niet voor lang en zeker niet iedere keer, maar ik stond recht op een surfboard! Naast het stadsleven bestaat er ook een surf- en strand- leven in Sydney. Samen met een Aussie-surf-girl en een Aussie-surf-boy ging ik enkele keren naar de goede surf-plekjes. Ik zag de toeristische stranden zoals Bondi Beach, maar ook de rustigere stranden zoals Palm Beach. Iemand die dit strand herkend uit een bekende Australische soap? Palm Beach is het meest noordelijke punt in Sydney. Door de afstand van het centrum komen hier weinig toeristen en is het rustig en aangenaam om te surfen. Maar de oceaan valt blijkbaar moeilijk te voorspellen, want tijdens ons surf-uitje waren het zware condities in Palm Beach. Hoge golven en veel wind. Ik kan jullie verzekeren: ik was onder de indruk van de inspanning en de kracht.
Sydney is een erg levendige stad, die nooit slaapt! Ik hou van de stad, de cultuur, de differciteit, het dag- avond- en nachtleven, de wereldkeuken, de mode, de haven, de stranden, ... en de mensen in Sydney. En ik krijg het gevoel dat iedereen die hier woont of reist hier hetzelfde over denkt. Zelfs over het verkeer om toch iets negatiever op te noemen - wordt niet geklaagd. Het is een stad met een enorme aantrekkingskracht.
Niet veel tijd voor Sydney vorige week, want er stond NATUUR op het programma! Ik kon al enkele staaltjes van deze machtige stad bewonderen en maak zeker tijd om Sydney deze week verder te ontdekken. De hevige regenval tijdens oktober viel blijkbaar niet alleen in Brisbane, maar ook in Sydney en omstreken. De locals vertellen mij dat het 10 jaar geleden is dat het nog zo heeft geregend, maar we mogen daar zeker niet over klagen, want het maakt de natuur prachtig: groen met allerlei soorten bloemen daar tussen: rood, roos, paars, wit, geel, WOW. En daarbij alle dieren en hun geluiden maakt het erg uniek en adembenemend. Ik kan het aantal kangeroes dat ik zag niet meer bijhouden. Ik laat jullie meegenieten van de fotos en vertel er graag bij dat het dit weekend 30 graden en meer was! Of maak ik jullie nu een beetje té jaloers?
De meeste fotos die je ziet zijn genomen in de Blue Mountains, zuid-west van Sydney, waar ik een trip van 2 dagen maakte. Bij de foto met de 3 rotsen hoort een Aboriganal verhaal:
Een zeer machtige tovenaar woonde met zijn drie dochter in de bergen van de Blue Mountains, maar moeten de bergen delen met een gevaarlijk wezen dat het liefst mensenvlees eet. Wanneer vader op jacht ging in de bergen moesten de dochters zich erg kalm houden en boven op hem wachten. Op een dag maakte ze te veel lawaai en kreeg het wezen hen in het vizier. De vader zag slechts één oplossing en toverde zijn dochters met zijn magische stok om in rotsen. Dit maakte het wezen erg boos waardoor het van koers veranderde en achter de vader aanging. De vader veranderde zichzelf in een vogel en kon ontsnappen. Aangezien hij tijdens zijn vlucht zijn stok verloor, zien we in de Blue Mountains nog steeds de 3 rotsen, de 3 sisters genaamd en een vogel die op de grond opzoek is naar zijn magische stok. Er loopt weldegelijk een vogel rond die met zijn voorpoten steeds in de grond graaft en precies opzoek ik naar iets.
De vogel die je op de fotos ziet is een Kookaburra of een lach-vogel. Deze vogel leeft in Australië, Tasmanië en Nieuw-Zeeland en hun geluid lijkt op een menselijke lach.
Bij deze week vol natuur hoorde niets beter dan western horse riding!
1e: een tocht van 4 uur door de bossen van de Blue Mountains. Door de stijlen stukken omhoog en omlaag was concentratie meer dan nodig. Op de rechte stukken konden we genieten van de uitzichten en galoperen. Zalig vrij gevoel!
2e: farm stay. Ik zorgde 3 dagen voor een oud paardje, Flair. Oud, mager en niet in conditie, maar tochtjes door de Open Forrest vond ze geweldig.
Springbrook National Park: met Mount Warning, de berg die de ontdekkingsreisigers als eerste zagen en hen waarschuwde dat er land aankwam. En met véél exotische vogels. Prachtig die kleuren en dat geluid!
