Ongeveer stipt om half 12 stonden we met z'n allen goe in vorm vertrekkensklaar richting Brussel. Vlotjes parkeerplaats gevonden én een stoel kunnen bemachtigen in het luchtvaartmuseum om ons te verkleden. Toen was er nog tijd om efkes de sfeer te gaan opsnuiven rond het startgebeuren. De geur van wafeltjes, hotdogs, enz. kwamen ons tegemoet maar we hebben ons wijselijk niet laten gaan. Dan nog een paar keer de toiletten gaan opzoeken en vervolgens naar de startblokken. De elite onder ons vooraan, de rest kon een plaatsje vooraan in de laatste box bemachtigen. Daar nog vlug wat opgewarmd op de tonen van de Bolero, uit volle borst het nationaal lied meegezongen en dan BOEM. Het startschot, iedereen doof. Het duurde een paar minuten eer we daadwerkelijk konden lopen, maar eenmaal over de matten werd het tempo vlug opgedreven. Efkes lachen voor de camera (zie mediatheek op vrtnieuws.net) en dan verstand op nul en rechtdoor. Tunnel in, tunnel uit, tunnel in, tunnel uit, ... de mannen een plasstop aan de eerste bosjes die we tegenkwamen, de vrouwen (ikke dus) in slowmotion rechtdoor, wachtend op die mannen. Na 5km stonden we 10seconden voor op schema, na 10 km hadden we nog 1 seconde voorsprong, daarna kwam het gemakkelijkste gedeelte en hebben we heel wat minuuutjes kunnen inhalen. De eerste 7 km ging redelijk vlot, daarna kreeg ik het wat moeilijk, dan ging het weer wat beter, enz. maar mijn co-piloot slaagde er toch telkens in mij er bovenop te krijgen. Muziek langs de weg zorgde voor een aparte sfeer. En toen kwam km 17. Van dan af enkel nog bergop. Toegegeven, de meeste supporters langs de kant van de weg deden echt hun best, maar een versnelling zat er echt niet meer in. Maar we zijn hoe dan ook boven geraakt. De laatste km voor de aankomst bleek dan nog oneindig lang te zijn. Ik focuste me op die reclameballonnekes van Spa aan den arrivée, en toen ik dacht dat we er bijna waren moesten we nog een bochtje naar links maken. Pfft.  En dan de aankomst. Joepie,  Helaas stropte de boel daar een beetje veel. Meer dan 2 minuten staan aanschuiven, eer we over de matten konden. Niet te doen, ontgoocheling want zo ging niemand geloven hoe goed we gepresteerd hadden. Een beetje dizzy door het plotse stoppen.
En vervolgens de medaille. Voor dat stukje nepgoud hebben we het ganse jaar getraind, gezweet, genoten en geklaagd.   Maar we hebben ze in handen. 1 uur 50minuten, 12 minuten sneller dan vorig jaar, 2 minuten sneller dan ons doel. Merci Patrick voor het hazen.
En toen roken we Leffe. Vlug ons vers kleertjes aan, richting auto en weg waren we. Jan trakteerde ons nog op een rondje sight-seeing te Brussel en begeleidde ons uiteindelijk naar den Oase waar we al onze emoties konden wegspoelen.
T'heeft ons deugd gedaan.

Alle foto's : http://picasaweb.google.be/Joggingclubmelsen/2007_05_27

Groetjes
Caroline