|
T'is alweer bijna een week geleden en k'heb nog altijd geen verslagje geschreven van die 20 km te Brussel. 20 zware kms, 20 warme kms 20 moeilijke kms, amaai nog nie. Na een kwakkeltraining, dus een kwakkelprestatie neergezet. 9 minuten trager gelopen dan vorig jaar. 20 km in 1 uur 59 minuten. Misschien daarom dat dit verslagje zo lang op zich laat wachten. Hoe moet je dat uitleggen hé.
2 dagen van tevoren wist ik al dat het niet goed zat. Eigenlijk al veel langer. Your mind is your spirit. D'er is heel zeker wat van waar. Nochtans blijven hopen dat het goed ging gaan. Ik ben ervan overtuigd dat die taart er voor iets tussen zat. (zie foto). De voetjes ook (rechtervoet lijdt een beetje aan overbelasting). De kilo's ook (2 kg meer meegesleurd dan vorig jaar). En een paar trainingen gemist wegens onvoorziene omstandigheden.
Maar nu genoeg geklaagd.
3 minuten sneller gelopen dan 2 jaar geleden. We zijn toch nog onder de 2 uur geeindigd, en meer dan de helft liep nog achter mij. (als je ervan uitgaat dat alle 25.000 loperkes komen opdagen zijn, wat heel zeker niet het geval was.)
Gelukkig maar want starten op plaats 6000 enzoveel is geen pretje. Drummen voor een plaatsje. We moesten zelfs over het hekken kruipen om toch maar aan de start te komen. Na het startschot nog een minuut of 8 tevoet aanschuiven om uiteindelijk over de startmatten te geraken. En komt dat tegen zeg. Iedereen liep ons zowaar voor de voeten. Geen snelle start mogelijk. Ettelijke minuten verloren. (hihi). De eerste 10 km gingen supermoeizaam. Van versnellingen was er geen sprake, terwijl dat vorig jaar wel het geval was. Aan de SPA stop op km 11 een keer goed gedronken en gerecupereerd, en toen ging het ietske beter, maar het kalf was al verdronken, het kwaad was al geschied. Een besttijd zat er al nie meer in. Verstand op 0 en rechtendoor.
VOOR DE EERSTE MAAL AL LOPEND DE TERVURENLAAN BEKLOMMEN. En ik kan je verzekeren, das een prestatie op zich. Lijksbleek, uitgeput, verhit, moe maar voldaan over de eindstreep gevlogen. Nie eerlijk als je weet dat er mensen zijn op gods aard die dit parcour afleggen met 2 vingers in de neus bij wijze van spreken (é coach). Snel gerecupereerd dankzij de vele SPA blauw en de MARS die we aangeboden kregen, zodat we er s'avonds in den OASE ferm tegenaan konden gaan. Op den duur kwamen ze zeggen dat de LEFFE op was. Die mensen wisten dus duidelijk nie wat voor volk ze over de vloer hadden.
Volgend jaar gaan we er weer voor
TOEDELOE
|
