Gisteren, woensdag een beetje moeizaam richting scoutslokaal vertrokken voor de 15 km duurloop die op het programma stond. Van de 14 soortgenootjes die ingeschreven zijn aan de 20km van brussel bleven nog de 5 dappersten over. Rest had ongelijk want de weergoden waren ons weer supergunstig. Er zijn er blijkbaar veel die net iets harder moeten werken dan ons.
Na een rustige opwarming (1km aan 6min20sec/km) ging het tempo al vlug de hoogte in (bende barbaren) Met moeite en veel concentratie kon ik net volgen. Een paar km verder viel het eerste slachtoffer. Christian had zijn voet misplaatst en mocht hinkend terugkeren van waar we gekomen waren. En ikke medelijden natuurlijk. Medelijden was snel over toen hij ons na km 6 aan de brug van zwijnaarde weer inhaalde. De drang om te lopen was blijkbaar hoger dan de pijn (oftewel een hoge pijngrens). Toen ging ik steeds beter lopen. Tempo wat omhooggetrokken van 11 naar +-11.5km per uur zodat we in nog geen tijd aan km 15 kwamen. Moe, en supervoldaan.  Vandaar dus die titel "amaai, die beentjes"

Veel werkgenot. Het blijft de ganse dag mooi weer. Keep on smiling:-D