Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
02-09-2008
Training hervat
1 september : alles opnieuw in de startblokken gezet.
De kinderen zijn terug naar school. Ik heb tegelijkertijd mijn vrouw terug naar haar werk gestuurd wegens geen verlof meer. Ikzelf ben al een week terug aan het werk. Aangezien ik vooral 's nachts werk, heb ik overdag genoeg gelegenheid om een trainingssessie in te lassen tussen de huishoudelijke taken door.
Na 3 weken vakantie heb ik mijn loopschoenen terug aangetrokken voor een ontspannende loop van ongeveer een half uur. Ik zeg "ongeveer" , want ik ben mijn gsm verloren. Ik gebruikte mijn timer om te controleren hoe lang ik aan het lopen was. Maar ja, wanneer de oneerlijke vinder in de bioscoop deze niet aan de balie afgeeft, kan je hem er niet meer voor gebruiken. Toch spijtig.
Deze morgen ben ik eerst op de weegschaal gaan staan. Samen met het uitlopen van de 10 miles zou ik tevens mijn gewicht een kleiner getal willen toekennen. Het viel al bij al nogal mee : 70,6 kg. Maar het buikje moet er toch af. Het eindresultaat zou 64 kg moeten worden (met 65 kg ben ik ook tevreden).
De training heb ik dan maar op het gevoel gelopen. Gelukkig ben ik al vertrouwd met het parcours, zodat ik weet hoe ver het op een bepaald punt nog is. Dat maakt het toch iets gemakkelijker. Het ging redelijk vlot, ben niet echt moe geweest en mijn ademhaling bleef rustig. Ik stond er zelf een beetje van versteld. Ik had enigszins verwacht dat mijn benen wat gingen protesteren, maar dat bleef voorlopig uit. Hopelijk heb ik er morgen geen last van. In principe loop ik 4 maal per week, maar mijn dochter dreigt mijn schema al te saboteren. Haar zwemtraining op dinsdag is naar een later uur verschoven, zodat ik haar later ga ophalen. Dan wordt het moeilijker om die avond gedurende langere tijd te lopen. We zien wel.
Indien ik deze week tot een goed einde kan brengen, doen we er volgende week 10 min. bij. Dan komen we weer een stap dichter bij de eindmeet.
"Hoe sterk is de eenzame loper?", vraag ik mij wel eens af tijdens mijn joggingsessie. Ongeveer 6 maanden geleden kocht ik mijn loopschoenen. 3 maanden later heb ik ze voor de eerste maal aangetrokken (het passen in de winkel niet meegerekend) en ben met goede moed gestart. Daarna heb ik gedurende een week nauwelijk kunnen stappen. De trap naar de kelder was een marteling van jewelste. Twee weken later ben ik terug begonnen met een heus loopschema voor ogen (op internet gevonden). Wonderwel was ik minder stijf (dankzij de stretchoefeningen deze keer) en een week later was er van stijfheid geen sprake meer. Het verhaal van te stretchen blijkt dan toch juist te zijn. Na het schema mooi te hebben gevolgd, ben ik nu in staat gedurende een half uur aan een stuk ongeveer 6 km te lopen. Je ziet, aanhouden heeft toch zijn voordelen. Tijdens het verlof heb ik mijn schoenen echter thuis gelaten. Gevolg : halve kilo bijgekomen en benieuwd naar de conditie. Op 1 september begin ik terug met de start van een "60 minutenschema". En dan maar dromen van de 10 Miles, wie weet zelfs van een halve marathon.
