Beste vrienden. Vandaag was het heerlijk warm en zonnig weer. Een waar genot om de fiets te beklimmen. Ware het niet dat we vanmorgen tot de constatering kwamen dat onze remblokken ver gesteld waren zodat we die eerst hebben laten vervangen. Safety first.
Wat was het heerlijk fietsen langs de Moezel, alwaar iedereen zich klaarstoomt om vanavond de Quatorze Juillet te vieren. Dit is ook de reden waarom we halt houden in Metz, een mooie stad met rijk verleden.
Net een spetterend vuurwerk meegemaakt. Mijn vriend Geert zou gezegd hebben dat het zonde was van dat schoon geld.
Frieda wat ziekjes aan de maag. Hopelijk morgen beter.
Yes. Tot op vandaag hebben we er bijna 600 km in totaal opzitten. Had het niet durven denken, gezien de buien. Deze morgen wel droog vertrokken op een relatief gemakkelijk parcours want vanaf nu volgen we het water. Eerst het Ourthal om dan de Moezel te bereiken. Maar dan worden we weer door een reeks heftige buien verrast. Alles weer doornat. Vianden en Mullrthal waren tof maar eerlijk gezegd hadden wij Luxembourg wat hoger ingeschat qua stedelijke esthetiek. Remich, ons eindpunt van vandaag is redelijk mondiaal en heeft zijn verdienste als rustpunt. We slapen nl in een Chinees hotel met dito restaurant. Slaapwel.
Vanmorgen vroeg uit de veren en vroeg geontbijt. Zo hoort het in een jeugdherberg. Om 9.30 zaten we reeds op de fiets om verder de Vennbahn af te maken via Troisvierges naar Clairvaux. Een laatste klim en zo in Dasburg beland . Al bij al zeer koud op de fiets maar geen regen. We hebben doelbewust gekozen om vroeger te stoppen en niet meer te rijden tot 20.00. Op deze manier genieten we nog van de avond , doen we een wandeling en gaan we vroeger slapen.
Na een dagje flirten op de grens tussen Duitsland en Luxemburg zitten we nu vreemd genoeg in een hotelletje dat Oranje uitstraalt met Hollandse uitbaters en Hollandse bikers . Moet kunnen ...
Morgen moeten we echt wat meer kilometers doen, want het gaat hier niet vooruit. We gaan nu ook het water volgen zodat we minder moeten klimmen en dalen.
Kwestie van contrast; nu in jeugdherberg. We zijn niet geraakt op onze voorgestelde bestemming wegens misreden en uitgeput na 95 km. Basic maar dat is weer positief dat we tussen jong volk zitten. De Vennbahn is trouwens fantastisch, lichte stijging door een prachtige natuur. Nooit onder de 13 km moeten rijden en bergaf tot 37 km. Spijtig dat dat net die 8 km waren die we verkeerd reden. Dus terug was niet echt motiverend. Een klein zomerbuitje deed ons helemaal de das om maar flexibel als we zijn kiezen we dan voor basic. Wel nog lekker pizza en spaghetti in stadje + zomer concert. Enfin na onze zijsprong naar het alte alte Monschau zijn we gelukkig dat we weer jong volk zien en we praten Duits als de beste. Als het weer zo verder in ons voordeel speelt zijn we tevreden. De Vlaamse feestdag is zonnig geweest.
Hoe voel je je de dag na de hel als je kan ontwaken in de hemel? De gastheer van huize Loon verrast ons met een luxe ontbijt en droge kleren, wij vertrekken met een schuchter zonnetje en 25 gr richting Tongeren. Prachtig fietspad, mooi natuurgebied. Nog even sjezen we door de fruitkorf van Vlaanderen. Dat zagen we gisteren bijna niet door de regen. Daarna begint het klimwerk. Wallonie op zijn best en in Bassonge rijden we vast door de overstromingen. Omwegen die serieus klimmen maar met temperaturen van 26 tot 30 gr klagen we niet. De voerstreek verrast ons en daarna richting Aachen. We flirten met de grenzen. Vlaams, Nederlands, Waals, Duits en komen moe en bezweet aan bij Herr rudolf en Frau Rita in Raeren. Prima ontvangst, mooie kamer, fris pintje en heerlijk diner. Wat een dagje, wat een contrast met gisteren en ja vandaag was het hier echt 'Summertime' als was het niet zo easy!
Geen summertime vandaag. Eerder 2 emmertjes water halen. Wie wil weten hoe het voelt om 6 uur in de gietende regen te rijden moet maar eens op de hometrainer in een koude douche zitten fietsen en dan ook af en toe op bergstand he... of kijk naar de ronde van Frankrijk, wij doen de ronde van België. Al eens otters uit het water zien komen? Zo kwamen wij hier in Borgloon aan. Nat en koud tot op het bot. Als dat de vloek van Sint Jacob is... dan gaan we volgend jaar weer naar Santiago.
We blijven positief... maar quote van de dag... hoe lang kan je stom positief blijven?
Gelukkig kunnen de kleren hier in de droogkast en is dit een zalige B&B. Prima Indisch restaurant trouwens, je krijgt er zowaar warm van. En nu hup Holland hup. En morgen met nieuwe moed de fiets up!
Alvast Gelukkige verjaardag broere. Hou het ook droog in Brugge! Ciao...
Wakker worden met de regende van hierboven, een symfonie die nooit werd opgeschreven maar die regelmatig beluisterd kan worden voor wie onder velux slaapt. Rustig blijven soezen en het kletteren wordt meer rock en roll tot het echt metallica klinkt. Om 9 u toch maar opstaan, bakkertje zoeken, koffie zetten en broodjes klaarmaken. Het blijft zachtjes miezeren, we vertrekken na
Bene , de hond van Lise , uit te laten en het huisje van dochterlief af te sluiten. Met dank voor de gastvrijheid.
En route. Vandaag singing in the rain van Gent tot Mechelen. Wat hebben we vandaag geleerd Rob, het kan echt een hele hele hele dag regenen. Is dat erg? Neen. Quote van de dag, na 76 km miezeren... dat is eigenlijk wel heel gezond voor je vel! We blijven positief, trouwens, wie ons Vlaamse land tussen Gent en Mechelen nog niet kent... fietsen maar. Wij dachten al heel wat gezien te hebben maar hier liggen stukjes natuur die echt mooi zijn, ook in de regen. Mechelen zelf is steeds weer een ontdekking. Deze keer een airb&b. Gezellig thuis bij dame Chris in een oud herenhuis in het centrum. Heerlijk. Op haar aanraden gezellig restaurantje op de vismarkt bezocht. Enfin, de regen zal ons niet klein krijgen. Morgen opnieuw 90 en die regende symfonie klinkt ons als Beethoven in de oren. Trouwens was die niet van Mechelen afkomstig of vergis ik mij? Kan best, want nu moeten we echt wel rusten voor de volgende trip. Morgen zingen we.... summertime, and the living is easy!
Wat een afscheid. Wat een picknick. Wat een ritje. Deze morgen lekker geslapen tot acht uur, de wekker laat ons weten dat we de kuiten moeten smeren en eindelijk ons nieuw avontuur mogen beginnen. De fietsen staan gepakt en gezakt geparkeerd in de garage en na een eitje of twee plus stevige koffie staan we in de startblokken. De vrienden en buren komen eraan. De limoncello smaakt en wij vertrekken met broer Willy naar de volgende afspraak voor de picknick. Tante Rita verzorgt een prima ontvangst en in de mooie tuin en een stevig zonnetje nemen we afscheid van broers en zussen.
Wind achter en geen druppel regen, meer moet dat niet zijn voor dag 1. Vriend rob kom een ritje meerijden van Hansbeke tot Mariakerke. Onze eerste 90 zitten erop en dat verdient een terasje. Dochter Lise zorgt voor een stevige spaghetti en ijsje. Als dat geen mooi begin is. Morgen weer op pad. Mechelen bezoeken. Ons landje is ook niet mis he. Ciao!
Wat doe je de laatste dagen voor de grote uittocht? De fietsen poetsen, enkele terrastegels herstellen, enkele kasten opruimen, telefoontjes met vrienden en vriendinnen plegen, druivensuiker inslaan, laatste wasjes laten draaien, housesitting regelen, haar kort laten knippen, supporteren voor de rode duivels, vlug even een trainingske heen en terug oostende, frietpot uitkuisen, financiën regelen, verzekering regelen, dochter en zoon bellen, trainingske odk ieper odk, oma bezoeken, optreden jens meepikken, verjaardag schoonzoon voorbereiden, kamer boeken voor eerste nachten en even blogje schrijven. En natuurlijk lijst checken en opnieuw checken en opnieuw. ????
En leren typen op dit kleinood zonder al te veel fouten.
De laatste dagen zijn vol. Vol van verwachting en spanning. Wat angst ook, zal het lukken, zonder ongelukken?Enfin, we gaan ervoor. Als de duivels het kunnen, dan wij ook. Nog enkele keren goed slapen, wat zwemmen, wat fietsen, wat afscheid nemen en dan... en route! Roma.... here we comma!!!
De laatste laatste loodjes wegen zwaar. Schoolwerk afhandelen. Feestjes bijwonen. Rabarberconfituur maken... en natuurlijk trainen. Enkele langere ritten en af en toe een kort tripje om de benen los te maken maar vooral de zitkussentjes te harden. De boekjes van Benjaminse zijn toegekomen. De route wordt regelmatig bestudeerd, becommentarieerd, gewikt, gewogen en uiteindelijk weggelegd met de zinsnede... we zien wel als we zover zijn. Hoever het zal zijn, hoe warm het zal zijn, hoe lastig het zal zijn... we zien wel. Het avontuur lonkt weer. We kopen de laatste spullen en maken ons mentaal klaar voor de grote tocht. Meer nieuws vanaf volgende week. Dan met met echte vakantiekriebels!
EEN WONDER IS GESCHIED. DE ZOMER IS BEGONNEN.
Yes. Tot op vandaag hebben we er bijna 600 km in totaal opzitten. Had het niet durven denken, gezien de buien. Deze morgen wel droog vertrokken op een relatief gemakkelijk parcours want vanaf nu volgen we het water. Eerst het Ourthal om dan de Moezel te bereiken. Maar dan worden we weer door een reeks heftige buien verrast. Alles weer doornat. Vianden en Mullrthal waren tof maar eerlijk gezegd hadden wij Luxembourg wat hoger ingeschat qua stedelijke esthetiek. Remich, ons eindpunt van vandaag is redelijk mondiaal en heeft zijn verdienste als rustpunt. We slapen nl in een Chinees hotel met dito restaurant. Slaapwel. 
Vanmorgen vroeg uit de veren en vroeg geontbijt. Zo hoort het in een jeugdherberg. Om 9.30 zaten we reeds op de fiets om verder de Vennbahn af te maken via Troisvierges naar Clairvaux. Een laatste klim en zo in Dasburg beland . Al bij al zeer koud op de fiets maar geen regen. We hebben doelbewust gekozen om vroeger te stoppen en niet meer te rijden tot 20.00. Op deze manier genieten we nog van de avond , doen we een wandeling en gaan we vroeger slapen.
Kwestie van contrast; nu in jeugdherberg. We zijn niet geraakt op onze voorgestelde bestemming wegens misreden en uitgeput na 95 km. Basic maar dat is weer positief dat we tussen jong volk zitten. De Vennbahn is trouwens fantastisch, lichte stijging door een prachtige natuur. Nooit onder de 13 km moeten rijden en bergaf tot 37 km. Spijtig dat dat net die 8 km waren die we verkeerd reden. Dus terug was niet echt motiverend. Een klein zomerbuitje deed ons helemaal de das om maar flexibel als we zijn kiezen we dan voor basic. Wel nog lekker pizza en spaghetti in stadje + zomer concert. Enfin na onze zijsprong naar het alte alte Monschau zijn we gelukkig dat we weer jong volk zien en we praten Duits als de beste. Als het weer zo verder in ons voordeel speelt zijn we tevreden. De Vlaamse feestdag is zonnig geweest.
Hoe voel je je de dag na de hel als je kan ontwaken in de hemel? De gastheer van huize Loon verrast ons met een luxe ontbijt en droge kleren, wij vertrekken met een schuchter zonnetje en 25 gr richting Tongeren. Prachtig fietspad, mooi natuurgebied. Nog even sjezen we door de fruitkorf van Vlaanderen. Dat zagen we gisteren bijna niet door de regen. Daarna begint het klimwerk. Wallonie op zijn best en in Bassonge rijden we vast door de overstromingen. Omwegen die serieus klimmen maar met temperaturen van 26 tot 30 gr klagen we niet. De voerstreek verrast ons en daarna richting Aachen. We flirten met de grenzen. Vlaams, Nederlands, Waals, Duits en komen moe en bezweet aan bij Herr rudolf en Frau Rita in Raeren. Prima ontvangst, mooie kamer, fris pintje en heerlijk diner. Wat een dagje, wat een contrast met gisteren en ja vandaag was het hier echt 'Summertime' als was het niet zo easy!
Geen summertime vandaag. Eerder 2 emmertjes water halen. Wie wil weten hoe het voelt om 6 uur in de gietende regen te rijden moet maar eens op de hometrainer in een koude douche zitten fietsen en dan ook af en toe op bergstand he... of kijk naar de ronde van Frankrijk, wij doen de ronde van België. Al eens otters uit het water zien komen? Zo kwamen wij hier in Borgloon aan. Nat en koud tot op het bot. Als dat de vloek van Sint Jacob is... dan gaan we volgend jaar weer naar Santiago.
Wakker worden met de regende van hierboven, een symfonie die nooit werd opgeschreven maar die regelmatig beluisterd kan worden voor wie onder velux slaapt. Rustig blijven soezen en het kletteren wordt meer rock en roll tot het echt metallica klinkt. Om 9 u toch maar opstaan, bakkertje zoeken, koffie zetten en broodjes klaarmaken. Het blijft zachtjes miezeren, we vertrekken na
Wat een afscheid. Wat een picknick. Wat een ritje. Deze morgen lekker geslapen tot acht uur, de wekker laat ons weten dat we de kuiten moeten smeren en eindelijk ons nieuw avontuur mogen beginnen. De fietsen staan gepakt en gezakt geparkeerd in de garage en na een eitje of twee plus stevige koffie staan we in de startblokken. De vrienden en buren komen eraan. De limoncello smaakt en wij vertrekken met broer Willy naar de volgende afspraak voor de picknick. Tante Rita verzorgt een prima ontvangst en in de mooie tuin en een stevig zonnetje nemen we afscheid van broers en zussen.
Wat doe je de laatste dagen voor de grote uittocht? De fietsen poetsen, enkele terrastegels herstellen, enkele kasten opruimen, telefoontjes met vrienden en vriendinnen plegen, druivensuiker inslaan, laatste wasjes laten draaien, housesitting regelen, haar kort laten knippen, supporteren voor de rode duivels, vlug even een trainingske heen en terug oostende, frietpot uitkuisen, financiën regelen, verzekering regelen, dochter en zoon bellen, trainingske odk ieper odk, oma bezoeken, optreden jens meepikken, verjaardag schoonzoon voorbereiden, kamer boeken voor eerste nachten en even blogje schrijven. En natuurlijk lijst checken en opnieuw checken en opnieuw. ????
