Vanmorgen droog vertrokken en eindelijk een beetje Zwitserland uit de boekjes gezien. Verzorgde huisjes en niet zoveel fabrieken als gisteren voorbijgereden. Tot kort in de namiddag leek het A perfect day, maar al snel werden we weer getrakteerd op een staaltje Zwitsers nat. Echt een 3 uur lange douche . Na het schuilen moet je dan toch weer op weg om dan veel te laat de laatste kamer in het laatst beschikbare hotel te nemen aan een super hoge prijs , maar ... we klagen niet. In bijlage 2 foto's van de geïmproviseerde droogkuisdienst.
1. De haardroger van dienst die trouw elke avond gericht zijn werk doet met natte schoenen.
2. De föhn op de natte was gericht die in de kast hangt... de droogkast.
Nog een leuke noot om te eindigen. Frie blijft immer positief.
Und jetzt die nasse Geschichte von Bollie und Billy am Rhein.
Schade, schade, schade, zodanig veel regen om te vertrekken dat we niets gezien hebben van Basel. Met de ogen halfopen de regen, op zoek naar pijltjes die de Rheinlandroute moeten aanduiden. Na anderhalf uur mekkeren in de kou kwam zelfs de zon zich even tonen, maar van korte duur. Eigenlijk hadden we ons De Rijn idyllischer voorgesteld. Veel industrie en weinig echt mooie paden. Het wordt misschien beter. Toch een goed punt voor Zwitserland. Voor de eerste maal was de graskant niet bezaaid met plastieken flessen en lege blikken zoals in de rest van Europa. Zijn nu wel nog eens vreemd gegaan naar Duitsland voor ons hotel. Gewoon de Rijn oversteken en je betaalt de helft voor soms meer kwaliteit. De Zwitsers zijn duur!!!
We zijn aangekomen in de regen en zijn gaan eten in de regen. Nu eindigen met een positieve noot. Het was een super super lekkere Italiaan.
Yes. De eerste duizend km zitten er op. Heel wat minder moeten klimmen en mooie dorpjes gekruist. Toch soms veel weg van Eurodisney, die wijnhuisjes... De warmte bleef draaglijk en we genoten. Eerst door het dichte bos, daarna het Canal du Rhone met de Rijn als orgelpunt. Weer een 3 landenpunt . We merken dat de hotelprijzen omhoog vallen en kamers schaars worden. Nog een geluk dat we een mooi hotel met spa konden boeken. Daarbij komt nog dat we rendez vous hadden met supervriend en vriendin Ludo en Frieda. Lekker gepraat en gegeten in een local restaurantje. Hoe mooi kan vriendschap zijn. Morgen Bazelen we verder...
Wat is dit voor een weer, zei de boer , en hij ploegde voort...
Deze morgen vertrokken met een kleine kater, te wijten aan de lekkere Vacqueras van gisterenavond. Toch reeds 30 gr . Nooit gedacht dat het er 40 zouden worden. Grote voordeel was dat we wind tegen hadden. Anders zouden we geen 20 km ver geraakt zijn in die hitte. Achteraf gezien ook merkwaardig dat sreeds rond de 12e dag de zadelpijn verdwijnt.
Niettegenstaande dit alles hebben we heel mooie, gezellige en verzorgde stadjes gezien.
Uiteindelijk een Ibisje genomen in Colmar en de stad ingetrokken. De plaatselijke lekkernij geproefd. De tarte flambé. Eén keer is oké.
We wanen ons soms in Sud Tirol , Beieren, Bonn of Trier en toch blijven we maar Frans spreken. Strange ... Morgen la Suisse...
Deze morgen vroeg vertrokken en ja... weer eens de geneugten mogen ervaren om vlak te rijden. Langs de vaart vertrokken om daarna aan te sluiten met het kanaal dat de Marne met de Rijn verbindt. Een kanaal dat zelfs onder de heuvels en wouden doorloopt en bevaarbaar is. Daarna de oude spoorweg gevolgd tot in Molsheim. Nu zitten we echt in de Alzace. Vanavond super lekker gegeten en dan natuurlijk genoten van de lokale vriendelijke mensen. Zie fotoot. Nu 850 km gereden en binnen 2 dagen in Basel...
Jawaddedadde. Zo heet. 30 graden en praktisch geen wind maar wel gefietst. Al vroeg vertrokken en inkopen gedaan voor de hele dag. We waren immers verwittigd dat dit niet alleen één van de saaiste etappen zou worden maar ook door de bijna armste streek van Frankrijk. De huizen niet verzorgd , geen werk, geen winkels, laat weg een terras of café. Wat zijn we verwend. Nu in een basic hotelletje beland. Plaatselijke winkel bezocht en straks picknicken op bed. Meer moet dat niet zijn. Morgen wordt het beter. Op naar de Elzas !!!
Inderdaad. Vandaag bleef het paard op stal en wij in bed tot 9.30. Daarna ontbijt, terrasje, wandeling, terrasje, Italiaantje, dutje , ... , wandeling, terrasje, snackje en met wijntje (ode aan vriend Vincent) voor tv in bed afsluiten. Schandalig. Morgen beter.
Beste vrienden. Vandaag was het heerlijk warm en zonnig weer. Een waar genot om de fiets te beklimmen. Ware het niet dat we vanmorgen tot de constatering kwamen dat onze remblokken ver gesteld waren zodat we die eerst hebben laten vervangen. Safety first.
Wat was het heerlijk fietsen langs de Moezel, alwaar iedereen zich klaarstoomt om vanavond de Quatorze Juillet te vieren. Dit is ook de reden waarom we halt houden in Metz, een mooie stad met rijk verleden.
Net een spetterend vuurwerk meegemaakt. Mijn vriend Geert zou gezegd hebben dat het zonde was van dat schoon geld.
Frieda wat ziekjes aan de maag. Hopelijk morgen beter.
Yes. Tot op vandaag hebben we er bijna 600 km in totaal opzitten. Had het niet durven denken, gezien de buien. Deze morgen wel droog vertrokken op een relatief gemakkelijk parcours want vanaf nu volgen we het water. Eerst het Ourthal om dan de Moezel te bereiken. Maar dan worden we weer door een reeks heftige buien verrast. Alles weer doornat. Vianden en Mullrthal waren tof maar eerlijk gezegd hadden wij Luxembourg wat hoger ingeschat qua stedelijke esthetiek. Remich, ons eindpunt van vandaag is redelijk mondiaal en heeft zijn verdienste als rustpunt. We slapen nl in een Chinees hotel met dito restaurant. Slaapwel.
Vanmorgen vroeg uit de veren en vroeg geontbijt. Zo hoort het in een jeugdherberg. Om 9.30 zaten we reeds op de fiets om verder de Vennbahn af te maken via Troisvierges naar Clairvaux. Een laatste klim en zo in Dasburg beland . Al bij al zeer koud op de fiets maar geen regen. We hebben doelbewust gekozen om vroeger te stoppen en niet meer te rijden tot 20.00. Op deze manier genieten we nog van de avond , doen we een wandeling en gaan we vroeger slapen.
Na een dagje flirten op de grens tussen Duitsland en Luxemburg zitten we nu vreemd genoeg in een hotelletje dat Oranje uitstraalt met Hollandse uitbaters en Hollandse bikers . Moet kunnen ...
Morgen moeten we echt wat meer kilometers doen, want het gaat hier niet vooruit. We gaan nu ook het water volgen zodat we minder moeten klimmen en dalen.
Kwestie van contrast; nu in jeugdherberg. We zijn niet geraakt op onze voorgestelde bestemming wegens misreden en uitgeput na 95 km. Basic maar dat is weer positief dat we tussen jong volk zitten. De Vennbahn is trouwens fantastisch, lichte stijging door een prachtige natuur. Nooit onder de 13 km moeten rijden en bergaf tot 37 km. Spijtig dat dat net die 8 km waren die we verkeerd reden. Dus terug was niet echt motiverend. Een klein zomerbuitje deed ons helemaal de das om maar flexibel als we zijn kiezen we dan voor basic. Wel nog lekker pizza en spaghetti in stadje + zomer concert. Enfin na onze zijsprong naar het alte alte Monschau zijn we gelukkig dat we weer jong volk zien en we praten Duits als de beste. Als het weer zo verder in ons voordeel speelt zijn we tevreden. De Vlaamse feestdag is zonnig geweest.
Hoe voel je je de dag na de hel als je kan ontwaken in de hemel? De gastheer van huize Loon verrast ons met een luxe ontbijt en droge kleren, wij vertrekken met een schuchter zonnetje en 25 gr richting Tongeren. Prachtig fietspad, mooi natuurgebied. Nog even sjezen we door de fruitkorf van Vlaanderen. Dat zagen we gisteren bijna niet door de regen. Daarna begint het klimwerk. Wallonie op zijn best en in Bassonge rijden we vast door de overstromingen. Omwegen die serieus klimmen maar met temperaturen van 26 tot 30 gr klagen we niet. De voerstreek verrast ons en daarna richting Aachen. We flirten met de grenzen. Vlaams, Nederlands, Waals, Duits en komen moe en bezweet aan bij Herr rudolf en Frau Rita in Raeren. Prima ontvangst, mooie kamer, fris pintje en heerlijk diner. Wat een dagje, wat een contrast met gisteren en ja vandaag was het hier echt 'Summertime' als was het niet zo easy!
Geen summertime vandaag. Eerder 2 emmertjes water halen. Wie wil weten hoe het voelt om 6 uur in de gietende regen te rijden moet maar eens op de hometrainer in een koude douche zitten fietsen en dan ook af en toe op bergstand he... of kijk naar de ronde van Frankrijk, wij doen de ronde van België. Al eens otters uit het water zien komen? Zo kwamen wij hier in Borgloon aan. Nat en koud tot op het bot. Als dat de vloek van Sint Jacob is... dan gaan we volgend jaar weer naar Santiago.
We blijven positief... maar quote van de dag... hoe lang kan je stom positief blijven?
Gelukkig kunnen de kleren hier in de droogkast en is dit een zalige B&B. Prima Indisch restaurant trouwens, je krijgt er zowaar warm van. En nu hup Holland hup. En morgen met nieuwe moed de fiets up!
Alvast Gelukkige verjaardag broere. Hou het ook droog in Brugge! Ciao...
Wakker worden met de regende van hierboven, een symfonie die nooit werd opgeschreven maar die regelmatig beluisterd kan worden voor wie onder velux slaapt. Rustig blijven soezen en het kletteren wordt meer rock en roll tot het echt metallica klinkt. Om 9 u toch maar opstaan, bakkertje zoeken, koffie zetten en broodjes klaarmaken. Het blijft zachtjes miezeren, we vertrekken na
Bene , de hond van Lise , uit te laten en het huisje van dochterlief af te sluiten. Met dank voor de gastvrijheid.
En route. Vandaag singing in the rain van Gent tot Mechelen. Wat hebben we vandaag geleerd Rob, het kan echt een hele hele hele dag regenen. Is dat erg? Neen. Quote van de dag, na 76 km miezeren... dat is eigenlijk wel heel gezond voor je vel! We blijven positief, trouwens, wie ons Vlaamse land tussen Gent en Mechelen nog niet kent... fietsen maar. Wij dachten al heel wat gezien te hebben maar hier liggen stukjes natuur die echt mooi zijn, ook in de regen. Mechelen zelf is steeds weer een ontdekking. Deze keer een airb&b. Gezellig thuis bij dame Chris in een oud herenhuis in het centrum. Heerlijk. Op haar aanraden gezellig restaurantje op de vismarkt bezocht. Enfin, de regen zal ons niet klein krijgen. Morgen opnieuw 90 en die regende symfonie klinkt ons als Beethoven in de oren. Trouwens was die niet van Mechelen afkomstig of vergis ik mij? Kan best, want nu moeten we echt wel rusten voor de volgende trip. Morgen zingen we.... summertime, and the living is easy!
Wat een afscheid. Wat een picknick. Wat een ritje. Deze morgen lekker geslapen tot acht uur, de wekker laat ons weten dat we de kuiten moeten smeren en eindelijk ons nieuw avontuur mogen beginnen. De fietsen staan gepakt en gezakt geparkeerd in de garage en na een eitje of twee plus stevige koffie staan we in de startblokken. De vrienden en buren komen eraan. De limoncello smaakt en wij vertrekken met broer Willy naar de volgende afspraak voor de picknick. Tante Rita verzorgt een prima ontvangst en in de mooie tuin en een stevig zonnetje nemen we afscheid van broers en zussen.
Wind achter en geen druppel regen, meer moet dat niet zijn voor dag 1. Vriend rob kom een ritje meerijden van Hansbeke tot Mariakerke. Onze eerste 90 zitten erop en dat verdient een terasje. Dochter Lise zorgt voor een stevige spaghetti en ijsje. Als dat geen mooi begin is. Morgen weer op pad. Mechelen bezoeken. Ons landje is ook niet mis he. Ciao!
Wat doe je de laatste dagen voor de grote uittocht? De fietsen poetsen, enkele terrastegels herstellen, enkele kasten opruimen, telefoontjes met vrienden en vriendinnen plegen, druivensuiker inslaan, laatste wasjes laten draaien, housesitting regelen, haar kort laten knippen, supporteren voor de rode duivels, vlug even een trainingske heen en terug oostende, frietpot uitkuisen, financiën regelen, verzekering regelen, dochter en zoon bellen, trainingske odk ieper odk, oma bezoeken, optreden jens meepikken, verjaardag schoonzoon voorbereiden, kamer boeken voor eerste nachten en even blogje schrijven. En natuurlijk lijst checken en opnieuw checken en opnieuw. ????
En leren typen op dit kleinood zonder al te veel fouten.
De laatste dagen zijn vol. Vol van verwachting en spanning. Wat angst ook, zal het lukken, zonder ongelukken?Enfin, we gaan ervoor. Als de duivels het kunnen, dan wij ook. Nog enkele keren goed slapen, wat zwemmen, wat fietsen, wat afscheid nemen en dan... en route! Roma.... here we comma!!!
De laatste laatste loodjes wegen zwaar. Schoolwerk afhandelen. Feestjes bijwonen. Rabarberconfituur maken... en natuurlijk trainen. Enkele langere ritten en af en toe een kort tripje om de benen los te maken maar vooral de zitkussentjes te harden. De boekjes van Benjaminse zijn toegekomen. De route wordt regelmatig bestudeerd, becommentarieerd, gewikt, gewogen en uiteindelijk weggelegd met de zinsnede... we zien wel als we zover zijn. Hoever het zal zijn, hoe warm het zal zijn, hoe lastig het zal zijn... we zien wel. Het avontuur lonkt weer. We kopen de laatste spullen en maken ons mentaal klaar voor de grote tocht. Meer nieuws vanaf volgende week. Dan met met echte vakantiekriebels!
Moet er nog water zijn?
Und jetzt die nasse Geschichte von Bollie und Billy am Rhein.
Yes. De eerste duizend km zitten er op. Heel wat minder moeten klimmen en mooie dorpjes gekruist. Toch soms veel weg van Eurodisney, die wijnhuisjes... De warmte bleef draaglijk en we genoten. Eerst door het dichte bos, daarna het Canal du Rhone met de Rijn als orgelpunt. Weer een 3 landenpunt . We merken dat de hotelprijzen omhoog vallen en kamers schaars worden. Nog een geluk dat we een mooi hotel met spa konden boeken. Daarbij komt nog dat we rendez vous hadden met supervriend en vriendin Ludo en Frieda. Lekker gepraat en gegeten in een local restaurantje. Hoe mooi kan vriendschap zijn. Morgen Bazelen we verder...
Wat is dit voor een weer, zei de boer , en hij ploegde voort...
Wat een mooie dag...
Jawaddedadde. Zo heet. 30 graden en praktisch geen wind maar wel gefietst. Al vroeg vertrokken en inkopen gedaan voor de hele dag. We waren immers verwittigd dat dit niet alleen één van de saaiste etappen zou worden maar ook door de bijna armste streek van Frankrijk. De huizen niet verzorgd , geen werk, geen winkels, laat weg een terras of café. Wat zijn we verwend. Nu in een basic hotelletje beland. Plaatselijke winkel bezocht en straks picknicken op bed. Meer moet dat niet zijn. Morgen wordt het beter. Op naar de Elzas !!!
Inderdaad. Vandaag bleef het paard op stal en wij in bed tot 9.30. Daarna ontbijt, terrasje, wandeling, terrasje, Italiaantje, dutje , ... , wandeling, terrasje, snackje en met wijntje (ode aan vriend Vincent) voor tv in bed afsluiten. Schandalig. Morgen beter. 
EEN WONDER IS GESCHIED. DE ZOMER IS BEGONNEN.
Yes. Tot op vandaag hebben we er bijna 600 km in totaal opzitten. Had het niet durven denken, gezien de buien. Deze morgen wel droog vertrokken op een relatief gemakkelijk parcours want vanaf nu volgen we het water. Eerst het Ourthal om dan de Moezel te bereiken. Maar dan worden we weer door een reeks heftige buien verrast. Alles weer doornat. Vianden en Mullrthal waren tof maar eerlijk gezegd hadden wij Luxembourg wat hoger ingeschat qua stedelijke esthetiek. Remich, ons eindpunt van vandaag is redelijk mondiaal en heeft zijn verdienste als rustpunt. We slapen nl in een Chinees hotel met dito restaurant. Slaapwel. 
Vanmorgen vroeg uit de veren en vroeg geontbijt. Zo hoort het in een jeugdherberg. Om 9.30 zaten we reeds op de fiets om verder de Vennbahn af te maken via Troisvierges naar Clairvaux. Een laatste klim en zo in Dasburg beland . Al bij al zeer koud op de fiets maar geen regen. We hebben doelbewust gekozen om vroeger te stoppen en niet meer te rijden tot 20.00. Op deze manier genieten we nog van de avond , doen we een wandeling en gaan we vroeger slapen.
Kwestie van contrast; nu in jeugdherberg. We zijn niet geraakt op onze voorgestelde bestemming wegens misreden en uitgeput na 95 km. Basic maar dat is weer positief dat we tussen jong volk zitten. De Vennbahn is trouwens fantastisch, lichte stijging door een prachtige natuur. Nooit onder de 13 km moeten rijden en bergaf tot 37 km. Spijtig dat dat net die 8 km waren die we verkeerd reden. Dus terug was niet echt motiverend. Een klein zomerbuitje deed ons helemaal de das om maar flexibel als we zijn kiezen we dan voor basic. Wel nog lekker pizza en spaghetti in stadje + zomer concert. Enfin na onze zijsprong naar het alte alte Monschau zijn we gelukkig dat we weer jong volk zien en we praten Duits als de beste. Als het weer zo verder in ons voordeel speelt zijn we tevreden. De Vlaamse feestdag is zonnig geweest.
Hoe voel je je de dag na de hel als je kan ontwaken in de hemel? De gastheer van huize Loon verrast ons met een luxe ontbijt en droge kleren, wij vertrekken met een schuchter zonnetje en 25 gr richting Tongeren. Prachtig fietspad, mooi natuurgebied. Nog even sjezen we door de fruitkorf van Vlaanderen. Dat zagen we gisteren bijna niet door de regen. Daarna begint het klimwerk. Wallonie op zijn best en in Bassonge rijden we vast door de overstromingen. Omwegen die serieus klimmen maar met temperaturen van 26 tot 30 gr klagen we niet. De voerstreek verrast ons en daarna richting Aachen. We flirten met de grenzen. Vlaams, Nederlands, Waals, Duits en komen moe en bezweet aan bij Herr rudolf en Frau Rita in Raeren. Prima ontvangst, mooie kamer, fris pintje en heerlijk diner. Wat een dagje, wat een contrast met gisteren en ja vandaag was het hier echt 'Summertime' als was het niet zo easy!
Geen summertime vandaag. Eerder 2 emmertjes water halen. Wie wil weten hoe het voelt om 6 uur in de gietende regen te rijden moet maar eens op de hometrainer in een koude douche zitten fietsen en dan ook af en toe op bergstand he... of kijk naar de ronde van Frankrijk, wij doen de ronde van België. Al eens otters uit het water zien komen? Zo kwamen wij hier in Borgloon aan. Nat en koud tot op het bot. Als dat de vloek van Sint Jacob is... dan gaan we volgend jaar weer naar Santiago.
Wakker worden met de regende van hierboven, een symfonie die nooit werd opgeschreven maar die regelmatig beluisterd kan worden voor wie onder velux slaapt. Rustig blijven soezen en het kletteren wordt meer rock en roll tot het echt metallica klinkt. Om 9 u toch maar opstaan, bakkertje zoeken, koffie zetten en broodjes klaarmaken. Het blijft zachtjes miezeren, we vertrekken na
Wat een afscheid. Wat een picknick. Wat een ritje. Deze morgen lekker geslapen tot acht uur, de wekker laat ons weten dat we de kuiten moeten smeren en eindelijk ons nieuw avontuur mogen beginnen. De fietsen staan gepakt en gezakt geparkeerd in de garage en na een eitje of twee plus stevige koffie staan we in de startblokken. De vrienden en buren komen eraan. De limoncello smaakt en wij vertrekken met broer Willy naar de volgende afspraak voor de picknick. Tante Rita verzorgt een prima ontvangst en in de mooie tuin en een stevig zonnetje nemen we afscheid van broers en zussen.
Wat doe je de laatste dagen voor de grote uittocht? De fietsen poetsen, enkele terrastegels herstellen, enkele kasten opruimen, telefoontjes met vrienden en vriendinnen plegen, druivensuiker inslaan, laatste wasjes laten draaien, housesitting regelen, haar kort laten knippen, supporteren voor de rode duivels, vlug even een trainingske heen en terug oostende, frietpot uitkuisen, financiën regelen, verzekering regelen, dochter en zoon bellen, trainingske odk ieper odk, oma bezoeken, optreden jens meepikken, verjaardag schoonzoon voorbereiden, kamer boeken voor eerste nachten en even blogje schrijven. En natuurlijk lijst checken en opnieuw checken en opnieuw. ????
