Mooi weer, mooie dag. Vanmorgen vroeg vertrokken want het is belangrijk dat het zwaarste van de rit voor 12.00 wordt gereden. Alles wat daarna komt is goed zweten, zo goed zweten dat het water uit alle mogelijke poriën vloeit naar alle andere mogelijke plooitjes en gaatjes van het lichaam. Nog even afscheid genomen vanaf de buitenkant van Orvieto... vonden we mooier dan de binnenstad. Geen echte ziel aanwezig en zeer toeristisch. We zijn wel enkele prachtige dorpjes doorgereden die dan weer top waren door hun eigenheid en ongerepte sfeer. Ook het dorpje Civita, een verlaten spookstad na aardbeving, was zo aangrijpend mooi in zijn tristesse. Zie foto. Morgen wordt er veel bezocht, oa het landgoed van Villa Farnese, om te eindigen aan het meer van Bracciano. Nog ca 45 km van ons einddoel. Nu eerst nog wat bruzwemaperitieven...
Ontwaken met krekelmuziek en de geur van Umbrië. Het domein San Carlo reikt zover je kan kijken. De ochtend is fris, de ontbijttafel staat gedekt, de croissants geuren heerlijk. Seniora Rosa is een gastvrouw comme il faut. We vertrekken hier niet graag maar we moeten dit paradijsje uit en de berg op naar Orvieto. Rustige weg maar Italiaanse sttijl... soms meer put dan weg! In Orvieto Scala eerst iets eten en dan hotel. Dit is duidelijk meer Rome. Slordiger. Na de siësta de funicular op en de stad in. Bewondering voor de kathedraal maar de rest is uitgeblust en loom. Morgen weer een zware dag en de warmte is moordend. Maar we komen er. Zaterdag of zondag!
Vanmorgen al vroeg uit de veren want we wilden nogal snel aankomen in onze b&b van vandaag. Redelijk plat gefietst en zelfs wind in de rug. Ondertussen staan er meer dan 2150 km op de teller. Volgens de planning zouden we zondag in Rome arriveren. Dan hebben we nog 2 dagen om uiteindelijk woensdagmorgen de "plain bek hoom" te nemen. Maar nu eerst nog wat genieten van het zwembad en ... de vino bianco.
Siena in de morgen met enkel de werkende mens in het straatbeeld. Het heeft iets. Ontbijtje buiten de stadspoort waar de echte Italiaan zijn brioche en cappuccino rechtstaand nuttigt en wij dus ook. Toch altijd bekijks als we in fietskledij verschijnen. Maar bewondering ook voor onze 2100 km. Het landschap de Crete waar we doorrijden laat ons stil worden. Zo desolaat. Zo droog. Zo wijds. Lijkt helemaal anders dan alles wat we al zagen. Bergje op, bergje af... laat je glijden! Maar het is drukkend warm dus traag is de boodschap. Ascenciano, San Quirico, Pienza en nu op kamer in Montepulciano met jawel een hels onweer om onze oren en gietende, stromende, zeikende regen. Maar geen nood, terrasdeur staat open en wij koelen af hoog en droog. We weten ondertussen... dit waait over! (He Rob)
Doordat de afstand niet zo groot was hebben we wat laat vertrokken. Fout hoor. Het wordt zo snel te warm dat we, naar voorbeeld van vorig jaar, vroeger moeten vertrekken. De wolken onderweg waren dus welkom en gelukkig geen regen. Siena hebben we 23 jaar geleden gedaan met de kinderen. Is nog altijd even schilderachtig mooi. Straks restaurantje. Och wat kan het leven toch zwaar zijn.
Een zondag in Toscane. Pistoia slaapt nog als we de stad uit rijden. Enkel de wielertoeristen zijn op post. Met zijn tientallen crossen ze ons voorbij. Wij malen ons tempo met de glimlach. Boven staan ze ons aan te moedigen maar wij moeten door, zij gaan de berg weer af. Enkele druppels houden ons koel maar na 50 km en een picknick komt er een Toscaans onweer waar we 2 uur voor moeten schuilen. Donder, bliksem en regen met bakken. We rijden uiteindelijk toch verder o.a. door de geboortestad van Boccacio. (DECAMERONE)
De laatste lange klim van 13 km gaat naar San Geminiano. Vol toeristen maar doordat het zondagavond is komt de stad weer tot zichzelf en kunnen wij genieten van een prima b&b donna nobile en een aanrader Echoes met een baas die superfan is van Belgische bieren! Gelukkig ook van Italiaanse wijn... hier een Carmignano van 2009 geproefd... en geledigd!
Goed geslapen in centrum van de stad Pistoia. Trein genomen naar Firenze. In een half uurtje ter plaatse in het centrum. Het was een hele opgave om zoveel moois samen te vatten in één dag maar het is ons gelukt. We komen terug voor meer detail. Zie foto's. Morgen op van Pistoia naar San Geminiano. O ja, bijna vergeten te vermelden. Het is stralend weer.
Gisteren landelijk ontbijt in Antigua Canonica met zicht op de bergen. Nog nooit zo stil geslapen. De weg op, langzaam klimmen en dagschoteltje in Poretta. Verder klimmen door fantastisch mooie kloof. Na 20 km dalen zien we grootstad Pistoia en Firenze. Prachtige b&b maar o wee, is reeds bezet per vergissing van de eigenaars. Dus appartement ter vervanging in midden van de stad. We gaan op ontdekking. Jong en zeer levendig. Morgen niet fietsen maar Firenze bezoeken met de trein.
Vertrokken met een heerlijk zonnetje en ook zo aangekomen. Wat een luxe. Eerst 20 km plat gefietst tot Vignola om dan te beginnen aan de klim. Als je de Splugenpas overwonnen hebt valt dit Apennijnen euvel mee.
Halfweg ons buikje gevuld in restaurant op hoogste punt van pittoresk dorpje onderweg. Resto la lanterne. Zalig, alles zelf gekweekt en bereid.
Dan verder geklommen om uit te rusten bij een Gelateria en te genieten van een echte Italiaanse... Man, zo lekker, groot en goedkoop.
Ware het niet dat we nu weer 200 meter hebben gedaald om in een prachtige b&b te verblijven, een oud kasteel, in the middle of nowwhere. Morgen gaan we verder met de klim tot Pistoia.
Moet er nog zand zijn?
Ps Effe uitgerekend. Op het gemakske verder en binnen 9 dagen in Roma.
Mantova mag dan menig schrijver inspiratie gegeven hebben, regenachtig zoals wij het verlaten kan het niet zo bekoren ook al was de avondwandeling mooi. Wij hebben een doel en dat is voor vandaag Modena! Bekend van balsamico, ham, coppa, zampone maar ook voor de autofreaks, Maseratie, Ferrari en Tomasi. De weg is lang. Te grijs voor Italië. En we rijden wel wat verkeerd want onze Benjaminse is niet altijd even duidelijk. Geen nood, voorraad bij een plaatselijk bakkertje, (voor familie, Beernaert Vladslo) met mortadella, coppa en foccacia en we kunnen die 105 makkelijk aan. Het is trouwens plat en vaak wind achter. We rijden door een aardbevingsgebied dat heel triest en desolaat aanvoelt. De dijken lijken langs de Po e.d. lijken anders goed op Nederlandse polders. De voorstad van Modena is ook niet fantastisch maar nadat we ons verfrist hebben en de stad ingaan staan we werkelijk verbaasd te kijken naar zoveel levendigheid en finesse. De stad bruist. We kiezen een trendy bar en wat blijkt... naast excellente wijnen Belgische bieren waaronder... jawel, Westvleteren! Fantastisch om in het mekka van Italiaanse smaken een stukje thuis te vinden. Bar Ristretto in Modena. Onthouden voor de fijnproevers. Morgen de bergen in. En zon in Zocca!
Hier nog wat moois van onze lieve buren Joost en Emma.
Mooie dag. Rustig en plat gefietst. Niet te warm en beter, droger weer dan voorspeld. Mantova is niet zo gekend maar toch één van mooiste steden op ons pad. Nog een super verrassing erbij. Via booking.com een soort van supermodern stijlvol appartement gekozen aan de helft van de prijs. Blijkt een luxueuze suite te zijn in een middeleeuws, centraal gelegen gebouw. Daarom wordt de blog vandaag nogal kort gehouden. We gaan even vreemd. Hasta La Vista...
Dag 22 Surplace in Desenzano aan het Gardameer 0 km
Wat heerlijk om de toerist uit te hangen zoals al die andere mooie mensen die hier flaneren langs de boulevard. Even shoppen, aperitiefje drinken, hapje eten, siësta houden, cappuccino drinken, gelatootje likken, passegiata doen, aperitiefje drinken... je zou er moe van worden. We spreken af met de Nederlandse fietsers, Cora en Peter. Spijtig genoeg met wat donkere wolken boven ons. Geen nood we eten gezellig samen in ons hotel en hebben een super leuke avond. Zij moeten nog een eindje terug fietsen en we moeten afscheid nemen want zij blijven nog een dag, wij gaan morgen door naar... Mantova.
Rust roest maar hier aan het Gardameer is roest een verdomd mooie kleur. Rosso!
Wat meer km gefietst vandaag om verschillende redenen. Minder verkeer. Zo snel mogelijk bij onze natuurlijke biotoop water. En natuurlijk de vlucht voor het slechte weer.
We wisten niet meer wat het was om droog te fietsen. Doorheen zeer mooie natuurreservaten gefietst. Weinig verkeer gezien. Toch is 110 km wat veel als je nu en dan moet klimmen.
Toch was de aankomst bij de lago di Garda zalig. We zitten in een super mooi hotelletje niet ver van het water. Hebben zo genoten van de pulpo, calamares , mosseltjes, olijven, soorten pastas. Om maar te zwijgen van de drank... Zeer verleidelijk om morgen congé aan te vragen en de godganse dag niets te doen. Alleen wat flaneren en genieten...
Wat zeg je van zo een dag aan het mooiste meer van Italië in een dof grijs donker weer waar iedere Italiaan en ook wij bijzonder triest van worden. Het begon al grijs en nat met de overzet van Varenna naar Bellagio maar verdomme, het bleef de Godganse dag gieten. Wij van de oren tot de tenen in het sop! Weggetjes en rivieren die overstromen. Auto's die met een razende vaart langs je scheren. Tja, we hadden ons Italië enigszins anders voorgesteld. Na veel miserie en omweg komen we toch nog een beetje droog aan in bergamo. De stad blijft droog. We nemen de fiets zonder bagage om de oude stad hoog op de heuvel te bezoeken en zien dan pas hoe prachtig ze is. Nog een local restaurantje met geen enkele toerist en met hele bendes Italiaanse genieters doet ons deze zoveelste regendag vergeten. Een Spumante kan veel goed maken en een pasta vongole nog meer!
Lang geleden dat we geëmotioneerd waren door de schoonheid van de omgeving. Met de zachte zon en een koel briesje in de rug gleden we deze morgen langs de groene vlakte tussen 2 bergketens door. Een hemel op aarde. Net als een beloning voor de getrotseerde buien en het snertweer van de voorbije week. Eerst het Mezzolameer gevolgd, dat ons later leidde naar het Comomeer. Vanavond genoten zoals echte toeristen van een terrasje met zicht op het water. O sole mio ...
Stressy ontwaken, want een pas oversteken blijft altijd spannend. Na wat inkopen en ons krachtontbijt van melk en muesli om 9 u stipt de weg op. Het begint al goed met 10 % stijging. Het zweet breekt meteen los. Dan is er het wonder der natuur. De Malakloof. Er opent zich voor vele km de Zwitsere schoonheid maar het blijft afzien, 34 km lang. We rijden aan 4 max 5 omhoog. Soms rusten en kracht opdoen. Een Nederlands koppel rijdt ongeveer zoals wij. Na tientallen haarspeldbochten is het daar. Italië! Ze staan ons op te wachten. Om 15u20 rijden we met zweet en tranen maar zonder bloed de top op. 2119 m hoog! La vita e bella!
We dalen langs een zo mogelijk nog mooiere postkaart naar beneden. De zon toont zich nog schuchter maar zeker... De ciao en buona sera vliegen langs de dorpjes voorbij. Een eerste cappuccino (3 voor 2 stuks) en dan is daar Chiavenna. Wat een dag... wat een reis! Nu alle dagen zon. Buona notte. We did it!
Dit is wat je noemt een topdag. Je staat om 7u30 op doet je topje aan (jo zijn marcelleke) gaat ontbijten, spreekt met een koppel Hollanders die vorig jaar de Rome-reis deden, neemt goede raad aan, pakt snel in en vertrekt met een lichte zon en een flinke picknick. Dan rijd je mooi vlak door Liechtenstein zonder veel geld langs de weg te vinden of te zien. Enkel de nummerplaten zijn anders. We volgen de Rhein en kunnen de zon heel goed appreciëren na al die donkere dagen. We bezoeken Chur en zien voor het eerst Zwitserland in de zon en de alpen in alle schoonheid. We trappen lekker door, even fout, dan weer juist en komen, echt waar in ons topje aan in een top b&b Thusis. 97 km... zon! Een topdag en morgen Splugenpas. Van 700 m naar 2115 m . En dan La Vita e Bella Bergaf...
We waren 4 km ver maar hebben wijselijk beslist de koude regen te mijden en op de trein te stappen voor 40 km. Daarna toch weer nat gestart maar droog aangekomen. Morgen zou het beter moeten zijn...
Nog leuk Vlaams koppel ontmoet onderweg. Zie foto.
Normaal zijn de Alpen al zeer dichtbij. Daar kunnen wij helaas weinig van merken vanwege de lage wolken.
Nog 1 dag ziemlich vlach fahren en dan de Splugenpas... De alpen over...
Vanmorgen droog vertrokken en eindelijk een beetje Zwitserland uit de boekjes gezien. Verzorgde huisjes en niet zoveel fabrieken als gisteren voorbijgereden. Tot kort in de namiddag leek het A perfect day, maar al snel werden we weer getrakteerd op een staaltje Zwitsers nat. Echt een 3 uur lange douche . Na het schuilen moet je dan toch weer op weg om dan veel te laat de laatste kamer in het laatst beschikbare hotel te nemen aan een super hoge prijs , maar ... we klagen niet. In bijlage 2 foto's van de geïmproviseerde droogkuisdienst.
1. De haardroger van dienst die trouw elke avond gericht zijn werk doet met natte schoenen.
2. De föhn op de natte was gericht die in de kast hangt... de droogkast.
Nog een leuke noot om te eindigen. Frie blijft immer positief.
Und jetzt die nasse Geschichte von Bollie und Billy am Rhein.
Schade, schade, schade, zodanig veel regen om te vertrekken dat we niets gezien hebben van Basel. Met de ogen halfopen de regen, op zoek naar pijltjes die de Rheinlandroute moeten aanduiden. Na anderhalf uur mekkeren in de kou kwam zelfs de zon zich even tonen, maar van korte duur. Eigenlijk hadden we ons De Rijn idyllischer voorgesteld. Veel industrie en weinig echt mooie paden. Het wordt misschien beter. Toch een goed punt voor Zwitserland. Voor de eerste maal was de graskant niet bezaaid met plastieken flessen en lege blikken zoals in de rest van Europa. Zijn nu wel nog eens vreemd gegaan naar Duitsland voor ons hotel. Gewoon de Rijn oversteken en je betaalt de helft voor soms meer kwaliteit. De Zwitsers zijn duur!!!
We zijn aangekomen in de regen en zijn gaan eten in de regen. Nu eindigen met een positieve noot. Het was een super super lekkere Italiaan.
Mooi weer, mooie dag. Vanmorgen vroeg vertrokken want het is belangrijk dat het zwaarste van de rit voor 12.00 wordt gereden. Alles wat daarna komt is goed zweten, zo goed zweten dat het water uit alle mogelijke poriën vloeit naar alle andere mogelijke plooitjes en gaatjes van het lichaam. Nog even afscheid genomen vanaf de buitenkant van Orvieto... vonden we mooier dan de binnenstad. Geen echte ziel aanwezig en zeer toeristisch. We zijn wel enkele prachtige dorpjes doorgereden die dan weer top waren door hun eigenheid en ongerepte sfeer. Ook het dorpje Civita, een verlaten spookstad na aardbeving, was zo aangrijpend mooi in zijn tristesse. Zie foto. Morgen wordt er veel bezocht, oa het landgoed van Villa Farnese, om te eindigen aan het meer van Bracciano. Nog ca 45 km van ons einddoel. Nu eerst nog wat bruzwemaperitieven...
Ontwaken met krekelmuziek en de geur van Umbrië. Het domein San Carlo reikt zover je kan kijken. De ochtend is fris, de ontbijttafel staat gedekt, de croissants geuren heerlijk. Seniora Rosa is een gastvrouw comme il faut. We vertrekken hier niet graag maar we moeten dit paradijsje uit en de berg op naar Orvieto. Rustige weg maar Italiaanse sttijl... soms meer put dan weg! In Orvieto Scala eerst iets eten en dan hotel. Dit is duidelijk meer Rome. Slordiger. Na de siësta de funicular op en de stad in. Bewondering voor de kathedraal maar de rest is uitgeblust en loom. Morgen weer een zware dag en de warmte is moordend. Maar we komen er. Zaterdag of zondag! 
Vanmorgen al vroeg uit de veren want we wilden nogal snel aankomen in onze b&b van vandaag. Redelijk plat gefietst en zelfs wind in de rug. Ondertussen staan er meer dan 2150 km op de teller. Volgens de planning zouden we zondag in Rome arriveren. Dan hebben we nog 2 dagen om uiteindelijk woensdagmorgen de "plain bek hoom" te nemen. Maar nu eerst nog wat genieten van het zwembad en ... de vino bianco.
Siena in de morgen met enkel de werkende mens in het straatbeeld. Het heeft iets. Ontbijtje buiten de stadspoort waar de echte Italiaan zijn brioche en cappuccino rechtstaand nuttigt en wij dus ook. Toch altijd bekijks als we in fietskledij verschijnen. Maar bewondering ook voor onze 2100 km. Het landschap de Crete waar we doorrijden laat ons stil worden. Zo desolaat. Zo droog. Zo wijds. Lijkt helemaal anders dan alles wat we al zagen. Bergje op, bergje af... laat je glijden! Maar het is drukkend warm dus traag is de boodschap. Ascenciano, San Quirico, Pienza en nu op kamer in Montepulciano met jawel een hels onweer om onze oren en gietende, stromende, zeikende regen. Maar geen nood, terrasdeur staat open en wij koelen af hoog en droog. We weten ondertussen... dit waait over! (He Rob)
Doordat de afstand niet zo groot was hebben we wat laat vertrokken. Fout hoor. Het wordt zo snel te warm dat we, naar voorbeeld van vorig jaar, vroeger moeten vertrekken. De wolken onderweg waren dus welkom en gelukkig geen regen. Siena hebben we 23 jaar geleden gedaan met de kinderen. Is nog altijd even schilderachtig mooi. Straks restaurantje. Och wat kan het leven toch zwaar zijn. 
Een zondag in Toscane. Pistoia slaapt nog als we de stad uit rijden. Enkel de wielertoeristen zijn op post. Met zijn tientallen crossen ze ons voorbij. Wij malen ons tempo met de glimlach. Boven staan ze ons aan te moedigen maar wij moeten door, zij gaan de berg weer af. Enkele druppels houden ons koel maar na 50 km en een picknick komt er een Toscaans onweer waar we 2 uur voor moeten schuilen. Donder, bliksem en regen met bakken. We rijden uiteindelijk toch verder o.a. door de geboortestad van Boccacio. (DECAMERONE)
Goed geslapen in centrum van de stad Pistoia. Trein genomen naar Firenze. In een half uurtje ter plaatse in het centrum. Het was een hele opgave om zoveel moois samen te vatten in één dag maar het is ons gelukt. We komen terug voor meer detail. Zie foto's. Morgen op van Pistoia naar San Geminiano. O ja, bijna vergeten te vermelden. Het is stralend weer. 
Gisteren landelijk ontbijt in Antigua Canonica met zicht op de bergen. Nog nooit zo stil geslapen. De weg op, langzaam klimmen en dagschoteltje in Poretta. Verder klimmen door fantastisch mooie kloof. Na 20 km dalen zien we grootstad Pistoia en Firenze. Prachtige b&b maar o wee, is reeds bezet per vergissing van de eigenaars. Dus appartement ter vervanging in midden van de stad. We gaan op ontdekking. Jong en zeer levendig. Morgen niet fietsen maar Firenze bezoeken met de trein.
Vertrokken met een heerlijk zonnetje en ook zo aangekomen. Wat een luxe. Eerst 20 km plat gefietst tot Vignola om dan te beginnen aan de klim. Als je de Splugenpas overwonnen hebt valt dit Apennijnen euvel mee.
Mooie dag. Rustig en plat gefietst. Niet te warm en beter, droger weer dan voorspeld. Mantova is niet zo gekend maar toch één van mooiste steden op ons pad. Nog een super verrassing erbij. Via booking.com een soort van supermodern stijlvol appartement gekozen aan de helft van de prijs. Blijkt een luxueuze suite te zijn in een middeleeuws, centraal gelegen gebouw. Daarom wordt de blog vandaag nogal kort gehouden. We gaan even vreemd. Hasta La Vista...
Wat heerlijk om de toerist uit te hangen zoals al die andere mooie mensen die hier flaneren langs de boulevard. Even shoppen, aperitiefje drinken, hapje eten, siësta houden, cappuccino drinken, gelatootje likken, passegiata doen, aperitiefje drinken... je zou er moe van worden. We spreken af met de Nederlandse fietsers, Cora en Peter. Spijtig genoeg met wat donkere wolken boven ons. Geen nood we eten gezellig samen in ons hotel en hebben een super leuke avond. Zij moeten nog een eindje terug fietsen en we moeten afscheid nemen want zij blijven nog een dag, wij gaan morgen door naar... Mantova.
Wat meer km gefietst vandaag om verschillende redenen. Minder verkeer. Zo snel mogelijk bij onze natuurlijke biotoop water. En natuurlijk de vlucht voor het slechte weer.
Wat zeg je van zo een dag aan het mooiste meer van Italië in een dof grijs donker weer waar iedere Italiaan en ook wij bijzonder triest van worden. Het begon al grijs en nat met de overzet van Varenna naar Bellagio maar verdomme, het bleef de Godganse dag gieten. Wij van de oren tot de tenen in het sop! Weggetjes en rivieren die overstromen. Auto's die met een razende vaart langs je scheren. Tja, we hadden ons Italië enigszins anders voorgesteld. Na veel miserie en omweg komen we toch nog een beetje droog aan in bergamo. De stad blijft droog. We nemen de fiets zonder bagage om de oude stad hoog op de heuvel te bezoeken en zien dan pas hoe prachtig ze is. Nog een local restaurantje met geen enkele toerist en met hele bendes Italiaanse genieters doet ons deze zoveelste regendag vergeten. Een Spumante kan veel goed maken en een pasta vongole nog meer! 
Una Giornata Particulare!
Dit is wat je noemt een topdag. Je staat om 7u30 op doet je topje aan (jo zijn marcelleke) gaat ontbijten, spreekt met een koppel Hollanders die vorig jaar de Rome-reis deden, neemt goede raad aan, pakt snel in en vertrekt met een lichte zon en een flinke picknick. Dan rijd je mooi vlak door Liechtenstein zonder veel geld langs de weg te vinden of te zien. Enkel de nummerplaten zijn anders. We volgen de Rhein en kunnen de zon heel goed appreciëren na al die donkere dagen. We bezoeken Chur en zien voor het eerst Zwitserland in de zon en de alpen in alle schoonheid. We trappen lekker door, even fout, dan weer juist en komen, echt waar in ons topje aan in een top b&b Thusis. 97 km... zon! Een topdag en morgen Splugenpas. Van 700 m naar 2115 m . En dan La Vita e Bella Bergaf...
Het menu van vandaag:
Moet er nog water zijn?
Und jetzt die nasse Geschichte von Bollie und Billy am Rhein.
