Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Om 20u had ik het nieuwjaarsfeestje van de dienst, De Bambi's, de ideale gelegenheid om de andere onthaalmoeders uit onze streek ook wat te leren kennen, al is het maar van ziens. Het was gezellig en we hebben wat ervaringen ed kunnen uitwisselen. We kregen ook een map met gegevens van iedere onthaalmoeder en dat is ook wel leuk, zo weet je een beetje wie wie is, want is allemaal niet vanzelfsprekend. We zijn wel collega's, maar kennen elkaar niet. Oma kwam babysitten, maar Tijl had ik zelf al in zijn bedje gelegd en Finn mocht voor deze gelegenheid wat langer opblijven. Ze was niet zo flink als anders, mede omdat ze nu beseft wat "feestje" inhoudt; voor haar vooral Cola (ja krijgt ze enkel bij feestje of frietjes) en taart (!) en dan ging ik nog eens naar de Bambi's, voor haar dus het lieve hertje uit de film en het boek en ik zou dat dat mogen aaien. Expliceer maar eens aan een kindje van nog geen 3 jaar dat de Bambi's mama's werk is. Ah neen, mama werkt toch niet, mama blijft lekker thuis, papa werkt! (volgens Finn dus), dan sta je daar. Om 21u is ze dan in slaap gevallen op de zetel en Jimmy heeft haar bij zijn thuiskomst (23u30) in haar bedje gelegd en ze heeft flink geslapen!
Het wordt stilaan drukker met de opvang. Vandaag een nieuweling; nl Gitte en het ging goed. Gitte heeft goed gegeten en 4x een kort dutje gedaan. Tegen het einde van de dag wou ze niet meer alleen liggen of in de relax zitten, ze wou gepakt worden. De rest van de kindjes hebben zich mooi met elkaar beziggehouden en het ging vlotjes. Morgen nog eentje extra: nl Jolien, dus zal weten wat te doen he! Finn en Tijl zijn mooi slapen en ik ga dadelijk ook in mijn bedje kruipen want ben moe. Tja, werken dat voel je he!
De vakantie is voorbij en ons Finn mocht terug naar school vandaag; ze zag het helemaal zitten op voorwaarde dat mama haar kwam halen en vandaag heb ik enkel maar Jolien in de opvang, dus lukte mij dat ook. Tijl en Jolien in de tweelingbuggy en Finn aan het handje en voor we het wisten waren we al terug thuis. Tijltjes uitslag is veel beter (enkel op zijn beentjes nog wat, maar die waren er ook een dagje later dan de rest) dus denk dat het morgen volledig weg zal zijn. Ik heb wel de ouders even ingelicht omdat ik liever heb dat ze het weten dat ze hier ineens aankomen en denken "had ze het nu niet even kunnen melden". Van enkele ouders heb ik direct bericht gekregen dat het in orde is en dat hun kindje morgen gewoon komt, dus ben al gerust he!
Met Finn zag je ons zelden of nooit bij de dokter, maar onze Tijl is een ander paar mouwen, hoewel we helemaal niet mogen klagen hoor; meestal gaat het om iets onschuldigs zoals een verkoudheid, een oorontsteking of een infectie. Zo ook vandaag. Deze morgen was ik degene die nog eens wat langer in bed mocht blijven liggen! Luxe! Ik had er echt naar uitgekeken. Om 5u30 heb ik Tijltje borstvoeding gegeven in bed en om 6u30 is Jimmy met de kindjes opgestaan en naar beneden gegaan zodat ik nog eens wat kon slapen. Ik kon rustig verder slapen want ik hoorde de kinderen en Jimmy plezier maken tot boven en dan kan je je nog eens gerust omdraaien en terug richting dromenland gaan. Om 9u45 kwam Jimmy mij dan wakker maken omdat hij nog langs de winkel wou passeren; toen ik beneden kwam was de kerstboom afgebroken en alles stond mooi terug op zijn plaats (dank je, Jimmy). De kinderen begroetten mij uitgebreid toen ik beneden kwam, een half uur later zag ik wat aan Tijl: rode vlekjes in zijn gezichtje; automatisch trek ik zijn bloesje omhoog en ja, zijn buikje en rugje stonden volledig vol rode plekjes. Ik schrik hier nogal van en Jimmy belt direct de dokter van wacht op, waar ik onmiddellijk naar toe mag gaan. Diagnose: 6e kinderziekte of een virale infectie. Niets ergs, geen medicatie, gewoon over laten gaan. De kindjes hebben er ook geen last van en ik mag zelfs onthaalkindjes opvangen, want volgens de dokter is het maar wat onschuldigs en vele kindjes reageren er nog niet eens op, bij andere uit het zich in een lichte verkoudheid en sommigen krijgen dus van die vlekjes. Ik stel die vraag altijd als ik naar de dokter ga, want het is toch belangrijk dat ik er voor zorg dat mijn opvangkindjes gezond arriveren en gezond naar huis gaan, maar als ze het hier niet opdoen, gebeurt het wel ergens anders. Dus als de dokter zegt dat het ok is, zal het wel zo zijn he. Waarschijnlijk is het tegen dan ook beter hoor. Tijl heeft er zelf niet echt last van, hoewel hij zich soms wat laat hangen, maar verder eet en speelt hij flink. Het jeukt ook niet, maar het ziet er wel wat spectaculair uit! Waarom worden kindjes trouwens het vaakst ziek in het weekend of op een feestdag? Groetjes
Ik vind het wel gezellig; die soldenperiode, maar met de kindjes geraak ik er niet echt. We zullen wel zien wanneer het even kan; hun meenemen vind ik niet echt leuk; ook niet voor de kinderen zelf (te druk, te veel luisteren en stil zijn, wachten,...). Ze hebben beiden nieuwe schoenen nodig, dus vandaag moesten ze wel mee naar de schoenenwinkel; eerst nog even langs mijn bonne geweest om nieuwjaar te gaan wensen. Was er nog niet van gekomen met de opvangkindjes, maar beter laat dan nooit. Na ons bezoekje dan naar Genk waar de kindjes fier hun nieuwe schoentjes showden. Finn koos mooie bruine laarsjes met bloemetjes in maatje (!!!) 27 en onze Tijl had ook flinke stoere bruine stappers van Stones and Bones. Hij kon nog in een maatje 21, maar verkoopster raadde een 22 aan om de winter door te komen, dus maar een zooltje erin want anders zou het zonde zijn he. Hoewel het solden was en er 30% vanaf ging, waren we toch nog 155 euro aan schoentjes kwijt. Tja, kinderschoenen zijn duur he!
Vandaag kwam om 17u tante Silvy, Tijltjes meter op bezoek, met nog een nieuwjaarscadeautje voor de kindjes: leuke dvd's van Disney, die ze nog niet hadden, dus ze waren supercontent. De kleine Zeemeermin is al gedoopt tot een van Finnekes favoriete films! Tijl heeft er nog niet zo'n interesse voor, hoewel de filmen met dieren in hem wel aanspreken (Tarzan, Jungle Book); hij is natuurlijk ook nog wat klein he. Vrijdag plannen we een bezoekje aan de schoenwinkel want de kindjes hebben nog nieuwe schoenen nodig. finn haar beginnen te klein te worden (verkoopster had de maat niet goed gemeten en ze zomaar verkocht) en tijl heeft nog geen echte winterschoenen gehad (hij had nog zomermodel, maar wie ziet dat en het is toch nog geen echte winter geweest, dus vond het maandje wachten op de solden wel de moeite). Meer shoppen zit er niet in, want met kindjes klerenwinkels ed afschuimen in de soldenperiode zie ik niet zitten. Ik mag helemaal niet klagen, want heb brave kindjes die meestal luisteren, maar met zo'n drukte is het voor niemand leuk, noch voor de kindjes (die ook wel liever rondcrossen dan mooi een handje geven of in de buggy zitten), noch voor ons (je kan niet op je gemakje rondkijken) dus goed voor de portemonnaie he!
Nieuwjaarswensen en Nieuwjaarsbrieven en Nieuwjaarscenten
Hoewel het een korte nacht was, voelde ik mij toch goed wakker. De kinderen begonnen extra vroeg aan hun middagdutje, maar door hun kortere nacht, duurde het ook wat langer zodat wij rond 14u (eindelijk) aan onze vaste "1-januari bezoekjes" begonnen. Onze eerste halte was bij mijn schoonouders; waar ze nog niet echt wakker waren; mijn schoonmoeder en oudste schoonzus liepen nog in pyjama rond en mijn schoonvader had zich voor de koers geinstalleerd. Dennis en Eline (kindjes van mijn oudste schoonzus) waren wel actief en ze hebben fijn met de onze kapoentjes gespeeld. Onze volgende stop was in het huis van bomma, we wouden deze traditie in stand houden hoewel bomma er niet meer is, maar de meeste familieleden waren er toch om Eddy (woonde bij bomma in en nog steeds in het huis dus) een "gelukkige nieuwjaar" te wensen. Het was toch maar raar en verdrietig om er nu binnen te komen zonder dat bomma daar in haar zetel zat, maar dat wisten we op voorhand. Hier hebben we ons bezoekje ook maar kort gehouden want we moesten ook nog bij mijn ouders langs, waar er belegde broodjes en lekkere taart (naar finn haar woordjes) op ons stonden te wachten. Finn en Tijl hadden voor beide grootouders en hun meter en peter een mooie nieuwjaarsbrief klaar en die werden enthousiast onthaald! Ik was moe en blij toen we terug thuis waren! NOrmaal gaan we ook langs bij mijn bonne en bon, maar door hun uitgelopen middagdutje verschuiven we dat bezoekje naar wat verder op de week.
Het begon allemaal al vroeg; om 17u waren onze gasten al hier; mijn zus en haar "verloofde", Jimmy's neef David met zijn gezinnetje (vrouw Bianca, dochtertje Chiara van 4 en zoontje Luca van 2.5) dus kon het feestje beginnen. De eerste uren waren vooral van de kindjes: frietjes met hamburgers en mayonaise, spelen, dansen, muziek maken... Om 20u gingen Finn en Tijl dan slapen en Luca en Chiara een uurtje later en toen konden wij gaan eten; dit jaar gingen we steengrillen, meer uit gemak zodat wij ook bij onze gasten kunnen zitten en het is natuurlijk ook gezellig he! Na het eten was er tijd voor wat gezelschapsspellen (Risk, Rummicub). Chiara kon de slaap niet vatten en zij is nadat Luca in slaap was terug opgestaan voor een half uurtje. Tijl werd dan om enkele minuutjes voor middernacht wakker (hij heeft een zolderkamer en ik denk dat je daar het lawaai nogal hoorde, maar hij is al een slechtere slaper, dus ik had mij er wel ergens aan verwacht), dus hij is de enige van de kindjes die de overgang heeft meegemaakt. Daarna was hij klaarwakker, dus heb ik hem nog wat opgehouden. Rond 2u30 ben ik zelf in bed gekropen (samen met Finn en Tijl); wij hadden Finn in ons bed gelegd omdat haar kamertje aan de straatkant is en dus meer kans op lawaai en ze vindt het ook eens leuk om in mama (ja het is in haar ogen enkel mama haar bed hoewel ik er het minste tijd in doorbreng) haar bed te slapen. Dus succes verzekerd want ze zou zeker stil zijn om van die gelegenheid te profiteren! Om 5u kwam Tijl dan al voor zijn eerste voeding en om 5u30 was ik hier beneden al aan het spelen met mijn 2 kapoenen!
Inderdaad, de laatste dag van het jaar! Oh wat gaat het toch snel, zeker als je eenmaal volwassen bent en al zelf kindjes heb. Gisteren realiseerde ik mij tijdens een autoritje dat ik (waarschijnlijk) al 1/3 van mijn leven erop heb zitten; want ik ben er nu 26 en 104 zal ik er niet worden he! Laat ons hopen dat ik nog 2/3 te goed heb, want dat kan je nooit weten. Ik had gehoopt dat Tijl vanacht doorsliep en ja toen hij voor het eerst wakker werd was het al 5u gepasseerd, dus dat hebben we ook al weer gehad. Het negatieve van mijn afgelopen nacht was, dat ik de slaap niet onmiddellijk kon vatten en ik ben dus wat dvdtjes van Prison Break beginnen zien met als resultaat dat ik gisterenavond 4 (!) afleveringen gezien heb en pas in slaap gevallen ben rond 1u30! Niet goed dus als je weet dat het straks laat (of vroeg) zal worden en ik er om 5u terug uit zal moeten (hopelijk slaapt Tijl weer zo goed he). Voila, zal waarschijnlijk mijn laatste berichtje zijn van 2006
Vandaag gingen de meisjes, Finn en ik dus, naar de cinema samen met een klasgenootje en diens mama (Robbe en Els). Plop in de Stad gingen we kijken en het was leuk, hoewel ik de andere filmen van Plop beter vind hoor. Als de kindjes het maar leuk vinden en dat deden ze hoor. Niet alleen de film maakte een grote indruk, ook de popcorn, chips, Sprite en gratis gadgets (diadeem en flesje cola bij het verlaten van het complex) deden het goed. Ik vond het ook gezellig zo'n kort uistapje, dus voor herhaling vatbaar
Sinds ik onthaalmoeder ben en ons finn naar school gaat, zijn ze hier wat vaker ziek. Niets ernstig, gewoon verkouden, maar niet leuk! Vandaag was het weer zover met onze Tijl; hij is al weken aan een stuk verkouden met hier en dan een piekje (dokter: ab) en daarna gaat het weer wat beter, maar deze nacht had hij weer koorts (39.6) en zag hij er maar ziekjes uit (feller dan anders); hij speelt wel en is vrolijk, maar die koorts stond mij niet aan. Dus ik de kindjes in de auto geladen, even bij oma gepasseerd waar ik Finn even achterliet en toen naar de dokter. 1.5u wachten in de wachtzaal gewacht (gelukkig was mijn ventje super) en daarna was het aan ons. Diagnose: dubbele oorontsteking en bronchitis; remedie: ab en verder medicatie geven die ik al gaf. Hopelijk betert het snel want is maar zielig en pijnlijk!
Hoewel het Kerstfeest gezellig en fijn was, miste ik (ik niet alleen hoor) toch iemand; mijn bomma. Vorig jaar zat ze er nog bij, heeft Jimmy haar nog ijsstronk gegeven, heeft Finn lekker op haar schoot gelegen...en dit jaar niet. Toen stonden we er niet bij stil dat het niet vanzelfsprekend is dat iedereen het jaar erop aan de tafel zal verschijnen, dit jaar stel ik mij die vraag wel; "zal iedereen er volgend jaar nog bij kunnen zijn?". Ok, bomma had haar leeftijd en ze is mooi (met volle verstand en fysiek ook nog in relatief goede conditie) oud kunnen worden, maar dat wil niet zeggen dat je haar niet kan missen. Nieuwjaar zal ook zo'n "moeilijke" dag zijn, traditiegetrouw gingen we met zijn allen dan bij bomma nieuwjaar wensen, hoewel we de laatste jaren onze nieuwjaarswensen bewaarden tot de 3e januari, haar verjaardag, omdat het anders wat druk zou worden, dit jaar zal het niet het geval zijn dat we er passeren. Op 3 jan zou het dan groot feest moeten geweest zijn, want bomma zou 90 jaar geworden zijn. Je kan er niet altijd bij stilstaan, maar er zijn zo momenten dat je er toch aan denkt! Zeker het moment dat Johnny Karen ten huwelijk vroeg, moest ik ook aan bomma denken. Jimmy vroeg mij 5 jaar geleden bij kerstavond, in aanwezigheid van mijn familie, ten huwelijk en bomma was zo fier toen. Dit heeft ze dus niet mogen meemaken bij mijn zus en ik denk dat Karen het ook wel jammer vindt.
Foto is van vorig jaar kerstmis, Finn bij bomma op schoot
Traditiegetrouw brengen we kerstdag bij mijn ouders door samen met de familie. Om 12u30 vertrokken we met onze kindjes, die gelukkig hun dutje flink vroeger gedaan hadden) naar Boxbergheide. Jimmy en ik wisten dat behalve kerst nog iets gevierd ging worden; nl de verloving van mijn zus en haar vriend. Ik was afgelopen zaterdag samen met Johnny naar Hasselt geweest om een verlovingsring te helpen kiezen. Ik heb flink mijn mondje kunnen houden, dus de verrassing was compleet toen Johnny mijn zus ten huwelijk vroeg. Ze had het een beetje gehoopt, maar omdat ze bij Kerstavond een ander cadeautje had gekregen, had ze het niet meer verwacht! Mijn kleine zusje gaat trouwen en ik mag getuige zijn en mijn kapoentjes naar alle waarschijnlijkheid bruidskindjes! Het grote gebeuren zal in 2008 plaatsvinden, dus nog even geduld, maar kijk er alvast naar uit. Verder is de dag prima verlopen en hebben we lekker gegeten, lekker gedronken, cadeautjes geopend en uitgedeeld en gebabbeld (en veel, veel afgewassen!). Mijn kaboutertjes waren heel braaf en hebben ook flink gegeten, dus iedereen kunnen genieten van het fijne feest.
Ik vind dat het jaarlijks vlugger en vlugger gaat! Morgen is het al kerstavond en we hebben nog steeds niet alle cadeautjes, gelukkig weet ik wel wat ik nog moet kopen, dus een zoektocht zal het niet worden. Ik vind het wel gezellig; de mooie boom, de pakjes, kerstkaartjes... Altijd plezant! Morgenavond houden we het gezellig met z'n viertjes; we gaan rond 17u beginnen tafelen en daarna pakjes openen en op hun normale uur zullen de kindjes in hun bedje liggen. Maandag is het dan bij mijn ouders te doen. Het zal weer snel achter de rug zijn
Hier zijn we dan weer! Batterijtjes volledig opgeladen aan onze belgische kust. Het was leuk, ontspannend en het weer viel goed mee, mijn kapoenen waren braaf en hebben er van genoten, dus wat wil je nog meer! Niets! Alles gaat ondertussen weer zijn gewone gangetje, heb het druk met de opvang, maar het gaat prima. Vandaag is Robbes mama, Els, Finn komen halen om mee naar school te gaan, het was eucharistieviering voor de kleutertjes en Finn had zich heel flink gedragen! Daarna heeft Els haar ook naar huis gebracht en ons meisje was zoals altijd doodop en na haar eten is ze direct gaan slapen. Nu slapen ze allemaal! Finn, Tijl, Wannes, Lien, Xsari en Jolien en heb ik dus even tijd voor mezelf (normaal voor de opruim en de afwas, maar ook even om te bloggen). Groetjes
Ja, seffens vertrekken we voor een weekendje naar Sunparks in Oostduinkerke, samen met mijn ouders, zus en schoonbroer. Wat ontspannen en uitwaaien aan de Belgische Kust! Onze koffers zijn gepakt en nu is het gewoon wachten op Jimmy, die nog een halve morgenpost gaan doen is. Wat een mens met kindjes allemaal meesleurt voor amper 3 nachten! Een grote koffer voor de kinderen, een kleine voor ons, een grote zak met schoenen, een grote net met allerlei, speelgoed, zwembanden, knuffels, eten, flesjes, bekertjes, buggy's, ... en nog vast een heleboel wat ik al vergeten ben. Hoort erbij he! Als de mensen ons zien vertrekken denken ze vast dat we voor 2 weken naar Zuid Frankrijk gaan! Groetjes en tot maandag (ten vroegste)
Vandaag was Finn veel beter en kon ze voor het eerst sinds afgelopen donderdag terug naar het klasje. Omdat Jimmy werken is en ik te veel kindjes had, was het op school geraken enkel het probleem, maar gelukkig had Els, een mama van een klasgenootje, aangeboden om haar te brengen. Dus joepie! De oplossing! Finn vond het allemaal leuk en ze mocht zelfs wat langer in het klasje blijven met Robbe en zijn mama omdat de mama een demo gaf van Janbibejan. Ze vond het allemaal geweldig maar was oh zo moe toen ze thuis kwam. Ik vond het ook plezant want de mama's hebben ook meer dan een uur nagebabbeld.
Nu Tijl zelf in en uit de zetel kan klimmen, zat het er een beetje aan te komen: ja hoor, hij is eruit gevallen met eruit te klimmen. Ik schrok mij nogal, ik draaide me net om en boem Tijl lag op de grond. Ik vroeg waar hij pijn had en hij wees naar zijn hoofdje. Een dikke kus, een koud nat washandje en enkele seconden later was het beter. Ik toch maar even naar Jimmy gebeld en toen begon hij terug te huilen, maar niet van de pijn want zodra ik hem de telefoon overhandigde was hij tevreden. Hij was er niet helemaal uitgevallen want was tijdens het uitklimmen, maar toch. Ga hem goed in het oog houden want ben toch wat bang. Nu hij heeft hierna nog flink gespeeld en gelachen en nu is hij wel slapen, dus zal wel allemaal in orde zijn.
