Wat een avontuur was me dat, de auto heeft ons 5 dagen laten vastzitten in Coffee Bay en er is daar niet eens een winkel om eten te kopen. Gelukkig bood de backpackers telkens goedkope maaltijden aan.

En de grap me de banden kostte ons gelukkig ook maar 50 euro. Dat kon slechter denk ik.

We zijn naar hole in the wall geweest. Dat is een rots met een gat in waar je van boven het gat in de zee kan springen en zo terug zwemmen naar het strand.

We zijn ook nog langsgeweest bij een circus in East London en met dat Xavier bij een Belgisch circus is hebben we mooie plaatsen gekregen op de eerste rij en een ele rondleiding. De dag erna mochten we dan terug langsgaan om met de dieren te spelen. Waaronder 2 olifanten :D schitterend was het.

Van East London zijn we naar Addo National Elephant Reserve gegaan. Een prachtig natuurreservaat waar we olifanten tegen de klippen op hebben gezien.

Van daar zijn we naar Jeffrey Bay gereden. Dit is een surfersoord waar de fabriek van Billabong, Quicksilver en Ripcurl een factory shop hebben en alles is er bijna 50% goedkoper dan normaal dusja hier en daar wat gekocht natuurlijk.

Morgen gaan we surfen en doorrijden naar Stormrivier maar gaan we ondertussen ook nog op zoek moeten naar een nieuw binnenlands transport van Kaapstad naar Pretoria. De vliegmaatschappij waar wij ons ticket bij hebben geboekt voor 7 april is faïet gegaan :s dusja we zien wel hoe we het oplossen.

Het aftellen is ondertussen ook begonnen om terug naar huis te gaan, het komt dichterbij.

Dikke knuffel en zoen

Jeroen

02-04-2010, 18:32 geschreven door Jeroen Missiaen  

Ondertussen al een hele tijd geleden dat ik iets liet horen hier op mijn blog.

Het zijn drukke tijden geweest voor ons maar nu hebben we eindelijk onze vakantie.

Na een week sensatie op ambulance kwam een week werken op spoedgevallen. We startten met 2 nachten tijdens het weekend en buiten een kerel met zijn broek vol goeste die agressief werd omdat wij geen condooms konden geven gebeurde er tijdens die nachten bitterweinig.

Tijdens de week hadden we een dag  van 15u werken. Net voor we huis toe konden gaan kwam er een oproep dat er een groot taxi-ongeluk gebeurd was en dat ze op weg waren naar ons ziekenhuis met een 8-tal patiënten categorie 2. Op het moment dat de parking vol stond met ziekenwagens (een 5-tal want hier leggen ze 2 patiënten naast elkaar in de ziekenwagen) kwam er een auto aangereden waarin een jongegast zat met een gebroken been. We hadden veel moeite om de jongen uit de auto te krijgen. We spalkten het been in de wagen en haalden er hem dan uit. Intussen kwamen ook de patiënten van het ongeval binnen.  Alle patiënten hadden een halskraag en waren op stretchers gebonden. Ik zorgde er voor iemand die pijn had in de nek, rug, heup, een van de benen en diepe snijwonden in de arm. We hadden onze handen vol met deze patiënt. Toen het weer wat rustiger werd op spoedgevallen, alle patiënten waren dan op beeldvorming voor fotos kregen we nog iemand binnen die een overdosis slaappillen had genomen waarbij we een maagspoeling moesten uitvoeren. Die dag was nogal bewogen maar de tijd ging snel. Voor de rest van de week gebeurde er niet zoveel meer.

Na onze laatste week werken hadden we nog een dag of 4 om inkopen te doen voor eten en te werken aan ons eindwerk.

Nuja daarna hadden we betere vooruitzichten en konden we met de auto richting Durban (kust) vertrekken.  We reden een hele dag in een Hyundai Atos, een luciferdoosje en we strandden in Durban in een Backpackers waar het wemelde van de surfers want we waren gelegen op 30m van het strand. We gingen in Durban met een Tourbus door de stad in 3u en hadden alles van de stad gezien dan. De dag erna gingen we zwemmen in een groots zwemparadijs met glijbanen en wildwaterbanen en dit gecombineerd met een soort sealife met dolfijnenshow en zeehondenshow en haaien en allerlei andere dikke en grote en kleine vissen. Het was machtig want aan de kust was het subtropisch warm. Het was vochtig en heet tergelijkertijd ik denk dat het tijdens de dag soms 35° was. ’s Avonds was het beter en was het rond de 25°.

Van durban zetten we onze tocht verder naar Port Edward. We sliepen daar in een luxueze backpackers waar we gratis de kanoos konden gebruiken en de rivier bevaren. Het was in het midden van een bos en je had het gevoel in een oerwoud te zitten. Op de rivier was het muisstil en konden we rondom ons vogels in alle kleuren zien en allemaal aapjes die in de bomen rondspringen het was zalig.

We bleven daar niet te lang want we wilden onze tocht verder zetten naar Coffee Bay. Het surfers paradijs van Zuid-Afrika naar het schijnt. We reden 380km in 7u en we moesten de laatste 80km rijden tussen de grote gaten in de baan. We reden 2 en een halve uur voor die 80km. Toen we eindelijk het plakaat zagen dat we er waren reden we in zo’n put die we niet gezien hadden en reden we 2 van onze banden lek. Dikke mizerie dus. We belden naar de verhuurmaatschappij maar die gingen ons 400-500 euro aanrekenen. We besloten dan maar om het op de Afrikaanse manier te doen en zelf te kijken voor een oplossing. Vandaag zijn onze wielen mee met de shuttlebus naar de grote stad 80km van hier om ze te laten vermaken. Hopelijk kost het ons niet teveel geld. Nuja we lieten het onze reis niet verpesten en gingen mee op daguitstap naar de cliff’s een wandeling langs de rotsen tot in grotten om dan later op de dag van rotsen in de rivier te springen. De hoogste sprong was ongeveer een 8m hoog. We liepen er ook tussen de plaatstelijke bevolking. Waar de mensen nog in hutjes leven de ze zelf bouwen en de koe of de ezel in het zelfgemaakte hok zit. We kamen onderweg ook kindjes tegen met een zelfgemaakte auto uit ijzerdraad. Het was prachtig hoe ze de auto gemaakt hadden en hoe ze ervan genoten om ermee te rijden.

 In de avond is het hier echt tof iedereen zit rond de bar of rond een open vuur en drinkt iets en je leert elke avond nieuwe mensen kennen.

Vandaag nemen we een rustige dag met vanmiddag surflessen op mooie grote golven. We hopen de auto vermaakt te krijgen tegen vanavond zodat we morgen verder kunnen reizen naar East London.

We hebben een fantastische tijd en zullen er nog van genieten want de terugkeer naar België begint te naderen.

Dikke zoen en knuffel

Jeroen

29-03-2010, 14:47 geschreven door Jeroen Missiaen  

De week is voorbij en ik zal het missen!

We werkten 5 dagen na elkaar op ambulance. In die vijf dagen denk ik dat we een goeie 25-30 oproepen beantwoordden per ziekenwagen.

Hieronder enkele hoogtepunten:

-          Maandag hadden we een vrouw die van een rusthuis kwam. Ze was niet zo goed en de verzorgsters besloten een ziekenwagen te bellen. Toen we toekwamen had de vrouw een saturatie van 50% en een hartslag van 70. We gaven haar wat zuurstof en duwden haar met de brancard in de ziekenwagen. Onderweg naar het ziekenhuis crashte de vrouw en stopte ze met ademen. We staken een mayo-cannule om de luchtwegen vrij te maken en begonnen met balloneren. Omdat we maar 2 straten van het ziekenhuis waren besloten we niet te stoppen langs de baan maar door te rijden naar spoed.
Eenmaal op spoed stopte ook het hart met kloppen. We stratten de reanimatie en de dokters brachten alles in gereedheid om te intuberen. Ik heb van de hele reanimatie eigenlijk niet veel gemerkt, toch niet van wat er rond me gebeurde want ik concentreerde me op het geven van hartmassage. Samen met een verpleegkundige deden we elk 3 cyclussen. Na een kleine 20 minuten reanimeren op spoed kregen we eindelijk terug een hartslag en begon de dame uit zichzelf te ademen. Gelukkig was dit een positief einde.

-          Terwijl ik mij aan het geven was met de reanimatie had Xavier andere koek aan de broek. Zij hadden en patiënt binnengebracht in een ziekenhuis en hadden de zuurstoffles vergeten op een tafeltje naast de ziekenwagen. Toen ze ontdekten dat ze die vergeten waren haastten ze zich terug naar dat ziekenhuis maar de zuurstoffles was reeds verdwenen.
Terwijl 2 van hen rondkeken of het nergens anders lag ging een andere ambulancier de camerabeelden gaan bekijken. Ze ontdekten dat een andere ziekenwagen van een ander bedrijf de fles meegenomen had. Die ziekenwagen was echter op weg naar het Akasia-ziekenhuis. Toen ze terug uit het ziekenhuis kwamen bij hun ziekenwagen troffen ze een horde politieagenten met zwaar geschut en machinegeweren. De agenten vroegen of ze in de ziekenwagen materiaal hadden die niet van hen was waarop de bemanning ontkende iets te bezitten.
De politie doorzocht de ziekenwagen en vond de zak met materiaal en de zuurstoffles die verdwenen was. De mannen werden gearresteerd.

-          Dinsdag was een kalmere dag zonder speciale ritjes.

-          Woensdag hadden we de eer om met een paramedicus mee te rijden. Dit is een persoon die met een gewone auto rijdt en naar alle zwaardere oproepen moet omdat zij meer medische kennis hebben dan de ambulanciers.
We hielpen bij het bevrijden van een vrouw uit haar auto nadat ze die geparkeerd had tegen een grote 4x4.
We kregen ook een oproep voor iemand die een cardiac arrest had. Onderweg daarnaartoe kregen we instructies en bereidden we ons voor op een reanimatie. Toen we toekwamen was de vrouw reeds overleden. Ze leed aan longkanker en was reeds 78 jaar oud waardoor de familie weigerde zelf de reanimatie te starten terwijl wij onderweg waren.

-          Woensdag hielp ik ook met het transport van een patiëntje met intesieve zorgen. Het meisje was 3 jaar oud en leed aan pancreaskanker en had reeds hersenoedeem ontwikkeld en uitzaaiingen. Ze moest overgebracht worden naar een groter ziekenhuis naar en speciale dienst voor oncologische patiënten.

-          Donderdag hadden we het niet zo druk waardoor er veel tijd was om te lachen. Twee van de ambulanciers die dag van dienst waren zijn eveneens politieagenten. Ze kenden de risicos van Zuid-Afrika zeer goed en legden daarom uit hoe het kwam dat ze steeds pepperspray bij zich hadden en in de ziekenwagen een electroshockmachintje en een pistool liggen hadden. Ze vonden er natuurlijk niks beter op dan elkaar met deze speeltjes (voor hen dan toch) te pesten. De ene had pepperspray in de televisiekamer gespoten terwijl iedereen nog binnen was. Geloof me dat spul kan branden in je keel en neus. Gelukkig kon iedereen snel genoeg naar buiten en had niemand nadien last hiervan.
Ik zag ook een groot ongeval met 3 vrachtwagen waarbij 1 van de chauffeurs door de brandweer uit de cabine moest worden bevrijd. Ze moesten het dak van de cabine lossnijden zodat de patiënt eruit kon worden gehaald.

-          Vrijdag was mijn topdag. Zoals je kunt zien aan de foto heb ik mogen samenwerken met de helicopter. We kregen een oproep dat de helicopter onderweg was met een patiënt die hartfalen had. Hij moest worden overgebracht naar het speciaal cardiologisch ziekenhuis om daar verder behandeld te worden. Wij hadden de opdracht om de patiënt en de bemanning van de landingsplaats naar het ziekenhuis te voeren. Dit ging over een afstand van zo’n 10km. Medisch gezien was dit niet zo leerrijk omdat wij enkel een taxi-functie hadden. Maar het werken met een helicopter op zich is best nog interessant.  Deze hele oproep duurden toch een kleine 3u denk ik.

-          Diezelfde dag hadden we nog een oude dame die gevonden was in haar living op de grond. Ze had volgens ons een CVA ontwikkeld en was verlamd aan 1 kant van het lichaam.

We werkten 5 dagen na elkaar 12u aan een stuk en vrijdagavond gingen we helpen op de CANSA-Walk. Dit was een initiatief van de nationale kankerliga. Voor elke kilometer die men wandelde kregen ze van sponsors ofzo een bepaald bedrag. Wij hadden met het ziekenhuis een ploeg gevormd om te wandelen. We moesten rondes wandelen rond een winkelcentrum waar men ondertussen ook een modeshow deed en live-optredentjes. Jammergenoeg waren er sommigen die zich teveel aan het verzoenen waren met alcohol tegen kanker en begonnen er plots te vechten met elkaar.

We gingen wat dichter kijken of er geen gewonden waren en toen ze de amokmakers uit elkaar hadden gehaald was de ene er toch niet te fameus goed meer bij. Hij had enkele snijwondetjes en hij had er een gebroken voet aan overgehouden. De voet hing te bengelen aan zijn been maar de man had geen zeer. We improviseerden een spalk met 2 stukken karton en wachtten tot de ziekenwagen er was. Toen de ziekenwagen er was weigerde de man mee te gaan. Hij tekende een formulier en zorgde voor vervoer naar huis. Hij zei dat hij wel naar de dokter ging gaan de dag erna als hij dacht dat het nodig was. Wanneer de alcohol bij die man zal uitgewerkt zijn zal hij vergaan van de pijn maar hij wou het niet verstaan.

Een drukke maar supertoffe week. Vanavond (zaterdag) starten we met de nacht op spoed. We zullen van maandag op ziekenwagen tot volgende week vrijdag elke dag gewerkt hebben maar we zullen veel meemaken en zeker voldoende uren hebben voor stage.

Ondertussen hebben we kennisgemaakt met de broer van het ziekenhuis, het Montana-ziekenhuis. Dit is de grotere versie van Akasia en samen vormen ze een geheel. We zijn uitgenodigd om daar ook een dag te gaan werken op spoed omdat je daar soms nog meer te doen hebt dan bij ons.

Dikke zoen, knuffels en groetjes

Jeroen

13-03-2010, 15:07 geschreven door Jeroen Missiaen  

Maandag was normaal de bedoeling om te starten op ambulance. Dit werd blijkbaar nogal op zijn afrikaans geregeld waardoor het eigenlijk niet geregeld was :p

We kregen dan te horen dat we deze week op spoedgevallen moesten werken.

Dus maandag was onze eerste werkdag op spoed. De dag begon eigenlijk al redelijk vlot. In de morgen tegen 12u hadden we al zo’n goeie 70 patiënten over de vloer gekregen.

Ik stond die dag op de resus kamer. Dit wou zeggen dat wanneer een patiënt binnenkwam met problemen waarvoor monitoring nodig was, die patiënt naar de resuskamer werd gebracht voor constante observatie.

Na een klein uurtje hadden we een koppeltje over de vloer die met hun wagen tussen 2 bussen was verpletterd. Ze stonden achter een bus voor het rode licht tot er plots een andere bus op de auto inreed en de auto onder het achterste van de bus voor hem werd geduwd.

Gelukkig kwamen ze er nog goed van af. De vrouw had enkel een schaafwonde aan de enkel. De man kwam er van af met snijwonden en 3 gebroken ribben. Hij werd opgenomen omdat zijn lip met plastische chirurgie terug zijn normale vorm moest krijgen. Zijn onderlip hing te bengelen door het glas van de voorruit. Na toch een hele tijd met deze patiënt bezig te zijn was het plots middag.

In de middag zijn we dan maar op pad gegaan om onze dienst op ziekenwagen zelf te gaan regelen. Volgende maandag beginnen we dus op ambulance om 5 shiften van 12u te doen. Blijkt dus dat ook hier in Zuid-Afrika geldt; wat je zelf doet, doe je beter. Bedankt Roger van doe het zelf met Roger ;) :p

Daarna kwam dinsdag. Dinsdag was het eigenlijk kalm. We hadden tijd om de afdeling wat te leren kennen en konden op die manier zelf ook meer doen. Dinsdag was een lange dag en we waren blij dat het avond was.

Woensdag waren we thuis. We hebben eigenlijk niet zoveel gedaan. Ik heb wat artikels gelezen voor mijn eindwerk en heb ondertussen wat geprobeerd om mijn computer weer aan de praat te krijgen.

In de namiddag zijn we dan naar de film geweest. “The book of Eli” een machtige film met een mooie boodschap. Allen daarheen zou ik zeggen :p

Tegen de avond kreeg ik mijn computer weer draaiende. Een geluk want ik kon nog al mijn bestanden kopiëren zodat ik deze niet meer kwijt kan spelen. Het probleem was toen echter nog dat ik wel mijn computer kon laten draaien maar nog geen programmas had die erop werkten.

Donderdag was terug een dag op spoedgevallen. En wat een dag, smorgens was het redelijk rustig tot we plots rond 11u30 een man binnenkregen met klachten van een hartinfarct. De man was een bekend hartpatiënt, 3 jaar geleden had hij al een hartinfact gedaan en zijn vader en oudere broer zijn beiden reeds overleden aan hartproblemen.

De man was aan het werken en voelde de aanval aankomen. Hij nam daarop zijn aspirine onder de tong en sprong in zijn auto. Hij reed naar het dichtst bijzijnde ziekenhuis, ons ziekenhuis dus. Eens op de parking werd het hem te zwaar en biel hij in elkaar.

We probeerden hem te stabiliseren en alles bleek goed te gaan tot ik plots opmerkte dat er op de monitor toch enkele veranderingen aan het gebeuren waren. Ik realiseerde dat de man een voorkamerfibrilatie aan het doen was en duidde de dokter daarop. Hij was gelukkig wakker genoeg en gaf onmiddellijk het commando de defibrilator uit te halen en we gaven de man een elektrische schok. Waarna we overgingn op reanimatie. Miraculeus kwam de man er weer bovenop na 2 cyclusjes van reanimatie.

Er werdt een “after-infarct-cocktail” gemaakt met allerlei medicatie en de patiënt werd overgebracht naar een staatziekenhuis.

Na dit voorval kan je ongeveer wel zeggen dat dit zo onze dag was. Meer speciaals was er niets gebeurt.

Vrijdag was een rare dag. We kwamen toe in het ziekenhuis en kregen de boodschap dat we op het operatiekwartier verwacht werden. We vonden dit nogal raar maar gingen toch eens kijken. We kregen er een gigantisch compliment want de dienst zat met een tekort aan personeel en vondt dat wij de beste kandidaten waren om dat personeel op te vullen. We voelden ons vereerd maar bleven met onze beide voeten op de grond. Nog geen 2u daarna kregen we telefoon dat 1 van ons beiden verwacht werd op ICU om ook daar in te springen voor een tekort aan personeel. Wat volgens mij ook een mooi compliment is. Ik bracht dus de dag door op ICU in plaats van op spoedgevallen en ik keek er voor een redelijk zware patiënt op high care niveau. Wanneer ik iets wou aanpassen of wou doen bij mijn patiënt moest ik gewoon even overleggen met de verantwoordelijke verpleegster.

Na dienst vrijdag om 19u kwam sister Bester ons halen. Ze nodigde ons uit om te gaan eten bij haar thuis en terwijl ook onze trip naar Kaaptstad te plannen. We hadden een leuke tijd. We planden onze vakantie en kon van de gelegenheid en van hun internet gebruik maken om drivers en programma’s voor mijn computer te downloaden. We hebben veel gelachen en het was al snel 12u. We gingen dan ook huiswaarts want zaterdagmorgen moesten we om 3u30 opstaan om te helpen met een waterpunt tijdens een marathon.

Het ziekenhuis voorzag een uitdeelpunt voor water op de marathon. De hoofdverpleegkundige van spoed had ons dan ook gevraagd of we zin hadden om te helpen. We dachten dat dit wel een leuke ervaring ging zijn en gingen dus op het voorstel in.

Nuja we waren de vrijdagavond redelijk laat thuis en konden dus maar een uur of 3 meer slapen. Ik dacht dat dit nogal stom zou zijn en probeerde dus mijn computer te vermaken in die 3u. En zonder resultaat. Ik had de juiste programma’s maar niet de juiste key. Ik ging dan ook maar slapen rond een uur of 2.

Om 3u30 ging die domme wekker en het was veel te vroeg. Wonder boven wonder kon ik nog makkelijk uit mijn bed en sprong onder de douche om wakker te worden. Even later kwam de hoofdverpleegkundige ons afhalen om richting ziekenhuis te gaan.

We verzamelden het materiaal en de mensen die we nodig hadden die morgen en trokken in enkele auto’s richting het uitdeelpunt. Het was amper 2km van het ziekenhuis.

We zetten een tentje op en enkele spandoeken, we droegen allemaal een t-shirt van het ziekenhuis, die we mogen hebben als souvenir en maakten ons klaar voor de lopers. Er passeerden nog enkele vrachtwagen die tafels en drank en bekertjes en ijs leverden en we konden alles opzetten. Rond 6u30 was de eerste loper in zicht. Hij ging echt snel. In ons dialect zouden we ons afvragen:”of datie deur dan oaze gepoept is.” Ze verstonden de uitdrukking niet maar lachten wel enorm :p was het nu met mij of met de uitdrukken dat ze lachten het laat me koud.

Na een kleine 3000 lopers te voorzien van water, cola en sportdrank brak het einde aan. We speelden nu en dan wel eens met de zakjes met water; dat werd uitgedeeld in kleine plastiekzakjes zodat de lopers er meer dan eentje konden meenemen zonder dat het open was. Maar het was in de morgen toch al een kleine 28°C wat dus veel te warm was.

Rond een uur of 11 waren we klaar met helpen en hadden we het gevoel dat we een hele dag bezig geweest waren. Het was amper 11u dus hadden we nog een hele dag.

In de namiddag deed ik nog enkele telefoontjes om een key te bemachtigen en slaagde ik erin om mijn computer te vermaken.

We kregen diezelfde middag ook een telefoontje van een verpleegster van het operatiekwartier, Mariaan, of we zin hadden om s’avonds uit te gaan naar Monte Casino in Johannesburg. We waren er nog nooit geweest maar zagen dit wel zitten, hoe moe we ook waren.

Het is een soort italiaanse stad dat ze probeerden na te bouwen in een grote hall waar je naar de cinema kan, iets kan eten, veel winkeltjes hebt, je kan er shows gaan bekijken van dans en je kan er natuurlijk ook naar het casino gaan om te gokken.

We startten met het kopen van tickets voor Alice in Wonderland in 3D. Eens we die tickets hadden gingen we richting theaterzaal om te kijken welke shows er nog speelden want het was al 20u. We hadden geluk er begon net een show met een stand-up comedian en we konden nog een goed plaatsje krijgen.

We haastten ons richting de zaal want het was ondertussen al begonnen en jawel we zaten op de eerste rij aan de zijkant. Eigenlijk best wel goeie plaatsen.

Nuja iemand toonde onze plaatsen en je raadt het nooit maar de comediant vond er niets beter op om ons te gebruiken in de show. Hij verwelkomde ons voor het publiek en de verpleegster zei dan nog dat we van België waren. Tijdens de show heeft hij dan eigenlijk nog vrij veel ons benoemd tijdens een mop of dergelijke. Het was lachen! En het komische was dat de komiek eerst dacht dat we geen afrikaans verstonden dus soms als hij iets in afrikaans zei dacht hij dat we niet wisten wat het was en lachte hij ermee. Nuja hij had dan snel door dat we eigenlijk wel alles verstonden maar gelukkig was de show in het Engels.

Na de show en na de film gingen we elk 5 euro gaan spelen in het casino omdat niemand van ons het ooit gedaan had.

We begonnen met roulette. Ik won er met 30 rand een 80 rand extra wat ik best aangenaam vondt. Nuja we speelden het uiteindelijk toch kwijt en besloten om naar huis te gaan. Rond 2u30 kwamen we thuis en ik was kapot. Ik kon met moeite nog recht lopen van vermoeidheid.

Zondag sliepen we tot 12-13u en werkten daarna een hele middag aan ons eindwerk.

Ondertussen mijn blog kunnen afwerken. Moe ga ik nu slapen want morgen moet ik er om 5u45 terug uit om een dagje te gaan werken op ziekenwagen. We zullen zien wat het wordt ik ben in ieder geval benieuwd.

Veel groetjes, knuffels en kusjes

Jeroen

10-03-2010, 20:27 geschreven door Jeroen Missiaen  

We zijn ondertussen alweer enkele dagen verder. De tijd vliegt hier werkelijk nog sneller dan de zotte taxi’s op de snelweg. Donderdagmorgen zijn we nog een paar uur dieren gaan spotten in Pilanes. We zagen er weer prachtige schepsels al heeft het de hele dag geregent. Bij het naar buiten rijden van het reservaat zagen we nog hoe een olifant zijn buik aan het vullen was met een boom die aan de rand van de weg stond. Prachtig om zo dicht te kunnen komen bij één van de grootste dieren die er bestaan.

In de namiddag zijn we naar predator World geweest. Dat is een park met alle verschillende roofdieren van cheetahs tot leeuwen tot luipaarden en zelfs wilde honden. Het was prachtig om de meer dan 30 leeuwen te zien lopen en spelen. Uiteindelijk hadden we ervoor gekozen om iets meer te betalen zodat we interactie hadden met een leeuwenwelpje. Een dikke 20 minuten lang konden we spelen met een kleine leeuwin die nog maar een maand en een paar dagen oud was.

Na een boeiende maar frisse regendag verliepen we het grondgebied rond pilanes om terug naar ons eigen stekje te rijden in Akasia.

Vrijdag zijn we inkopen gaan doen en hebben we wat rondgereden hier in de omtrek.

Zaterdag zijn we dan uiteindelijk naar de Zoo van Pretoria geweest. Een van de mooiste dierentuinen van de wereld hebben we ons laten wijsmaken. Het was indrukwekkend hoe groot en hoe uitgebreid de zoo was. We hebben er toch een goeie wandeling van meer dan 6u opzitten toen we terug aan de uitgang waren.

We hadden Hermien, de dochter van Hermien van de braai van vorige week zaterdag meenomen naar de zoo. Het was echt plezant. Ze legde ons uit hoe het er bij haar op school aan toe gaat en we praatten de hele dag over vanalles en nog wat. Nadien zijn we haar thuis terug gaan afzetten. Waar wij niet op gerekend hadden maar haar ouders blijkbaar wel is dat we daar gingen blijven eten. We kregen kip met lekker vers zelfgemaakt brood en een heerlijk slaatje. En niet te missen een goeie Black Label (dit is een biertje die nogal de neiging van jupiler heeft)

Na een lange dag keken we nog op ons gemak naar “it’s complicated” een hilarische film die zij liggen hadden op DVD.

Vandaag is het zondag. We brachten deze morgen de auto terug en zijn nu terug afhankelijk van iedereen. Toen we terug bij ons huisje kwamen moest iedereen van de familie naar de mis en zaten we hier alleen. Ik had zin om naar de mall te wandelen en besloot dit dan maar te doen. Xavier bleef thuis. Het was eigenlijk de eerste keer sinds we hier zijn dat ik alleen op baan was. Dit was wel eens leuk. Na 30 minuten wandelen in de blakende zon kwam ik aan het winkelcentrum. Ik kocht er 2 nieuwe t-shirts want hier zijn het solden van de zomerkleren, iedereen maakt zich klaar voor de koude winter :p (winter is hier nog 15°C) jawel en hier kan je badjes doen, ik betaalde 3 euro voor de ene t-shirt en 7 euro voor de andere. Ik vond dan persoonlijk wel dat ik een ijsje had verdiend voor ik terug wandelde naar huis.

Ik heb leuke foto’s staan op mijn computer van toen we met het leeuwtje aan het spelen waren en dergelijke. Nuja mijn pc heeft ondertussen zijn zegen gegeven en ik doe er nu eigenlijk alles aan om de juiste cd te bemachtigen zodat ik aan mijn bestanden kan want anders zijn we al die foto’s kwijt.

Ik heb wel al duizend keer gevloekt en hoop echt dat ik mijn bestanden terug kan krijgen. Nuja we zitten hier niet zo ver van de Belgian Campus een IT centrum van belgen opgericht ofzo.

Foto’s en dergelijke komen er dus hopelijk aan maar je zult nog wat geduld moeten hebben.

Morgen beginnen we aan een reeks van 4 werkdagen op ambulance en jawel ik kijk ernaar uit. Het is wel spannend niet te weten wat we allemaal zullen meemaken.

Alvast vele groeten, knuffels en zoenen

Jeroen

28-02-2010, 16:29 geschreven door Jeroen Missiaen  

Een week vakantie naar pilanes.

Zaterdagmorgen konden we om onze auto. Een Nissan Micra hadden ze ons gezegd. Nuja na even rijden tot in de grote stad van Pretoria kwamen we toe bij de autoverhuurder. Maar geen Nissan Micra te zien.

Alle auto’s uit onze groep waren reeds verhuurd en we hadden een upgrade gekregen. Een Renault Sandero in gloednieuwe staat. Het kleur stond ons niet echt aan maarja het is champagnekleur en ik ben van mening dat dat een kleur is voor oude mensen :p

Nuja de wagen rijdt niet slecht maar links rijden met het stuur rechts en schakelen met je linker hand is toch even wennen. We reden dan op ons gemak met de auto naar huis om smiddags nog een zwemmertje te doen. Rond 5u moesten we ons dan klaarmaken om naar een Braai te gaan bij de persoon die we het eerst aan de lijn hadden enkele maanden geleden. Zij zorgde ervoor dat we de contacten kregen van de matron die ons uiteindelijk een stageplaats gaf.

Nuja het was echt een leuke braai. En ik denk de eerste braai waar we echt konden relaxen en praten. Het was er echt leuk. Hermien noemt ze, en ze heeft een dochter van 16 die ook hermien noemt. Zaterdag gaan we waarschijnlijk naar de zoo en gaat Hermien met ons mee zo kan ze ook eens weg met jonge mensen want uitgaan is niet zo heel veilig zeggen ze voor een meisje van 16.

Zondag zijn we naar Johannesburg gereden. Men mama had onze portefeuille meegenomen waar ons leefgeld in zat. Ik had die aan haar gegeven om bij te houden vrijdag maar die vergeten terug te vragen. Ze heeft die dan achtergelaten bij kennissen in Johannesburg waar zij vrijdagnacht zijn blijven slapen.

Nuja even rijden en zoeken naar het juiste adres maar we vonden Andreas en Marianne toch nog redelijk snel. Nuja ze hadden niet veel tijd en we zullen nog wel eens afspreken. Wij reden dan door naar het centrum van Johannesburg. We zijn er op de top van Africa gaan staan. Dat is het grootste en hoogste gebouw van heel de stad en je hebt er een ongelooflijk machtig uitzicht op heel Johannesburg.

Daarna zijn we terug naar huis gereden.

Maandagmorgen hebben we onze valies gemaakt om 3 nachten naar Pilanesberg te gaan. We hadden een guesthouse geboekt op 2 km van een van de ingangen van het reservaat. Het reservaat telt een groot aantal dieren waaronder de Big 5. We vonden het niet gemakkelijk maar het is er prachtig. Een grote terras met een zwembad en heel relax. Onderweg hadden we voor het eerst het echt afrika gezien met de townships. Echte wijken of dorpjes eigenlijk met allemaal huisjes uit golfplaten en de typische beelden zoals in de filmpjes. We probeerden zo onopvallend mogelijk foto’s te trekken want eigenlijk is het erg om de verschillen zo goed te merken tussen waar wij verblijven en de huizen die wij kennen en dan zo’n dorpje te zien.

Nuja dinsdag zijn we dan naar het park gegaan. We stonden om 5u op om  rond 5u30 al binnen te kunnen in het park omdat het dan nog niet te warm is en je de dieren ziet opkomen met de zon.

Het was prachtig. We hadden een kaart gekocht met een checklist van alle dieren die je ziet enzo. Onze eerste dieren die we zagen waren giraffen. Eerst stonden ze nogal ver maar blijkt dat de weg tot eigenlijk naast de giraffen liep waardoor we vrij dicht kwamen.

Daarnaast zagen we veel zebra’s en Kudu’s en bokjes. Maar ook enkele olifanten en heel wat neushoorns.

We reden de hele dag door het natuurgebied. Soms op wegen waar je eigenlijk een 4x4 voor nodig hebt. Wij deden alles met de Sandero :p na een lange dag hadden we 3 van de Big 5 gezien en besloten we een eenzaam pad naar een andere gate van het park te volgen om zo richting Hotel te rijden.

Tijdens dat laatste eindje kwamen we nog een eenzaam vroutjesolifant tegen op 10m van het weggetje. We bleven even staan en het was alsof ze het door had. Ik legde de motor stil en madam kwam even poseren voor de camera en stak ons weggetje over. Nuja ze liep door en draaide 20 meter verder nog eens naar ons toe om te kijken hoe we verder reden. We hadden eigenlijk niet veel tijd om te treuzelen want om 7u sluit de poort van het domein en we hadden maar 30 min meer om 6km af te leggen. Geloof me op die baanjes is dat krap.

We hadden nog net tijd om op ons gemak te rijden en niet te moeten opjagen tot we plotsen geblokkeert werden door een groep 4x4’s met toeristen. Ze stonden aan de kant van de baan allemaal in 1 richting te kijken.

We vroegen wat ze gezien hadden en er was een luipaard gespot op de rotsen van de berg naast ons.

We legden de motor af en kropen door ons raam om met een verrekijkertje te kijken. We zagen hem mooi heen en weer lopen maar konden er geen deftige foto van nemen het was te ver.

Nuja 10 minuten later moesten we als rallypiloten doorrijden want de poort ging sluiten. Eindelijk aan de poort toegekomen om 19u05 enja hij was op slot. Gelukkig kon ik nog iemand van de Security zien die voor ons kwam opendoen maar eigenlijk mocht hij dat niet doen. Hij moest eigenlijk een van de rangers bellen om ons eruit te laten maar was op een ‘niet officiële’ manier aan een sleutel geraakt want iedere dag komen er zo wel enkele mensen te laat bij de poort.

Nuja uitgetelt kwamen we op ons verblijf en kregen we nog een 3 gangen menu met een slaatje een half kieken en een dessertje. Het was zeer lekker maar veel te veel. We aten wel de beste frieten sinds we hier zijn want de eigenaars zijn Italianen en weten hoe ze frieten moeten bakken.

Vandaag zijn we naar Sun City geweest. Dit wordt ook wel eens het zwemparadijs van Zuid-Afrika genoemd. Ik heb proberen foto’s te trekken met de gsm omdat we geen camera mee hadden en ik zal ze op facebook zetten zodra we thuis zijn in pretoria.

Het was er machtig. Een groot nagemaakt strand waar af en toe een grote golf werd gemaakt van enkele meters hoog, het was machtig.

Daarnaast had je ook nog een deel glijbanen waarvan 1 naar beneden ging met meer dan 70% steil. En die snelheid die je maakte was ongelooflijk.

Nuja na een lange dag zwemmen en rusten zit ik hier nu nog te puffen van de warmte en een blog te typen voor jullie ;)

Morgen gaan we nog een halve dag in het safaripark rijden en smiddags gaan we naar een roofdierenreservaat met leeuwen, cheetahs, jackhalsen,… en we gaan er met pups spelen van een luipaard of een leeuw. Dusja jullie zullen het allemaal wel nog horen en mss wel foto’s zien ;)

Groetjes Jeroen en dikke zoen en knuffel

24-02-2010, 18:00 geschreven door Jeroen Missiaen  

Enkele dagen werken op ICU zitten er alweer op. Na een boeiend weekend vorige week vlogen we er maandag terug in. Toen we toekwamen op de dienst konden we niet voorbij het nieuws paseren dat er zondagavond een schietincident gebeurt was aan de inkom van het ziekenhuis.

Een mama had haar kindje binnen gebracht op spoed maar kon dit niet betalen. De nieuwe vriend van haar was wat later ook naar het ziekenhuis gekomen om de rekening te betalen. Bij het toekomen aan het ziekenhuis werd hij namelijk tegen het lijf gelopen door de ex van de vrouw.

De man trok daarop zijn geweer uit zijn zak en schoot de man 2 kogels in de buik en 1 in de borst. De man viel als een blok ineen en de ex schoot zich een kogel door het hoofd waardoor hij op slag dood was.

De vriend werd in kritieke toestand onmiddellijk op de operatietafel waarna hij op de intensieve zorgen werd ondergebracht. Maandag was xavier samen met zijn verpleegster verantwoordelijke voor deze man. Ik kon mij ontfermen over een dame die AIDS had en die er beetje bij beetje en alsmaar sneller op achteruit ging.

Dinsdag werd ik bij de man met de schotwonden geplaatst. Hij was er erg kritiek aan toe waardoor we de familie verzochten hem nog te komen bezoeken. Enige tijd nadat de familie langsgekomen was merkten we dat de parameters aan het dansen waren. Het ging van slecht naar nog slechter. De dokter kwam nog even langs om de patiënt te zien en de probe voor de saturatie en hartslag was losgekomen. We hadden enige moeite om deze weer normaal te krijgen tot ik de vaststelling deed dat we die niet meer gingen normaal krijgen. Ik kon nog aan de pols nog in de hals een hartslag waarnemen waarop de dokter dit controleerde en de patiënt overleden verklaarde. Het was een moment die ik niet snel zal vergeten.

Doordat hij overleden was op onnatuurlijke wijze mochten we niets uit de patiënt verwijderen en moest de politie langskomen om foto’s te nemen en om hem over te laten plaatsen voor autopsie.

De dag was snel voorbij en versleten ging ik dan ook vroeg gaan slapen.

We zijn de woensdag weer met volle moed vertrokken met de driver. Hij rijd als een zot maar tegenwoordig zijn we meestal wel op tijd. Die dag kreeg ik een patiënt volledig onder mijn hoede en moest ik alle observaties en interpretaties zelf doen. De verpleegkundige kwam dan wel controleren of als ik iets niet zeker wist kon ik het met haar bespreken.

Ik bracht de dag goed door en kreeg nadien zelfs complementen dat ik het zo goed kon.

Donderdag was een beetje een rare dag. We begonnen de dag met elk een patiënt en het afscheid van de matron. De dame die er eigenlijk voor gezorgd had dat we in dat ziekenhuis konden werken had haar ontslag genomen om een zelfde post in te nemen maar in een ander ziekenhuis. We gingen dan ook naar haar afscheid en hadden een doos Belgische koekjes mee van Jules destrooper die we haar cadeau deden.

Sister bester, de verantwoordelijke voor de studenten binnen het ziekenhuis kwam ons dan vertellen dat we om 2u moesten stoppen omdat ze ons mee ging nemen naar een ander departement van gezondheidszorg in Zuid-Afrika. Haar hond was doodziek en moest naar de het universitair ziekenhuis worden gebracht voor onderzoek. Het kolosale beest woog een ferme brok en daarvoor had ze ons nodig. We kregen het arme beest in de auto en toen we aan het hospitaal arriveerden ging ze een brancard halen speciaal voor honden. Het ziekenhuis was beter uitgerust denken wij dan vele andere ziekenhuizen voor mensen.

De hond werd opgenomen om meer onderzoeken te kunnen doen en wij gingen nog een stapje zetten in Zuid-Afrika.

We gingen haar moeder oppikken om dan op zoek te gaan naar een ideale plaats voor een verjaardagsfeestje voor de moeder. We reden op de meest onvindbare wegen en zagen een natuurlijk meer. Het was er prachtig en rustgevend maar we konden daar niet lang blijven want de zoektocht ging door.

We konden soms niet meer van het lachen. De conversaties tussen de sister en de moeder waren hilarisch. De moeder was daar tien jaar geleden al eens geweest en we moesten afslaan op een zandwegel, nuja elke zandwegel zei ze dat het deze kon zijn waardoor we toch meerdere malen afgeslagen zijn.

Nuja na veel zoeken vonden we een mooie lapa (dat is zo’n plaats voor feestjes). We gingen nog inkopen doen om te kunnen wokken s’avonds en keerden huiswaarts.

De vrijdagmorgen kwam mijn mama en mijn tante nog even op bezoek. Ze hadden gezegd tegen de middag daar te zijn. Nuja ze waren daar al om 9u30 en dit deed ons even verschieten maar we waren blij om hen nog eens terug te zien. We waren  blij dat ze van hun reis genoten hadden en besloten over de middag te gaan eten in Jhon Dorys dat restaurant met die lekkere vis waar wij vorig weekend al eens gingen eten. Voor 50 euro hadden we alle vier meer dan genoeg geten en gedronken. We toonden hen nog eens hoe de mall bij ons eruit zag en gingen terug naar ons verblijf.

We zaten nog wat in het zwembad en gingen even tot boven aan de property waar je een fantastisch uitzicht hebt.

Tegen een uur of 6 moesten we dan weer afscheid nemen en deze keer tot we weer in België zijn. Zij reisden nog een avond door tot in Johannesburg waar er kennissen wonen om morgen terug naar huis te vliegen.

Wij gaan morgen om onze auto en gaan deze week met vakantie. We gaan naar Pilanes en Sun City. Een natuurreservaat waar we hopen om de Big 5 te zien en Sun City is het zwemparadijs van Zuid-Afrika.

Dat wordt genieten van de zon en de warmte maar vooral van de rust.

Dikke zoen en knuffel

Jeroen

19-02-2010, 19:49 geschreven door Jeroen Missiaen  

Met een opnieuw zeer bewogen weekend achter ons gaan we morgen terug van start voor 4 dagen op intensieve. Nuja voorbije dagen waren best wel tof want vrijdag hielden ze een Valentijnsdag in het ziekenhuis en moesten de verschillende afdelingen een taart versieren om de afdeling van Valentijn te worden. Ook moesten ze hun afdeling versieren vol sfeer rond Valentijn. Dit was best wel nog tof want iedereen werkte samen om zijn dienst toch maar dat beetje mooier te maken en hun taart toch maar de lekkerste en mooiste te laten zijn.

En jawel zoals je me kent ben ik hier en daar eens gaan proeven van al dat lekkers :p mmmmm de valentijnsfeer kwam bij mij al volledig boven alsof het gewoon een buikgevoel is in plaats van commerciële dinges. Hehe :p

Zaterdag zijn we lang blijven liggen in ons bed want buiten was het veel te warm en in onze kamer 26°C was het wat frisser. Nuja we konden ook niet blijven liggen tot midden in de namiddag daarom besloten we rond 10u30 toch maar op te staan.

Het was heet buiten, ik denk dat het onze warmste dag was sinds we hier in Zuid-Afrika zijn. Smiddags zijn we dan ook gaan eten in de Jhon Dory’s een restaurant met vooral visgerechten enzo. We hebben ons buikje letterlijk vol gestopt met lekkere filets, calamarés en scampis. Het was er goed, met de airco was het zalig om binnen te zitten. We waren tijdens het eten weer beginnen fantaseren over een zwembad bij ons verblijf voor dagen zoals deze.

En besloten om de namiddag te vullen met een film in de cinema want daar is het altijd lekker fris met de airco.

Het was een overrompeling aan de cinema maar we kochten toch ons ticket. We hadden wel nog een uurtje over om op ons gemak de toer te doen in de mall en besloten uit curieuzeteit toch maar eens te gaan kijken hoeveel een zwembad ons zou kosten.

Bleek dat zo’n zwembad eigenlijk nog best betaalbaar is hier in Zuid-Afrika. We besloten dan maar om er eentje te kopen. Nuja we gingen eerst onze film zien om daarna het zwembad en onze inkopen te doen.

De film begon normaal om 14u30 maar door de massa mensen was hij maar om 15u gestart waardoor hij pas om 17u eindigde. Jawel in het weekend werken ze hier in Zuid-afrika niet zolang dus sloten alle winkels om 17u waardoor we noch zwembad noch eten hadden.

S’avonds zochten we nog wat veblijfplaatsjes op voor binnen een week als we op vakantie naar Sun City en Pilanes gaan.

De zondagmorgen gingen we mee naar de kerk met een van de verpleegkundigen van intensieve. Vrijdag waren we aan het praten over onze ervaring van vorige week en ons idee over kerken hier die anders was dan wat we vorige keer zagen. Ze overtuigde ons om haar te vergezellen met haar gezin naar hun kerk.

Wel dit was hemel en aarde verschil. Je moest er niet speciaal deftig gekleed zijn en je kwam hoe je zelf wou en met wie je zelf wou. Toen we binnen kwamen wisten we al genoeg. Het was een grote hall met een podium en plaatsen voor 800 man. En op het podium stond een 14-delige live-band. Toen de viering begon heeft de band voor anderhalf uur gespeeld en het was machtig. Je kon niet blijven stilzitten op deze muziek, zelfs ik stond op mijn blote voeten te dansen en te klappen het was een zalige manier om je geloof uit te drukken. Er staat geen paster of paus boven je maar je staat rechtstreeks in contact met datgene waar jij in gelooft zei de verpleegster.

Het was echt tof om de mensen zo intens te zien geloven op zo’n vrije en vredige manier. En iedereen was daar, blank, zwart, indisch, Engels, Afrikaans… zelfs belgen (Xavier en ik :p)

Nuja na de viering vroegen we of ze ons konden afzetten aan de mall zodat we onze inkopen vandaag toch konden doen. We gingen eerst op zoek naar ons zwembad en vonden die. Daarna aten we nog iets en gingen we onze inkopen doen om eten en drinken te hebben voor de hele week.

Eens we terug thuis waren zijn we onmiddellijk in actie geschoten samen met de eigenaar en sleurden we met kruiwagens vol zand om een effen en zachte ondergrond te hebben voor ons zwembad. Na vele keren op en af lopen met een oude kruiwagen konden we het zwembad in elkaar steken. Het heeft een diameter van meer dan 3 meter en een diepte van 75cm. Geloof me dat is echt groot.

Rond 19u deze avond konden we een eerste plons wagen en jawel het was zalig. Nu we een zwembad hebben aan ons verblijf hebben we eigenlijk alles om hier te kunnen blijven. Nuja ik mis jullie teveel om niet terug te komen ;)

Veel knuffels en kusjes

Jeroen

PS happy Valentine pietekootje dikke zoenen!!!

14-02-2010, 20:31 geschreven door Jeroen Missiaen  

Amai, het is ondertussen al even geleden dat ik iets kon posten. Dit omdat we enerzijds weinig tijd hadden en anderzijds omdat we moeilijk aan internet konden raken.

We beginnen bij het weekend. Zondag hadden we de langverwachte braai bij de familie van sister Renete. Jawel smorgens zijn we vroeg opgestaan om mee te gaan naar hun kerk.

We wisten eigenlijk niet goed wat we konden verwachten, we besloten dan maar een hemdje aan te doen en schoenen in plaats van onze slippers.

Toen we opgepikt werden was het al snel duidelijk, we gingen uit de boot vallen met onze shorts. Nuja vol goede moed reden we naar de kerk.µ

Aan de kerk zagen we eerst enkel oude mensen in kostuum en maatpakjes en daarna kwam er ook heel wat jonger volk toe maar even shiek gekleed :p jawel we vielen op als buitenstaanders :p

De mis zelf duurde een uurtje, psalmen zingen in het zuid-afrikaans en een veel te lange preek, het was niet wat ik verwacht had. Tijdens de mis moesten we soms rechtstaan om een psalm te zingen en plots moesten enkel de vrouwen gaan zitten.

Ik had het daar nogal moeilijk mee de man stond daar letterlijk nog steeds boven de vrouw. Gelukkig was Wickus, de zoon van Renete, ook mee zodat hij kon zeggen wanneer we wel en niet konden zitten.

Na de mis reden we richting huize renete omdat zij andere kleren wouden aantrekken, begrijpelijk met een temperatuur van +/- 30°C.

Uiteindelijk belandden we bij haar ouders thuis voor de familiebraai. Ouwpa was al aan het braaien in de achtertuin in de schaduw van een grote boom en wij voegden ons daarbij toe. We kregen al snel een pintje (miller ofzo een licht biertje, man ik verlang naar jupiler :p) en konden kennis maken met de “echte” manier van braaien.

Eens het eten klaar was gingen we binnen zitten want buiten was het te warm om te eten. Ouwma had vers brood gebakken en alles was er vers. Ouwpa deelde de wijn uit en maakte het gebed. Daarna konden we beginnen eten. Ik heb nog nooit zoveel gegeten sinds ik hier in Afrika zit, het was overheerlijk.

Tot slot besloten we maar om in het zwembad te springen in de tuin, en je hoort me al komen, het was zalig. Het was snikheet buiten en het water had ongeveer 27°C (en dat zonder verwarmd water)

Na het zwemmen gingen we naar Renete’s huis en keken we nog naar ‘mama jack’ , een grappige afrikaanse film, want buiten was het beginnen gieten en donderen en bliksemen.

Na de film hoorde ik Renete al afkomen om daar te blijven en de volgende morgen terug te gaan naar huis. Nuja ik was haar voor en zei dat we dan maar eens terugmoesten omdat mijn mama de dag erna vroeg arriveerde en we nog vanalles moesten in gereedheid brengen.

Eens we thuis waren zijn we redelijk vroeg gaan slapen. We waren moe van de hitte en de drukte.

De maandagmorgen verhuisden we nog een bed zodat men mama en men meter goed zouden kunnen slapen.

In de namiddag waren ze eindelijk daar. In een shieke auto al puffent van de zon maar blij dat ze er waren.

We showden onze residentiële woonst :p en aten een croque monsieurtje :p

Daarna gingen we richting Pretoria om hun Questhouse te vinden waar ze dinsdagavond nog naartoe zouden moeten rijden. We vonden het vrij snel en gingen daarna nog naar een mall in de omtrek voordat we terug naar ons stulpje kwamen om te braaien.

We nodigden de familie uit om er bij te komen en het was een gezellige en ontspannende avond. We maakten het niet te laat want met ons gedachten al bij de olifanten gingen we slapen om dinsdag om 6u op te staan.

Na een lekker ontbijtje reden we richting ‘the elephant sanctuary”. We hadden ons ingeschreven voor het programma van 8u en konden de olifanten borstelen, ermee gaan wandelen, alle onderdelen van een olifant konden we voelen hoe hard of zacht dat deeltje was en tenslotte mochten we hen nog eten geven.

Het duurde ongeveer 2u en het was hemels hoe we in interactie konden komen met de olifanten.

Over de middag hadden we een lichte lunch in de Wimpy aan de rand van het meer en van daaruit reden we richting verrassingsbestemming.

We hadden eigenlijk al lang door waar we naartoe gingen maar speelden het spelletje nog behoorlijk lang mee.

We bezochten het Lesedi Cultural Village waar we kennis maakten met 5 originele Afrikaanse stammen en gewoonten. We leerden hun muziek kennen, hun dans, hun eten het was magnifiek.

Toen we toekwamen waren we nog een beetje te vroeg maar dat was niet erg want ze hadden er allemaal winkeltjes en er was een groepje muziek aan het spelen.

Ik speelde zelfs met hen mee en we speelden het liefje van “in the jungle” van de leeuwenkoning.

Daarna kregen we een rondleiding door de verschillende dorpjes en overal kregen we uitleg over hoe die stam in elkaar zat.

Daarna kregen we een kleine pauze om dan uiteindelijk uitgenodigd te worden in een grote ronde hut waarin we een voorstelling kregen van hun manier van dansen en op het laatste moesten we meedansen.

Om de dag af te sluiten gingen we naar het restaurant om hun gerechten te proeven zoals krokodil en pap en schaap en kip. Het was wel lekker, kzou het direct opnieuw doen.

Moe en voldaan reden we in de donker richting huiswaarts, dat was even zoeken om de weg terug te vinden maar we raakten goed en wel thuis.

Snel afscheid nemen van mijn mama en mijn meter omdat zij  nog naar hun slaapplaats moesten rijden.

De woensdag was voor ons veel te vroeg opstaan om te gaan werken. We begonnen aan onze 2 dagen op Pediatrie.

Toen we toekwamen vlogen we er onmiddellijk in. We staken enkele gastjes in bad en gaven de kleintjes eten. Ons hartje smolt van de kleine gastjes en het was allemaal zo erg niet als iedereen beweerde. Als er een kindje aan het schreeuwen was dan moest je die gewoon wat TLC geven. Dat is het beste medicament die ik tot nu toe heb leren kennen.

Neenee maak jezelf niks wijs, het staat voor Tender Loving Care, en jawel het helpt bijna altijd zonder neveneffecten.

De twee dagen gingen dan ook snel en hier zit ik dan moe maar gelukkig te typen op men bed.

Veel groetjes en tot volgend schrijven.

PS foto’s komen op facebook als ik ze heb, wij hebben geen foto’s getrokken omdat mama en tante dit al deden.

11-02-2010, 20:04 geschreven door Jeroen Missiaen  

Vier dagen operatiekwartier zijn achter de rug. We hebben er veel geleerd wat betreft het positioneren van de patiënt en het hanteren van steriliteit maar we zagen soms toch ook minder toffe zaken. We kwamen ondermeer in contact met amputatie, vaginale operaties, verwijderen van gezwellen en nog veel meer kiezigheid…

Het waren de eerste werkdagen die voor ons voorbij vlogen. Voor we het wisten was het tijd om weer naar huis te gaan en we amuseerden ons daar goed. Het was een leuk team waaronder enkele mensen die ons alweer willen meenemen naar allerlei toestanden maar dat maakt het juist zo’n groot avontuur :p

Smorgens blijft telkens weer een groot vraagteken of onze driver ons wel zou komen halen. We hebben eens meer dan een uur gewacht op hem en hem ondertussen al gebeld en ge-sms’t en hij zei telkens: “I’m on my way”. Nuja uiteindelijk is er dan de volgende dag iemand van de dienst achter ons gekomen en heeft de driver toch serieus onder zijn viool gekregen van de manager waardoor hij nu zelfs al te vroeg zou durven komen :p

We zijn woensdagavond naar de cinema geweest om Avatar te zien. Wel het is een aanrader geloof me, een zotte film man nie te doen. Nuja als je hem wilt bekijken kom dan naar hier want wij hebben maar 25R (2,5€) betaald :p daarna zijn we naar de mc donalds geweest en jawel we vielen er achterover!

Zo proper en zo’n goede bediening kun je in heel belgië nergens vinden in Mc Donalds. Nuja we bestelden voor elk een menu, we waren met 3, en betaalden 8,5 euro :p

Het leven in Zuid-Afrika is eigenlijk zo duur nog niet voor een Belg.

Dit weekend vroeg sister Renete om Vrijdag, Zaterdag en Zondag bij hen door te brengen. We hebben dit subtiel aangepakt en gezegd dat we niet kunnen voor 3 dagen.

Zondag komt ze ons wel halen rond 8u om naar een Afrikaanse mis te gaan en daarna naar de veelbelovende braai met de familie te gaan. Het zal weer een dag worden om niet te vergeten.

Maandag komt mijn mama in de namiddag toe bij ons en dinsdag gaan we olifanten gaan wassen en eten gaan geven en ermee wandelingsje maken. Smiddags heeft mijn mama iets geboekt maar dat is een verrassing voor mijn  verjaardag en weten we dus niet wat het zal worden.

Nuja ik zal jullie na dit weekend zeker op de hoogte brengen van de avonturen ;)

PS: enkele weetjes:

Vorige week verongelukte een moto-rijder op de grote baan tussen ons verblijf en ons werk;

Deze week vloog er een vliegtuig tegen de berg achter ons verblijf door de mist;

En ik zou zeggen, vrienden van het rode kruis, geef er zondag een lap op!

Vrienden van de KSA ga zondag met zoveel mogelijk gaan helpen dan verdienen we er nog een centje aan!

Vrienden van school, succes ik hoop dat de punten goed zijn want we kunnen ze elke dag in onze bus verwachten;

En iedereen anders, denk eraan, carnaval komt dichter dus als je nog geen kostuum hebt, begin er dan aan!

En ik mis jullie allemaal ongelooflijk veel en verschrikkelijk maar beleef hier de tijd van mijn leven!!

Kus
Jeroen 

05-02-2010, 00:00 geschreven door Jeroen Missiaen  

Na ons avontuur van woensdag waren we enkele dagen thuis.

Donderdag hebben we een niets-doen dag gehouden, we hebben wat in de zon gezeten en wat artikels gelezen voor ons eindwerk voor zover we die al hadden.

Vrijdag zijn we gaan shoppen :p jawel ik had nog een short tekort mee om goed te zijn. Het zijn hier ook solden, van goedkoop naar spotgoedkoop.

We hebben dan nog wat inkopen gedaan om eten enzo in huis te hebben voor komende periode. Over de middag zijn we gaan eten in de Spur, ribbetjes met frietjes, man da was lekker.

Zaterdag waren we van plan om eerst een uur of 2 naar het internetcafé te gaan en te werken voor ons eindwerk en daarna naar de cinema te gaan. Bleek dat heel het winkelcentrum zonder internet zat :s nuja we zijn dan maar naar de cinema geweest want dat kost hier maar 2.5euro :p voor dezelfde films als in belgië

Zaterdagavond was er een grote braai omdat een van de zonen van de eigenaars jarig was. Hier is het fenomeen bring en braai zeer populair. Iedereen mag komen maar moet zijn eigen eten meebrengen enzo, best wel gezellig. Iedereen met de frigobox mee :p

Vandaag dan was het super weer. De zon scheen en er hing haast geen wolkje aan de lucht. We zijn de berg op getrokken die achter ons verblijf ligt maar het was eigenlijk wat te warm om gezellig weer te hebben.

Morgen beginnen we op het operatiekwartier voor 4 dagen. Ben benieuwd wat ik daar allemaal zal leren … het lijkt me super interessant en we hebben ondertussen al ondervonden dat deze dienst zeer strikt is naar hygiëne en organisatie toe, we zullen zien.

31-01-2010, 17:59 geschreven door Jeroen Missiaen  

Materniteit:

Maandag begonnen we 2 dagen op materniteit. Omdat je op spoedgevallen soms in aanraking komt met een spoedbevalling leek dit wel interessant.

Maandag onze eerste dag, we keken er wel naar uit en kregen in de morgen een hele rondleiding hoe alles in elkaar zat.

De dienst was opgesplitst in 2 delen, het ene deel voor de vrouwen in arbeid en de delivery rooms, de andere kant van de gang voor de mama’s en hun kersverse baby’s en de zwangere vrouwen waar iets anders aan scheelt.

Een boeiende morgen dus!

De namiddag was echter iets minder. Er lag tegen 14u nog 1 patiënt, en geloof me hier in Zuid-Afrika staat zelfzorg op de eerste plaats, dus hadden we niks om handen. We hebben af en toe eens een rondje gewandeld in het ziekenhuis en we hebben de krant gelezen maar voor de rest konden we blijven wachten op een bevalling. Toen het eindelijk 19u was konden we naar huis. E

Je zou het niet geloven maar van 12u niks doen ben je nog meer moe dan 12u iets doen.

Uitgeput zijn we dan thuisgekomen en vroeg gaan slapen want de volgende dag moesten we weer op materniteit staan.

We gingen met een klein hartje gaan werken omdat we wisten dat er zeker 1 geplande bevalling was via een keizersnede.

Nuja toen we toekwamen was er in de nacht echter het een en het ander gebeurd. Er lagen 7 patiënten waaronder 2 kindjes die geboren waren.

Nuja om 8u30 konden we al meegaan met die geplande bevalling om te gaan kijken hoe een keizesnede er in het echt aan toe gaat. Ik moet zeggen best wel indrukwekkend om een kind zo, en zo snel op de wereld te zien komen. Het was een meisje.

Ondertussen was er nog iemand toegekomen die moest bevallen maar dan op de natuurlijke en gewone manier. Dat was spannend want we wisten niet hoe snel het zou gaan en wanneer ze ging bevallen.

Af en toe even tchecken of alles in orde is met deze mevrouw enja het ging goed, de weeën kwamen steeds sneller en intenser.

Ondertussen kwam er nog een spoedbevalling binnen met de ziekenwagen.

Een urgente keizersnede want de dame was reeds in arbeid en de baby had besloten eruit te komen. Er bleek echter 1 probleempje te zijn, de baby was te groot om de voordeur te nemen. In allerijl had de dokter dan maar besloten de baby wat terug te duwen en via keizersnede een achterdeurtje te maken. En jawel in nog geen 30 minuten tijd was onze 2^e baby ter wereld.

Terwijl we alles op de voet aan het volgen waren in het operatiekwartier was het grote moment zo goed als aangebroken voor de dame in arbeid.

Ze kwamen ons halen om ook dit te kunnen beleven.

We waren er met 1 verpleegkundige en de ouders aan het wachten op de dokter maar de baby was van andere gedachte en besloot niet te wachten. De verpleegkundige probeerde alles zo veel als mogelijk te rekken maar tevergeefs. Ze besloot dan maar de baby op de wereld te helpen.

Jawel dit was echte Afrika-Time 1 verpleegkundige die de hele bevalling alleen deed. Telkens we vroegen of we iets konden doen zei ze:” neen hoor let gewoon goed op want het zal snel gaan”.

Ik denk, nog maar een goed halfuurtje bezig en de baby was daar. Een flinke jongen die niet echt van zin was om te wenen. Alles was wel in orde, hij ademde goed en had 1 schruweltje gegeven maar anders wou hij niet wenen. De ouders vonden dit nogal raar, nuja de baby kon niet gezonder zijn dus waren ze supertrots.

Net toen we aan de nageboorte begonnen was de dokter daar. En gelukkig want niet alles wou spontaan naar buiten komen. De dame moest nog even naar het operatiekwartier maar kwam goed en wel terug naar de kamer.

Nog even later op de middag hielpen we de kinekies eten te geven en een badje te geven enjawel deze dag ging snel voorbij.

Vandaag is dan mijn verjaardag.

Toen ik opstond had ik enkele pakjes die van belgië meegekomen waren op de een of andere manier en die kon ik eindelijk na 10 dagen op te kijken openmaken.

Er zat een super dvd bij waar de meesten onder jullie een boodschap hebben op achtergelaten. Alvast een dikke merci daarvoor het was leuk wakker worden met deze ik denk toch 25 minuten durende film :p

We hadden ook een afspraak om 9u30 om te gaan raften op de krokodillenrivier. Een stuk waar geen krokodillen zaten weliswaar :p

We hadden de tijd van ons leven. We begonnen met een stukje stroomopwaarts te varen zodat we goed opgewarmt raakten en dan nog een extra stroomversnelling konden genieten.

De toon was al snel gezet. Met een toffe gast, David, gingen we met z’n drietjes de rivier af om zowat een 16-tal versnellingen te doorstaan.

Het was zwaar maar super tof. Het weer is vandaag iets minder het is nogal bewolkt maar dat was goed want daardoor bleef het rond de 25-27°C wat ideaal was om te rakten.

Door de massa regen van de voorbije dagen stond het water hoog en waren de golven soms wat wilder maar dit hield ons niet tegen.

We hadden ook heel wat rustige stukken rivier waar we van de natuur konden genieten. Het was zalig. We zagen een gier, een arend, enkele visvangende vogels met lange bekken en jawel een hele kudde blauwkontaapies. Het was de max.

We sprongen ook enkele keren van een rots af de rivier in. Een 6-tal meter hoog maar wel verfrissend!

Het was een machtig avontuur en maakte mijn verjaardag onvergetelijk.

Nu schijnt de zon hier eindelijk en is het tot een 29°C geklommen waardoor ik op mijn terrasje zit te schrijven naar jullie. Naast me een grote boom vol kleurrijke vogeltjes die vrolijk tchilpen… wat moet een mens nog meer hebben.

De foto’s van het raften ging die man op zijn facebook zetten maar wanneer wist hij nog niet dusja je zult wel zien op facebook ;)

Er staan foto’s van ons op materniteit op facebook en het schept een beeld hoe ziekenhuizen er hier uitzien de gang enzo.

We zijn nu 5 dagen thuis en gaan dan 4 dagen op het Operatiekwartier gaan werken.

Alvast bedankt aan iedereen voor de wensen voor mijn verjaardag, ik zal er een op drinken, al kennen ze hier geen jupiler maar ik ontdekte Amarula, een machtig drankje in de trend van Bailys.

Kusjes aan iedereen en tot het volgend schrijven ;)

27-01-2010, 15:48 geschreven door Jeroen Missiaen  

Amai, amai, amai…

Donderdag een lange dag en vooral lastig want ik heb nogal last van een kopkoede lik dawe zeggen :p

We kregen donderdag al meer de kans om her en der te helpen met eten geven aan de babekies. Donderdag was ook de dag dat we enkel met zwarte verpleegsters werkten die van het agentschap opgeropen waren omdat er te weinig personeel voor handen was. Ik kan je garanderen die mensen kunnen nogal lachen, ik amuseerde mij rot met alleen nog maar die nurses onder elkaar bezig te zien, typische afrikaanse vrouwen :p

Op hygiënisch vlak doen ze al hun best want handen moet je de hele dag door wassen of ontsmetten, nuja het is al snel een routine toch heb ik nog bemerkingen bij de krekels die we hier en dan eens rond zien springen op dienst en het personeel die in werkkledij van thuis komt, niet altijd even proper bij de mensen thuis. We hebben dat met hen besproken en het heeft hen wel aan het denken gezet.

Vrijdag onze laatste dag gewerkt op NICU en veel mogen doen. We mochten nappies verversen, eten geven en zelfs wanneer hun, jach hoe noemt da nu weer, (de persoon die elke dienst rondgaat en een soort testje doet voor een handeling) die madam dus, langskwam werd er aan elke verpleegster gevraagd efkes een korte simulatie te doen van een baby die plots geen polsslag meer heeft. Maar ook wij werden even op de rooster gelegd en moesten deze baby behandelen. Jawel wij zijn er vlekkeloos in geslaagd om da kindje te redden en te reanimeren, maar tot onze verbazing slaagden grootendeels van de verpleegkundigen niet in deze test, da madammeke zal dan ook nog eens terugkomen binnen een maand en dan moet het in orde zijn.

Die mevrouw is eveneens de persoon die normaal voor de buitenlandse studenten alles regelt, sister Estele, dus hadden we eindelijk de juiste vast. We hadden over de middag, ja want middagpauze kennen ze niet, ze werken 12u en eten tussendoor even iets maar houden geen pauze, over de middag zijn we dus langsgeweest op haar kantoor en daar zijn we tot enkele conclusies gekomen :p

We zullen waarschijnlijk 1 à 2 weken mee kunnen met de ambulancedienst omdat deze van het ziekenhuis uit is, en we gaan veel uren op trauma moeten doen maar de algemene diensten kennen ze hier niet en ze maken enkel onderscheid in surgical en medical ward, vraag me het verschil niet want ze smijten er toch alles door elkaar als ze maar een bed hebben.

Ook kregen we een boekje mee die voorgangers van ons aan haar bezorgd hadden met allemaal hostels in en een kustroute via BazBus een busje voor backpackers die van pretoria naar Cape Town reist. Een interessant boekje die we in onze vrije tijd waarschijnlijk zullen raadplegen.

Dusja onze vrijdag begon al zeer goed :D we hadden geluk we moesten vrijdag maar een halve dag werken tot 13u.

MAAAR we waren dezelfde dag uitgenodigd om te gaan eten bij de unit manager van de NICU, sister Renete. Wij vonden deze uitnodiging wel aardig en gingen er dus op in. Nuja Renete is een beetje gastvrij, huhum meer dan een beetje dus na een kwartier kwam het erop neer dat we daar gingen eten vrijdag en dan bleven we daar slapen zodat ze ons een lekker ontbijt kon maken om dan samen naar de mall te gaan om inkopen te doen want hier zaten we zonder eten en daarna ging ze voor ons een typisch afrikaanse cost maken.

Nuja zogezegd zo gedaan voor ons is elk avontuur een ervaring rijker. We wisten toen echter nog niet waar we aan begonnen waren :p

Nadat ze ons thuis had afgezet ging ze nog even werken zodat wij op ons gemak onze rugzak konden maken. Tegen een uur of 4 kwam ze ons dan terug halen om naar haar vader te rijden om wat fruit en daarna naar haar thuis. Bij haar vader kregen we direct wat te drinken want buiten was het 30°C ofzo.  Nuja binnen het halfuur werden we uitgenodigd om op een zondag eens te gaan braaien met die familie, traditiegewijs doen zij dat elke week.

We stemden nog niet toe en zeiden dat we het zouden bekijken.

Pas dan ging ons avontuur echt beginnen!

We reden door de straten van pretoria tot aan hun eigendom die goed afgesloten was met een hekken met pinnen op, en jawel Renete was aan het vloeken dat haar man deze nog niet geopend had. Toen we de oprit opreden vielen onze ogen al snel op enkele dingen, het liep er vol van honden, heel hun gebouw was roze, en de braai stond midden op de oprit. Er liepen wel 5 huskies en een uit de boot gevallen dikke dog rond. Nuja het bleek een beetje een marginale kudde honden bij elkaar die ons een voor een aan het bespringen waren. We vluchtten dan maar snel naar binnen omdat de honden daar niet mogen komen.

We maakten eveneens kennis met haar man Bernard, een echt duitsman die in de jaren stillekes was geimporteert. En jawel zijn duitse kanten bezat hij nog steeds, we kregen al snel elk een halve liter bier in ons handen en hij zag er ook uit als een echte beer van een man!

Nuja we kregen een korte rondleiding in het huis en buiten veel dieren, nog 2 chihuahuas  enkele vogels waaronder een 3 tal papegaaaien, een cavia, 2 konijnen, een kwartel, enkele landschildpadden, een school vissen een hagedis achtig ding genoemd dragon, een 4 tal katten en oja niet te vergeten de kuifkopkanarie :p hing het huis vol foto’s van hun zoon die nu studeerd en op een soort internaat zit. Ze mist hem enorm en was dus blij nog eens jongegasten in huis te hebben.

Toen gingen we weer naar de keuken, dit blijkt de centrale plaats in dit huis te zijn en daar kregen we al enkele starters op ons bord, of het is te zeggen dat we zo uit het vuistje moesten eten. De woener, of beter gekend bij ons als kip was ondertussen ook al van de braai gevlogen naar de keuken en jawel opmerkelijk waren de 2 blikken bier die Bernard in die beestje hun kont had geduwd, een gigantisch gat vormde dus die kippen hun kontje. Hijzelf noemde het zijn duitse accent in zijn bereidingswijze :p

De broodjes hadden we wat uit het oog verloren door al dat gebabbel want Renete kan geen minuut zwijgen. Nuja eenmaal alles klaar was maakten we even tijd voor een kort gebedje waarna we uitgenodigd werden om eten te scheppen en in de living in de zetel te zitten om te eten.

Wij kregen grote borden en zij namen kleintjes en ook de porties waren in verhouding. Het zijn echt schatten van mensen en super vriendelijk. Ze geven eerst alles aan ons en namen zelf genoegen met de rest al was er meer dan voldoende.

Nuja tussen al het eten door werd er enorm vele gebabbeld vooral van Renete haar kant dan en af en toe kan lachen en ja zeggen wonderen doen wat we verstonden niet altijd alle woorden in het Afrikaans. Maar af en toe kwam Bernard op de proppen met iets dat we mochten meenemen. Wij konden het beter gebruiken dan hem zei hij en het bespaart ons geld. Nuja wij brave zielen durvden niks te weigeren. We kregen een pak noodles en wat verse kruiden uit de tuin om mee te nemen.

Na het eten vroegen we of we hun een plezier konden doen met de afwas te doen maar dat was niet nodig, de volgende morgen zou er een werkster komen om alles in orde te brengen.

Ze stelden voor om naar een echte afrikaanse film te kijken, een pracht van een film maar een hele oude, het gaf goed de verschillen weer die heersen tussen rijke en ontwikkelde gebieden van Afrika en de Bosjesmannen zoals je ze wel kent. Een boeiende film waar we het vervolgd niet konden van afslaan. Ook deze bekeken we diezelfde avond. Voor de geinteresseerden, ik heb hem op mijn laptop gezet ;) Wat ons opviel was dat Renetee

Daarna gingen we slapen in een veel te warme kamer en jawel met veel te kleine bedden, ik kon er niet eens gestrekt in liggen. We waren doodop dus vielen we vrij snel in slaap. De volgende morgen ging de wekker (Renete) al om 7u aan de praat. We kregen uitgebreid ontbijt met brood, ei, spek en worst. Een stevig ontbijt die we blijkt achteraf toch nodig hadden.

We gingen inkopen doen eerst gingen we naar de goedkoopste winkel in het land voor allerlei toiletproducten en apotheek producten, een soort kruidvat maar dan in massieve vorm. Ik kocht er vics voor mijn neus. Tijdens een van de gesprekken ging het over Jamie Oliver enja dat ging dus over eten en zoals je me kent was ik geinteresseert, nuja Bernard pakte dit nogal hard aan en ging in de Woolworth op zoek naar die Taste (een tijdschrift) waar een gratis dvd van hem bij zat zodat ik dit kon geven aan mijn mama om voor mij te koken.

We vonden enkele winkels verder ook de lasagne die ik wou voor op men verjaardag.

We gingen daarna nog naar een super grote winkel, jawel zelfs groter dan de Carrefour in B-park. Daar deden we inkopen om toch zeker een week verder te kunnen met eten en drinken. En wonder boven wonder hadden wij een kar vol eten en drinken mee voor wat wij in België niet veel zouden vinden. We blijven dus goed binnen ons budget.

Toen begon het al snel te komen we kregen elk een bottelkie drinken tegen de warmte van hen en jawel we kregen van Bernard elk een kompas, zodat we onze weg altijd zouden vinden naar de juiste plaats. Ook kochten ze enkele zakjes kruiden voor ons voor als we nog eens kip willen klaarmaken.

We reden daarna naar een soort waterwinkel waar je goed water kan kopen in grote flessen van 5-10-15 en ik denk zelfs tot 25 liter. Jawel ook daar kocht hij voor ons allemaal een flesje koel water van 1l. En ja het was wel aangenaam in ik denk die 35°C buiten. Zij kochten een voorraad voor een maand want Renete houdt niet zo van winkelen. Dusja de koffer was meer dan vol.

We hielpen terug bij hen thuis aangekomen met uitpakken van alle boodschappen terwijl hun werkster de afwas aan het doen was. Hoe langer we daar bleven hoe meer ze ons meegaven. Het was ongelooflijk. Weigeren mocht niet want ze vonden dat niet kunnen.

We kregen ook nog een rondleiding in de tuin, het stond vol met kruiden voor maaltijden en jawel zelfs met genezende kracht zoals voor mijn kopvalling. Ook het zwembad werd aan ons voorgesteld, een mooie ding met kleine mozaïektegeltjes. Het spijtige van deze zaak is dat het water groen was, en dus nog niet echt voor mensen toegankelijk. Er was nog wat werk in zijn tuin maar alles kwam in orde wist Bernard ons te vertellen.

Terwijl we aan het wachten waren om te starten met koken voor de middag want ze ging worst met pap maken voor ons, typisch Afrikaans, moesten we een dvd bekijken over een afrikaanse vorm van the night of the proms. Het was wel mooi in het begin maar het duurde toch zo’n 3u, het stak echt tegen na een tijdje maar ja die mensen waren zo aardig dat we dit niet lieten merken. Rond 4u deze middag hebben we dan gegeten, ik was stervend van de honger en jawel het was echt lekker. Een simpel gerecht die ik thuis eens zal proberen te maken voor mijn mama :p

Rond 5u nadat de dvd uit was dacht ik toch dat het tijd werd om naar ons eigen stekje te gaan om even tot rust te komen. Renete wou ons nog een dvd laten zien maar ik had zo’n stil vermoeden dat die even lang ging duren dus heb ik die toch afgewezen.

Toen we eindelijk terug op ons plekkie waren toonden we nog even onze woonst aan hen en laadden alles uit.

We kregen van hen nog allerlei lekkernij zoals nougat enzo omdat ze ons deze dingen gunden en vonden dat we dit als studenten konden gebruiken en op deze manier wat konden uitsparen. We kregen ook wat fruit enzo mee.

Het zijn super vriendelijke en aardige mensen maar soms iets te vriendelijk vinden wij, het is moeilijk om deze dingen zomaar te aanvaarden. We gaven hen een doos koeken van Jules de strooper die Xavier mee had en ze waren er zo blij mee dat het iets doet aan je om het te zien.

We waren eigenlijk wel blij dat we even de rust terug konden vinden.

Nuja genoeg verteld, vanmiddag gaan we waarschijnlijk een Krokodillenfarm bekijken hier in de omtrek en maandag worden we verwacht op materniteit.

Enja ons Afrikaans is al baje baje goed. Ons spreek goed Afrikaans.

24-01-2010, 09:57 geschreven door Jeroen Missiaen  

Onze eerste werkdag zit erop. Een lange maar zeer leerrijke dag vloog voorbij.

De dag begon met een goeie doushe om 6u :p

Daarna een ontbijtje op ons terras en daarna onze spullen pakken om te gaan werken.

Onze chauffeur vond het adres eerst niet zo goed, dus mama als je komt leg ik het nog wel eens uit ;)

Eens we aangekomen waren gingen we naar onze dienst voor vandaag, de NICU, neonatale intensieve zorgen afdeling. Allemaal te vroeg geboren kindjes.

Een hele ervaring voor ons en ik moet eerlijk zijn het doet raar om deze wezentjes op te heffen en mee te werken. (mooie foto’s op mijn facebook)

Na een zeer lange dag met een uitgebreide rondleiding en veel nieuwe informatie kwamen we moe en voldaan terug in ons stekkie.

Alucia een van de verpleegsters, een supertoffe bracht ons met haar bakkie naar ons huis toe.

In het ziekenhuis hebben ze problemen met onze namen, ze zijn moeilijk uit te spreken dus kregen we al de namen Gabriel en Kobus :p ik ben kobus, en vraag me niet waarom :p

Vanacht kregen we liters en liters regen op ons dakkie daarom ik heb nie baie goed geslaap nie. De elektriciteit was gisterenavond nog uitgevallen net toen we aan het koken waren, vermoedelijk door een blikseminslag of zoiets dus moesten we ons plan trekken met een gasvuurtje :D  maar het was heerlijk, we maakten onszelf een pasta :D Vanavond hebben we kip gemaakt, alé tis te zeggen Xavier vooral :p maar ik help mee zoveel ik kan ;) Ik moet zeggen ik wordt hier op mijn pinken verwent :p de was wordt gedaan, de afwas, er wordt gekuist, er wordt voor mij gekookt als ik help en ze komen ons halen om te werken en brengen ons terug thuis, nu nog iemand zoeken om mijn blog te typen terwijl ik voorlees :p of ga ik daarin te ver :p

Speciaal voor mijn pietekootje nog even vermelden dat we vandaag 8 maanden samen zijn ;) en hoe je het met mij volhoudt ik weet het niet :p

Nuja mijn inspiratie is momenteel ver te zoeken dus up naar een volgende dag op NICU.

PS:

-          12u werken is lang

-          Het eten in het ziekenhuis is goedkoop maar niet zo veel :p

-          Vanaf nu noemen jullie mij maar kobus :p

-          Enja ik ben verkocht aan kleine bébiekies :p

Oja niet te vergeten jullie hebben allemaal de groeten vanuit het warme Afrika :p 

de foto's op volgende link:

http://www.facebook.com/album.php?aid=142744&id=710302411

20-01-2010, 20:02 geschreven door Jeroen Missiaen  

Onze eerste nacht en dag in het Afrikaanse Akasia was al een super ervaring. Tineke neemt ons onder haar goede en toont ons de plaatselijke kantjes, en de dingen die je moet gezien hebben. Ze stelde voor om naar de Hartebeeshoekdam te gaan. Voor ons leek dit een goed idee. Het is een dam die ze gemaakt hebben om steeds over genoeg water te kunnen beschikken.

Daarna zijn we nog een Ijs-milkshake smoothie ding gaan eten en heerlijk om even iets fris te hebben want volgens de auto was het eerst 37°C buiten daarna bleek het volgens dat ding 47.5°C te zijn. We hebben dan maar besloten om te aanvaarden dat het spel kapot is :p

We hebben nog eens lang geslapen, toch wel tot 9u want toen werd ik wakker van de warmte. Het is hier al de hele dag om en bij de 30°C als het niet meer is.

Onze frigo ondertussen al gevuld met allerlei drinken en eten zodat we even voort kunnen en geloof me het is hier echt goedkoop. Ongeveer de helft van wat het ons in België zou kosten en geloof me voor velen onder hen is het nog te duur :s

Op ons verblijf werken ze ook met enkele boys, werkers voor hen die de tuin onderhouden van het domein die toch wel 1 hectare groot is. De was wordt gedaan er wordt schoongemaakt en jawel tot onze verwondering verdwijnt onze afwas elke keer opnieuw :p met andere woorden, wij leiden hier een luxe leven.

Gisteren avond hebben we braai gedaan met Tineke, haar broer en nog enkele vrienden. We leerden al wat Afrikaans, das nie baje moelij knie, en wij genoot van mooie avond in ons stekkie.

De avond valt hier redelijk vroeg, rond 19u is het hier zo goed als donker, en donker hier is zwart en niks te zien.

Morgen gaan we voor het eerst werken, onze chauffeur komt om 6u45 achter ons om dan 12u te gaan werken.

Eten moeten we niet echt voorzien als we werken want voor 8 rand kunnen we een maaltijd kopen smiddags, jawel dat is in euro 0.80€ een mens kan niet sukkelen voor de prijs.

Aja, nog één iets misschien, als je iets post verwacht dan niet dat ik dit onmiddellijk zal kunnen lezen, ik ben nog aan het zoeken om een goedkopere mogelijkheid te vinden voor internet maar het is hier ongelooflijk duur! Het kost ongeveer 10-15Rand voor 10min dusja voor de slimmen onder jullie een euro voor tien minuten :s jawel ook mijn portemonnéé kan dit niet slikken ;)

We typen nu alle teksten op voorhand en zetten die dan zo op internet, bespaart ons veel tijd ;)

Foto's kun je al bekijken via facebook van Xavier.

En ondertussen is het hier beginnen onweren :s bliksem enzo :D wel goed want dat geeft even afkoeling :p

Fiele groetjes en moenie treur nie ik stel goed

Jeroen

& Xavier ;)

19-01-2010, 17:18 geschreven door Jeroen Missiaen  

Eindelijk aangekomen! Na een lange vlucht tussen Abu Dabi en Johannesburg van rond de 8u30 vliegen zijn we goed en wel aangekomen in Afrika.

Eigenlijk is alles overal goed gegaan, geen mizerie met de douane, de valiezen kwamen goed toe en niet te vergeten de mensen die ons zouden komen halen stonden ons al op te wachten.

We werden super goed onthaald door deze familie en we krijgen eender wat we vragen! Ze zijn super.  De persoon waar we contact mee hadden via mail is eigenlijk de dochter van de mensen die wonen bij het gastenverblijf. Tineke en haar moeder noemt Marianne. Ze hebben hier drie honden en ze zijn nauwelijks van ons weg te slaan, hele brave beesten.  

Eenmaal toegekomen bij ons huis hebben we eerst nog enkele uren geslapen om dan mee te gaan met de auto naar het winkelcentrum enzo.

We zijn ondertussen al langsgeweest in het ziekenhuis en vanaf woensdag moeten we beginnen werken. We zullen telkens werken van 7u tot 19u ;) lange dagen dus.

Om in het ziekenhuis te graken hebben we een oplossing aangeboden gekregen, er komt telkens een chauffeur achter ons en na het werken brengt iemand ons dan terug :p als dat geen luxe is!

We zullen stage moeten lopen op trauma (zo’n 2000pt per maand  à zotjes) op intensieve voor volwassenen en intensieve voor kinderen onder 12, dan mogen we nog eens op materniteit staan en ergens nog een gewone dienst.

Om jullie even jaloers te maken gaan we vanavond bbq’en (hier noemen ze dat de braai) met het gezien en ondertussen was het hier vanmiddag toch een lekkere 30°C :p  We kregen wel regen op ons dak toen we toekwamen en nu is het bewolkt maar het blijft snikheet.

We zijn ook niet meer bereikbaar op ons Belgisch nummer, stom proximus had zelfs geen bereik.

Indien je echt niet anders kan kun je ons dan ook bellen op:

Jeroen  à +27 843 937 148

Xavier à +27 746 537 185

Ondertussen ook enkele foto’s geplaats van op de luchthaven en van ons verblijf ;)

Nu gebruiken we internet van deze mensen maar we zullen kijken om zelf aan internet te raken al is het ongelooflijk duur.

Groetjes en dikke zoenen

Jeroen en Xavier

Je kunt ook altijd eens lezen bij xavier, ik weet niet wat hij geschreven heeft maar dit is de link www.bloggen.be/xavierdepaepe

18-01-2010, 17:20 geschreven door Jeroen Missiaen  

mijn eerstevlucht heb  ik al goed doorgebracht de langstekomt er nu aan. 8u30 vliegen en we zijn in Afrika :D ondertussen even de benen strekken opAbu Dabi en internet gevondn op computers met slehte toetsenborden.

Vanaf nu zijn we vertrokken en gaan we er een fantastische tijd van maken!
Alvast bedankt aan iedereen voor de steun en het geweldige feestje gisteren.
Intussen nog niet echt geslapen sinds vrijdagmorgen en ik ben lik een zombie. Even op de vlieger tukken was korter dan verwacht :s

Hopelijk zal het straks beter gaan.

Alvast vele groeten van xavier en mij en een volgend bericht volgt als we internet vinden na aankomst op ons stekje.

kusjes en vooral aan men pietekootje!
xxx

17-01-2010, 18:15 geschreven door Jeroen Missiaen  

tot de volgende lezing ;)

16-01-2010, 12:31 geschreven door Jeroen Missiaen  

10-01-2010, 11:52 geschreven door Jeroen Missiaen  

Laat ook gerust even iets achter op het gastenboek  

groetjes Jeroen 

02-01-2010, 11:42 geschreven door Jeroen Missiaen